6 Μαρτίου 2021
Στο DREAM ON-line δεν μας αρέσει ο μονόλογος. Κάθε μήνα, οι αναγνώστες μιλούν και μας στέλνουν τα άρθρα τους με ποικίλα θέματα, προβληματισμούς και πολλές πολλές χαρές. Περιμένουμε και το δικό σου άρθρο!
Μία ομολογουμένως δύσκολη χρονιά ήταν το 2020 για την ανθρωπότητα. Η πανδημία του κορονοϊού επηρέασε όλους τους τομείς και ο κινηματογράφος δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Πολλές μεγάλες παραγωγές πήραν παράταση για το 2021, σε μία προσπάθεια των εταιρειών να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες των κερδών τους, το συμπέρασμα όμως, ήταν το εξής. Το Netflix ήταν ο μεγάλος κερδισμένος της πανδημίας, καθώς, λόγω της οικονομικής αστάθειας που προκλήθηκε, κατάφερε να εξασφαλίσει τα δικαιώματα αρκετών καλών ταινιών. Εντούτοις, αρκετές ενδιαφέρουσες ταινίας προβλήθηκαν μέσα στο 2020 και ήρθε η ώρα για την ανακεφαλαίωση όσων είδαμε.
10. Enola Holmes
Υπόθεση: Όταν η μητέρα της εξαφανίζεται μυστηριωδώς, η Enola Holmes, μικρή αδερφή των Mycroft και Sherlock, θα χρειαστεί να επιστρατεύσει τον ενθουσιασμό και την εξυπνάδα της, για να την εντοπίσει.
Κριτική: Βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα της Nancy Springer και με την χρηματοδότηση του Netflix, η ταινία αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς. Μολονότι, πρόκειται για μία παράτολμη προσπάθεια, οι καλές ερμηνείες σε συνδυασμό με την πιστή αναπαραγωγή της εποχής στην οποία εκτυλίσσονται τα γεγονότα προσφέρουν γέλιο, ανεβάζοντας τη διάθεση του θεατή και δημιουργώντας ένα αίσθημα ευθυμίας. Η πρωταγωνίστρια είναι μορφωμένη, έχει πολλές γνώσεις, διαθέτει ένα επαναστατικό πνεύμα, αλλά αυτά που μόνα τους δεν αρκούν. Η ξαφνική εξαφάνιση της αγαπημένης της μητέρας, την οποία ενσαρκώνει η καταξιωμένη Helena Bonham Carter, θα την αναγκάσει να αξιοποιήσει όλες τις ικανότητες που έχει αποκτήσει, καθώς και τα χαρίσματα που διαθέτει, για να τη βρει στο δύσκολο και διδακτικό ταξίδι της ενηλικίωσης. Μέσα από την περιπέτειά της θα δει τον έξω κόσμο, θα αφουγκραστεί όλα όσα τον περιβάλλουν, θα μάθει να διοχετεύει το πείσμα και την ενέργειά της, ενώ θα έρθει σε επαφή και με το αντίθετο φύλο. Σε όλη τη διαδρομή καλεί το θεατή να συμμετάσχει, να γίνει σύμμαχός της, να παρασυρθεί και αυτός στην Αγγλία του 19 ου αιώνα. Τα δύο αδέρφια της, ο Mycroft και ο Sherlock, τους οποίος ενσαρκώνουν ο Sam Claflin και ο Henry Cavill αδυνατούν να χαλιναγωγήσουν το πάθος της, με τον πρώτο μάλιστα να θέλει να την στείλει οικότροφο σε σχολείο για νεαρές κυρίες. Ο Sherlock αντίθετα, είναι πιο διαλλακτικός, ενθουσιάζεται από την ευστροφία και την παρατηρητικότητά της, βλέποντας στη μικρή του αδερφή του, τις ίδιες αρετές που τον χαρακτηρίζουν. Παράλληλα, η γκαϊριτσική σκηνοθεσία του Harry Bradbeer με τα έξυπνα τρικ, δίνει έναν ευχάριστο τόνο στην ταινία, θυμίζοντας αρκετά τις ταινίες Sherlock Holmes με το Robert Downey Jr.
9. News of the World
Υπόθεση: Ένας χήρος βετεράνος του αμερικανικού εμφυλίου, που μεταφέρει τα νέα από πόλη σε πόλη, αναλαμβάνει να επιστρέψει ένα νεαρό κορίτσι που έχει χαθεί στην οικογένειά του.
Κριτική: Μετά από αρκετά χρόνια έχουμε μία ταινία γουέστερν, η οποία είναι πραγματικά καλή. Αν και η ταινία προοριζόταν, για να κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους, το Netflix εκμεταλλεύτηκε την αβεβαιότητα που δημιούργησε η πανδημία και εξασφάλισε τα δικαιώματα προβολής. Με τον Tom Hanks στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο σκηνοθέτης Paul Greengrass (United 93, Jason Bourne, Captain Phillips) μας μεταφέρει σε μία ιδιαίτερη εποχή, όταν ακόμη ο μύθος της Αμερικής δεν είχε αποκρυσταλλωθεί, μία εποχή ζυμώσεων. Ο Λοχαγός Jefferson Kyle Kidd, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Tom Hanks, είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος, κάτι που συνιστά ένα σπουδαίο προνόμιο της εποχής, κουρασμένος από την σκληρότητα και τις κακουχίες του πολέμου, πληγωμένος από την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου. Προσπαθεί να ζήσει με ηρεμία, δεν μπορεί όμως, να μην προσφέρει στις υπηρεσίες του στο αβοήθητο και φοβισμένο κορίτσι. Η μικρή Helena Zengel δίνει μία πολύ πειστική ερμηνεία στο ερμηνευτικό της ντεμπούτο, δείχνοντας ότι έχει πολύ καλές προοπτικές. Η χημεία μεταξύ των δύο είναι εξαιρετική, ενώ η σταθερή σκηνοθεσία του έμπειρου Paul Greengrass, σε συνδυασμό με την υπέροχη φωτογραφία του Dariusz Wolski συνθέτουν ένα άρτιο αποτέλεσμα, που δύσκολα θα χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη του θεατή, αλλά θα προσφέρει δύο ώρες ευχαρίστησης και χαλάρωσης.
8. Soul
Υπόθεση: Ένας παθιασμένος με την τζαζ καθηγητής μουσικής, μεταφέρεται από λάθος στη μεταθανάτια ζωή και ξεκινά έναν αγώνα δρόμου, για να επιστρέψει στο σώμα του και να εκπληρώσει το όνειρό του.
