Ξέρετε, μερικές φορές συμβαίνει κάτι περίεργο όταν αναλογίζεσαι μια χρονιά που φεύγει: υπάρχουν χρονιές που έφυγαν χωρίς να αφήσουν ένα αποτύπωμα, και υπάρχουν και χρονιές που φεύγουν και θα μείνουν για πάντα στο μυαλό σου. Κάπως έτσι νιώθω για το 2022, το οποίο φεύγει και μου αφήνει μια γλυκόπικρη ανάμνηση.
Σε αυτό το άρθρο θα κάνω μια προσωπική σταχυολόγηση της χρονιάς που σε λίγες ημέρες θα αποτελεί παρελθόν.
Τα γεγονότα
Με τον κορoνοϊό να καλπάζει στις αρχές του έτους, πολλοί έκαναν πρωτοχρονιά θετικοί, μεταξύ αυτών κι εγώ. Λίγες μέρες μετά την πρωτοχρονιά, θα έσκαγε ένα σεξουαλικό σκάνδαλο στη Θεσσαλονίκη. Σε συνδυασμό με την υπόθεση του Στάθη Παναγιωτόπουλου και την άνανδρη δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού, είχα προβληματιστεί για το παρόν και το μέλλον της πόλης μας και έπειτα από επικοινωνία με φίλους που είχαν τους ίδιους προβληματισμούς με εμένα, έγραψα το κείμενο “Θεσσαλονίκη: Εδώ είναι ωραία Mister;”.
Στις 24 Φεβρουαρίου, η Ρωσία με απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν εισβάλλει στην Ουκρανία. Αποτελεί την εξέλιξη της χρονιάς, καθώς η Ευρώπη είχε χρόνια να δει πόλεμο στη γειτονιά της. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο άρθρο μου για το θέμα (με τη μόνη διαφορά πλέον ότι ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, που πρότεινα ως επίσημο διαμεσολαβητή για τη λύση του πολέμου, δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή.)
Στις 8 Ιουλίου, δολοφονείται ο πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Άμπε, με αυτοσχέδιο όπλο. Η δολοφονία του σοκάρει τον πλανήτη.
Και από τις 8 Ιουλίου στις 8 Σεπτεμβρίου: το Ηνωμένο Βασίλειο πενθεί την επί 70 χρόνια βασίλισσα του. Η Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ πεθαίνει σε ηλικία 96 ετών, “η γέφυρα πέφτει” και η Αγγλία ντύνεται στα μαύρα. Παραθέτω το άρθρο της Αφροδίτης Κεραμέως.
Από τις μεγαλύτερες απώλειες στην Ελλάδα είναι εκείνη του Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Ακόμα και στον θάνατο απέδειξε πόσο άξιος άνθρωπος ήταν και με τι ήθος φώτισε για πάντα τις ζωές μας. Ήταν τιμή μας Αλέξανδρε, όπου και να σαι…
Το 2022 κλείνει με το σκάνδαλο Qatargate και την Εύα Καϊλή στη φυλακή, αναμένουμε εξελίξεις..
Τα βιβλία
Ήταν η χρονιά με τα περισσότερα βιβλία που διάβασα, μετά τη διετία 2020-2021 που λόγω καραντίνας διάβαζα αρκετά. Ίσως η καραντίνα μου άφησε ένα ωραίο κουσούρι να διαβάζω ένα βιβλίο ανά δυο ημέρες. Ωστόσο, για να μην κουράσω, θα αναφέρω αυτά που είχαν φέτος την τιμητική τους.
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα το 2022 ήταν “Η Μάστιγα της Ασίας” του Τζορτζ Χόρτον από τις Εκδόσεις Εστία, λίγες μέρες αφότου είδα την ταινία “Σμύρνη μου Αγαπημένη” της Μιμής Ντενίση. Κατά τη γνώμη μου είναι ίσως το σημαντικότερο ντοκουμέντο για την Μικρασιατική Καταστροφή. Τα βιβλία με θέμα το 1922 φέτος δεν έφευγαν από τα χέρια μου (όπως το “Χαμένος Παράδεισος” του Τζάιλς Μίλτον, το “Γιαγιά Φυλιώ” της Χαϊδεμένου κ.α.), μα το συγκεκριμένο κατάφερε να με σοκάρει.
