3 Απριλίου 2020
Ουδέποτε υπήρξα λάτρης της συνωμοσιολογίας, ούτε δυστυχώς έτρεφα ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπο του «εβραιομασώνου» Τζορτζ Σόρος. Τα σενάρια που θέλουν τον ιό να προήλθε μέσα από εργαστηριακές αίθουσες προκαλούν άφθονο γέλιο σε μένα και πιστεύω σε οποιονδήποτε νουνεχή άνθρωπο.
Οι θεωρίες περί κάθαρσης της ανθρωπότητας ανά 100 χρόνια ακούγονται καχύποπτα δελεαστικές για όσους δεν μπορούν να δουν πέρα από το δέντρο, για όσους δηλαδή αδυνατούν να ξεφύγουν από τον μικρόκοσμό τους.
Φυσικά και δεν μπορώ να παραγνωρίσω τις δυσμενείς επιπτώσεις του κορωνοϊού, πρώτα απ’ όλα όσον αφορά την ανθρώπινη ζωή, δευτερευόντως την επίδραση που αυτός έχει στις κοινωνικές μας σχέσεις και τέλος στην παγκόσμια οικονομία, που εάν επαληθευτούν οι δυσοίωνες προβλέψεις, θα μιλάμε για τη χειρότερη οικονομική ύφεση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα.
Δεν αρέσκομαι στην τρομολαγνεία, αλλά δυστυχώς τα λόγια έπονται των εξελίξεων που δρομολογούνται μέρα με τη μέρα. Κλειστά σύνορα, απαγόρευση κυκλοφορίας, «πάγωμα» των διμερών και πολυμερών σχέσεων μεταξύ των κρατών. Η καθεμία χώρα θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την υγειονομική περίθαλψη των δικών της πολιτών, αδιαφορώντας –εύλογα θα μπορούσε να πει κανείς- για τον γείτονά της που χαροπαλεύει και ίσως έχει περισσότερη ανάγκη τις κλίνες, τους αναπνευστήρες και τον ιατρικό εξοπλισμό.
Εξάλλου, εσύ θα έδινες τον αναπνευστήρα σου στον «άγνωστο» γείτονα, ενώ γνωρίζεις ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος και για την δική σου υγεία; ή για την υγεία του πατέρα σου, της γιαγιάς σου ή ακόμα-ακόμα του άρρωστου αδερφού σου;
Γιατί όμως να εμφανιστεί τώρα ο κορωνοϊός;
Τώρα που σιγά-σιγά ορθοπόδησε η οικονομία της χώρας και επιχειρούμε να βγούμε στο ξέφωτο της ανάπτυξης. Αναμφίβολα, θα αποτελέσει πισωγύρισμα για εμάς, όπως και για τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς να αποκλείεται η μεταγενέστερη υπογραφή ενός νέου μνημονίου, ενός παγκόσμιου μνημονίου, όχι για τη διάσωση της Ελλάδας, αλλά για τη διάσωση του πλανήτη…
Τόσα χρόνια, παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών, «σφυρίζαμε αμέριμνοι» στο άκουσμα της κλιματικής αλλαγής, στο λιώσιμο των πάγων και στην ανυπολόγιστη εκπομπή ρυπογόνων αερίων στην ατμόσφαιρα των μεγαλουπόλεων.
Παρά τις παραινέσεις για υιοθέτηση βιώσιμων πολιτικών, με στόχο την αειφόρο ανάπτυξη, κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στα συμπτώματα που παρουσίαζε ο πλανήτης. Κάποια στιγμή, όπως συμβαίνει σε κάθε οργανισμό, ο πλανήτης ανέπτυξε τα δικά του αντισώματα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, ο ιός είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που εγκληματούν σε καθημερινή βάση εις βάρος του περιβάλλοντος που διαβιούν.