Κριτική: Στην 23 η ταινία της, η Pixar δείχνει ότι βρίσκεται στο πιο ώριμο σημείο της. Μία ταινία κινουμένων σχεδίων προορίζεται κατά κύριο λόγο για την ψυχαγωγία των παιδιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ενήλικες περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Το Soul πρωτοπορεί και εκτός από το γέλιο που προσφέρει στους μικρούς, φέρνει στο επίκεντρο υπαρξιακά ερωτήματα, φανερώνοντας τη θέληση του σκηνοθέτη Pete Docter να κάνει τους ενήλικες να σκεφτούν και αναλογιστούν τις πράξεις, αλλά και τα πιστεύω τους. Ο πρωταγωνιστής μας, Joe Gardner, στον οποίο «δανείζει» την φωνή του ο Jamie Foxx, έχει όνειρα και ελπίδες, δε θέλει να μείνει ένας καθηγητής σε σχολείο. Ενσαρκώνει τη θέληση και την αποφασιστικότητα κάθε ανθρώπου να κυνηγήσει και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Συνοδοιπόρος στην προσπάθειά του να επιστρέψει στη ζωή του, είναι η 22, μία νεαρή ψυχή, την φωνή της οποίας «δανείζει» η Tina Fey, που έχει πάψει να ελπίζει και δε θέλει να αφήσει το άνετο περιβάλλον του «Great Beyond», μέχρι που επισκέπτεται τη γη και μαγεύεται από την κρυφή ομορφιά ενός άλλου κόσμου. Στο ταξίδι της αυτογνωσίας ακούμε τις υπέροχες μελωδίες των Trent Reznor, Atticus Ross και Jon Batiste, μελωδίες τζαζ που «μιλάνε» στην ψυχή μικρών και μεγάλων και χαρίζουν αγαλλίαση και ευθυμία.
7. Da 5 Bloods
Υπόθεση: Τέσσερις φίλοι επιστρέφουν μετά από 50 χρόνια στο Βιετνάμ, για να τιμήσουν τη μνήμη του αρχηγού τους και να εντοπίσουν έναν κρυμμένο θησαυρό.
Κριτική: Είναι γνωστό πως ταινίες του Spike Lee (Malcolm X, BlacKkKlansman, 25 th Hour) είναι πάντα επίκαιρες και θίγουν θέματα της επικαιρότητας. Το Da 5 Bloods δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, όντας πιο επίκαιρο από ποτέ. Το νέο εγχείρημα του εξαίρετου και αρκετά αδικημένου σκηνοθέτη ασχολείται με έννοιες όπως η φιλία, η πίστη, ο σεβασμός, η αξία της ζωής. Οι Delroy Lindo, Clarke Peters, Norm Lewis και Isiah Whitlock Jr. θα συναντηθούν μετά από χρόνια, για να θυμηθούν τα παλιά, να αναθεωρήσουν την σχέση τους, να κάνουν μία ανασκόπηση όσων έχουν ζήσει και κυρίως να τιμήσουν τον άνθρωπο που τους ένωσε, τον αρχηγό τους, τον οποίο υποδύεται ο αδικοχαμένος Chadwick Boseman. Ο Lee είναι, όπως πάντα, καυστικός και ευθύς, εξαπολύει δριμύτατη επίθεση εναντίον της πολιτικής του Donald Trump, με σκωπτικό και δηκτικό ύφος, φανερώνοντας το πρόβλημα στη νοοτροπία της αμερικανικής κοινωνίας. Στόχος του είναι να δείξει ότι ο πραγματικός θησαυρός είναι οι άνθρωποι που μας διαμορφώνουν, τα υλικά αγαθά πάνε και έρχονται, οι φίλοι μένουν. Από τους ηθοποιούς, ο Delroy Lindo είναι αυτός που δεσπόζει με την ερμηνεία του, υποδυόμενος έναν άνθρωπο που έχει επηρεαστεί από τον πόλεμο, δυσκολεύεται να ξεπεράσει τα τραύματα του παρελθόντος, μέχρι να έρθει η στιγμή της εξιλέωσης. Η ταινία είναι ένα μάθημα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μία ωδή στη δύναμη της φιλίας και της αλληλεγγύης και αυτό ο Lee το παρουσιάζει με σοβαρότητα και χωρίς δραματικές υπερβολές.
6. The Gentlemen
Υπόθεση: Όταν ένας γκάνγκστερ ανακοινώνει την πρόθεση του να αποσυρθεί από τις δουλειές της νύχτας, οι επίδοξοι διάδοχοι θα ξεκινήσουν έναν ανελέητο πόλεμο, με έπαθλο τη θέση του.
Κριτική: Μετά από μεγάλες και πολυδάπανες παραγωγές, όπως ο «Βασιλιάς Αρθούρος: Ο Θρύλος του Σπαθιού» και «Αλαντίν», ο Guy Ritchie επιστρέφει στις γκανγκστερικές ταινίες, με μία «αντρική» ταινία κωμωδίας και δράσης. Έχοντας καταθέσει τα διαπιστευτήρια του σε αυτό το είδος με την «Αρπαχτή» και τις «Δύο Καπνισμένες Κάνες», μεταξύ 1998 και 2000, ο Ritchie ξέρει πώς να προσεγγίσει το κοινό, δίνοντας μία ταινία, η οποία μπορεί να μην είναι η καλύτερή του, αλλά είναι το λιγότερο ενδιαφέρουσα. Αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια είναι αρκετοί διάσημοι ηθοποιοί, όπως ο Hugh Grant, ως ένας ιδιωτικός ερευνητής, ο Matthew McConaughey ως ο γκάνγκστερ που θέλει να αποσυρθεί, ο Charlie Hunnam, ως το δεξί του χέρι, αλλά και ο Colin Farrell, ως ένας προπονητής MMA που μπλέκεται κατά λάθος στην υπόθεση, για να προστατέψει τους μαθητές του. Οι ερμηνείες είναι καλές, ξεχωριστή μνεία όμως, αξίζει να γίνει στον Hugh Grant, ο οποίος κλέβει την παράσταση. Αν και τον έχουμε συνηθίσει σε ρομαντικές και ανάλαφρες ταινίες, εδώ ο Grant υποδύεται έναν τύπο γλοιώδη, υποκριτή και μηχανορράφο, με μόνη επιδίωξη το χρήμα, που διαθέτει όμως ένα κοφτερό μυαλό. Φυσικά, η ιδιαίτερη σκηνοθεσία του Guy Ritchie είναι πάντα εκεί, για να προσφέρει στο θεατή στιγμές παράνοιας, συνδυάζοντας το βρετανικό χιούμορ με αξέχαστες ατάκες – η καλύτερη εκ των οποίων ανήκει στο μοναδικό Matthew McConaughey – και γερές δόσεις τεστοστερόνης, θυμίζοντας το γιατί αυτός ο δημιουργός είναι τόσο αγαπητός από το κοινό.
