Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Το 17ο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είναι εδώ και η Γερμανία είναι έτοιμη να φιλοξενήσει τη διοργάνωση. Βερολίνο, Μόναχο, Ντόρτμουντ, Στουτγκάρδη, Γκελζενκίρχεν, Φρανκφούρτη, Αμβούργο, Ντίσελντορφ, Κολωνία και Λειψία είναι οι πόλεις, στις οποίες θα διεξαχθούν οι αγώνες. Μέχρι τότε όμως, υπάρχει λίγος καιρός, οπότε μπορούμε να δούμε το προφίλ των ομάδων, που θα αγωνιστούν. Σειρά παίρνει ο Δ’ όμιλος, στον οποίο συμμετέχουν η Πολωνία, η Ολλανδία, η Αυστρία και η Γαλλία.
Πολωνία
Προπονητής: Πριν ο Φερνάντο Σάντος προλάβει να την Πολωνία, η ομοσπονδία της χώρας ενήργησε γρήγορα και τον αντικατέστησε με τον Μίχαλ Πρόμπιεζ. Με εμπειρία από πάγκους και με ένα σύντομο πέρασμα από τον Άρη, ο Πολωνός τεχνικός έδειξε πολύ καλά αντανακλαστικά και διόρθωσε τα κακώς κείμενα, αποφεύγοντας έτσι το φιάσκο του αποκλεισμού. Αρέσκεται στο 3-4-3 και στο 3-5-2 και είναι γνωστός για την προσαρμογή του σχεδίου του πάνω στις ανάγκες κάθε παιχνιδιού, κάτι που φάνηκε και στο δύσκολο εγχείρημα, που ανέλαβε.
Αρχηγός: Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι
Ομάδα: Η Πολωνία έχει πάρει μέρος σε κάθε Euro από το 2008 και έπειτα. Αν και βρέθηκε κοντά στον αποκλεισμό, καθώς είδε Τσεχία και Αλβανία να την προσπερνούν και να την αφήνουν εκτός των δύο προνομιούχων θέσεων, αξιοποίησε τη δεύτερη και τελευταία ευκαιρία, που της δόθηκε, αυτή του Nations League. Εκεί πρώτα συνέτριψε με 5-0 την αδύναμη Εσθονία και στον τελικό κόντρα στην Ουαλία πήρε τη νίκη-πρόκριση μέσα στο Κάρντιφ στη διαδικασία των πέναλτι, μετά από 120 «άσφαιρα» λεπτά.
Στη διοργάνωση του 2016 έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, στη μοναδική περίπτωση που απέφυγε την τελευταία θέση του ομίλου της. Οι περισσότεροι Πολωνοί διεθνείς αγωνίζονται σε καλά ευρωπαϊκά κλαμπ, μόλις τρεις παίζουν για ομάδες του εγχώριου πρωταθλήματος, ενώ δέκα εντοπίζονται στην Ιταλία και τη Σέριε Α. Η θεαματική βελτίωση των υποδομών και γενικότερα ολόκληρου του συστήματος του πολωνικού ποδοσφαίρου επέδρασε θετικότατα στην παραγωγή νέων ταλέντων και δεν είναι τυχαίο που στο ρόστερ υπάρχουν πολλοί νεαροί και ελπιδοφόροι ποδοσφαιριστές.
Οι Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, Βόιτσεχ Στσέσνι και Καμίλ Γκροσίτσκι είναι οι πιο έμπειροι παίκτες, οι λεγόμενες «παλιές καραβάνες», με τους δύο πρώτους να είναι και οι ποιοτικότεροι ολόκληρης της αποστολής και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου αυτό θα είναι το τελευταίο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της καριέρας τους. Η έλευση του Πρόμπιεζ δείχνει να έχει τονώσει στο μέγιστο το ηθικό των παικτών, η εικόνα στα πρόσφατα φιλικά είναι λόγος αισιοδοξίας, όμως η ύπαρξη της Γαλλίας και της Ολλανδίας στον όμιλο στοιχειοθετεί μία αντικειμενική δυσχέρεια στην προσπάθεια για πρόκριση στους 16.
Αστέρι: Αρχηγός, πρώτος σε συμμετοχές και πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Πολωνίας, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας, έχοντας ζήσει την άνοδο και καθιέρωση της εθνικής του. Μετράει μία πλούσια καριέρα με γκολ, ρεκόρ και τρόπαια και είναι πάντα παρών, για να τιμήσει το εθνόσημο. Μπορεί η Μπαρτσελόνα να μην κατέκτησε κάποιο τίτλο, όμως ο Λέβα βρήκε δίχτυα 26 φορές, αποδεικνύοντας, ότι η τέχνη του γκολ δεν ξεχνιέται. Αυτή είναι πιθανότατα η τελευταία του παρουσία σε Euro, επομένως είναι λογικό να θέλει να ονειρεύεται κάποια μεγάλη διάκριση.
