25 Νοεμβρίου 2021
Στο DREAM ON-line δεν μας αρέσει ο μονόλογος. Κάθε μήνα, οι αναγνώστες μιλούν και μας στέλνουν τα άρθρα τους με ποικίλα θέματα, προβληματισμούς και πολλές πολλές χαρές. Περιμένουμε και το δικό σου άρθρο!
Θα έρθει κάποτε η μέρα όπου θα ξυπνήσεις και η καρδιά σου θα χτυπήσει πιο δυνατά, θα αισθανθείς το στόμα σου να βαραίνει και εκείνες τις φλόγες της τύρφης να αναβλύζουν από τα σωθικά σου. Εσύ θα μετατραπείς τότε σε πεδίο μάχης: θα ξέρεις πως κάτι παλεύει να αλλάξει μέσα σου. Κλωθογυρίζει έναν κύκλο γύρω από το κεφάλι σου, θέλει να σε αρπάξει από τον γιακά σαν μπόρα, να σε στριφογυρίσει, στριφογυρίσει και να σε πετάξει παράμερα. Αυτή η αλλαγή θα συμβεί ανεπαίσθητα, καθώς στρίβεις στη γωνία του δρόμου ή την ώρα που θα απολαμβάνεις το μεσημεριανό σου.
Ξάφνου θα συνειδητοποιήσεις ότι βγήκες από το μέτρο της τάξης και αντικείμενα που έβλεπες καθημερινά, θα έχουν αποκτήσει διαφορετική υπόσταση∙ απογυμνωμένα πλέον τα αντικείμενα δεν θα σε χρειάζονται πλέον για να υπάρξουν και ο κόσμος τότε, απαλλαγμένος πλέον από το πέπλο της ομίχλης που κάλυπτε τις κορυφές του, θα αποκτήσει νέο ενδιαφέρον.
Θα έρθει κάποτε η μέρα που σαν λιοντάρι θα βροντήξεις και με τη δύναμη της καρδιάς και της φωνής σου, κυρίαρχος θα γίνεις, της δικής σου ερήμου. «Νίκη!» θα φωνάξεις, και με τα δύο σου χέρια θα πνίξεις τα φίδια που σε είχαν αλυσοδεμένο στη γωνία του κρεβατιού. Τότε σαν τον κυρίαρχο της ερήμου που είσαι, ο ορίζοντας θα είναι υπέροχα απέραντος για σένα. Άλλοτε μια τέτοια απεραντοσύνη θα σου προκαλούσε φόβο και αυτό γιατί άλλοτε υπήρχες όπως υπάρχει το δέντρο: ριζωμένο βαθιά στο σημείο του, τρεμάμενο τους δυνατούς ανέμους που θα φέρει ο σκοτεινός ορίζοντας. Μετά την μεγάλη αλλαγή, θα είσαι έτοιμος για νέους ανεξερεύνητους ορίζοντες, νέα χώματα. Η ωραία αστική πόλη με τους σταθερούς της μηχανισμούς και ακλόνητους νόμους, που για τόσο καιρό έλεγες σπίτι σου, δεν θα είναι παρά μόνο η αφετηρία σου.
Θα έρθει κάποτε η μέρα που θα αμφισβητήσεις∙ κάθε τι που θεωρούσες ακλόνητο θα αρχίσει τώρα να κυλάει μέσα από τα δάκτυλά σου. Θα αμφισβητήσεις το έδαφος που μέχρι τώρα αποκαλούσες πατρίδα, τις αξίες που μέχρι τώρα οριοθετούσαν τη ζωή σου. Θα αποκτήσεις φιλύποπτο βλέμμα απέναντι σε όλα όσα σου διδάχτηκαν. Θα θέλεις να εξετάσεις τα πάντα από την αρχή, να τα δεις υπό το πρίσμα ενός διαφορετικού φωτός και από διαφορετική γωνία, θα θέλεις να αμφισβητήσεις την ίδια την αμφισβήτηση.
«Ω πόσο διαφορετικά φαίνονται αυτά τα πουλιά όταν στέκεσαι πάνω από τα σύννεφα», θα αναφωνήσεις. Παράλληλα θα αποκτήσεις συνείδηση. Θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ένα σώμα- αυστηρά περιορισμένο στον χώρο- και ένα πνεύμα, που σαν δροσερός αέρας μπορεί να φτάσει στις πιο απόμακρες γωνίες. Θα αποκτήσεις συνείδηση του ότι είσαι μια κλεψύδρα, και κάθε κόκκος άμμου που κυλάει είναι σημαντικός: γιατί είσαι εσύ. Θα αποκτήσεις συνείδηση της ίδιας της συνείδησης σου. Τότε με ακόρεστη λαγνεία, θα θελήσεις να βυθιστείς στη ζωή.