5. Wonder Woman 1984
Υπόθεση: Σχεδόν 70 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, η Diana θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά και έναν καινούριο εχθρό.
Κριτική: Καλύτερη από την πρώτη ταινία; Σίγουρα όχι. Ευχάριστη; Σίγουρα ναι. Έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το σίκουελ της ταινίας Wonder Woman. Έχοντας πλέον ωριμάσει, η Diana προσπαθεί να βρει μία σταθερότητα στη ζωή της και να εναρμονιστεί με την ανθρωπότητα της δεκαετίας του 1980, χωρίς όμως να παραλείπει τα υπερηρωικά της καθήκοντας. Κάπως έτσι κυλάει η αρχή της ταινίας, στην προσπάθεια της σκηνοθέτιδας Patty Jenkins να ψυχολογήσει και να δώσει μία ταυτότητα στην ηρωίδα, καθώς να χαλαρώσει το θεατή, πριν τον εισάγει στο κυρίως θέμα. Όπως και στην πρώτη ταινία, έτσι και εδώ, τα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα είναι έντονα, χωρίς όμως η εμφάνισή τους να γίνεται με τρόπο επιτηδευμένο και πρόχειρο. Σημαντικός άξονας του όλου εγχειρήματος είναι η αγάπη για την οικογένεια, όπως φαίνεται από τον χαρακτήρα του Pedro Pascal, έναν άνθρωπο που επιδιώκει την καταξίωση και την αναγνώριση, μέχρι να θυμηθεί αυτά που πραγματικά αξίζουν. Η ερμηνεία του Pascal είναι εξαιρετική, ενώ εξίσου καλή είναι και η Kristen Wiig στο ρόλο μίας ευγενικής, αλλά μπερδεμένης γυναίκας. Οι δύο αυτοί ηθοποιοί συνθέτουν και το δίδυμο των βασικών ανταγωνιστών, απέναντι στην Gal Gadot, η οποία υποδύεται τη Wonder Woman. Η Ισραηλινή ηθοποιός γνωρίζει πλέον πώς να χειριστεί τον χαρακτήρα, έχει πυγμή, αλλά και συναίσθημα, ενώ η χημεία της με τον Chris Pine, ο οποίος επιστρέφει στο ρόλο του Steve Trevor, είναι αξιοζήλευτη. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα υπέροχα ειδικά εφέ προσφέρουν μία διασκεδαστική υπερηρωική ταινία.
4. Tenet
Υπόθεση: Ένας πράκτορας της CIA αναλαμβάνει μία επικίνδυνη αποστολή, οπλισμένος μόνο με τη λέξη «Tenet». Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε στο άρθρο επεξήγησης της υπόθεσης εδω
Κριτική: Ο Christopher Nolan έχει μία μοναδική ικανότητα να παρουσιάζει με θεαματικό και άκρως επιβλητικό τρόπο τα θέματα, τα οποία θίγει στις ταινίες του. Από την τριλογία «Μπάτμαν» μέχρι τη «Δουνκέρκη» έχει αποδείξει ότι γνωρίζει πώς να χειριστεί την κάμερα και στη νέα του ταινία ο εκπληκτικός αυτός δημιουργός επιλέγει να ασχοληθεί με τον πατέρα χρόνο. Είναι άλλωστε γνωστό ότι το ταξίδι στον χρόνο έχει υπάρξει και συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων και διαφωνιών στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας και όχι μόνο. Με τον ανερχόμενο John David Washington – γιο του μεγάλου Denzel Washington – στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Nolan αξιοποιεί στο έπακρο το σενάριο που επιμελήθηκε ο ίδιος, για να εισάγει το θεατή σε έναν κόσμο μυστηρίου και περιπέτειας. Οι συνεχόμενες εναλλαγές παρόντος και παρελθόντος, με την εντυπωσιακή αποτύπωση της αντιστροφής του χρόνου, δημιουργούν ένα περιβάλλον γεμάτο ενέργεια και νεύρο, ενώ οι θεαματικές σκηνές δράσης γυρισμένες με μεράκι και ευρηματικότητα από το Nolan προσφέρουν στιγμές μαγείας. Στο ρόλο του «κακού» συναντάμε τον Kenneth Brannagh, ο οποίος υποδύεται ένα Ρώσο ολιγάρχη με μηδενιστικές απόψεις και ερμηνεία του οποίου είναι ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία της ταινίας, καθώς ο γνωστός ηθοποιός προσδίδει στον χαρακτήρα του όλα εκείνα τα συστατικά που τον αναγάγουν σε μία πραγματικά απειλητική και παρανοϊκή φιγούρα. Ο John David Washington είναι αξιοπρόσεκτος ως αυτός που πρέπει να σώσει τον κόσμο, ενώ ο Robert Pattinson στο ρόλο του συνεργάτη του πιστοποιεί την ανοδική του πορεία τα τελευταία χρόνια.
3. Mank
Υπόθεση: Το 1940, ο Orson Welles αναθέτει στον Herman J. Mankiewicz τη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας του, με τίτλο «Ο Πολίτης Κέιν».
