31 Οκτωβρίου 2019
Τη σήμερον ημέρα πολλά προβλήματα αρρωσταίνουν την κοινωνία μας. Η πιο θανατηφόρα «αρρώστια» για μένα προσωπικά είναι ο ρατσισμός. Η πληγή αυτή πρέπει να επουλωθεί, βλέποντας και τα γεγονότα που έχουν να κάνουν με το προσφυγικό κτλ. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να εξετάσουμε τις επιπτώσεις της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, καθώς και να αναζητήσουμε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα σε αυτές τις πληγές και να συνυπάρξουμε αρμονικά στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες του σήμερα.
Τα φαινόμενα κατά τα οποία εξυμνούνται εθνικιστικά ιδεώδη έμμεσα πλήττουν την δημοκρατία. Οι ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι στις μειονότητες καταστρατηγεί τη μοναδικότητα του ατόμου και τον σεβασμό προς αυτό. Με αυτές τις ενέργειες υποτιμάται το «θύμα» της ρατσιστικής επίθεσης ως κατώτερο και ο «θύτης» υπερεκτιμάται ως ανώτερος. Έτσι, όμως, καταργούνται οι βασικές προϋποθέσεις για μία δημοκρατική κοινωνία. Προϋποθέσεις, όπως η ισότητα, η ισονομία, ο σεβασμός, η αξιοκρατία καταπατώνται σύμφωνα με το δημοκρατικό «καταστατικό». Δεν είναι δυνατόν ένα πολίτευμα, το οποίο βασίζεται στην «ανομοιογένεια» και στην ποικιλομορφία των πολιτισμών και των εθνοτήτων να ευεργετηθεί από εξτρεμιστικές συμπεριφορές. Εξάλλου, η δημοκρατία είναι συνυφασμένη με την ειρήνη, οπότε σε περίπτωση ανατροπής της ενδεχομένως προκύψει κι ένα πόλεμος με πολλές εθνικιστικές αντιλήψεις…
Μέσω εθνικιστικών εξτρεμισμών, επίσης, δεν ωφελείται η ανάπτυξη τόσο στον κοινωνικοπολιτικό όσο και στον οικονομικό τομέα. Η ανάδυση εθνικιστικών αντιλήψεων και κομμάτων ωθεί τους πολίτες στο να μη ξεκινήσουν ή να διατηρήσουν επιχειρηματικές και διακρατικές σχέσεις αντίστοιχα. Αυτό συμβαίνει, γιατί τα συμπλέγματα κατωτερότητας ή ανωτερότητας ενός λαού συσκοτίζουν την πραγματικότητα, μη βλέποντας την αναπτυξιακή συνεργασία που προκύπτει και απορρίπτοντας τις φιλικές σχέσεις μεταξύ των συνεργαζόμενων λαών. Αυτή η κατάσταση οδηγεί το εκάστοτε κράτος στην αποκοπή από την διεθνή διασυνοριακή «Συμμαχία» και κατ’ επέκταση στον σκοταδισμό και τον μαρασμό τόσο στα κοινωνικοπολιτικά (πχ. Προνόμια πολιτών) και στα κοινωνικοπολιτικά (πχ. Επενδύσεις). Ο εθνικιστής δε μπορεί να κατανοήσει πως όταν είμαστε όλοι μαζί ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα…
Επομένως, Εθνικισμός – Ξενοφοβία διαρρηγνύουν τις σύγχρονες -θεωρητικά- δημοκρατικές κοινωνίες. Η κατάσταση, λοιπόν, πρέπει να αλλάξει, αφού θέλουμε όλοι μας -ελπίζω- να ζούμε σε δημοκρατικές κοινωνίες. Πώς, όμως, θα συμβεί αυτό; Πώς θα μπορέσουμε όλοι οι άνθρωποι να συνυπάρξουμε με ειρηνικό τρόπο με τον «άνθρωπο της διπλανής χώρας»;