Ολλανδία
Προπονητής: Στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο της εθνικής Ολλανδίας, ο Ρόναλντ Κούμαν θα έχει την ευκαιρία να καθοδηγήσει την εθνική της χώρας του σε μία μεγάλη διοργάνωση για πρώτη φορά. Όπως κάθε Ολλανδός, που σέβεται και αγαπάει το ποδόσφαιρο, είναι θιασώτης του κυριαρχικού ποδοσφαίρου και του μότο «Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Με χρόνια εμπειρίας στο υψηλότερο επίπεδο, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, γνωρίζει το διακύβευμα, καθώς υπήρξε μέλος της ομάδας που κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης το 1988.
Αρχηγός: Βίρτζιλ Φαν Ντάικ
Ομάδα: Η Ολλανδία είναι ο ορισμός της ομάδας των ομίλων, της ομάδας δηλαδή, που σαρώνει στον όμιλο, αλλά στα νοκ-άουτ, στα κρίσιμα παιχνίδια «ζωής και θανάτου», λυγίζει και αποτυγχάνει. Ίσως έτσι εξηγείται το γεγονός, ότι η χώρα του Κρόιφ, του Ράικαρντ, του Φαν Ντερ Σαρ, του Νέσκενς, του Φαν Πέρσι, του Ρόμπεν και τόσων άλλων σπουδαίων παικταράδων, έχει στο παλμαρέ της μόνο ένα τρόπαιο, αυτό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1988.
Στο Euro του 2008, οι «Οράνιε» σκόρπισαν τον τρόμο, έριξαν τρία γκολ στην Ιταλία, τέσσερα στη Γαλλία, δύο στη Ρουμανία, στο πρώτο νοκ-άουτ όμως, τον προημιτελικό (τότε δεν υπήρχε η φάση των 16), ο Αντρέι Αρσάβιν και η Ρωσία αποδείχθηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Αντίστοιχα στην προηγούμενη διοργάνωση, επιβλήθηκαν εύκολα κόντρα σε Ουκρανία, Αυστρία και Σκόπια, αλλά στους 16 ηττήθηκαν με 2-0 από την Τσεχία και η πορεία τους ολοκληρώθηκε άδοξα.
Στα προκριματικά κατέλαβαν τη δεύτερη θέση, μπροστά από Ελλάδα, Ιρλανδία και Γιβραλτάρ, πίσω από τη Γαλλία, από την οποία υπέστησαν δύο ήττες, με την πρώτη στο Παρίσι να είναι βαριά, με 4-0 και ενώ είχαν δεχθεί τρία γκολ στο πρώτο εικοσάλεπτο. Η άμυνα ήταν ανέκαθεν η αχίλλειος πτέρνα της Ολλανδίας, αφού η σχολή, της οποίας εμπνευστής ήταν ο τιτάνας Γιόχαν Κρόιφ, υπαγόρευε την αγάπη για την επίθεση.
Το ρόστερ της ομάδας του Ρόναλντ Κούμαν απαρτίζεται τόσο από έμπειρους και καταξιωμένους παίκτες, αλλά και από νεαρούς, με ταλέντο και θράσος. Η έλλειψη ενός φορ κλάσης, όπως ήταν ο Φαν Νίστελροϊ, για παράδειγμα, είναι σίγουρα τροχοπέδη στην επιθυμία για διάκριση, ενώ ο αποκλεισμός των Φρένκι Ντε Γιονγκ και Toν Κοπμέινερς λόγω τραυματισμού, αποδυναμώνει σημαντικά το κέντρο. Επιβάλλεται η πρόκριση στους 16 και από εκεί και με ένα καλό ζευγάρωμα, η Ολλανδία μπορεί να φτάσει ψηλότερα.
Αστέρι: Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, όμως ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ θα συμμετάσχει μόλις στο πρώτο Euro της καριέρας του και μόλις στη δεύτερη μεγάλη διοργάνωση με την εθνική του, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022. Εδώ και πολλά χρόνια είναι ο απόλυτος ογκόλιθος στην αμυντική γραμμή της Λίβερπουλ και αναγνωρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους αμυντικούς των τελευταίων είκοσι χρόνων.