Κριτική: Υπάρχουν μερικοί ηθοποιοί που δεν ξέρεις πώς να τους περιγράψεις. Ένας από αυτούς είναι και το υποκριτικό τέρας που ακούει στο όνομα Gary Oldman. Ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός δίνει εδώ μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, που θα τον οδηγήσει, κατά πάσα πιθανότητα μέχρι τα Όσκαρ και πάλι. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η ταινία «Ο Πολίτης Κέιν» θεωρείται από την πλειοψηφία των κριτικών ως η καλύτερη όλων των εποχών. Μία ταινία που άλλαξε το ρου της ιστορίας, βρέθηκε υποψήφια για εννιά Όσκαρ, κερδίζοντας όμως, μόνο ένα. Αυτό του καλύτερου Σεναρίου. Ποιος ήταν ο άνθρωπος πίσω από το σενάριο αυτής της ανεπανάληπτης ταινίας; Αυτή είναι η ιστορία που παρουσιάζει μέσω της πλατφόρμας του Netflix, ο διακεκριμένος σκηνοθέτης David Fincher (Fight Club, The Game, Gone Girl), βασισμένη σε σενάριο του πατέρα του, Jack Fincher, με τον Gary Oldman στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν πρόκειται απλώς για μία εξιστόρηση των γεγονότων. Ο Fincher αξιοποιεί το σενάριο του πατέρα του, για να παρουσιάσει το Hollywood μίας άλλης εποχής, με έντονη πολιτική χροιά, ενώ η επιλογή του να είναι η ταινία ασπρόμαυρη κρίνεται κάτι παραπάνω από εύστοχη, με την αισθητική του όλου εγχειρήματος να είναι αψεγάδιαστη. Με συνεχόμενα flashback ο Fincher κάνει μία ενδελεχή σκιαγράφηση της προσωπικότητας του Mankiewicz σε συνάρτηση με τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συντελούνταν και διαμόρφωσαν τον πρωταγωνιστή. Ο ήρωας μας είναι εξαιρετικά ευφυής, δεν φοβάται να πει την άποψή του, αγαπάει τη γυναίκα του, αλλά παγιδεύεται εξαιτίας της έλλειψης ευγένειας που τον διακρίνει. Πνευματώδης, εύστροφος, καυστικός, αλλά και αυτοκαταστροφικός, με μία ιδιαίτερη αδυναμία για το αλκοόλ, είναι το ίδιο το Hollywood. Άξια αναφοράς είναι και η ερμηνεία της Amanda Seyfried στο ρόλο της Marion Davies, που ενδέχεται να της χαρίσει και Όσκαρ, με τις σκηνές που μοιράζεται με τον Oldman να είναι πραγματικά απολαυστικές, ενώ ιδιαίτερα καλός είναι και ο Charles Dance στο ρόλο του William Randolph Hearst.
2. The Trial of the Chicago 7
(Η Δίκη των 7 του Σικάγο) Υπόθεση: Στο συνέδριο των Δημοκρατικών το 1968, οι διαδηλωτές συγκρούονται με τις αστυνομικές δυνάμεις. Πέντε μήνες αργότερα, οχτώ άτομα συλλαμβάνονται και οδηγούνται στο δικαστήριο με την κατηγορία της υποκίνησης των αιματηρών επεισοδίων.
Κριτική: Στη δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα, μετά το «Παιχνίδι της Μόλι», ο πιο ακριβοπληρωμένος σεναριογράφος του Hollywood, Aaron Sorkin, ασχολείται με ένα θέμα, το οποίο προκάλεσε τριγμούς στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Γιατί όποιος δε συμφωνεί με τις πρακτικές της εκάστοτε κυβέρνησης, πρέπει και να θεωρείται αντιρρησίας συνείδησης; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που θέτει ο Sorkin, μέσω της πλατφόρμας του Netflix. Αποφεύγοντας τις πολλές και κουραστικές λεπτομέρειες και χάρις στην κοφτερή πένα και την ειλικρινή σκηνοθεσία του, ο Sorkin μεταφέρει, χωρίς καθυστέρηση, το θεατή στη δικαστική αίθουσα και αφήνει τους ηθοποιούς να γίνουν οι φορείς των προβληματισμών του. Eddie Redmayne, Joseph Gordon Levitt, Michael Keaton, Mark Rylance, Frank Langella είναι μερικοί από τους ηθοποιούς που συμμετέχουν, όμως αυτός που ξεχωρίζει είναι ο Sacha Baron Cohen, ο οποίος ενσαρκώνει τον Abbie Hoffman. Ο Άγγλος ηθοποιός αξιοποιεί στο έπακρο το υποκριτικό του ταλέντο και συνδυάζει τη σοβαρότητα που απαιτεί ο ρόλος με το χιούμορ που δεδομένα διαθέτει, για να φέρει στην οθόνη τον χαρακτήρα του. Ανάμεσα στους κατηγορούμενος βρίσκεται και ο Bobby Seale, ηγέτης της οργάνωσης «Black Panther», ο οποίος και στερείται των βασικών δικαιωμάτων του, λόγω του χρώματος του δέρματος του. Στο ρόλο του δικαστή Julius Hoffman βλέπουμε το βετεράνο Frank Langella, ο οποίος ενσαρκώνει με απόλυτη επιτυχία ένα μισάνθρωπο σαδιστή, που ψάχνει την παραμικρή αφορμή, για να επιβάλλει κυρώσεις και να εξαπολύσει το μίσος του εις βάρος του Αφροαμερικανού Seale. Ο Sorkin δείχνει ότι βελτιώνεται ως σκηνοθέτης, αγαπάει αυτό που κάνει και ξέρει πώς να προσεγγίσει το θεατή, τόσο από άποψη λογικής, όσο και συναισθηματικά, σε μία ταινία που βάζει γερή υποψηφιότητα για τα Όσκαρ.
1. Nomadland
Κριτική: Μία γυναίκα, η οποία έχει χάσει τα πάντα στη Μεγάλη Ύφεση, ζει πλέον μία νομαδική ζωή στην αμερικανική δύση.
Υπόθεση: Η τρανή απόδειξη ότι ο ανεξάρτητος κινηματογράφος πάντα θα καταπλήσσει. Αμερική δεν είναι μόνο ο πλούτος και η φανταχτερή Νέα Υόρκη. Υπάρχουν παντού άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα και δυσκολίες και υποφέρουν. Κανένα μέρος δεν εγγυάται την επιτυχία ή την αποτυχία. Υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες που δυσχεραίνουν το έργο των ανθρώπων, συχνά με οδυνηρές συνέπειες. Αυτό πραγματεύεται η, βασισμένη σε βιβλίο, ταινία της σκηνοθέτιδας Chloe Zhao, με την Frances McDormand στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μία ανεπανάληπτη ερμηνεία. Αυτό το μοναδικό road-movie θυμίζει στο θεατή να εκτιμά και να αναγνωρίζει όσα έχει, να σέβεται τον κόπο των συνανθρώπων του, διότι η ζωή είναι απρόβλεπτη. Μέσα από την τρομερή φωτογραφία του Joshua James Richards και την μοναδική ερμηνεία της McDormand, η σκηνοθέτιδα Chloe Zhao σκιαγραφεί την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που δεν ήταν τόσο τυχεροί όσο οι υπόλοιποι σε ένα αλληγορικό ταξίδι περισυλλογής και ενδοσκόπησης προς την εύρεση μίας ταυτότητας. Η Frances McDormand δίνει μία από τις κορυφαίες ερμηνείες στην καριέρα της, με την εκφραστικότητα του προσώπου της και τις κινήσεις που αντικατοπτρίζουν την ψυχική της κόπωση και τα βάσανα του παρελθόντος, σε μία ταινία που δύσκολα θα χάσει το Όσκαρ Α’ Γυνακείου Ρόλου και Καλύτερης Ταινίας.
