Στο DREAM ON-line δεν μας αρέσει ο μονόλογος. Κάθε μήνα, οι αναγνώστες μιλούν και μας στέλνουν τα άρθρα τους με ποικίλα θέματα, προβληματισμούς και πολλές πολλές χαρές. Περιμένουμε και το δικό σου άρθρο!
Ακόμα θυμάμαι τον εαυτό μου μπροστά από μία τηλεόραση να παρακολουθώ μικρός αγώνες της Udinese και να βλέπω αυτόν τον παίκτη να διακρίνεται μπροστά στους υπόλοιπους. Ο λόγος φυσικά για τον Antonio Di Natale (ή αλλιώς “toto” όπως έμεινε γνωστός στην Ιταλία), τον άνθρωπο που συνέδεσε το όνομα του τόσο με την ιστορία της Udinese όσο και με αυτή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Ο Antonio γεννήθηκε στην Νάπολη στις 13 του Οκτώβρη το 1977. Από νεαρή ηλικία εντάχθηκε στις ακαδημίες της Empoli στην οποία ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά και ενσωματώθηκε αργότερα (1999-2000) στην πρώτη ομάδα. Εκεί ξεκινάνε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα. Έμεινε στην ομάδα της Τοσκάνης μέχρι και το 2004. Στο διάστημα αυτό μέτρησε 158 συμμετοχές και 49 γκολ. Στην πρώτη του σεζόν στην πρώτη ομάδα μέτρησε 6 τέρματα ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στην τρίτη του σεζόν με τα 16 του τέρματα βοήθησε την ομάδα να κερδίσει την άνοδο στην Seria A (1η κατηγορία Ιταλίας). Ήταν επίσης καθοριστικός στην μάχη που έδωσε στην συνέχεια η ομάδα να αποφύγει τον υποβιβασμό.
Η μεγαλύτερη στροφή της καριέρας του θα γίνει το 2003-2004 με την μεταγραφή του στην Udinese έναντι 100 χιλιάδων ευρώ. Ο 26χρονος τότε επιθετικός έφυγε από την ήδη υποβιβασμένη έμπολι για έναν σταθμό, ο οποίος από ότι φάνηκε θα ήταν και ο τελευταίος του. Στην ομάδα του Ούντινε (Βόρεια της Ιταλίας) υπήρχαν ήδη μεγάλα ονόματα του ιταλικού ποδοσφαίρου που στόλιζαν την επίθεση της ομάδας όπως ο Βιντσέντσο Ιακουίντα, ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα και ο Νταβίντ ντι Μικέλε. Παρόλα αυτά ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν με 7 γκολ σε 33 συμμετοχές, τέρματα που συνέβαλαν αδιαμφισβήτητα να βρεθεί η ομάδα στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας και να πάρει το εισιτήριο που θα την έβγαζε την επόμενη σεζόν στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Champions league.
Συνέχισε με τους ίδιους ρυθμούς και τις επόμενες σεζόν πετυχαίνοντας 8 γκολ την δεύτερη χρονιά, 11 την τρίτη και 17 την τέταρτη κερδίζοντας επάξια την αναγνώριση από τον κόσμο αλλά και το περιβραχιόνιο του αρχηγού τη σεζόν 2007-2008. Πλέον το Ούντινε είχε νέο ηγέτη. Φυσικά εκτός από τις εκπληκτικές επιδόσεις που είχε εντός γηπέδων και την εντυπωσιακή επαφή του με την μπάλα εξίσου αξιοσημείωτη για τον “toto” ήταν και η συμπεριφορά που τον διέκρινε. Ταπεινότητα, πίστη και σκληρή δουλειά είναι σίγουρα τρεις λέξεις που θα μπορούσαν επάξια να πλαισιώσουν το όνομα του.
Το απόγειο της καριέρας του ήταν σίγουρα η χρονιά 2009-2010 στην οποία ο Di Natale με τα 29 τέρματα κερδίσε το βραβείο του κορυφαίου Ιταλού παίκτη της σεζόν ενώ παράλληλα τιμήθηκε με το βραβείο του fair play εξαιτίας του ήθους που είχε επιδείξει στον αγωνιστικό χώρο. Τότε ήταν που ήρθε το μεγάλο ενδιαφέρον της “Μεγάλης Κυρίας” (Juventus) να τον αποκτήσει. Το απρόσμενο όχι στην πρόταση της Γιουβέντους αλλά και η δήλωση του έκανε όλους τους κατοίκους του Ούντινε να πίνουν νερό στο όνομα του. Συγεκριμένα η δήλωση που παρέθεσε:
«Ήταν μια επιλογή ζωής για μένα. Νιώθω τόσο καλά στο Ούντινε και ο πρόεδρος με κάνει να νιώθω σαν ένα μέλος της οικογένειας. Εξάλλου, τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει εδώ στο Ούντινε, η ζωή μας είναι τακτοποιημένη, όλα είναι όμορφα εδώ. Μερικά πράγματα αξίζουν παραπάνω από τα χρήματα»
Το ίδιο ασταμάτητος είναι και την επόμενη σεζόν (2010-2011) αφού σταματάει στα 28 τέρματα, αναδεικνύεται top scorer στη Seria A για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και οδηγεί ξανά την Udinese στην έξοδο του Champions league. Παρόλο που είχε πατήσει τα 30 ο Ντι Νατάλε βρισκόταν στο peak της καριέρας του. Συνέχισε να πραγματοποιεί εκπληκτικές εμφανίσεις και τις επόμενες σεζόν πετυχαίνοντας και αρκετά σπάνιας ομορφιάς γκολ. Ήταν 23 Νοεμβρίου του 2014 όταν ο 36χρονος τότε “toto” έσπασε το φράγμα των 200 γκολ σε αγώνα κόντρα στην Δυναμό Κιέβου και την ίδια σεζόν, 3 Μαΐου του 2015 με τα 206 τέρματα του έπιασε τον Ρομπέρτο Μπάτζιο στην 6η θέση του πίνακα των μεγαλύτερων σκόρερ της Seria A όπου και εδραιώθηκε εκεί με συνολικά 209 τέρματα.
Είναι 15 Μαΐου 2016 όταν ο Ντι Νατάλε σκοράρει από το σημείο του πέναλτι στο παιχνίδι της Ουντινέζε με την Κάρπι στο οποίο η πρώτη ηττείται με σκορ 1-2. Είναι το τελευταίο παιχνίδι του αρχηγού ο οποίος φυσικά κερδίζει το μεγαλύτερο χειροκρότημα από όσους βρίσκονται στο “Φρίουλι”. Το άστρο του μεγάλου “toto” έμελλε να σβήσει.
Δυστυχώς από τίτλους ο Ντι Νατάλε έχει μόνο εκείνον από το Μουντιάλ του 2006 στο οποίο ήταν μέλος της μεγάλης εκείνης ομάδας της Ιταλίας στην οποία βέβαια δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Σίγουρα θα είχε κερδίσει περισσότερους αν είχε πάει στην Γιουβέντους. Επέλεξε όμως την ταπεινότητα και το πάθος να τιμάει την φανέλα που φοράει από το χρήμα και την δόξα και αυτό είναι που τον ξεχώρισε από τους υπόλοιπους. Ποια θα ήταν η καριέρα του εάν κατέληγε σε κάποια μεγαλύτερη ομάδα κανείς δεν μπορεί να ξέρει, το σίγουρο είναι ότι ο Di Natale αποτελεί μία μοναδική προσωπικότητα για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο και σίγουρα αξίζει να τον κατατάσσουμε δίπλα στους υπόλοιπους θρύλους του αθλήματος.
