Προορισμός: Maui, Hawaii!

Χρειάστηκαν πέντε περίπου ώρες πτήσης από το αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, για να φτάσουμε στον πολυπόθητο – και προγραμματισμένο τέσσερις μήνες πριν- προορισμό με τον φίλο, Δημήτρη. Με τον Ειρηνικό Ωκεανό από κάτω μας να καλύπτει όλο το οπτικό μας πεδίο από τα παράθυρα του αεροπλάνου, οι πέντε ώρες μέσα σε αεροπλάνο φαντάζουν πολλές.

Έχοντας, όμως, ήδη κάνει 13 ώρες πτήσης από το Βερολίνο στο Λος Άντζελες άλλες δύο φορές στο παρελθόν, μάλλον αυτή η εμπειρία μπορεί να θεωρηθεί piece of cake (όπως λένε και στο χωριό μου, τα Μεσαία Σύλατα). Λάβετε υπόψιν ότι πρόλαβα να δω και ολόκληρη την πρώτη σεζόν της σειράς Penny Dreadful!

Γύρω στις 14:00 τοπική ώρα (12 ώρες πίσω από την ελληνική ώρα, παρακαλώ) προσγειωθήκαμε σε ένα μέρος που μέχρι τότε μόνο από τη γνωστή φίρμα Maui and Sons γνωρίζαμε, η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν έχει καμία σχέση με το Maui, πέραν του ονόματος φυσικά, και πουθενά δεν καταφέραμε να βρούμε μαγαζί που να εμπορεύεται προϊόντα της!

Maui, λοιπόν! Η επαρχία Maui County ανήκει στην Πολιτεία της Hawaii των ΗΠΑ και αποτελείται από πέντε νησιά (Maui, Lanai, Molokai, Molokini, Kaho’olawe, τα 2 τελευταία ακατοίκητα). Το όνομα είναι εμπνευσμένο από την τοπική θρησκεία και τον ημίθεο ομώνυμο ήρωα και αρχηγό των πρώτων ιθαγενών της περιοχής. Ονομάζεται, επίσης, και Valley Island εξαιτίας του ισθμού που χωρίζει το βορειοδυτικό με το νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού. Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση νησί της Πολιτείας μετά το Oahu και τη Hawaii με πληθυσμό 168.317 κατά την τελευταία απογραφή του 2020.

Maui

Το νησί διαθέτει τρία αεροδρόμια, τα δύο στις περιοχές Hana (ανατολικό τμήμα) και Kapalua (δυτικό τμήμα), που εξυπηρετούν μόνο πτήσεις εσωτερικού, και το τρίτο στην περιοχή Kahului στο κεντρικό τμήμα του νησιού, που αποτελεί τον διεθνή αερολιμένα και είναι φυσικά και το πιο «απασχολημένο». Υπάρχουν, επίσης, τρία νοσοκομεία όλα εφημερεύοντα καθημερινά, το Maui Memorial Medical Center (περιοχή Wailuku, 4 χλμ από το αεροδρόμιο του Kahului), το Kula Hospital (περιοχή Kula στο νότιο τμήμα του νησιού) και το Lanai Community Hospital. Για τις μετακινήσεις τους οι κάτοικοι εξυπηρετούνται από το Maui Bus (με 17 διαφορετικές εσωτερικές γραμμές λεωφορείων) και, φυσικά από ιδιωτικά ταξί, τα οποία, όμως, είναι σχετικά ακριβά.

Περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται ετησίως κατά μέσο όρο το νησί από το 2000 και μετά, πράγμα το οποίο αποφέρει έσοδα γύρω στα 3,5 δις δολάρια. Κύρια σημεία διαμονής επισκεπτών αποτελούν οι περιοχές Kaanapali, Lahaina, Napili, Kapalua στο δυτικό Maui και οι περιοχές Kihei, Wailea-Makena στο νότιο τμήμα.

Το κεντρικό λιμάνι είναι στην περιοχή Kahului, ενώ στο μικρότερο λιμάνι της Lahaina υπάρχει ένας κεντρικός δρόμος γεμάτος από καταστήματα και εστιατόρια που οδηγεί στην αποβάθρα του λιμανιού. Από εκεί υπάρχει η επιλογή για μικρές βόλτες αναψυχής με καράβια με την προοπτική να παρακολουθήσει κάποιος φάλαινες (whale-watching το λεγόμενο!) να περιφέρονται στην περιοχή (ο γράφων ήταν τυχερός και έχει μάλιστα αποθανατίσει σε βίντεο στιγμές με φάλαινες να ξεπηδούν από το νερό!).

Η προσωπική εμπειρία διάρκειας μιας εβδομάδας περιλάμβανε κυρίως χαλαρωτικές στιγμές σε παραλίες και κάποιες μικρές εξορμήσεις σε διάφορα μέρη. Δεν περιείχε πολύ περπάτημα και εξερεύνηση του νησιού, ωστόσο αυτό είναι κάτι που προτείνεται ανεπιφύλακτα λόγω της εύκολης σχετικά πρόσβασης σε όλα τα μήκη και πλάτη του.

Η διαμονή έγινε σε μια σε ένα εξαιρετικό διαμέρισμα στο Kaanapali μερικά μέτρα από τη θάλασσα με πισίνα και πολύ όμορφους και προσεγμένους κήπους. Το κόστος ήταν κοντά στα 50 δολάρια ανά βράδυ (αρκετά φιλικό, αν ληφθεί υπόψιν η ποιότητα του διαμερίσματος και οι ούτως ή άλλως αυξημένες τιμές λόγω αυξημένης ζήτησης). Για τις μετακινήσεις, αν και υπάρχουν αρκετά συχνά δρομολόγια λεωφορείων, προτιμήθηκε να γίνει ενοικίαση αυτοκινήτου με 40 δολάρια τη μέρα συν τα έξοδα των καυσίμων.