Μία ομολογουμένως δύσκολη χρονιά ήταν το 2020 για την ανθρωπότητα. Η πανδημία του κορονοϊού επηρέασε όλους τους τομείς και ο κινηματογράφος δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Πολλές μεγάλες παραγωγές πήραν παράταση για το 2021, σε μία προσπάθεια των εταιρειών να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες των κερδών τους, το συμπέρασμα όμως, ήταν το εξής. Το Netflix ήταν ο μεγάλος κερδισμένος της πανδημίας, καθώς, λόγω της οικονομικής αστάθειας που προκλήθηκε, κατάφερε να εξασφαλίσει τα δικαιώματα αρκετών καλών ταινιών. Εντούτοις, αρκετές ενδιαφέρουσες ταινίας προβλήθηκαν μέσα στο 2020 και ήρθε η ώρα για την ανακεφαλαίωση όσων είδαμε.
10. Enola Holmes
Υπόθεση: Όταν η μητέρα της εξαφανίζεται μυστηριωδώς, η Enola Holmes, μικρή αδερφή των Mycroft και Sherlock, θα χρειαστεί να επιστρατεύσει τον ενθουσιασμό και την εξυπνάδα της, για να την εντοπίσει.
Κριτική: Βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα της Nancy Springer και με την χρηματοδότηση του Netflix, η ταινία αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς. Μολονότι, πρόκειται για μία παράτολμη προσπάθεια, οι καλές ερμηνείες σε συνδυασμό με την πιστή αναπαραγωγή της εποχής στην οποία εκτυλίσσονται τα γεγονότα προσφέρουν γέλιο, ανεβάζοντας τη διάθεση του θεατή και δημιουργώντας ένα αίσθημα ευθυμίας. Η πρωταγωνίστρια είναι μορφωμένη, έχει πολλές γνώσεις, διαθέτει ένα επαναστατικό πνεύμα, αλλά αυτά που μόνα τους δεν αρκούν. Η ξαφνική εξαφάνιση της αγαπημένης της μητέρας, την οποία ενσαρκώνει η καταξιωμένη Helena Bonham Carter, θα την αναγκάσει να αξιοποιήσει όλες τις ικανότητες που έχει αποκτήσει, καθώς και τα χαρίσματα που διαθέτει, για να τη βρει στο δύσκολο και διδακτικό ταξίδι της ενηλικίωσης. Μέσα από την περιπέτειά της θα δει τον έξω κόσμο, θα αφουγκραστεί όλα όσα τον περιβάλλουν, θα μάθει να διοχετεύει το πείσμα και την ενέργειά της, ενώ θα έρθει σε επαφή και με το αντίθετο φύλο. Σε όλη τη διαδρομή καλεί το θεατή να συμμετάσχει, να γίνει σύμμαχός της, να παρασυρθεί και αυτός στην Αγγλία του 19 ου αιώνα. Τα δύο αδέρφια της, ο Mycroft και ο Sherlock, τους οποίος ενσαρκώνουν ο Sam Claflin και ο Henry Cavill αδυνατούν να χαλιναγωγήσουν το πάθος της, με τον πρώτο μάλιστα να θέλει να την στείλει οικότροφο σε σχολείο για νεαρές κυρίες. Ο Sherlock αντίθετα, είναι πιο διαλλακτικός, ενθουσιάζεται από την ευστροφία και την παρατηρητικότητά της, βλέποντας στη μικρή του αδερφή του, τις ίδιες αρετές που τον χαρακτηρίζουν. Παράλληλα, η γκαϊριτσική σκηνοθεσία του Harry Bradbeer με τα έξυπνα τρικ, δίνει έναν ευχάριστο τόνο στην ταινία, θυμίζοντας αρκετά τις ταινίες Sherlock Holmes με το Robert Downey Jr.
9. News of the World
Υπόθεση: Ένας χήρος βετεράνος του αμερικανικού εμφυλίου, που μεταφέρει τα νέα από πόλη σε πόλη, αναλαμβάνει να επιστρέψει ένα νεαρό κορίτσι που έχει χαθεί στην οικογένειά του.
Κριτική: Μετά από αρκετά χρόνια έχουμε μία ταινία γουέστερν, η οποία είναι πραγματικά καλή. Αν και η ταινία προοριζόταν, για να κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους, το Netflix εκμεταλλεύτηκε την αβεβαιότητα που δημιούργησε η πανδημία και εξασφάλισε τα δικαιώματα προβολής. Με τον Tom Hanks στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο σκηνοθέτης Paul Greengrass (United 93, Jason Bourne, Captain Phillips) μας μεταφέρει σε μία ιδιαίτερη εποχή, όταν ακόμη ο μύθος της Αμερικής δεν είχε αποκρυσταλλωθεί, μία εποχή ζυμώσεων. Ο Λοχαγός Jefferson Kyle Kidd, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Tom Hanks, είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος, κάτι που συνιστά ένα σπουδαίο προνόμιο της εποχής, κουρασμένος από την σκληρότητα και τις κακουχίες του πολέμου, πληγωμένος από την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου. Προσπαθεί να ζήσει με ηρεμία, δεν μπορεί όμως, να μην προσφέρει στις υπηρεσίες του στο αβοήθητο και φοβισμένο κορίτσι. Η μικρή Helena Zengel δίνει μία πολύ πειστική ερμηνεία στο ερμηνευτικό της ντεμπούτο, δείχνοντας ότι έχει πολύ καλές προοπτικές. Η χημεία μεταξύ των δύο είναι εξαιρετική, ενώ η σταθερή σκηνοθεσία του έμπειρου Paul Greengrass, σε συνδυασμό με την υπέροχη φωτογραφία του Dariusz Wolski συνθέτουν ένα άρτιο αποτέλεσμα, που δύσκολα θα χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη του θεατή, αλλά θα προσφέρει δύο ώρες ευχαρίστησης και χαλάρωσης.
8. Soul
Υπόθεση: Ένας παθιασμένος με την τζαζ καθηγητής μουσικής, μεταφέρεται από λάθος στη μεταθανάτια ζωή και ξεκινά έναν αγώνα δρόμου, για να επιστρέψει στο σώμα του και να εκπληρώσει το όνειρό του.