Συνεχίζω με το βιβλίο “Αγώνας ενάντια στην Αδράνεια” των Εκδόσεων Παπαζήση, που αποτελεί τον 3ο τόμο από την αυτοβιογραφία του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γιώργου Βασιλείου. Καθώς μετακόμισα από την Κύπρο, έπειτα από τέσσερα χρόνια, στις αποσκευές μου πρόσθεσα αρκετά βιβλία για την ιστορία της Κύπρου, με το συγκεκριμένο να είναι από τα τελευταία που πήρα πριν φύγω.
Πρωταγωνιστής της χρονιάς ο Ζελένσκι, και δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα η βιογραφία του που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, με την υπογραφή των Γάλλων δημοσιογράφων Regis Gente και Stephane Siohan. Πρωταγωνιστής ο ίδιος σε ένα δράμα που κοντεύει να κλείσει χρόνο… (πριν λίγες μέρες αγόρασα και το “A Message from Ukraine”, ένα μικρό βιβλίο-ντοκουμέντο για το μέλλον, με ομιλίες του Ουκρανού προέδρου).
Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και την επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι στην Ταιβάν, διάβασα το βιβλίο του Τιμ Μάρσαλ “Οι Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας” από τις εκδόσεις Διόπτρα. Είχε προηγηθεί από τον ίδιο συγγραφέα το βιβλίο “Για Μια Σημαία” και προτείνω τον συγγραφέα ανεπιφύλακτα.
Αρχές του καλοκαιριού, φτάνει στα χέρια μου το “Να βρω ξανά του νήματος την άκρη” του Λέων Α. Ναρ από τις εκδόσεις Πατάκη. Ο Λέων Α. Ναρ μας συστήνει τον κόσμο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, σε ένα βιβλίο-ύμνο για όσους αγαπούν τα μουσικά βιβλία. Έχοντας ξαναδιαβάσει βιβλία του (“Ο γιός του Έλληνα” , “Ξανά στη Σαλονίκη”) ήξερα πως το αποτέλεσμα θα είναι εξαιρετικό. Και δεν έπεσα έξω.
Το καλοκαίρι, ως “βοηθήματα” για να διαχειριστώ τον θάνατο του παππού μου και με προτροπή φίλων (τους οποίους ευχαριστώ μέσα απ την καρδιά μου) διάβασα τα βιβλία “Αγαπητέ Θεέ” του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ από τις εκδόσεις Opera και “Ζήτημα Θανάτου και Ζωής” των Ίρβιν και Μαίριλυν Γιάλομ, από τις εκδόσεις Άγρα. Υπήρξαν όντως παρηγοριά σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για εμένα.
Την βιογραφία του θρυλικού Jim Hensom από τον συγγραφέα Brian Jay Jones, που κυκλοφορεί από την Headline Publishing Group. Ο σπουδαίος μαριονετίστας, που πολλοί δεν θα ξέρετε το όνομα του, είναι ο δημιουργός του The Muppet Show και του Sesame Street, που άλλαξε και καθόρισε τον τρόπο που ο κόσμος αντιμετώπισε το κουκλοθέατρο. Έζησε μια σύντομη αλλά συγκλονιστική ζωή, την οποία σας προτείνω να ανακαλύψετε.
Στα χέρια μου έπεσε το βιβλίο “Γιώργος Θεοτοκάς: Στοχασμοί και Θέσεις, Πολιτικά Κείμενα 1925-1949” από τις εκδόσεις Εστία. Πρόκειται για τον πρώτο τόμο από την συλλογή κειμένων του σπουδαίου Ελληνα συγγραφέα, την οποία βρήκα σε δελεαστική τιμή και την διάβασα. Επίκαιρος και παντός καιρού ο Θεοτοκάς, όπως αποδεικνύεται από τα δοκίμια του.