Θα έρθει κάποτε η μέρα που το πνεύμα σου θα γίνει άπληστο. Περήφανο για την πλημμυρίδα του, θα αρχίσει να αναζητά μόνο όσα προωθούν τη ζωή, και με ευγενική περιφρόνηση θα απορρίπτει όσα το απαλλάσσουν από αυτή. Τροφή για το πνεύμα σου θα είναι πλέον τα μεγαλύτερα και τα δυνατότερα αισθήματα. Θα θελήσει να δοθεί, να δοθεί ολοκληρωτικά και να αγαπήσει. Θα θελήσει να μισήσει, και με το μίσος χαραγμένο στο μάτι του να αναζητήσει εχθρούς που θα είναι περήφανο για αυτούς. Θα θελήσει να ερωτευτεί, θα είναι ερωτευμένο με τον έρωτα. Θα είναι συνηθισμένο να βλέπει το καλό, εκεί όπου προωθείται η ζωή, εκεί όπου φτάνει κανείς σε νέα ύψη, εκεί οπού προωθείται η διανόηση. Η ζωή τότε, θα μετατραπεί σε ένα εκτενές χωράφι∙ μπροστά σε αυτές τις περίεργες καλλιέργειες, εσύ θα δείξεις την καλή σου θέληση, την επιείκεια και την γλυκύτητα σου, και όταν πλέον αυτές ωριμάσουν μέσα τους θα σε ανταμείψουν με την ανείπωτη ομορφιά τους.
Υπομονή, και η μέρα αυτή θα έρθει σε όλους. Σε μερικούς μπορεί αυτή η μέρα να είναι η αυριανή, σε άλλους μπορεί να έρθει έπειτα από χρόνια ολόκληρα. Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο: η διάρκειά της είναι μικρή, κρατάει λιγότερο από τις υπόλοιπες μέρες και όσο γρήγορα σε βρήκε και δέχθηκε την φιλοξενία σου, τόσο γρήγορα και ανεπαίσθητα θα σε εγκαταλείψει. Θα πρέπει να μάθεις να την περιμένεις, θέλει να ξαγρυπνάς μέρες ολόκληρες αναμένοντας τον ερχομό της και όταν αισθανθείς τις γλυκές μελωδίες τις να διαχέονται ως τις βαθύτερες γωνίες, εσύ θα πρέπει να σφίξεις τα δόντια, και με ακλόνητο θάρρος να λουστείς στο φως της. Τότε, χωρίς δεύτερες σκέψεις, θα αρμέξεις το γάλα της, θα θερίσεις τα χωράφια της, και με αυτά τα υλικά θα δημιουργήσεις έναν δικό σου ήλιο μόνο για σένα. Κάτω από αυτόν το ήλιο θα ζήσεις αρμονικά και με νόημα.
Θα έρθει κάποτε η μέρα όπου θα ξυπνήσεις και η καρδιά σου θα χτυπήσει πιο δυνατά, θα αισθανθείς το στόμα σου να βαραίνει και εκείνες τις φλόγες της τύρφης να αναβλύζουν από τα σωθικά σου. Εσύ θα μετατραπείς τότε σε πεδίο μάχης: θα ξέρεις πως κάτι παλεύει να αλλάξει μέσα σου. Κλωθογυρίζει έναν κύκλο γύρω από το κεφάλι σου, θέλει να σε αρπάξει από τον γιακά σαν μπόρα, να σε στριφογυρίσει, στριφογυρίσει και να σε πετάξει παράμερα. Αυτή η αλλαγή θα συμβεί ανεπαίσθητα, καθώς στρίβεις στη γωνία του δρόμου ή την ώρα που θα απολαμβάνεις το μεσημεριανό σου.
Ξάφνου θα συνειδητοποιήσεις ότι βγήκες από το μέτρο της τάξης και αντικείμενα που έβλεπες καθημερινά, θα έχουν αποκτήσει διαφορετική υπόσταση∙ απογυμνωμένα πλέον τα αντικείμενα δεν θα σε χρειάζονται πλέον για να υπάρξουν και ο κόσμος τότε, απαλλαγμένος πλέον από το πέπλο της ομίχλης που κάλυπτε τις κορυφές του, θα αποκτήσει νέο ενδιαφέρον.
Θα έρθει κάποτε η μέρα που σαν λιοντάρι θα βροντήξεις και με τη δύναμη της καρδιάς και της φωνής σου, κυρίαρχος θα γίνεις, της δικής σου ερήμου. «Νίκη!» θα φωνάξεις, και με τα δύο σου χέρια θα πνίξεις τα φίδια που σε είχαν αλυσοδεμένο στη γωνία του κρεβατιού. Τότε σαν τον κυρίαρχο της ερήμου που είσαι, ο ορίζοντας θα είναι υπέροχα απέραντος για σένα. Άλλοτε μια τέτοια απεραντοσύνη θα σου προκαλούσε φόβο και αυτό γιατί άλλοτε υπήρχες όπως υπάρχει το δέντρο: ριζωμένο βαθιά στο σημείο του, τρεμάμενο τους δυνατούς ανέμους που θα φέρει ο σκοτεινός ορίζοντας. Μετά την μεγάλη αλλαγή, θα είσαι έτοιμος για νέους ανεξερεύνητους ορίζοντες, νέα χώματα. Η ωραία αστική πόλη με τους σταθερούς της μηχανισμούς και ακλόνητους νόμους, που για τόσο καιρό έλεγες σπίτι σου, δεν θα είναι παρά μόνο η αφετηρία σου.
