Ένας χρόνος ήταν αρκετός

14 Μαρτίου 2021

Γράφοντας τον τίτλο του συγκεκριμένου άρθρου, σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς «μένουμε με ανοιχτό το στόμα» συνειδητοποιώντας ότι πλέον δεν μιλάμε για κάποιες εβδομάδες ούτε μερικούς μήνες, αλλά για έναν χρόνο. Έναν χρόνο από τότε που ο γνωστός ιός «ήρθε για τα καλά» στις ζωές όλων μας και τις άλλαξε ριζικά. Είναι γνωστό ότι τα πάντα εδώ και έναν χρόνο είτε λειτουργούν κάτω από πολύ αυστηρά μέτρα προστασίας, είτε κάποια άλλα δεν λειτουργούν καθόλου. Στη δεύτερη κατηγορία εντάσσονται τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας μας καθώς και τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα -η τριτοβάθμια εκπαίδευση εν ολίγοις- της οποίας την ύπαρξη θυμόμαστε αυτήν την περίοδο μόνο για δυσάρεστα γεγονότα, τα οποία λίγο πολύ είναι γνωστά σε όλους. Ωστόσο, την προηγούμενη Παρασκευή προέκυψε μια ιδιαίτερα ευχάριστη και αξιοσημείωτη νότα. Την Παρασκευή λοιπόν «έλαβε χώρα» το πρώτο δια ζώσης μάθημα, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, στα γρασίδια μπροστά από τη Φιλοσοφική Σχολή ΑΠΘ, διαδραματίστηκε μάθημα πρώτου έτους Νομικής από υποψήφιο διδάκτορα του τμήματος. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι το συγκεκριμένο μάθημα προσέλκυσε και φοιτητές είτε άλλων τμημάτων, είτε φοιτητές άλλων ετών της Νομικής. Το γεγονός αυτό, κατά την άποψή μου, καθιστά φανερή την σπουδαιότητα αυτής της πράξης, η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό συντονίστηκε από το κίνημα «Φοιτητές Ξανά». Σύμφωνα με μαρτυρίες φοιτητών, οι οποίοι «έδωσαν» το δυναμικό παρών στο συγκεκριμένο μάθημα, τηρήθηκαν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας (αποστάσεις και μάσκες), ενώ μια αντίστοιχη πράξη πρόκειται να πάρει ξανά «σάρκα και οστά» πολύ σύντομα. Τη σπουδαιότητα της υπόθεσης έρχεται να επισκιάσει η έντονη παρουσία δυνάμεων ΜΑΤ, τα οποία βρίσκονταν σε όλη τη διάρκεια του μαθήματος στον εσωτερικό χώρο του πανεπιστημίου. Η ακόλουθη εικόνα προκαλεί σίγουρα ένα κοντράστ συναισθημάτων.

Αναμφίβολα πρόκειται για μια εικόνα, η οποία δύσκολα μπορεί να γίνει αρεστή στην πλειοψηφία των φοιτητών και των καθηγητών. Από τη δικιά μου οπτική γωνία πρόκειται χωρίς αμφιβολία για ένα εξαιρετικής σημασίας γεγονός, το οποίο είναι αδύνατο να επισκιαστεί ακόμα και από την έντονη παρουσία των ΜΑΤ στο εσωτερικό του πανεπιστημίου. Ευχής έργον θα είναι από τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους, όλοι μας να επιστρέψουμε στα έδρανα των πανεπιστημίων, εκεί όπου πραγματικά ανήκουμε, εκεί όπου πραγματικά πρέπει να είμαστε, ανταμώνοντας με τους φίλους μας και τους καθηγητές μας, πάντα προσέχοντας και τηρώντας ευλαβικά όλα τα μέτρα υγιεινής και προστασίας ενάντια του κορονοϊού, τα οποία (δυστυχώς) θα αργήσουν να εξαφανιστούν ολοκληρωτικά από τη ζωή μας. Γράφει ο Γιάννης Κατσίκης