Τέλος, από τον συγγραφέα S. M. Plokhy διάβασα το βιβλίο “Γιάλτα, το τίμημα της ειρήνης” από τις εκδόσεις Πατάκη. Είναι συγκλονιστικό αν σκεφτεί κανείς πως εκείνη η συνάντηση καθόρισε τον κόσμο που σήμερα γνωρίζουμε και δεν νοείται να μην είναι γνωστή εκείνη η συνδιάσκεψη, την οποία το βιβλίο καλύπτει πλήρως με πλούσιο υλικό και παρασκήνιο.
Αυτά ήταν τα βιβλία που ξεχώρισα το 2022.
Τα βιβλία με τα οποία θα υποδεχθώ τη νέα χρονιά είναι η “Μεγάλη Χίμαιρα” του Καραγάτση, το “Moonwalk” του Michael Jackson, “ο Σπινόζα και η Δημοκρατία” του Άρη Στυλιανού, το “Charles De Gaule” του Michel Winock, “Με το Βλέμμα στον Ουρανό” του Διονύση Σιμόπουλου (από τις μεγαλύτερες απώλειες για το 2022), “Ο Έρωτας του Χρόνου” της Γιάννας Γούναρη, “Καστοριάδης: μια ζωή” του Φρανσουά Ντος και τέλος “Η Συνείδηση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης” του Κώστα Μπλιάτκα.
Η ταινία
Ταινία της χρονιάς θεωρώ αναμφισβήτητα την ταινία “Σμύρνη μου Αγαπημένη” της Μιμής Ντενίση. Δεν χρειάζεται να το πω εγώ, το αποδεικνύουν οι συνεχείς βραβεύσεις της ταινίας και ο θρίαμβος που σημείωσε στις ΗΠΑ.
Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο που είχα γράψει, με την υπόσχεση να επανέλθω με νέο άρθρο για την ταινία.
Η σειρά
Η αγαπημένη μου σειρά για φέτος ήταν “Τα Νούμερα” του Φοίβου Δεληβοριά. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάτι πρωτότυπο στην ελληνική τηλεόραση και με την υπογραφή της ΕΡΤ. Παραθέτω το άρθρο που είχα γράψει όταν είδα τα πρώτα επεισόδια της σειράς.
Το DREAM ON-line
Ήταν μια χρονιά που για εμάς στο DREAM ON-line είχε καθοριστικό ρόλο. Φτιάξαμε νέο και επαγγελματικό σάιτ, προσθέσαμε νέα μέλη, δημιουργούμε νέα project. Νιώθω πως το 2023 θα έχει επίσης την ίδια ανοδική πορεία για την ομάδα μας.
Ο Επίλογος.
Προσωπικά, το 2022 είναι μια σημαδιακή χρονιά για εμένα. Πήρα το πτυχίο της νομικής, βρίσκομαι στον Στρατό ενώ στα δημοσιογραφικά, η στήλη “Πρόσωπο της Εβδομάδας” με έκανε να γνωρίσω και να συνομιλήσω με ξεχωριστούς ανθρώπους τους οποίους και ευχαριστώ.
Το 2022 όμως μου αφήνει και μια πικρία, γιατί έχασα τον παππού μου, τον παππού Βαγγέλη. Προσωπικός μέντορας μέχρι να φύγει και η απουσία του ένα κενό που πάντα θα υπάρχει μέσα μου. Υπάρχει όμως κάτι δυνατότερο από τον πόνο: η ανθρωπιά του και οι συμβουλές του, τις οποίες θα κουβαλάω ως κληρονομιά μέχρι να τον ξανανταμώσω.
Το άρθρο αφιερώνεται στν μνήμη του.
Καλή Χρονιά σε όλους.
Φωτογραφία εξωφύλλου: 31/07/2022 Στουρναρέικα Τρικάλων, εκεί που η ψυχή του παππού Βαγγέλη θα βρίσκεται για πάντα.
