Μία ολόκληρη ζωή, αναζητούσες. Με τα βλέφαρα ανασηκωμένα, η σπίθα του ματιού σου έριχνε συνεχώς το φως της στην αντίπερα όχθη. Τι ήταν αυτό που με τόση λαγνεία αναζητούσες; Έριχνες τα δίχτυα σου στα επέκεινα, και ό,τι έπιανες το βάφτιζες “ευτυχία” ή “νόημα της ζωής σου”. Τώρα, φρενιασμένος και ασάλευτος κάθεσαι κάτω από τις λεπτές αχτίνες του ουρανού: ό,τι είχες πιάσει κάποτε, έχει τώρα ξεγλιστρήσει από τα χέρια σου, αλλά εσύ συνεχίζεις να ψάχνεις. Αναζητάς το γιατρικό ενάντια στις βαριές σκέψεις που κατατρύχουν τον ύπνο σου; Αναζητάς το αποδεικτικό πως πίσω από κάθε πράξη σου βρισκόταν ένας υπέρμετρος σκοπός; Την επιβεβαίωση πως η ζωή σου είχε κάποιο νόημα;
Δεν σε απασχόλησαν ποτέ μέχρι τώρα τα σημαντικά ερωτήματα της ζωής. Δεν ήταν παρά άσκοποι περισπασμοί από τον καθημερινό μόχθο σου, αλλά όποτε σε ενοχλούσαν, σαν μύγες πάνω από το αυτί, φρόντιζες να δώσεις μια από τις έτοιμες και εφήμερες απαντήσεις που απλόχερα σου παρείχε η κοινωνία. Έτσι, η κοινωνία σου έδωσε ένα καθρέφτη και ονόμασε την κουρασμένη και απισχνασμένη μορφή σου ως ευτυχία, και εσύ, ως αντάλλαγμα, φόρεσες τον χιτώνα της υποτέλειας σου.
Έγινες από εκείνους που αν τους αφαιρούσες την υποτέλεια τους, θα τους άφηνες γυμνούς. Η δουλική σου νοοτροπία έριξε τα δίχτυα της στην εργασιομανία, στην ατέρμονη αναζήτηση υλικού πλούτου, στον εθελούσιο εξοβελισμό της οποιαδήποτε περιπλάνησης του πνεύματος, και επαίνεσε τον εαυτό της για την καλή ψαριά.
Και οι μέρες περνούσαν, η καθεμιά αδιαφοροποίητη από την προηγούμενη. Οι συνθήκες της ζωής σου: αυστηρά οριοθετημένες και τελεσίδικες, σε κάνουν να αισθάνεσαι την ανάγκη να δώσεις χρώμα και παρηγοριά στην ύπαρξή σου. Για άλλη μια φορά συλλογίζεσαι πάνω στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Αλλά ένα αποκαρωμένο και γκρίζο πνεύμα σαν το δικό σου δεν μπορεί να γεννήσει το χρυσάφι της φωτιάς. Έτσι στράφηκες στην οχλοβοή της αγοράς.
Γεμάτη είναι, από αυτούς που υπόσχονται απόλυτες αλήθειες. Διατείνονται πως προσφέρουν την κάθαρση του πνεύματος και την γαλήνη, αλλά στην πραγματικότητα τάζουν την αποποίηση από τη ζωή. Ρίχνουν τα δίχτυα τους στο μεταφυσικό και το σέρνουν κάτω ως την λάσπη των ποδιών τους, πιάνουν μια διδασκαλία ή μια φιλοσοφία και την κατακρεουργούν ώσπου να ταιριάζει με τις ειδεχθής συνήθειες τους.
Η απληστία του εγωισμού τους δεν επιθυμεί να εξερευνήσει νέα μονοπάτια, επιθυμεί μόνο την παραμικρή ευκαιρία να δικαιολογήσει τον εαυτό της. Έτσι λοιπόν στράφηκες και εσύ στην οχλαγωγία της αγοράς. Όποιος δεν μπορεί να ορίσει τον εαυτό του αρέσκεται με το να δέχεται διαταγές.
Και οι μέρες περνούσαν, υπό το άκουσμα θρησκευτικών ψαλμωδιών, η καθεμία αδιαφοροποίητη από την προηγούμενη, και τότε μίλησε ο εγωισμός σου: Το νόημα της ζωής βρίσκεται στο να δημιουργείς ζωή, στο να κάνεις παιδιά, και με αυτή την απόφαση φρόντισες πως ένα κομμάτι από το φτωχό πνεύμα σου θα συνεχίσει να υπάρχει. Η διχόνοια με τον εαυτό σου, επιθυμεί παιδιά, και ό,τι άλλο τραβάει την προσοχή από σένα.
Ένας σοφός όμως κάποτε είπε: « Με τα παιδιά μου, θέλω να επανορθώσω το ότι είμαι παιδί των γονιών μου». Φρόντισες πρώτα να παντρευτείς, με φαντασμαγορική τελετή. Η τρομακτική μοναξιά με τον εαυτό σου ήταν αύτη που επιθύμησε γάμο, και από τότε δεν έμεινες πότε μόνος σου. Ένας σοφός όμως είπε« Γάμος…μια θέληση δύων να δημιουργήσουν κάτι μεγαλύτερο από αυτούς»
Και οι μέρες περνούσαν, η καθεμία αδιαφοροποίητη από την άλλη, ώσπου ξάφνου, αποφάσισες πως το να καταπιάνεται κανείς με αυτά τα ερωτήματα μόνο σύγχυση προκαλεί, και τότε με ένα χαμόγελο αναφώνησες: «η άγνοια είναι ευτυχία».
Τώρα, φρενιασμένος και αλαφιασμένος, στρέφεις για πρώτη φορά το βλέμμα σου προς τα μέσα, και πόσο περισσότερο σπινθηροβολεί το μάτι σου. Αποκτάς πίστη, όχι σε κάποια ουράνια υπερβατική δύναμη, αλλά πίστη σε σένα. Πίστη και αγάπη για τα πάθη και τις επιθυμίες σου. Μια ενεργητική μορφή πίστης από την οποία θα αποσπάσεις ένα συνεκτικό νόημα της ζωής σου. Μια πίστη βγαλμένη από τα σωθικά σου, μια πιστή μόνο για εσένα που θα σε κάνει να αγαπάς το παρόν και να καρτερείς το μέλλον.
Οι απαντήσεις για τα ερωτήματα, που σε όλους θα θέσει κάποια στιγμή η ζωή, βρίσκονται στον πυρήνα της ύπαρξης μας, και μόνο μέσω μιας εξαντλητικής ενδοσκοπικής πορείας θα φανερωθούν. Η πραγματική φύση μας καθρεπτίζεται στις βαθύτερες και ανομολόγητες επιθυμίες μας, στις πιο μύχιες σκέψεις μας, στα ενδόμυχα πάθη και αρετές μας. Δύσκολα βρίσκει κανείς το στομάχι για ένα τέτοιο θέαμα, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να αγαπήσει κάνεις αυτό που είναι.
“Those who have a ‘why’ to live, can bear with almost any ‘how’.”
~Viktor frankl