Οι φορείς παιδείας παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο στην αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων με πρώτο και καλύτερο το σχολείο και την οικογένεια. Τόσο το σχολείο όσο και η οικογένεια οφείλουν να μεταδώσουν στους μαθητές και στα παιδιά αντίστοιχα τις δημοκρατικές αξίες και ιδανικά του πιο «ανθρώπινου» πολιτεύματος. Το σχολείο θα μπορούσε να προωθεί σε καθημερινή βάση την δημοκρατία μέσω του διαλόγου κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ο μαθητής να έχει την ευκαιρία να μοιραστεί τις ιδέες του με τους υπόλοιπους συμμαθητές και να ακούσει αντίστοιχα και τις δικές τους ιδέες. Πάντα με σεβασμό προς την άποψη του άλλου, όπως αρμόζει το δημοκρατικό πλαίσιο. Να γίνουν κατανοητές έννοιες, όπως η ισονομία, αξιοκρατία, ισότητα από τους μαθητές μέσα από τα μάτια των μεγάλων. Ίσως αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσω της θέσπισης ενός μαθήματος-συζήτησης περί δημοκρατίας και ελευθερίας. Παράλληλα, η οικογένεια σιγά σιγά από μικρή ηλικία θα μπορούσε να δώσει χώρο στο παιδί , αναλαμβάνοντας αυτό ορισμένες ευθύνες , ώστε να γίνει μελλοντικά με ομαλό τρόπο ένας υπεύθυνος και κριτικά σκεπτόμενος πολίτης. Γιατί καλώς ή κακώς η δημοκρατία δεν είναι ένα «εύκολο καθεστώς», αλλά θέλει γερές βάσεις και «γερούς» πολίτες.
Μετατοπίζοντας τον προβληματισμό μου, θα ήθελα να αναφέρω τη συμβολή των ΜΜΕ και των πνευματικών ανθρώπων για την ειρηνική συμβίωση του παγκόσμιου χωριού. Τα ΜΜΕ οφείλουν να πληροφορούν την κοινή γνώμη με αντικειμενικότητα και συνέπεια. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως το επάγγελμα τους είναι λειτούργημα και πως το παραμικρό στίγμα παραπληροφόρησης πυροδοτεί ακραίες αντιδράσεις. Τα ΜΜΕ απαγορεύεται στον βωμό της κερδοσκοπίας και του χρηματισμού να επιδίδονται στον αποπροσανατολισμό του κόσμου. Τα ΜΜΕ αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα της ανατροπής της δημοκρατίας, όταν εξυπηρετούν την αλήθεια και όχι την αληθοφάνεια… Θα μπορούσαν σε συνδυασμό με την «αναβίωση» των πνευματικών ανθρώπων να κάνουν κι αυτά μια νέα αρχή. Οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουν ως «από μηχανής θεοί» να εμφανιστούν και να δώσουν τα φώτα τους στους πολίτες. Να ευαισθητοποιήσουν, να συγκινήσουν, να προβληματίσουν και να μεταλαμπαδεύσουν πως πάνω απ’ όλα είναι ο άνθρωπος -ο ομοεθνής, ο αλλοεθνής, ο ταλαντούχος, ο ατάλαντος, ο άνδρας, η γυναίκα. Αυτή η μεταλαμπάδευση μπορεί να γίνει μέσω διαφόρων μέσων ενημέρωσης. Αρκεί να τους επιτραπεί η είσοδος σε αυτά…
Καταλήγοντας, οι ρατσιστικές πεποιθήσεις ορισμένων έχουν ενσωματωθεί στην καθημερινότητα των σύγχρονων δημοκρατικών κοινωνιών. Εμείς, ως το σύνολο 193 κρατών-μελών του ΟΗΕ οφείλουμε να αντιδράσουμε. Ελπίζω στο μέλλον ο κόσμος μας να γίνει λίγο καλύτερος. Ένας κόσμος, ένας πλανήτης άτρωτος. Για έναν δημοκρατικό κόσμο χωρίς την παραμικρή «Αχίλλειο» πτέρνα…