Θα έρθει κάποτε η μέρα που θα αμφισβητήσεις∙ κάθε τι που θεωρούσες ακλόνητο θα αρχίσει τώρα να κυλάει μέσα από τα δάκτυλά σου. Θα αμφισβητήσεις το έδαφος που μέχρι τώρα αποκαλούσες πατρίδα, τις αξίες που μέχρι τώρα οριοθετούσαν τη ζωή σου. Θα αποκτήσεις φιλύποπτο βλέμμα απέναντι σε όλα όσα σου διδάχτηκαν. Θα θέλεις να εξετάσεις τα πάντα από την αρχή, να τα δεις υπό το πρίσμα ενός διαφορετικού φωτός και από διαφορετική γωνία, θα θέλεις να αμφισβητήσεις την ίδια την αμφισβήτηση.
«Ω πόσο διαφορετικά φαίνονται αυτά τα πουλιά όταν στέκεσαι πάνω από τα σύννεφα», θα αναφωνήσεις. Παράλληλα θα αποκτήσεις συνείδηση. Θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ένα σώμα- αυστηρά περιορισμένο στον χώρο- και ένα πνεύμα, που σαν δροσερός αέρας μπορεί να φτάσει στις πιο απόμακρες γωνίες. Θα αποκτήσεις συνείδηση του ότι είσαι μια κλεψύδρα, και κάθε κόκκος άμμου που κυλάει είναι σημαντικός: γιατί είσαι εσύ. Θα αποκτήσεις συνείδηση της ίδιας της συνείδησης σου. Τότε με ακόρεστη λαγνεία, θα θελήσεις να βυθιστείς στη ζωή.
Θα έρθει κάποτε η μέρα που το πνεύμα σου θα γίνει άπληστο. Περήφανο για την πλημμυρίδα του, θα αρχίσει να αναζητά μόνο όσα προωθούν τη ζωή, και με ευγενική περιφρόνηση θα απορρίπτει όσα το απαλλάσσουν από αυτή. Τροφή για το πνεύμα σου θα είναι πλέον τα μεγαλύτερα και τα δυνατότερα αισθήματα. Θα θελήσει να δοθεί, να δοθεί ολοκληρωτικά και να αγαπήσει. Θα θελήσει να μισήσει, και με το μίσος χαραγμένο στο μάτι του να αναζητήσει εχθρούς που θα είναι περήφανο για αυτούς. Θα θελήσει να ερωτευτεί, θα είναι ερωτευμένο με τον έρωτα. Θα είναι συνηθισμένο να βλέπει το καλό, εκεί όπου προωθείται η ζωή, εκεί όπου φτάνει κανείς σε νέα ύψη, εκεί οπού προωθείται η διανόηση. Η ζωή τότε, θα μετατραπεί σε ένα εκτενές χωράφι∙ μπροστά σε αυτές τις περίεργες καλλιέργειες, εσύ θα δείξεις την καλή σου θέληση, την επιείκεια και την γλυκύτητα σου, και όταν πλέον αυτές ωριμάσουν μέσα τους θα σε ανταμείψουν με την ανείπωτη ομορφιά τους.
Υπομονή, και η μέρα αυτή θα έρθει σε όλους. Σε μερικούς μπορεί αυτή η μέρα να είναι η αυριανή, σε άλλους μπορεί να έρθει έπειτα από χρόνια ολόκληρα. Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο: η διάρκειά της είναι μικρή, κρατάει λιγότερο από τις υπόλοιπες μέρες και όσο γρήγορα σε βρήκε και δέχθηκε την φιλοξενία σου, τόσο γρήγορα και ανεπαίσθητα θα σε εγκαταλείψει. Θα πρέπει να μάθεις να την περιμένεις, θέλει να ξαγρυπνάς μέρες ολόκληρες αναμένοντας τον ερχομό της και όταν αισθανθείς τις γλυκές μελωδίες τις να διαχέονται ως τις βαθύτερες γωνίες, εσύ θα πρέπει να σφίξεις τα δόντια, και με ακλόνητο θάρρος να λουστείς στο φως της. Τότε, χωρίς δεύτερες σκέψεις, θα αρμέξεις το γάλα της, θα θερίσεις τα χωράφια της, και με αυτά τα υλικά θα δημιουργήσεις έναν δικό σου ήλιο μόνο για σένα. Κάτω από αυτόν το ήλιο θα ζήσεις αρμονικά και με νόημα. 