Με άψογες τοποθετήσεις (από τους κορυφαίους στον συγκεκριμένο τομέα στην ιστορία του αθλήματος), καίριες επεμβάσεις, εξαιρετικές μακρινές μεταβιβάσεις, με την ψυχραιμία του λειτουργεί ως μέντορας για τους συμπαίκτες του, τους οποίους καθοδηγεί και κατευθύνει. Παράλληλα, το ύψος του τον βοηθάει και στο επιθετικό κομμάτι, καθώς συχνά-πυκνά σκοράρει γκολ και ελπίδα όλων είναι το αρχοντικό του στιλ να δώσει λύσεις σε μία πολύπαθη άμυνα.
Αυστρία
Προπονητής: Ο Ραλφ Ράνγκνικ θεωρείται ο πατέρας του gegenpressing, της άμεσης δηλαδή απόπειρας επανάκτησης της μπάλας μετά την απώλεια της κατοχής. Αν και το πέρασμά του από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν εφιαλτικό και για τις δύο πλευρές, η θητεία του στην Αυστρία μέχρι τώρα χαρακτηρίζεται πολύ καλή. Από τον Μάιο του 2022, όταν και ανέλαβε, έχει εμφυσήσει στους παίκτες του τη χαρά του παιχνιδιού και έχει μετατρέψει την Αυστρία σε μία πολύ επιθετική και παραγωγική ομάδα.
Αρχηγός: Μάρσελ Ζάμπιτσερ
Ομάδα: Η Αυστρία δίνει το παρόν σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για τρίτη συνεχόμενη φορά. Το 2016 πήρε μόνο μία ισοπαλία και τερμάτισε τελευταία, όμως στο τουρνουά του 2020 πήρε για πρώτη φορά το εισιτήριο για τους «16», όπου και αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από τους μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης, Ιταλούς.
Στα προκριματικά όλοι τη λογάριαζαν ως τρίτο φαβορί, όμως η Αυστρία τερμάτισε μόλις έναν βαθμό πίσω από το Βέλγιο, αφήνοντας τρίτη τη Σουηδία, με την οποία έκανε δύο νίκες, με τη δεύτερη στη Στοκχόλμη να είναι σαρωτική.
Βρίσκεται στην καλύτερη φάση της ιστορίας της, με ένα αξιόλογο ρόστερ, με ένα διόλου αμελητέο κομμάτι των παικτών να παίζουν σε γερμανικούς συλλόγους και να έχουν εμπειρία από τα γήπεδα, στα οποία θα κληθούν να αγωνιστούν. Το πρόβλημα κάτω από την εστία είναι διαρκές τα τελευταία χρόνια, με την απώλεια του Αλεξάντερ Σλάγκερ, λόγω τραυματισμού, να το κάνει ακόμη πιο έντονο.
Η φιλοσοφία του Ράνγκνικ έχει ταιριάξει στον μέγιστο βαθμό με τα χαρακτηριστικά των παικτών και ακόμη και χωρίς τον Νταβίντ Αλάμπα (δεν θα συμμετάσχει εξαιτίας τραυματισμού), υπάρχουν προσωπικότητες. Θα είναι δύσκολο για την Αυστρία να επαναλάβει την επιτυχία της προηγούμενης διοργάνωσης, όμως θα υπηρετήσει τις ίδιες αρχές, που την έφεραν εδώ και τα παιχνίδια της ενδέχεται να έχουν αρκετά γκολ.
Αστέρι: Κεντρικός μέσος, που μπορεί να αγωνιστεί και ως δεξιός μπακ και εξτρέμ, ο Κόνραντ Λάιμερ είναι ο παίκτης που κάθε προπονητής θα ήθελε. Γρήγορος, καλός με την μπάλα στα πόδια, δεν σταματάει ποτέ να τρέχει, είναι ένας ακούραστος εργάτης, που υπηρετεί στο ακέραιο τις οδηγίες του προπονητή. Η χρονιά στη Μπάγερν δεν ήταν η ιδανική για τον σύλλογο, όμως ο Λάιμερ, αν και νέος, γρήγορα κατάφερε να κερδίσει θέση στη βασική ενδεκάδα, δείγμα της μεγάλης προσαρμοστικότητάς, που τον διακρίνει.
