Στα 21 μου έφτασα πρώτη φορά σε οργασμό. Μέχρι τότε νόμιζα πως ήμουν ανοργασμική.
Στα 22 μου συνειδητοποίησα, πως για να είμαι χαλαρή και να περνάω καλά στο σεξ πρέπει να έχω πιει.
Αναρωτιόμουν, λοιπόν, σε τί οφείλονται όλα αυτά και το μυαλό μου άρχισε να πλάθει φοβικά σενάρια: «Λες να έχω κακοποιηθεί και να μην το θυμάμαι;». Έτσι, άρχισα να ανατρέχω σε όλα όσα φάνταζαν ασήμαντα στη σκέψη μου κι όμως ποτέ δεν είχα επεξεργαστεί τί κατάλοιπα μπορεί να μου έχουν αφήσει.
Από μικρή τα αγόρια έκαναν σχόλια για τα οπίσθιά μου. Θυμάμαι να κάθομαι σε ένα παγκάκι στο δημοτικό και να έρχονται τα αγόρια του σχολείου στα διαλείμματα να με χτυπάνε στα οπίσθια, να γελάνε και να τρέχουν για να μην τους δω. Κι εγώ χαιρόμουν, γιατί νόμιζα ότι αυτός ήταν ένας υγιής τρόπος να παίρνω προσοχή.
Στο γυμνάσιο, είχαμε κοιμηθεί μια φορά πολλοί φίλοι μαζί. Εγώ ξάπλωνα δίπλα σε ένα παιδί που εκείνη την εποχή ήταν φίλος μου. Το βράδυ ξύπνησα, γιατί ένιωσα ένα χέρι να προσπαθεί να περάσει σιγά σιγά μέσα από το βρακί μου. Δεν ήθελα να καταλάβει ότι ξύπνησα, για να μην τον κάνω να αισθανθεί άβολα. Έκανα, λοιπόν, ότι και καλά άλλαζα πλευρό και τότε εκείνος έπαιρνε το χέρι του γιατί τρόμαζε. Μετά πάλι ένιωθα ένα χέρι, πάλι κουνιόμουν για να τον αποφύγω και για καλή μου τύχη, κάποια στιγμή ήρθαν και μας ξύπνησαν πριν καταφέρει να κάνει το οτιδήποτε. Δεν το είπα ποτέ όσο ήμουν στο σχολείο, γιατί ντρεπόμουν.
Στο λύκειο τα αγόρια άρχισαν να μας ρωτάνε αν αγγιζόμαστε «εκεί κάτω» με έναν τρόπο που το έντυναν όλο αυτό με ντροπή κι έτσι αναγκαζόσουν να απαντήσεις αρνητικά για να μην φανείς χυδαία και να το κρύβεις από τις φίλες σου, γιατί θεωρούνταν ανώμαλο και περίεργο. Αν κάποια «προχωρούσε» σεξουαλικά σχολιαζόταν αρνητικά από όλα τα κορίτσια. Βίντεο κοριτσιών που αυνανίζονταν ή χρησιμοποιούσαν καθημερινά αντικείμενα για να επιτύχουν διείσδυση κυκλοφορούσαν στο σχολείο και στιγμάτιζαν μια για πάντα τα κορίτσια αυτά.
Κι εγώ ακόμη, σε μεγαλύτερη ηλικία, προσπαθώντας να κανονικοποιήσω τη γυναικεία αυτοϊκανοποίηση, αποκάλυψα σε μια παρέα αγοριών και κοριτσιών ότι έχω χρησιμοποιήσει καθημερινό αντικείμενο για να επιτύχω διείσδυση και στη συνέχεια, το απόλυτα φυσιολογικό αυτό γεγονός πειραματισμού, έγινε αντικείμενο περίγελου από τα αγόρια της παρέας.
Φυσικά, δεν υπήρχε καμία πληροφόρηση για τον αυνανισμό και για τον γυναικείο οργασμό, αφού δεν συζητιόταν ποτέ.
Με την είσοδό μου στην ενεργή σεξουαλική ζωή, έμαθα απευθείας να υπάρχω σεξουαλικά μόνο για να ικανοποιώ τους παρτενέρ μου και για κανέναν άλλον λόγο. Με αυτόν τον τρόπο αποκτούσα αξία: επειδή κάναμε σεξ και αυτός τελείωνε κι εγώ ήμουν το «αντικείμενο» που τον βοηθούσε να επιτύχει τον σκοπό του. Συνέπεια αυτής της συμπεριφοράς είναι το μυαλό μου να έχει συνδέσει την εκσπερμάτωση ενός άντρα με τον οποίο ήρθα σε επαφή, με το συμπέρασμα ότι σίγουρα με εκμεταλλεύτηκε, ακόμα κι όταν αυτό δεν συμβαίνει και με την αίσθηση ότι κατά τη διάρκεια του σεξ είμαι, απλώς, ένα αντικείμενο και τίποτα περισσότερο.