H Γη «αργοπέθαινε», ενώ η ανθρωπότητα προχωρούσε σε σπασμωδικά μέτρα για τον περιορισμό της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, που «άγγιζε τα κόκκινα». Ο πλανήτης μας, μάς βαρέθηκε κι αποφάσισε να μας αποβάλλει ή τουλάχιστον μέσω της πανδημίας να στείλει ένα προειδοποιητικό μήνυμα προς όλους, προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν.
Αυτή είναι η δική μου θεωρία συνωμοσίας-εξήγηση. Μερικά όμως γεγονότα μιλούν, πράγματι, από μόνα τους.
Και εξηγούμαι:
Το βόρειο κομμάτι της Ιταλίας αποτελεί την πιο βιομηχανοποιημένη ζώνη της Ευρώπης. Οι ετήσιες εκπομπές σε διοξείδιο του άνθρακα ξεπερνούν κατά πολύ τα επιτρεπόμενα όρια. Αποτέλεσμα; Το γεωγραφικό διαμέρισμα της Λομβαρδίας τίθεται αντιμέτωπο με μια πρωτοφανή ανθρώπινη τραγωδία, μετρώντας καθημερινά εκατόμβες νεκρών. Τυχαίο; Ίσως…
Και συνεχίζω…
Ο Πρόεδρος Trump, μόλις πριν από λίγους μήνες ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ πρόκειται να αποχωρήσουν από τη Συνθήκη των Παρισίων για το περιβάλλον, που είχε ως στόχο τον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου και τη σταθεροποίηση της μέσης θερμοκρασίας της γης αρκετά κάτω από τους 2οC , μέχρι το 2100. Ο λόγος; Δεν εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Αποτέλεσμα; Η Νέα Υόρκη και πολλές ακόμη πολιτείες βρίσκονται σε κομβική κατάσταση, μετρώντας ήδη διπλάσια κρούσματα σε σχέση με τον δεύτερο της λίστας, την Ιταλία. Το κέντρο εξάπλωσης της πανδημίας έχει μεταφερθεί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. https://coronavirus.jhu.edu/map.html
Ακόμα, για σκεφτείτε πόσες φωτιές τεραστίων διαστάσεων σημειώθηκαν ανά τον πλανήτη, τους τελευταίους μήνες. Πόσα χτυπήματα δέχθηκε στους πνεύμονες της η Γη, μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια. Καλιφόρνια, Σιβηρία, Αμαζόνιος και Αυστραλία «πνίγηκαν» στις φλόγες και μαζί τους πολύ μεγάλο μέρος της χλωρίδας και της πανίδας των περιοχών αυτών.
Ο πλανήτης είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ό,τι του κάνεις, σου το επιστρέφει, ώστε να διατηρήσει μια ισορροπία. Ο καθένας έχει το μερίδιο ευθύνης του, για αυτό και καλούμαστε όλοι να δράσουμε υπεύθυνα και συντονισμένα , πριν να είναι πολύ αργά.
Η καραντίνα, το «shutdown» των μηχανημάτων εξόρυξης πλουτοπαραγωγικών πηγών και των εργοστασίων, ο περιορισμός της κίνησης στους δρόμους προσέφεραν στον πλανήτη ένα διάλειμμα, μια ανάσα ζωής, ώστε κάποια στιγμή να αναρρώσει πλήρως και να επανακάμψει.
Είναι στο χέρι μας να καταλάβουμε το μέγεθος του κινδύνου που διατρέχουμε και να επιχειρήσουμε μια επανεκκίνηση του τρόπου ζωής μας, σε άμεση συνάρτηση με την ευημερία του πλανήτη.