Κριτική: Στην 23 η ταινία της, η Pixar δείχνει ότι βρίσκεται στο πιο ώριμο σημείο της. Μία ταινία κινουμένων σχεδίων προορίζεται κατά κύριο λόγο για την ψυχαγωγία των παιδιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ενήλικες περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Το Soul πρωτοπορεί και εκτός από το γέλιο που προσφέρει στους μικρούς, φέρνει στο επίκεντρο υπαρξιακά ερωτήματα, φανερώνοντας τη θέληση του σκηνοθέτη Pete Docter να κάνει τους ενήλικες να σκεφτούν και αναλογιστούν τις πράξεις, αλλά και τα πιστεύω τους. Ο πρωταγωνιστής μας, Joe Gardner, στον οποίο «δανείζει» την φωνή του ο Jamie Foxx, έχει όνειρα και ελπίδες, δε θέλει να μείνει ένας καθηγητής σε σχολείο. Ενσαρκώνει τη θέληση και την αποφασιστικότητα κάθε ανθρώπου να κυνηγήσει και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Συνοδοιπόρος στην προσπάθειά του να επιστρέψει στη ζωή του, είναι η 22, μία νεαρή ψυχή, την φωνή της οποίας «δανείζει» η Tina Fey, που έχει πάψει να ελπίζει και δε θέλει να αφήσει το άνετο περιβάλλον του «Great Beyond», μέχρι που επισκέπτεται τη γη και μαγεύεται από την κρυφή ομορφιά ενός άλλου κόσμου. Στο ταξίδι της αυτογνωσίας ακούμε τις υπέροχες μελωδίες των Trent Reznor, Atticus Ross και Jon Batiste, μελωδίες τζαζ που «μιλάνε» στην ψυχή μικρών και μεγάλων και χαρίζουν αγαλλίαση και ευθυμία.
7. Da 5 Bloods
Υπόθεση: Τέσσερις φίλοι επιστρέφουν μετά από 50 χρόνια στο Βιετνάμ, για να τιμήσουν τη μνήμη του αρχηγού τους και να εντοπίσουν έναν κρυμμένο θησαυρό.
Κριτική: Είναι γνωστό πως ταινίες του Spike Lee (Malcolm X, BlacKkKlansman, 25 th Hour) είναι πάντα επίκαιρες και θίγουν θέματα της επικαιρότητας. Το Da 5 Bloods δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, όντας πιο επίκαιρο από ποτέ. Το νέο εγχείρημα του εξαίρετου και αρκετά αδικημένου σκηνοθέτη ασχολείται με έννοιες όπως η φιλία, η πίστη, ο σεβασμός, η αξία της ζωής. Οι Delroy Lindo, Clarke Peters, Norm Lewis και Isiah Whitlock Jr. θα συναντηθούν μετά από χρόνια, για να θυμηθούν τα παλιά, να αναθεωρήσουν την σχέση τους, να κάνουν μία ανασκόπηση όσων έχουν ζήσει και κυρίως να τιμήσουν τον άνθρωπο που τους ένωσε, τον αρχηγό τους, τον οποίο υποδύεται ο αδικοχαμένος Chadwick Boseman. Ο Lee είναι, όπως πάντα, καυστικός και ευθύς, εξαπολύει δριμύτατη επίθεση εναντίον της πολιτικής του Donald Trump, με σκωπτικό και δηκτικό ύφος, φανερώνοντας το πρόβλημα στη νοοτροπία της αμερικανικής κοινωνίας. Στόχος του είναι να δείξει ότι ο πραγματικός θησαυρός είναι οι άνθρωποι που μας διαμορφώνουν, τα υλικά αγαθά πάνε και έρχονται, οι φίλοι μένουν. Από τους ηθοποιούς, ο Delroy Lindo είναι αυτός που δεσπόζει με την ερμηνεία του, υποδυόμενος έναν άνθρωπο που έχει επηρεαστεί από τον πόλεμο, δυσκολεύεται να ξεπεράσει τα τραύματα του παρελθόντος, μέχρι να έρθει η στιγμή της εξιλέωσης. Η ταινία είναι ένα μάθημα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μία ωδή στη δύναμη της φιλίας και της αλληλεγγύης και αυτό ο Lee το παρουσιάζει με σοβαρότητα και χωρίς δραματικές υπερβολές.
6. The Gentlemen
Υπόθεση: Όταν ένας γκάνγκστερ ανακοινώνει την πρόθεση του να αποσυρθεί από τις δουλειές της νύχτας, οι επίδοξοι διάδοχοι θα ξεκινήσουν έναν ανελέητο πόλεμο, με έπαθλο τη θέση του.
Κριτική: Μετά από μεγάλες και πολυδάπανες παραγωγές, όπως ο «Βασιλιάς Αρθούρος: Ο Θρύλος του Σπαθιού» και «Αλαντίν», ο Guy Ritchie επιστρέφει στις γκανγκστερικές ταινίες, με μία «αντρική» ταινία κωμωδίας και δράσης. Έχοντας καταθέσει τα διαπιστευτήρια του σε αυτό το είδος με την «Αρπαχτή» και τις «Δύο Καπνισμένες Κάνες», μεταξύ 1998 και 2000, ο Ritchie ξέρει πώς να προσεγγίσει το κοινό, δίνοντας μία ταινία, η οποία μπορεί να μην είναι η καλύτερή του, αλλά είναι το λιγότερο ενδιαφέρουσα. Αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια είναι αρκετοί διάσημοι ηθοποιοί, όπως ο Hugh Grant, ως ένας ιδιωτικός ερευνητής, ο Matthew McConaughey ως ο γκάνγκστερ που θέλει να αποσυρθεί, ο Charlie Hunnam, ως το δεξί του χέρι, αλλά και ο Colin Farrell, ως ένας προπονητής MMA που μπλέκεται κατά λάθος στην υπόθεση, για να προστατέψει τους μαθητές του. Οι ερμηνείες είναι καλές, ξεχωριστή μνεία όμως, αξίζει να γίνει στον Hugh Grant, ο οποίος κλέβει την παράσταση. Αν και τον έχουμε συνηθίσει σε ρομαντικές και ανάλαφρες ταινίες, εδώ ο Grant υποδύεται έναν τύπο γλοιώδη, υποκριτή και μηχανορράφο, με μόνη επιδίωξη το χρήμα, που διαθέτει όμως ένα κοφτερό μυαλό. Φυσικά, η ιδιαίτερη σκηνοθεσία του Guy Ritchie είναι πάντα εκεί, για να προσφέρει στο θεατή στιγμές παράνοιας, συνδυάζοντας το βρετανικό χιούμορ με αξέχαστες ατάκες – η καλύτερη εκ των οποίων ανήκει στο μοναδικό Matthew McConaughey – και γερές δόσεις τεστοστερόνης, θυμίζοντας το γιατί αυτός ο δημιουργός είναι τόσο αγαπητός από το κοινό.
