Ακόμη μία προκριματική φάση, αυτή για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2024, ολοκληρώθηκε. Οι 21 από τις 24 ομάδες, που θα αγωνιστούν στα γήπεδα της Γερμανίας, είναι πλέον γνωστές. Στο κείμενο που ακολουθεί θα δούμε ομάδες, οι οποίες δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, ομάδες που μας εξέπληξαν αρνητικά, οι υποστηρικτές των οποίων τις περίμεναν καλύτερες, αλλά απογοητεύτηκαν.
Νορβηγία
Η πραγματικότητα είναι, ότι η Νορβηγία δε μας έχει συνηθίσει να συμμετάσχει σε μεγάλες διοργανώσεις. Μόλις μία φορά έχει πάρει την πρόκριση για τα τελικά του Γιούρο, το μακρινό 2000. Αυτό που έκανε πολλούς να πιστεύουν, ότι ίσως είχε έρθει η ώρα για τη δεύτερη, είναι η πολύ καλή φουρνιά που διαθέτει, καθώς και η σχετικά καλή κλήρωση, που άφηνε αρκετές ελπίδες για τη δεύτερη προνομιούχα θέση. Και αν η Ισπανία είναι πολλά επίπεδα πάνω, η τελική βαθμολογική απόσταση από την Σκωτία μόνο προβληματισμό δημιουργεί.
Σε κανένα σημείο ο Χάλαντ και η παρέα του δεν υπήρξαν πραγματικά απειλητικοί και διεκδικητικοί για τη δεύτερη θέση. Η μεγάλη ζημιά έγινε στις 17 Ιουνίου, όταν η Νορβηγία προηγήθηκε με 1-0 στο Όσλο απέναντι στα Ταρτάν Τεριέ, αλλά κατάφερε να δεχθεί δύο γκολ σε διάστημα τριών λεπτών, μην παίρνοντας ούτε το βαθμό της ισοπαλίας. Έκτοτε, οι Σκανδιναβοί δεν μπόρεσαν ποτέ να επανέλθουν και ένας ακόμη αποκλεισμός προστέθηκε στα ποδοσφαιρικά βιβλία της ιστορίας της χώρας.
Πολωνία
Όταν έγινε η κλήρωση των ομίλων, η Πολωνία εκκινούσε τις προσπάθειές της ως επικεφαλής, απόρροια της πολύ καλής της παρουσίας στις τελευταίες διοργανώσεις. Το τέλος της προκριματικής φάσης τη βρήκε τρίτη και καταϊδρωμένη, πίσω από Αλβανία και Τσεχία, έχοντας χάσει συνολικά 5!!! βαθμούς από τη Μολδαβία. Η πρόσληψη του Φερνάντο Σάντος αποδείχθηκε ένα τεράστιο λάθος, με τον πρώην τεχνικό του Άρη, Μίχαλ Πρόμπιερζ, να τον αντικαθιστά, αλλά να μην προλαβαίνει να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Το μόνο θετικό για τους Πολωνούς είναι το γεγονός, ότι θα έχουν μία δεύτερη ευκαιρία να διεκδικήσουν την παρουσία τους στο επερχόμενο Γιούρο μέσω του Nations League, με τον ημιτελικό να διεξάγεται στη Βαρσοβία απέναντι στην αδύναμη Εσθονία.
Σουηδία
Πανωλεθρία. Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει την αποκαρδιωτική παρουσία της Σουηδίας στον όμιλό της. Παρούσα σε κάθε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα από το 2000 και έπειτα, με συμμετοχή στην φάση των 16 στην προηγούμενη διοργάνωση, η ομάδα του Γιάνε Άντερσον τερμάτισε τρίτη πίσω από το Βέλγιο και την Αυστρία. Και μπορεί το Βέλγιο να θεωρείται και να είναι ποιοτικά ανώτερο, όμως η εικόνα των Σουηδών στα δύο ματς με την Αυστρία ήταν κάτι παραπάνω από στενόχωρη.