Οι οικογενειακές στιγμές θαλπωρής που απολαμβάνουμε οι περισσότεροι αποτελούν την ιδανική ευκαιρία περισυλλογής, ούτως ώστε να συνειδητοποιήσουμε και να επανεκτιμήσουμε ορισμένες αξίες, σχετικές με την αλληλεπίδρασή μας με το φυσικό περιβάλλον, το οικουμενικό μας σπίτι…
Ουδέποτε υπήρξα λάτρης της συνωμοσιολογίας, ούτε δυστυχώς έτρεφα ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπο του «εβραιομασώνου» Τζορτζ Σόρος. Τα σενάρια που θέλουν τον ιό να προήλθε μέσα από εργαστηριακές αίθουσες προκαλούν άφθονο γέλιο σε μένα και πιστεύω σε οποιονδήποτε νουνεχή άνθρωπο.
Οι θεωρίες περί κάθαρσης της ανθρωπότητας ανά 100 χρόνια ακούγονται καχύποπτα δελεαστικές για όσους δεν μπορούν να δουν πέρα από το δέντρο, για όσους δηλαδή αδυνατούν να ξεφύγουν από τον μικρόκοσμό τους.
Φυσικά και δεν μπορώ να παραγνωρίσω τις δυσμενείς επιπτώσεις του κορωνοϊού, πρώτα απ’ όλα όσον αφορά την ανθρώπινη ζωή, δευτερευόντως την επίδραση που αυτός έχει στις κοινωνικές μας σχέσεις και τέλος στην παγκόσμια οικονομία, που εάν επαληθευτούν οι δυσοίωνες προβλέψεις, θα μιλάμε για τη χειρότερη οικονομική ύφεση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα.
Δεν αρέσκομαι στην τρομολαγνεία, αλλά δυστυχώς τα λόγια έπονται των εξελίξεων που δρομολογούνται μέρα με τη μέρα. Κλειστά σύνορα, απαγόρευση κυκλοφορίας, «πάγωμα» των διμερών και πολυμερών σχέσεων μεταξύ των κρατών. Η καθεμία χώρα θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την υγειονομική περίθαλψη των δικών της πολιτών, αδιαφορώντας –εύλογα θα μπορούσε να πει κανείς- για τον γείτονά της που χαροπαλεύει και ίσως έχει περισσότερη ανάγκη τις κλίνες, τους αναπνευστήρες και τον ιατρικό εξοπλισμό.
Εξάλλου, εσύ θα έδινες τον αναπνευστήρα σου στον «άγνωστο» γείτονα, ενώ γνωρίζεις ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος και για την δική σου υγεία; ή για την υγεία του πατέρα σου, της γιαγιάς σου ή ακόμα-ακόμα του άρρωστου αδερφού σου;
Γιατί όμως να εμφανιστεί τώρα ο κορωνοϊός;
Τώρα που σιγά-σιγά ορθοπόδησε η οικονομία της χώρας και επιχειρούμε να βγούμε στο ξέφωτο της ανάπτυξης. Αναμφίβολα, θα αποτελέσει πισωγύρισμα για εμάς, όπως και για τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς να αποκλείεται η μεταγενέστερη υπογραφή ενός νέου μνημονίου, ενός παγκόσμιου μνημονίου, όχι για τη διάσωση της Ελλάδας, αλλά για τη διάσωση του πλανήτη…
Τόσα χρόνια, παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών, «σφυρίζαμε αμέριμνοι» στο άκουσμα της κλιματικής αλλαγής, στο λιώσιμο των πάγων και στην ανυπολόγιστη εκπομπή ρυπογόνων αερίων στην ατμόσφαιρα των μεγαλουπόλεων.
Παρά τις παραινέσεις για υιοθέτηση βιώσιμων πολιτικών, με στόχο την αειφόρο ανάπτυξη, κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στα συμπτώματα που παρουσίαζε ο πλανήτης. Κάποια στιγμή, όπως συμβαίνει σε κάθε οργανισμό, ο πλανήτης ανέπτυξε τα δικά του αντισώματα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, ο ιός είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που εγκληματούν σε καθημερινή βάση εις βάρος του περιβάλλοντος που διαβιούν.
