6 Ιουνίου 2021
Στο DREAM ON-line δεν μας αρέσει ο μονόλογος. Κάθε μήνα, οι αναγνώστες μιλούν και μας στέλνουν τα άρθρα τους με ποικίλα θέματα, προβληματισμούς και πολλές πολλές χαρές. Περιμένουμε και το δικό σου άρθρο!
Το Euro 2020 είναι εδώ. Μετά την περσινή αναβολή λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, η σπουδαιότερη διοργάνωση σε επίπεδο εθνικών ομάδων θα πραγματοποιηθεί φέτος. Λονδίνο, Ρώμη, Μόναχο, Μπακού, Αγία Πετρούπολη, Βουδαπέστη, Σεβίλλη, Βουκουρέστι, Άμστερνταμ, Γλασκόβη και Κοπεγχάγη θα φιλοξενήσουν τις προσπάθειες των 24 ομάδων, στην προσπάθεια για κατάκτηση του τροπαίου. Φίλαθλοι θα υπάρχουν στις εξέδρες, όχι όμως στο 100%. Ήρθε η ώρα λοιπόν να σκιαγραφήσουμε το προφίλ των 24 ομάδων που θα συμμετάσχουν στη διοργάνωση. Αρχίζουμε με τον Α’ όμιλο, ο οποίος απαρτίζεται από την Τουρκία, την Ιταλία, την Ουαλία και την Ελβετία.
Τουρκία
Προπονητής: Έμπειρος, με παραστάσεις από Τραμπζονσπόρ και Μπεσίκτας, με την οποία κατέκτησε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, ο Σενόλ Γκιουνές ανέλαβε την Τουρκία το 2019. Αυτή είναι η δεύτερη θητεία του στον πάγκο της ομάδας, αφού προηγήθηκε η πρώτη μεταξύ 2000-2004, όταν και οδήγησε την ομάδα στην τρίτη θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Οι επιλογές του, με εξαίρεση τον αποκλεισμό του Τζενκ Τοσούν, ήταν λογικές και μένει να δούμε πώς θα διαχειριστεί τα μεγάλα ονόματα.
Αρχηγός: Μπουράκ Γιλμάζ
Ομάδα: Οι Τούρκοι βρίσκονται σε σταθερά ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια. Υπό την καθοδήγηση του Γκιουνές και με μία εξαιρετική φουρνιά παικτών, έχουν καταφέρει να ανέβουν επίπεδο, παίζοντας πολύ ωραίο ποδόσφαιρο. Προκρίθηκαν στη διοργάνωση ως δεύτεροι σε όμιλο με Γαλλία, Ισλανδία, Αλβανία, Ανδόρρα και Μολδαβία, χωρίς να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα προβλήματα. Μπορεί να μην είναι από τα λεγόμενα φαβορί, όμως επικρατεί η άποψη ότι μετά από πολλά χρονιά έχουν τη δυνατότητα για κάτι πραγματικά καλό. Τελευταία σημαντική επιτυχία ήταν τα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2008, όταν ένα γκολ του Φίλιπ Λαμ στις καθυστερήσεις, έστειλε τους Γερμανούς στον τελικό και τους Τούρκους πίσω στην Άγκυρα. Η πρόκριση στους 16 φαντάζει ρεαλιστικός στόχος, ενώ μία ενδεχόμενη παρουσία στα προημιτελικά δεν θα προκαλούσε έκπληξη. Μπορούν να κοντράρουν την Ιταλία στην πρεμιέρα της διοργάνωσης, είναι ανώτεροι από τους Ουαλούς, όμως το πραγματικά ενδιαφέρον ματς του ομίλου θα είναι με την Ελβετία, με την οποία βρίσκονται πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο, επομένως η πρόκριση και τρίτης ομάδας από αυτόν τον όμιλο κάθε άλλο παρά απίθανη είναι.