Μεγαλώνοντας, οι παραβιαστικές εμπειρίες συνεχίστηκαν, με το αγόρι μου να βγάζει βίντεο την ώρα της σεξουαλικής πράξης και να με ενημερώνει μετά, αφού έχει βιντεοσκοπήσει ολόκληρη την πράξη. Ή την ώρα που κάνουμε σεξ να εισβάλει ξαφνικά στον πρωκτό μου, χωρίς να με έχει ενημερώσει. Σεξ χωρίς προφυλακτικό, άνθρωποι να μου λένε «εγώ δεν φοράω προφυλακτικό», ότι θα πάρω ένα χαπάκι και θα είμαι μια χαρά, άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία να με ακουμπάνε με το πέος τους ή την ώρα που μιλάνε και σε στιγμές δήθεν οικειότητας να μου πιάνουν το μπούτι… λες και το σώμα μου δεν είναι δικό μου.
Να σχολιάζουν το σώμα μου, να το κοιτάνε με έναν τρόπο που τους ανήκει. Κι εγώ τις περισσότερες φορές να αδυνατώ να πω το οτιδήποτε. Αφού δεν συνειδητοποιώ ότι το σώμα μου παραβιάζεται. Δεν συνειδητοποιώ ότι πλέον δεν θα μπορώ να εμπιστευτώ εύκολα, θα φοβάμαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι που δεν θα το θέλω, δεν θα είναι οκέυ για εμένα, θα μου το κλέψουν.
Μπορεί, λοιπόν, το μυαλό μου να μην θυμάται, να μην συνειδητοποιεί, να απωθεί εμπειρίες ως ασήμαντες και χαζές, αλλά το σώμα πάντα θυμάται, με αποτέλεσμα ανά πάσα στιγμή να σφίγγεται και να κλείνεται. Και το στόμα μου σιωπά, φοβάται να μιλήσει, να οριοθετήσει, να ζητήσει, να πιστέψει ότι θα πάρει όσα ζητάει, ότι είναι οκέυ να ζητάει. Ότι, τελικά, αν έχω τραύμα, δεν είμαι εγώ αυτή που θα πρέπει να νιώθει άσχημα γι’ αυτό, δεν φταίω εγώ που το σώμα μου σφίγγεται – μου το δημιούργησαν άθελά μου.
Κι όσες φορές μπορεί να σκέφτομαι ότι είμαι υπερβολική, ότι θυματοποιούμαι ή μπορεί να το σκέφτονται άλλοι για εμένα, θα θυμάμαι πάντα ότι κάποιοι άνθρωποι, απλώς επειδή είναι περισσότερο αποδεκτό για το φύλο τους, «τελείωναν» από τα 15, απολαμβάνουν το σεξ χωρίς να πιούν και βγαίνουν έξω φορώντας ό,τι θέλουν και περπατώντας όπως θέλουν.
Κάθε γυναίκα κουβαλά τη δική της ιστορία, στην οποία το σώμα της και η προσωπικότητά της παραβιάστηκαν με τέτοιον τρόπο, ώστε να της είναι πολύ δύσκολο να έρθει σε επαφή με τη σεξουαλικότητά της και να την αποδεχτεί. Και είναι, πράγματι, ένα μεγάλο εγχείρημα να καταφέρεις να συμφιλιωθείς με τη σεξουαλικότητά σου, να μπορείς να «παίξεις» κι εσύ σεξουαλικά χωρίς αυτό να σου δημιουργεί αισθήματα δυσφορίας και εν τέλει να ορίσεις εσύ τη μορφή της σεξουαλικότητά σου, χωρίς αυτή να εμφανίζεται όταν υπάρχεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή να εξαφανίζεται όταν υπάρχεις με κάποιον άλλον.
Να νιώθεις, λοιπόν, σεξουαλικό ον, απλώς και μόνο επειδή είσαι ον κι αυτό να μην μπορεί να αναιρεθεί από την αντίληψη των υπολοίπων περί σεξουαλικότητας, ούτε να συνοδεύεται από αισθήματα ενοχής ή κινδύνου.
Τελικώς, συνειδητοποιώ ότι οι παραβιαστικές συμπεριφορές γύρω από εμένα, το σώμα μου και τη σεξουαλικότητά μου, όπως δείχνουν τα πράγματα, δυστυχώς θα εξακολουθούν να υπάρχουν ως μέρος της ζωής μου σε μια, πέραν όλων των άλλων, πατριαρχική κοινωνία. Εγώ, όμως, δεν θέλω να φοβάμαι. Αντιθέτως, θέλω να έχω τη δύναμη να πω το πιο απλό πράγμα: ότι το σώμα μου είναι δικό μου και σου απαγορεύω οποιαδήποτε συμπεριφορά το παραβιάζει!
Θέλω να διαμορφώσω τη δική μου αντίληψη για τη σεξουαλικότητα και να ανακαλύψω όλες τις μικρές απροσδόκητες πτυχές της, να απελευθερωθώ από τον τρόπο που μου έχουν πει πως πρέπει να υπάρχω για να θεωρούμαι σεξουαλικό ον και να με προστατεύω χωρίς ενοχές… Γιατί, όπως όλ@, έχω δικαίωμα σε μια υγιή σεξουαλική ζωή και στην απόλαυση που η τελευταία μπορεί να μου προσφέρει.