5. Wonder Woman 1984
Υπόθεση: Σχεδόν 70 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, η Diana θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά και έναν καινούριο εχθρό.
Κριτική: Καλύτερη από την πρώτη ταινία; Σίγουρα όχι. Ευχάριστη; Σίγουρα ναι. Έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το σίκουελ της ταινίας Wonder Woman. Έχοντας πλέον ωριμάσει, η Diana προσπαθεί να βρει μία σταθερότητα στη ζωή της και να εναρμονιστεί με την ανθρωπότητα της δεκαετίας του 1980, χωρίς όμως να παραλείπει τα υπερηρωικά της καθήκοντας. Κάπως έτσι κυλάει η αρχή της ταινίας, στην προσπάθεια της σκηνοθέτιδας Patty Jenkins να ψυχολογήσει και να δώσει μία ταυτότητα στην ηρωίδα, καθώς να χαλαρώσει το θεατή, πριν τον εισάγει στο κυρίως θέμα. Όπως και στην πρώτη ταινία, έτσι και εδώ, τα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα είναι έντονα, χωρίς όμως η εμφάνισή τους να γίνεται με τρόπο επιτηδευμένο και πρόχειρο. Σημαντικός άξονας του όλου εγχειρήματος είναι η αγάπη για την οικογένεια, όπως φαίνεται από τον χαρακτήρα του Pedro Pascal, έναν άνθρωπο που επιδιώκει την καταξίωση και την αναγνώριση, μέχρι να θυμηθεί αυτά που πραγματικά αξίζουν. Η ερμηνεία του Pascal είναι εξαιρετική, ενώ εξίσου καλή είναι και η Kristen Wiig στο ρόλο μίας ευγενικής, αλλά μπερδεμένης γυναίκας. Οι δύο αυτοί ηθοποιοί συνθέτουν και το δίδυμο των βασικών ανταγωνιστών, απέναντι στην Gal Gadot, η οποία υποδύεται τη Wonder Woman. Η Ισραηλινή ηθοποιός γνωρίζει πλέον πώς να χειριστεί τον χαρακτήρα, έχει πυγμή, αλλά και συναίσθημα, ενώ η χημεία της με τον Chris Pine, ο οποίος επιστρέφει στο ρόλο του Steve Trevor, είναι αξιοζήλευτη. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα υπέροχα ειδικά εφέ προσφέρουν μία διασκεδαστική υπερηρωική ταινία.
4. Tenet
Υπόθεση: Ένας πράκτορας της CIA αναλαμβάνει μία επικίνδυνη αποστολή, οπλισμένος μόνο με τη λέξη «Tenet». Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε στο άρθρο επεξήγησης της υπόθεσης εδω
Κριτική: Ο Christopher Nolan έχει μία μοναδική ικανότητα να παρουσιάζει με θεαματικό και άκρως επιβλητικό τρόπο τα θέματα, τα οποία θίγει στις ταινίες του. Από την τριλογία «Μπάτμαν» μέχρι τη «Δουνκέρκη» έχει αποδείξει ότι γνωρίζει πώς να χειριστεί την κάμερα και στη νέα του ταινία ο εκπληκτικός αυτός δημιουργός επιλέγει να ασχοληθεί με τον πατέρα χρόνο. Είναι άλλωστε γνωστό ότι το ταξίδι στον χρόνο έχει υπάρξει και συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων και διαφωνιών στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας και όχι μόνο. Με τον ανερχόμενο John David Washington – γιο του μεγάλου Denzel Washington – στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Nolan αξιοποιεί στο έπακρο το σενάριο που επιμελήθηκε ο ίδιος, για να εισάγει το θεατή σε έναν κόσμο μυστηρίου και περιπέτειας. Οι συνεχόμενες εναλλαγές παρόντος και παρελθόντος, με την εντυπωσιακή αποτύπωση της αντιστροφής του χρόνου, δημιουργούν ένα περιβάλλον γεμάτο ενέργεια και νεύρο, ενώ οι θεαματικές σκηνές δράσης γυρισμένες με μεράκι και ευρηματικότητα από το Nolan προσφέρουν στιγμές μαγείας. Στο ρόλο του «κακού» συναντάμε τον Kenneth Brannagh, ο οποίος υποδύεται ένα Ρώσο ολιγάρχη με μηδενιστικές απόψεις και ερμηνεία του οποίου είναι ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία της ταινίας, καθώς ο γνωστός ηθοποιός προσδίδει στον χαρακτήρα του όλα εκείνα τα συστατικά που τον αναγάγουν σε μία πραγματικά απειλητική και παρανοϊκή φιγούρα. Ο John David Washington είναι αξιοπρόσεκτος ως αυτός που πρέπει να σώσει τον κόσμο, ενώ ο Robert Pattinson στο ρόλο του συνεργάτη του πιστοποιεί την ανοδική του πορεία τα τελευταία χρόνια.
3. Mank
Υπόθεση: Το 1940, ο Orson Welles αναθέτει στον Herman J. Mankiewicz τη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας του, με τίτλο «Ο Πολίτης Κέιν».