Αστέρι: Μπορεί όλος ο κόσμος να μιλάει για τα κατορθώματα του 36χρονου Μπουράκ Γιλμάζ με την φανέλα της Λιλ, όμως ο Χακάν Τσαλχάνογλου είναι ο ποιοτικότερος παίκτης που διαθέτει η εθνική Τουρκίας. Στα 27 του πλέον, ο μέσος της Μίλαν θα αγωνιστεί στη δεύτερη μεγάλη διοργάνωση της καριέρας του, μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016. Πολύ πιο ώριμος και έμπειρος πλέον, διακρίνεται για τον καλό χειρισμό της μπάλας, τα στημένα που εκτελεί και το δυνατό του σουτ. Φημολογείται ότι από τη νέα χρονιά θα φοράει την φανέλα της Γιουβέντους, πριν όμως αποφασίσει για το μέλλον του, θα ηγηθεί των προσπαθειών της χώρας του.
Ιταλία
Προπονητής: Από το 2018, όταν και η ιταλική ομοσπονδία του έδωσε το χρίσμα, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι έβαλε ως στόχο να οδηγήσει την εθνική της χώρας του σε μία πραγματικά μεγάλη επιτυχία. Υπήρξε ένας τρομερός επιθετικός, με μεγάλη καριέρα στη Σαμπντόρια, ενώ στο βιογραφικό του ως προπονητής, έχει δουλέψει στους πάγκους κάποιων πολύ σημαντικών συλλόγων (Ίντερ, Λάτσιο, Μάντσεστερ Σίτι). Δυναμικός χαρακτήρας, λάτρης της πειθαρχίας, είναι ο απόλυτος αρχηγός στα αποδυτήρια της ομάδας και με οδηγό τις καλές επιδόσεις επί των ημερών του, θέλει να φέρει το τρόπαιο στη Ρώμη.
Αρχηγός: Τζιόρζιο Κιελίνι
Ομάδα: Έχοντας περάσει 53 χρόνια μετά την πρώτη και τελευταία, μέχρι σήμερα, κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, η «Σκουάντρα Ατζούρα» συνδυάζει πλέον την εμπειρία των παλιών με τον ενθουσιασμό και των νέων, με το Ρομπέρτο Μαντσίνι να έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον μίγμα παικτών. Στα προκριματικά οι Ιταλοί κατέλαβαν την πρώτη θέση σε όμιλο με Φινλανδία, Βοσνία, Ελλάδα, Αρμενία και Λιχτενστάιν με 10 νίκες σε ισάριθμα ματς και 37 γκολ ενεργητικό. Θα δώσουν και τα τρία παιχνίδια του ομίλου στο Ολίμπικο της Ρώμης και θέλουν να αξιοποιήσουν τον παράγοντα έδρα, για να βρεθούν στην κορυφή και να αφοσιωθούν στα νοκ-άουτ. Καμία εκ των Τουρκία, Ουαλία, Ελβετία δεν διαθέτει την ποιότητά τους, όμως αυτό πρέπει να αποδειχθεί στο γήπεδο. Τελευταία φορά που η Ιταλία έφτασε μέχρι τον τελικό ήταν το 2012, όταν και αντιμετώπισε την Ισπανία, σε μία νύχτα που αποδείχθηκε τραυματική, με μία πολύ βαριά ήττα, όπως φαίνεται και από το τελικό 4-0. Δεν συγκαταλέγεται στα μεγάλα φαβορί, έχει όμως ιστορία, φανέλα και πάθος. Η κατάκτηση του τροπαίου μοιάζει δύσκολη, όμως μία παρουσία στους 4 της διοργάνωσης θα θεωρηθεί πρόοδος, μετά τα προημιτελικά το 2016 και την απουσία από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018.
