24 Aπριλίου 2020
Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στην Ελλάδα έγιναν διάφορα περιστατικά τα οποία είναι δύσκολο να ξεχαστούν. Μεταξύ άλλων, από το 1800 μέχρι και το 1804, ο πρεσβευτής της Μ. Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη, ο λόρδος του Έλγιν, Τόμας Μπους σε θολές ιστορικά συνθήκες απομάκρυνε ορισμένα γλυπτά του Παρθενώνα και τα έστειλε στην ιδιαίτερη πατρίδα του χωρίς καμία νόμιμη άδεια.
Η απόσπαση των συγκεκριμένων ιερών μαρμάρων άφησε ανεξίτηλες καταστροφές τόσο στο μνημείο όσο και στα ίδια τα μάρμαρα. Μεταφέρθηκαν στην Αγγλία, όπου και πουλήθηκαν στη Βρετανική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση μετά από χρόνια, συγκεκριμένα το 1816, τα εκθέτει στο Βρετανικό Μουσείο. Μέχρι και σήμερα τα γλυπτά βρίσκονται εκεί.
Από εκείνα ακόμα τα χρόνια, ο αγώνας για την επιστροφή των κλεμμένων από τον Έλγιν μαρμάρων είχε ξεκινήσει ανελλιπώς με θερμότερο υποστηρικτή του αγώνα αυτού, τον Φιλέλληνα Λόρδο Βύρωνα.
Ωστόσο, το 1983 ξεκίνησε μια πρωτοφανής και κοσμοιστορική εκστρατεία με διάλογο και επιχειρήματα για την επιστροφή των μαρμάρων στον τόπο προέλευσης τους. Με πρωτοβουλία της τότε υπουργού Πολιτισμού, Μελίνας Μερκούρη, η πολυπόθητη επανένωση των «θραυσμάτων» με το ίδιο το μνημείο άρχιζε σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά.
Οι Βρετανοί μέχρι την ίδρυση του Μουσείου της Ακρόπολης είχαν ένα ακλόνητο επιχείρημα. Από ελληνικής πλευράς δεν πληρούσαμε τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσουμε τα γλυπτά. Όμως, με την ύπαρξη του υπερσύγχρονου μουσείου της Ακροπόλεως, ο επαναπατρισμός τους είναι πιο θεμιτός και αναγκαίος από ποτέ.
Μάλιστα έχει διαμορφωθεί και ειδικός χώρος σχεδιασμένος για να φιλοξενήσει τα μάρμαρα, τα οποία θα συνδέονται νοερά με τον Παρθενώνα. Επίσης, μπορεί να αναφέρει κανείς πως η πόλη των Αθηνών δίνει απλόχερα στον κόσμο, μια ανεπανάληπτη εμπειρία στον επισκέπτη, μέσω της διαδρομής που επιφυλάσσει η Ενοποίηση των Αρχαιολογικών Μνημείων γύρω από την Ακρόπολη.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια πορεία μνήμης, ιδιαίτερα σημαντική για τους Έλληνες, αλλά και κατατοπιστική για τους τουρίστες που εκτιμούν την προσφορά του Ελληνικού πολιτισμού στην παγκόσμια κληρονομιά. Δεν είναι λογικό, συνεπώς, να λείπουν από αυτήν την πορεία στον χρόνο τα γλυπτά του Παρθενώνα.
Η προσπάθεια των ελληνικών αρχών για τον επαναπατρισμό των μαρμάρων είναι σημαντική. Συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε κερδίσει πολλούς υποστηρικτές ανά τον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο οφείλουμε να υποστηρίξουμε κι εμείς αυτή την προσπάθεια.
Όπως είπε και η Μελίνα Μερκούρη, «γιατί δεν θα διαθέτουμε δραστική προστασία της κληρονομιάς μας όσο κάθε Έλληνας πολίτης δεν θα είναι ένας συνειδητός ευαίσθητος και παθιασμένος φρουρός της».
Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στην Ελλάδα έγιναν διάφορα περιστατικά τα οποία είναι δύσκολο να ξεχαστούν. Μεταξύ άλλων, από το 1800 μέχρι και το 1804, ο πρεσβευτής της Μ. Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη, ο λόρδος του Έλγιν, Τόμας Μπους σε θολές ιστορικά συνθήκες απομάκρυνε ορισμένα γλυπτά του Παρθενώνα και τα έστειλε στην ιδιαίτερη πατρίδα του χωρίς καμία νόμιμη άδεια.
Η απόσπαση των συγκεκριμένων ιερών μαρμάρων άφησε ανεξίτηλες καταστροφές τόσο στο μνημείο όσο και στα ίδια τα μάρμαρα. Μεταφέρθηκαν στην Αγγλία, όπου και πουλήθηκαν στη Βρετανική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση μετά από χρόνια, συγκεκριμένα το 1816, τα εκθέτει στο Βρετανικό Μουσείο. Μέχρι και σήμερα τα γλυπτά βρίσκονται εκεί.
Από εκείνα ακόμα τα χρόνια, ο αγώνας για την επιστροφή των κλεμμένων από τον Έλγιν μαρμάρων είχε ξεκινήσει ανελλιπώς με θερμότερο υποστηρικτή του αγώνα αυτού, τον Φιλέλληνα Λόρδο Βύρωνα.
Ωστόσο, το 1983 ξεκίνησε μια πρωτοφανής και κοσμοιστορική εκστρατεία με διάλογο και επιχειρήματα για την επιστροφή των μαρμάρων στον τόπο προέλευσης τους. Με πρωτοβουλία της τότε υπουργού Πολιτισμού, Μελίνας Μερκούρη, η πολυπόθητη επανένωση των «θραυσμάτων» με το ίδιο το μνημείο άρχιζε σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά.
Οι Βρετανοί μέχρι την ίδρυση του Μουσείου της Ακρόπολης είχαν ένα ακλόνητο επιχείρημα. Από ελληνικής πλευράς δεν πληρούσαμε τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσουμε τα γλυπτά. Όμως, με την ύπαρξη του υπερσύγχρονου μουσείου της Ακροπόλεως, ο επαναπατρισμός τους είναι πιο θεμιτός και αναγκαίος από ποτέ.
Μάλιστα έχει διαμορφωθεί και ειδικός χώρος σχεδιασμένος για να φιλοξενήσει τα μάρμαρα, τα οποία θα συνδέονται νοερά με τον Παρθενώνα. Επίσης, μπορεί να αναφέρει κανείς πως η πόλη των Αθηνών δίνει απλόχερα στον κόσμο, μια ανεπανάληπτη εμπειρία στον επισκέπτη, μέσω της διαδρομής που επιφυλάσσει η Ενοποίηση των Αρχαιολογικών Μνημείων γύρω από την Ακρόπολη.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια πορεία μνήμης, ιδιαίτερα σημαντική για τους Έλληνες, αλλά και κατατοπιστική για τους τουρίστες που εκτιμούν την προσφορά του Ελληνικού πολιτισμού στην παγκόσμια κληρονομιά. Δεν είναι λογικό, συνεπώς, να λείπουν από αυτήν την πορεία στον χρόνο τα γλυπτά του Παρθενώνα.
Η προσπάθεια των ελληνικών αρχών για τον επαναπατρισμό των μαρμάρων είναι σημαντική. Συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε κερδίσει πολλούς υποστηρικτές ανά τον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο οφείλουμε να υποστηρίξουμε κι εμείς αυτή την προσπάθεια.
Όπως είπε και η Μελίνα Μερκούρη, «γιατί δεν θα διαθέτουμε δραστική προστασία της κληρονομιάς μας όσο κάθε Έλληνας πολίτης δεν θα είναι ένας συνειδητός ευαίσθητος και παθιασμένος φρουρός της».