Κριτική: Υπάρχουν μερικοί ηθοποιοί που δεν ξέρεις πώς να τους περιγράψεις. Ένας από αυτούς είναι και το υποκριτικό τέρας που ακούει στο όνομα Gary Oldman. Ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός δίνει εδώ μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, που θα τον οδηγήσει, κατά πάσα πιθανότητα μέχρι τα Όσκαρ και πάλι. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η ταινία «Ο Πολίτης Κέιν» θεωρείται από την πλειοψηφία των κριτικών ως η καλύτερη όλων των εποχών. Μία ταινία που άλλαξε το ρου της ιστορίας, βρέθηκε υποψήφια για εννιά Όσκαρ, κερδίζοντας όμως, μόνο ένα. Αυτό του καλύτερου Σεναρίου. Ποιος ήταν ο άνθρωπος πίσω από το σενάριο αυτής της ανεπανάληπτης ταινίας; Αυτή είναι η ιστορία που παρουσιάζει μέσω της πλατφόρμας του Netflix, ο διακεκριμένος σκηνοθέτης David Fincher (Fight Club, The Game, Gone Girl), βασισμένη σε σενάριο του πατέρα του, Jack Fincher, με τον Gary Oldman στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν πρόκειται απλώς για μία εξιστόρηση των γεγονότων. Ο Fincher αξιοποιεί το σενάριο του πατέρα του, για να παρουσιάσει το Hollywood μίας άλλης εποχής, με έντονη πολιτική χροιά, ενώ η επιλογή του να είναι η ταινία ασπρόμαυρη κρίνεται κάτι παραπάνω από εύστοχη, με την αισθητική του όλου εγχειρήματος να είναι αψεγάδιαστη. Με συνεχόμενα flashback ο Fincher κάνει μία ενδελεχή σκιαγράφηση της προσωπικότητας του Mankiewicz σε συνάρτηση με τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συντελούνταν και διαμόρφωσαν τον πρωταγωνιστή. Ο ήρωας μας είναι εξαιρετικά ευφυής, δεν φοβάται να πει την άποψή του, αγαπάει τη γυναίκα του, αλλά παγιδεύεται εξαιτίας της έλλειψης ευγένειας που τον διακρίνει. Πνευματώδης, εύστροφος, καυστικός, αλλά και αυτοκαταστροφικός, με μία ιδιαίτερη αδυναμία για το αλκοόλ, είναι το ίδιο το Hollywood. Άξια αναφοράς είναι και η ερμηνεία της Amanda Seyfried στο ρόλο της Marion Davies, που ενδέχεται να της χαρίσει και Όσκαρ, με τις σκηνές που μοιράζεται με τον Oldman να είναι πραγματικά απολαυστικές, ενώ ιδιαίτερα καλός είναι και ο Charles Dance στο ρόλο του William Randolph Hearst.
2. The Trial of the Chicago 7
(Η Δίκη των 7 του Σικάγο) Υπόθεση: Στο συνέδριο των Δημοκρατικών το 1968, οι διαδηλωτές συγκρούονται με τις αστυνομικές δυνάμεις. Πέντε μήνες αργότερα, οχτώ άτομα συλλαμβάνονται και οδηγούνται στο δικαστήριο με την κατηγορία της υποκίνησης των αιματηρών επεισοδίων.
Κριτική: Στη δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα, μετά το «Παιχνίδι της Μόλι», ο πιο ακριβοπληρωμένος σεναριογράφος του Hollywood, Aaron Sorkin, ασχολείται με ένα θέμα, το οποίο προκάλεσε τριγμούς στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Γιατί όποιος δε συμφωνεί με τις πρακτικές της εκάστοτε κυβέρνησης, πρέπει και να θεωρείται αντιρρησίας συνείδησης; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που θέτει ο Sorkin, μέσω της πλατφόρμας του Netflix. Αποφεύγοντας τις πολλές και κουραστικές λεπτομέρειες και χάρις στην κοφτερή πένα και την ειλικρινή σκηνοθεσία του, ο Sorkin μεταφέρει, χωρίς καθυστέρηση, το θεατή στη δικαστική αίθουσα και αφήνει τους ηθοποιούς να γίνουν οι φορείς των προβληματισμών του. Eddie Redmayne, Joseph Gordon Levitt, Michael Keaton, Mark Rylance, Frank Langella είναι μερικοί από τους ηθοποιούς που συμμετέχουν, όμως αυτός που ξεχωρίζει είναι ο Sacha Baron Cohen, ο οποίος ενσαρκώνει τον Abbie Hoffman. Ο Άγγλος ηθοποιός αξιοποιεί στο έπακρο το υποκριτικό του ταλέντο και συνδυάζει τη σοβαρότητα που απαιτεί ο ρόλος με το χιούμορ που δεδομένα διαθέτει, για να φέρει στην οθόνη τον χαρακτήρα του. Ανάμεσα στους κατηγορούμενος βρίσκεται και ο Bobby Seale, ηγέτης της οργάνωσης «Black Panther», ο οποίος και στερείται των βασικών δικαιωμάτων του, λόγω του χρώματος του δέρματος του. Στο ρόλο του δικαστή Julius Hoffman βλέπουμε το βετεράνο Frank Langella, ο οποίος ενσαρκώνει με απόλυτη επιτυχία ένα μισάνθρωπο σαδιστή, που ψάχνει την παραμικρή αφορμή, για να επιβάλλει κυρώσεις και να εξαπολύσει το μίσος του εις βάρος του Αφροαμερικανού Seale. Ο Sorkin δείχνει ότι βελτιώνεται ως σκηνοθέτης, αγαπάει αυτό που κάνει και ξέρει πώς να προσεγγίσει το θεατή, τόσο από άποψη λογικής, όσο και συναισθηματικά, σε μία ταινία που βάζει γερή υποψηφιότητα για τα Όσκαρ.
1. Nomadland
Κριτική: Μία γυναίκα, η οποία έχει χάσει τα πάντα στη Μεγάλη Ύφεση, ζει πλέον μία νομαδική ζωή στην αμερικανική δύση.
Υπόθεση: Η τρανή απόδειξη ότι ο ανεξάρτητος κινηματογράφος πάντα θα καταπλήσσει. Αμερική δεν είναι μόνο ο πλούτος και η φανταχτερή Νέα Υόρκη. Υπάρχουν παντού άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα και δυσκολίες και υποφέρουν. Κανένα μέρος δεν εγγυάται την επιτυχία ή την αποτυχία. Υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες που δυσχεραίνουν το έργο των ανθρώπων, συχνά με οδυνηρές συνέπειες. Αυτό πραγματεύεται η, βασισμένη σε βιβλίο, ταινία της σκηνοθέτιδας Chloe Zhao, με την Frances McDormand στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μία ανεπανάληπτη ερμηνεία. Αυτό το μοναδικό road-movie θυμίζει στο θεατή να εκτιμά και να αναγνωρίζει όσα έχει, να σέβεται τον κόπο των συνανθρώπων του, διότι η ζωή είναι απρόβλεπτη. Μέσα από την τρομερή φωτογραφία του Joshua James Richards και την μοναδική ερμηνεία της McDormand, η σκηνοθέτιδα Chloe Zhao σκιαγραφεί την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που δεν ήταν τόσο τυχεροί όσο οι υπόλοιποι σε ένα αλληγορικό ταξίδι περισυλλογής και ενδοσκόπησης προς την εύρεση μίας ταυτότητας. Η Frances McDormand δίνει μία από τις κορυφαίες ερμηνείες στην καριέρα της, με την εκφραστικότητα του προσώπου της και τις κινήσεις που αντικατοπτρίζουν την ψυχική της κόπωση και τα βάσανα του παρελθόντος, σε μία ταινία που δύσκολα θα χάσει το Όσκαρ Α’ Γυνακείου Ρόλου και Καλύτερης Ταινίας.