Αστέρι: Ένας από τους πιο συνεπείς και αξιόλογους φορ των τελευταίων ετών, ο Τσίρο Ιμόμπιλε είναι η «αιχμή του δόρατος» της Ιταλίας. Μπορεί το όνομά του να μην κάνει γκελ, όπως ένας Λεβαντόφσκι ή ένας Σουάρεζ, συνιστά όμως, έναν επιθετικό με εξαιρετική αίσθηση του γκολ, ικανό και με τα δύο πόδια, γρήγορο, που παίζει πάντα με νεύρο και δύναμη, με τα 25 γκολ του κατά την φετινή σεζόν με τη Λάτσιο να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Έχει φτάσει στα 31, δεν έχει πολλές παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο σε επίπεδο εθνικών ομάδων, έχει όμως καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένας παίκτης με ποιότητα και σταθερότητα στις επιδόσεις του.
Ουαλία
Προπονητής: Μέχρι πριν από λίγους μήνες όλοι πίστευαν ότι ο Ράιν Γκιγκς θα καθοδηγούσε τους παίκτες της Ουαλίας στο προσεχές Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η εμπλοκή του σε υπόθεση που αφορούσε επίθεση σε δύο γυναίκες όμως, ώθησε την ουαλική ομοσπονδία να αποφασίσει και κατόπιν να ανακοινώσει ότι τη θέση του Γκιγκς θα πάρει ο μέχρι πρότινος βοηθός του, Ρόμπερτ Πέιτζ.
Αρχηγός: Γκάρεθ Μπέιλ
Ομάδα: Στη δεύτερη μόλις συμμετοχής της σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, η Ουαλία φαντάζει ως το αουτσάιντερ του Α’ ομίλου. Το 2016 ήταν η ευχάριστη έκπληξη, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης, αποκλείοντας το Βέλγιο στα προημιτελικά, φέτος όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Για να βρεθούν στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, οι Ουαλοί τερμάτισαν δεύτεροι σε έναν δύσκολο όμιλο με Κροατία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Αζερμπαϊτζάν, συγκεντρώνοντας 14 βαθμούς και σκοράροντας μόλις 10 γκολ. Σκοράρουν δύσκολα, δεν είναι ιδιαίτεροι απειλητικοί και στο επιθετικό κομμάτι στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στις εμπνεύσεις του Γκάρεθ Μπέιλ. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία άνοδος στην παραγωγή παικτών, καθώς υπάρχουν αρκετοί νέοι με μέλλον (Μέφαμ, Νέκο Γουίλιαμς, Ντάνιελ Τζέιμς), αλλά και παλιοί με ποιότητα και εμπειρία (Μπέιλ, Άλλεν, Ράμσεϊ, Γκάντερ, Χένεσεϊ). Το πάθος, η σπίθα, η δύναμη είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των «Δράκων», οι οποίοι θα παλέψουν όλα τα παιχνίδια, δεν πρόκειται επ’ ουδενί να πέσουν αμαχητί, δεν έχουν τίποτα να χάσουν και θα κυνηγήσουν τις όποιες πιθανότητες τους αναλογούν μέχρι το τελευταία δευτερόλεπτο. Είναι ικανοί να κάνουν τη ζημιά σε οποιαδήποτε από τις τρεις αντιπάλους τους, όμως η πρόκριση στην επόμενη φάση θεωρείται δύσκολη.
Αστέρι: Ποιος άλλος; Το 2013, ο Γκάρεθ Μπέιλ έγινε η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου, όταν η Ρεάλ δαπάνησε 100 εκατομμύρια, για να τον αγοράσει από την Τότεναμ. Τα χρόνια πέρασαν, η σχέση των δύο πλευρών από αρμονική εξελίχθηκε σε επιζήμια, όμως η ποιότητα του Μπέιλ είναι δεδομένη. Τη φετινή σεζόν αγωνίστηκε ως δανεικός στην αγαπημένη του Τότεναμ και φάνηκε να βρίσκει την φόρμα του. Είναι 32, αγωνίζεται με το εθνόσημο από το 2008, πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ουαλίας, αρχηγός της ομάδας, ένας σπουδαίος παίκτης, αγαπάει πολύ τη χώρα του, όχι μόνο το γκολφ και είναι ικανός να συμπαρασύρει τους συμπαίκτες του με την ταχύτητα και το μαγικό αριστερό του πόδι.
