(Άρθρο της 29ης Ιουλίου 2018)
Ζούμε σε μια χώρα όπου έχουμε 601+ (όπως με ενημερώνει η Wikipedia) πολεμικά αεροσκάφη και μόνο 12 πυροσβεστικά αεροσκάφη.
Δεν φταίει όμως η πολιτεία που δεν έχει επαρκή εξοπλισμό!
Ζούμε σε μια χώρα όπου οι πυρκαγιές είναι κλασικό φαινόμενο κάθε καλοκαίρι και μάλιστα το καλοκαίρι του 2007 καιγόταν επί 7 ημέρες συνεχώς, με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε 63 ψυχές.
Δεν φταίει όμως η πολιτεία που δεν έχουμε λάβει τα μέτρα μας από τότε!
Φταίει ο αέρας που οδηγεί την φωτιά προς τις κατοικημένες περιοχές, φταίει ο κόσμος που έχτισε εκεί τα σπίτια του, φταίνε οι άθεοι και οι Iron Maiden (κατά Αμβρόσιου ευαγγέλιο), η πολιτεία όμως δεν φταίει σε τίποτα!
Από την στιγμή που ξεκίνησε η φωτιά, τέσσερις ώρες αργότερα έφτασε σε κατοικημένες περιοχές.
Οι κάτοικοι είχαν τέσσερις ώρες για να εκκενώσουν τα σπίτια τους και δεν ενημερώθηκαν από κανέναν! ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ! έτρεχαν να σωθούν και δεν είχαν ούτε έναν άνθρωπο να τους πει προς τα που να πάνε και σε ποιο σημείο θα είναι ασφαλείς.
Δεν πρόκειται να μιλήσω για τα αυθαίρετα ντουβάρια τα οποία κατηγόρησε ο Πάνος Καμμένος. Αν δεν κάνω λάθος είναι στην πολιτική από το 1993. Όποτε φέρουν μερίδιο ευθύνης και οι κυβερνήσεις που συμμετείχε για αυτά τα ντουβάρια.
Ούτε θα ασχοληθώ για το αν το σπίτι του Ψινάκη κάηκε ή όχι. Το θέμα είναι ότι οι πυροσβέστες κάθε χρόνο παλεύουν με έναν απαρχαιωμένο εξοπλισμό τις πυρκαγιές για να κοιμόμαστε ήσυχοι, και, δυστυχώς, το αναγνωρίζουν ελάχιστοι.
Αλλά η πολιτεία δεν φταίει σε τίποτα.
Ε λοιπόν είσαστε τόσο ανίκανοι (διαχρονικά) που δεν έχετε το θάρρος να αναλάβετε τις ευθύνες σας. Πως μπορείς να ονομάζεσαι Υπουργός Προστασίας του Πολίτη την στιγμή που κόσμος πεθαίνει από μια βροχή και μια πυρκαγιά; (Η οποία μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως η δεύτερη πιο φονική πυρκαγιά στον κόσμο τον 21ου αιώνα)
Τέλος, ζούμε στην χώρα που μόλις έγινε γνωστή η τραγωδία, γέμισε την Αττική με είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, φιάλες με αίμα και εθελοντές. Ίσως τελικά η αλλαγή έρθει από εμάς τους ίδιους και όχι από τους εκπροσώπους μας· άλλωστε αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα.
Εδώ και τρεις ημέρες ξυπνάω και κοιμάμαι με την ίδια σκέψη: μέχρι ποτέ θα μετράμε νεκρούς; Τους μαζεύουν έναν έναν και υποφέρω. Υποφέρω εγώ, ο απλός πολίτης και δεν υποφέρουν αυτοί;
85 νεκροί, δεκάδες αγνοούμενοι και 200 τραυματίες.
Στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα.
Εν έτη 2018.
Από πυρκαγιά.
Ένας πατέρας έχασε τις κορούλες του.
Ένας πατέρας ακύρωσε την βάφτιση του γιου του, γιατί δεν έχει πλέον γιο.
Έχει γονατίσει ολόκληρη η Ελλάδα μπροστά στους νεκρούς και στον βαρβαρικό θάνατο που βρήκαν.
Και μέχρι σήμερα καμία παραίτηση.
Έστω και συμβολική.
Ντρέπομαι.
Ντρέπομαι.
Ντρέπομαι.
ΥΓ:
Αν βρεθούν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η τραγωδία της Αττικής ξεκίνησε από εμπρησμό, κάντε τα πάντα για να μην γλυτώσουν. Τσακίστε τους. Κυνηγήστε τους! Μην τους αφήσετε να γλυτώσουν! Μας γέμισαν πόνο, μας διέλυσαν τον Ιούλιο.
ΥΓ1: Σταματήστε να πηγαίνετε για «συμπαράσταση» στα θύματα κύριοι υπουργοί και κύριοι βουλευτές. Δεν είναι ώρα για ψήφους. Αφήστε τον κόσμο να θρηνήσει τους νεκρούς, τους κόπους μιας ζωής, την χαμένη τους ευτυχία και τα καμένα τους όνειρα. Αφήστε τους να ξαναδημιουργήσουν τα όνειρα τους. Όσα επιδόματα κι αν τους δώσετε, τους νεκρούς δεν θα τους φέρετε πίσω. Αφήστε τους ήσυχους…
Γράφει: Βαγγέλης Λαζαρίδης