Ήττα με 2-0 στη Βιέννη, παρέλαση των Αυστριακών στη Στοκχόλμη και θρίαμβος με 3-1, σε ένα παιχνίδι που άνετα θα μπορούσε να είχε λήξει και 5-1 στο δεύτερο ημίχρονο. Η ήττα με 3-0 από το Αζερμπαϊτζάν ήταν το επιστέγασμα μίας τραγική πορείας, με την πτώση στο ποιοτικό επίπεδο της Σουηδίας να είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανής. Η παραίτηση του Άντερσον ήρθε ως φυσικό επακόλουθο, όμως το κακό έγινε και δεν μπορεί να αντιστραφεί.
Ιρλανδία
Όταν μία ομάδα βρίσκεται σε όμιλο με Γαλλία και Ολλανδία, οποιαδήποτε απαίτηση για πρόκριση είναι κάτι παραπάνω από ουτοπική και παράλογη. Από την απαίτηση για πρόκριση όμως, μέχρι την απόλυτη ανυπαρξία υπάρχει μία τεράστια απόσταση και η Ιρλανδία είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στους οχτώ αγώνες στους οποίους κλήθηκε να δώσει, η ομάδα του Στίβεν Κένι πανηγύρισε μόλις δύο νίκες απέναντι στους ερασιτέχνες του Γιβραλτάρ, ενώ στα υπόλοιπα έξι γνώρισε ισάριθμες ήττες από τις δύο προαναφερθείσες ομάδες και την Ελλάδα.
Τεράστιες οι ευθύνες του Κένι, με την Ιρλανδία να μην παρουσιάζει ποτέ ένα ολοκληρωμένο ποδοσφαιρικό πλάνο, παρά μόνο σέντρες, μακρινά πλάγια, γεμίσματα, μπόλικες κλωτσιές και ανούσιους τσαμπουκάδες. Όπως και το 2020, έτσι και το 2024, οι Ιρλανδοί θα είναι απόντες από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όμως αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα, καθώς με τέτοιες εμφανίσεις η επόμενη συμμετοχή μάλλον θα αργήσει να έρθει.
Βουλγαρία
Οι εποχές που η απουσία της Βουλγαρίας από κάποια μεγάλη διοργάνωση αποτελούσε έκπληξη έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον έκπληξη είναι το να συμμετάσχει σε κάποια διοργάνωση, όμως σχεδόν σε κάθε προκριματική φάση οι Βούλγαροι ήταν ανταγωνιστικοί και διεκδικούσαν τις όποιες πιθανότητες τους αναλογούσαν.
Σε έναν όμιλο χωρίς κάποιο μεγαθήριο, απέναντι σε Σερβία, Ουγγαρία, Μαυροβούνιο και Λιθουανία, ο απολογισμός τους ήταν τέσσερις ισοπαλίες και άλλες τόσες ήττες, χωρίς ούτε ένα τρίποντο. Η τελευταία θέση στον όμιλο, πίσω ακόμη και από τη Λιθουανία δεν είναι καθόλου τιμητική, με τα εσωτερικά προβλήματα να είναι πολλά και τη διχόνοια έντονη.
Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Μόλις μία φορά έχει καταφέρει η Βοσνία να προκριθεί σε μεγάλη διοργάνωση μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και αυτή δεν ήταν σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά σε Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό του 2014. Παρόλα αυτά, πάντα ήταν ανταγωνιστική, ενώ σε μερικές περιπτώσεις έφτασε κοντά και στη συμμετοχή σε Γιούρο.
Κάτι τέτοιο δεν φάνηκε να ισχύει επ’ουδενί στα προκριματικά της διοργάνωσης, η οποία θα πραγματοποιηθεί σε λίγους μήνες, καθώς σε δέκα ματς, ο Έντιν Τζέκο και η παρέα του κέρδισαν μόλις τρία παιχνίδια, δύο εξ αυτών με το Λιχτενστάιν, γνώρισαν την ήττα στα υπόλοιπα εφτά, σκόραραν μόλις εννέα γκολ και το μεγάλο τους όπλο, η έδρα τους, έχασε την ισχύ του. Αν εξαιρέσουμε την αχτύπητη, για τα δεδομένα του ομίλου, Πορτογαλία, που είναι πολλά επίπεδα πάνω, Σλοβακία, Λουξεμβούργο, Ισλανδία, ομάδες δηλαδή αντίστοιχου βεληνεκούς, βρέθηκαν όλες πάνω από τη Βοσνία στην τελική κατάταξη, η οποία όμως θα έχει μία δεύτερη ευκαιρία μέσω του Nations League.