Ελβετία
Προπονητής: Ο Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς βρίσκεται από το 2014 στον πάγκο της εθνικής Ελβετίας. Από τη μέρα που ανέλαβε, η Ελβετία έχει δώσει το παρόν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Κρίνεται πετυχημένος, καθώς χάρις σε αυτόν, το ποδόσφαιρο της χώρας αναβαθμίστηκε και η Ελβετία θεωρείται πλέον μία υπολογίσιμη ομάδα.
Αρχηγός: Γκρανίτ Τζάκα
Ομάδα: Η εθνική ομάδα της Ελβετίας διαθέτει πολλούς ποιοτικούς παίκτες, με πολλές εμπειρίες και παραστάσεις. Βρέθηκε πρώτη σε όμιλο με Δανία, Ιρλανδία, Γεωργία και Γιβραλτάρ, χωρίς να δυσκολευτεί, παίρνοντας έτσι το εισιτήριο για ακόμη μία μεγάλη διοργάνωση. Η ύπαρξη του ίδιου προπονητή και ενός βασικού κορμού παικτών αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα για μία ομάδα και αυτό ισχύει πλήρως στην περίπτωση των Ελβετών. Οι παίκτες κατανοούν το πλάνο του Πέτκοβιτς, υπάρχει σαφής προσανατολισμός μέσα στο γήπεδο, ενώ οι σχέσεις των παικτών είναι καλές. Υπάρχουν πολλοί πρωταγωνιστές και η συνοχή μέσα στο γήπεδο είναι αξιοπρόσεκτη. Τζάκα, Σατσίρι, Φρόιλερ, Ροντρίγκεζ, Σερ, Τσούμπερ, Σεφέροβιτς, Ζόμερ συνθέτουν μία πολύ καλή βάση παικτών, οι οποίοι γνωρίζονται χρόνια και ξέρουν τη θέση τους στο σχέδιο του Πέτκοβιτς. Λίγο πιο κάτω από την Ιταλία, στο ίδιο επίπεδο με την Τουρκία και καλύτερη από την Ουαλία, η Ελβετία στηρίζεται στην ομοιογένεια, η οποία μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην τελική έκβαση του ομίλου. Ενδεχόμενη αδυναμία πρόκρισης στους 16 θα θεωρηθεί παταγώδης αποτυχία, ενώ ανάλογα με τις διασταυρώσεις, η παρουσία ακόμη και στα προημιτελικά δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Αστέρι: Στα 30 του πια, ο Ζέρνταν Σατσίρι έχει αρκετές εμπειρίες από μεγάλες διοργανώσεις. Ο βραχύσωμος άσος της Λίβερπουλ θα συμμετάσχει για ακόμη μία φορά σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και θέλει να δείξει ότι οι κακές χρονιές με την ομάδα του Μερσεϊσάιντ δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική του αξία. Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική, καθώς ο Σατσίρι δεν είναι παίκτης επιπέδου Λίβερπουλ, εντούτοις έχει ποιότητα. Γρήγορος, δυνατός, από τα πόδια του περνάνε πολλές επιθέσεις, ξεκινά τις προσπάθειές του από τα δεξιά, για να μπορεί να συγκλίνει και να δοκιμάζει το πόδι του από απόσταση.
Προπονητής: Έμπειρος, με παραστάσεις από Τραμπζονσπόρ και Μπεσίκτας, με την οποία κατέκτησε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, ο Σενόλ Γκιουνές ανέλαβε την Τουρκία το 2019. Αυτή είναι η δεύτερη θητεία του στον πάγκο της ομάδας, αφού προηγήθηκε η πρώτη μεταξύ 2000-2004, όταν και οδήγησε την ομάδα στην τρίτη θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Οι επιλογές του, με εξαίρεση τον αποκλεισμό του Τζενκ Τοσούν, ήταν λογικές και μένει να δούμε πώς θα διαχειριστεί τα μεγάλα ονόματα.