Γαλλία
Προπονητής: Με τον Ντιντιέ Ντεσάν στο τιμόνι, η Γαλλία επανήλθε στην κορυφή του κόσμου, όταν κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Παρόλα αυτά, η παρουσία των «Τρικολόρ» στα Euro με αυτόν στον πάγκο δεν έχει υπάρξει το ίδιο επιτυχημένη. Στην προηγούμενη διοργάνωση, βρέθηκε κοντά στην πόρτα της εξόδου, καθώς ο αποκλεισμός από την Ελβετία ήταν ξεκάθαρα δική του ευθύνη. Κατάφερε να γυρίσει το χαρτί στο Μουντιάλ του 2022, όταν η Γαλλία έχασε το τρόπαιο στις λεπτομέρειες.
Του ασκείται έντονη κριτική, και μάλιστα δικαιολογημένη, για την ανεξήγητα φοβική και τρομερά αμυντικοκεντρική του προσέγγιση και για το γεγονός, ότι δεν αποδίδει καλό ποδόσφαιρο, ενώ έχει στη διάθεσή του το πιο γεμάτο ρόστερ του κόσμου. Η αποτυχία κατάκτησης του κυπέλλου θα τον οδηγήσει προς την έξοδο, την ώρα που ο Ζινεντίν Ζιντάν παραμονεύει.
Αρχηγός: Κιλιάν Εμπαπέ
Ομάδα: Τα 24 χρόνια μακριά από την κορυφή της Ευρώπης είναι πάρα πολλά για τη Γαλλία. Έφτασε κοντά το 2016, όταν έχανε τα άχαστα και τελικά ηττήθηκε από την Πορτογαλία με ένα γκολ του Έντερ στην παράταση, απογοήτευσε στο τουρνουά του 2020, όταν υπέστη ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Ελβετία στην φάση των «16». Οτιδήποτε λιγότερο από την κατάκτηση του τροπαίου θα είναι αποτυχία για την δις πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να προκριθεί στα γήπεδα της Γερμανίας, αφήνοντας πίσω Ολλανδία, Ελλάδα, Ιρλανδία και Γιβραλτάρ, με μία μόνο απώλεια, το 2-2 της τελευταίας αγωνιστικής απέναντι στην εθνική μας ομάδα. Το φιάσκο με την Ελβετία δεν έχει ξεχαστεί και ελαφρυντικά δεν υπάρχουν για κανέναν.
Το μεγαλύτερο ζήτημα για την πρωταθλήτρια κόσμου το 2018 είναι η μετάδοση του φόβου του Ντεσάν προς τους παίκτες, για να μην δεχθεί γκολ η ομάδα του, στοιχείο το οποίο τους περιορίζει και ενίοτε προκαλεί ανασφάλεια και πανικό.
Με μία ανεξάντλητη δεξαμενή ποδοσφαιριστών και μερικούς από τους καλύτερους του πλανήτη, όπως ο Αντουάν Γκριεζμάν και ο Κιλιάν Εμπαπέ, η στόχευση είναι ξεκάθαρη. Ο όμιλος δεν θα αποτελέσει πρόβλημα και η πραγματική πρόκληση αρχίζει στη φάση των «16». Η αλαζονεία και οι βαρύγδουπες δηλώσεις μόνο κακό μπορούν να κάνουν, όμως τα εχέγγυα και τα προσόντα για το τέλος της διαδρομής υπάρχουν και μάλιστα σε αφθονία.
Αστέρι: Από την καινούρια χρονιά, ο Κιλιάν Εμπαπέ θα αγωνίζεται με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Έχει ήδη κατακτήσει Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως τώρα οι απαιτήσεις, οι προσδοκίες του κοινού από αυτόν είναι ακόμη μεγαλύτερες. Με απίστευτη ταχυδύναμη, ικανότητα να ελίσσεται σε μικρούς χώρους και τρομερή άγνοια φόβου, ο Εμπαπέ σκοράρει με απίστευτη ευκολία και συχνότητα, όντας ήδη στην τρίτη θέση των σκόρερ της εθνικής Γαλλίας και κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Παρί Σεν-Ζερμέν.
Για πρώτη φορά θα ηγηθεί των προσπαθειών της χώρας του, φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού, με την παρουσία του σε μεγάλες διοργανώσεις είναι πάντα αισθητή.
Εκτίμηση ομίλου
Η Γαλλία έδειξε και στον όμιλο των προκριματικών ότι είναι πολύ ανώτερη από την Ολλανδία, επομένως δεν μπορεί να μην προκριθεί ως πρώτη. Οι εξαιρετικά αφελείς στην άμυνα, Οράνιε, έχουν ένα μικρό προβάδισμα, συγκριτικά με τις άλλες δύο ομάδες. Παρόλα αυτά, τόσο η Αυστρία όσο και η Πολωνία κάθε άλλο παρά αμελητέες είναι και τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.