H Γη «αργοπέθαινε», ενώ η ανθρωπότητα προχωρούσε σε σπασμωδικά μέτρα για τον περιορισμό της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, που «άγγιζε τα κόκκινα». Ο πλανήτης μας, μάς βαρέθηκε κι αποφάσισε να μας αποβάλλει ή τουλάχιστον μέσω της πανδημίας να στείλει ένα προειδοποιητικό μήνυμα προς όλους, προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν.
Αυτή είναι η δική μου θεωρία συνωμοσίας-εξήγηση. Μερικά όμως γεγονότα μιλούν, πράγματι, από μόνα τους.
Και εξηγούμαι:
Το βόρειο κομμάτι της Ιταλίας αποτελεί την πιο βιομηχανοποιημένη ζώνη της Ευρώπης. Οι ετήσιες εκπομπές σε διοξείδιο του άνθρακα ξεπερνούν κατά πολύ τα επιτρεπόμενα όρια. Αποτέλεσμα; Το γεωγραφικό διαμέρισμα της Λομβαρδίας τίθεται αντιμέτωπο με μια πρωτοφανή ανθρώπινη τραγωδία, μετρώντας καθημερινά εκατόμβες νεκρών. Τυχαίο; Ίσως…
Και συνεχίζω…
Ο Πρόεδρος Trump, μόλις πριν από λίγους μήνες ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ πρόκειται να αποχωρήσουν από τη Συνθήκη των Παρισίων για το περιβάλλον, που είχε ως στόχο τον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου και τη σταθεροποίηση της μέσης θερμοκρασίας της γης αρκετά κάτω από τους 2οC , μέχρι το 2100. Ο λόγος; Δεν εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Αποτέλεσμα; Η Νέα Υόρκη και πολλές ακόμη πολιτείες βρίσκονται σε κομβική κατάσταση, μετρώντας ήδη διπλάσια κρούσματα σε σχέση με τον δεύτερο της λίστας, την Ιταλία. Το κέντρο εξάπλωσης της πανδημίας έχει μεταφερθεί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. https://coronavirus.jhu.edu/map.html
Ακόμα, για σκεφτείτε πόσες φωτιές τεραστίων διαστάσεων σημειώθηκαν ανά τον πλανήτη, τους τελευταίους μήνες. Πόσα χτυπήματα δέχθηκε στους πνεύμονες της η Γη, μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια. Καλιφόρνια, Σιβηρία, Αμαζόνιος και Αυστραλία «πνίγηκαν» στις φλόγες και μαζί τους πολύ μεγάλο μέρος της χλωρίδας και της πανίδας των περιοχών αυτών.
Ο πλανήτης είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ό,τι του κάνεις, σου το επιστρέφει, ώστε να διατηρήσει μια ισορροπία. Ο καθένας έχει το μερίδιο ευθύνης του, για αυτό και καλούμαστε όλοι να δράσουμε υπεύθυνα και συντονισμένα , πριν να είναι πολύ αργά.
Η καραντίνα, το «shutdown» των μηχανημάτων εξόρυξης πλουτοπαραγωγικών πηγών και των εργοστασίων, ο περιορισμός της κίνησης στους δρόμους προσέφεραν στον πλανήτη ένα διάλειμμα, μια ανάσα ζωής, ώστε κάποια στιγμή να αναρρώσει πλήρως και να επανακάμψει.
Είναι στο χέρι μας να καταλάβουμε το μέγεθος του κινδύνου που διατρέχουμε και να επιχειρήσουμε μια επανεκκίνηση του τρόπου ζωής μας, σε άμεση συνάρτηση με την ευημερία του πλανήτη.
Οι οικογενειακές στιγμές θαλπωρής που απολαμβάνουμε οι περισσότεροι αποτελούν την ιδανική ευκαιρία περισυλλογής, ούτως ώστε να συνειδητοποιήσουμε και να επανεκτιμήσουμε ορισμένες αξίες, σχετικές με την αλληλεπίδρασή μας με το φυσικό περιβάλλον, το οικουμενικό μας σπίτι…