Κατά τη διάρκεια της ολιγοήμερης διαμονής, πέραν του whale watching που αναφέρθηκε παραπάνω, αφιερώθηκαν πολλές ώρες σε κάποιες από τις πολλές παραλίες του νησιού. Κοντά στην περιοχή που διαμέναμε υπήρχαν εξαιρετικά οργανωμένα resorts, τα οποία απευθύνονται μάλλον σε οικογένειες και γενικότερα είναι για χαλαρές καταστάσεις ξεκούρασης και απόλαυσης του τοπίου.

Cafe-beach bar με χαλαρή μουσική για ήρεμα αράγματα στην παραλία χωρίς κάποιο άλλο event (βέβαια, αυτό ίσως να έχει να κάνει με το ότι έτυχε να είμαστε εκεί σε περίοδο μη διακοπών). Στο νότιο κομμάτι του νησιού υπήρχαν κι εκεί παραλίες οι οποίες ήταν πιο απόμερες και δεν υπάγονταν σε κάποιο ξενοδοχείο/beach bar. Αυτές φαίνεται να προσελκύουν περισσότερο ντόπιους και άτομα τα οποία ασχολούνται με το σερφ!

Η νυχτερινή ζωή και εδώ, αλλά και στις ΗΠΑ γενικότερα, είναι πολύ διαφορετική από ό,τι γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Αρχικά, υπάρχει αυστηρό ωράριο λειτουργίας όλων των νυχτερινών κέντρων (είτε αναφερόμαστε σε μικρά Bar είτε σε μεγαλύτερα κέντρα διασκέδασης). Συγκεκριμένα, τις καθημερινές τα πάντα κλείνουν στις 2:00, ενώ τα Σαββατοκύριακα κάποια μπορεί να λειτουργήσουν μέχρι και τις 4:00. Αυτό δεν αποτέλεσε για εμάς αρνητικό χαρακτηριστικό, μιας και δεν επισκεφτήκαμε το μέρος με αυτή την προοπτική.

Δεν καταφέραμε να γνωρίσουμε όλο το νησί τη μία εβδομάδα που μείναμε εκεί, ωστόσο σίγουρα μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι από όσα καταφέραμε να εξερευνήσουμε. Αυτό που μένει είναι, πέρα από τα μαγευτικά εξωτικά τοπία, η φιλικότητα των ανθρώπων.

Από το ελάχιστο που τριγυρίσαμε θυμόμαστε χαμογελαστά πρόσωπα ιδιαίτερα εγκάρδια -όσες φορές χρειάστηκε να μας εξυπηρετήσουν ή να βοηθήσουν σε κάτι, ενώ χαρακτηριστικός είναι και ο χαιρετισμός «ALOHA», που είναι γνωστός και σε μεγάλο κομμάτι του υπόλοιπου κόσμου. Για τους Χαβανέζους, βέβαια, ο συγκεκριμένος χαιρετισμός έχει πολύ βαθύτερο πνευματικό υπόβαθρο και έχει να κάνει με τη δύναμη που κρατάει τους ανθρώπους ενωμένους.

Και κάπου εδώ τελειώνει αυτό το μοίρασμα μιας καταπληκτικής εμπειρίας. Είναι γενικά μαγευτική η αίσθηση που μένει μετά από κάθε ταξίδι, ειδικά όταν μετά από καιρό αναμοχλεύονται ξανά οι αναμνήσεις και μεταφράζονται πιο ώριμα και με διαφορετική οπτική από τον νου. Σίγουρα τα ταξίδια και η επαφή με διαφορετικούς τρόπους ζωής μας κάνουν «πλουσιότερους» και για αυτό θα πρέπει να αποτελούν ακόμα και αυτοσκοπό κάποιες φορές.

Μοιράσου το:

Γιώργος Γεράσης

Γιώργος Γεράσης

Στα 42 μου, αισίως, κατάφερα να κατασταλλάξω σε αυτό που ισχυρίζομαι επίσημα ότι ειμαι στην παρούσα φάση της ζωή μου –όσο φυσικά αυτό είναι εφικτό, μιας και είμαι λάτρης της διαρκούς εσωτερικής αναζήτησης και εξέλιξης. Από το 2019, λοιπόν, δηλώνω Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, διατηρώ προσωπικό γραφείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ενώ μέχρι το 2025 αισιοδοξώ να ολοκληρώσω και την τετραετή εκπαίδευσή μου στην Προσωποκεντρική και Focusing-Βιωματική Προσέγγιση. Γυρνώντας λίγο πίσω, είμαι ενεργός εθελοντής στις παιδικές κατασκηνώσεις της ΧΑΝΘ στον Άγιο Νικόλαο Χαλκιδικής από το 2002 και στα κενά κάνω και τον προπονητή μπάσκετ. Μέσω του DREAM ON-LINE μου δίνεται η δυνατότητα να συνεργαστώ με άτομα που γνωρίζω μέσω διαφόρων συγκυριών αρκετά χρόνια τώρα, πράγμα που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο και μου δίνει τη δυνατότητα να είμαι (σχεδόν) αυτός που μπορείτε να δείτε στο προφίλ μου στο Facebook.

 

Πρόσφατα

Διαβάστε Περισσότερα

Σχετικά Άρθρα