Αρχηγός: Μπουράκ Γιλμάζ
Ομάδα: Οι Τούρκοι βρίσκονται σε σταθερά ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια. Υπό την καθοδήγηση του Γκιουνές και με μία εξαιρετική φουρνιά παικτών, έχουν καταφέρει να ανέβουν επίπεδο, παίζοντας πολύ ωραίο ποδόσφαιρο. Προκρίθηκαν στη διοργάνωση ως δεύτεροι σε όμιλο με Γαλλία, Ισλανδία, Αλβανία, Ανδόρρα και Μολδαβία, χωρίς να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα προβλήματα. Μπορεί να μην είναι από τα λεγόμενα φαβορί, όμως επικρατεί η άποψη ότι μετά από πολλά χρονιά έχουν τη δυνατότητα για κάτι πραγματικά καλό. Τελευταία σημαντική επιτυχία ήταν τα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2008, όταν ένα γκολ του Φίλιπ Λαμ στις καθυστερήσεις, έστειλε τους Γερμανούς στον τελικό και τους Τούρκους πίσω στην Άγκυρα. Η πρόκριση στους 16 φαντάζει ρεαλιστικός στόχος, ενώ μία ενδεχόμενη παρουσία στα προημιτελικά δεν θα προκαλούσε έκπληξη. Μπορούν να κοντράρουν την Ιταλία στην πρεμιέρα της διοργάνωσης, είναι ανώτεροι από τους Ουαλούς, όμως το πραγματικά ενδιαφέρον ματς του ομίλου θα είναι με την Ελβετία, με την οποία βρίσκονται πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο, επομένως η πρόκριση και τρίτης ομάδας από αυτόν τον όμιλο κάθε άλλο παρά απίθανη είναι.
Αστέρι: Μπορεί όλος ο κόσμος να μιλάει για τα κατορθώματα του 36χρονου Μπουράκ Γιλμάζ με την φανέλα της Λιλ, όμως ο Χακάν Τσαλχάνογλου είναι ο ποιοτικότερος παίκτης που διαθέτει η εθνική Τουρκίας. Στα 27 του πλέον, ο μέσος της Μίλαν θα αγωνιστεί στη δεύτερη μεγάλη διοργάνωση της καριέρας του, μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016. Πολύ πιο ώριμος και έμπειρος πλέον, διακρίνεται για τον καλό χειρισμό της μπάλας, τα στημένα που εκτελεί και το δυνατό του σουτ. Φημολογείται ότι από τη νέα χρονιά θα φοράει την φανέλα της Γιουβέντους, πριν όμως αποφασίσει για το μέλλον του, θα ηγηθεί των προσπαθειών της χώρας του.
Ιταλία
Προπονητής: Από το 2018, όταν και η ιταλική ομοσπονδία του έδωσε το χρίσμα, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι έβαλε ως στόχο να οδηγήσει την εθνική της χώρας του σε μία πραγματικά μεγάλη επιτυχία. Υπήρξε ένας τρομερός επιθετικός, με μεγάλη καριέρα στη Σαμπντόρια, ενώ στο βιογραφικό του ως προπονητής, έχει δουλέψει στους πάγκους κάποιων πολύ σημαντικών συλλόγων (Ίντερ, Λάτσιο, Μάντσεστερ Σίτι). Δυναμικός χαρακτήρας, λάτρης της πειθαρχίας, είναι ο απόλυτος αρχηγός στα αποδυτήρια της ομάδας και με οδηγό τις καλές επιδόσεις επί των ημερών του, θέλει να φέρει το τρόπαιο στη Ρώμη.
Αρχηγός: Τζιόρζιο Κιελίνι
Ομάδα: Έχοντας περάσει 53 χρόνια μετά την πρώτη και τελευταία, μέχρι σήμερα, κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, η «Σκουάντρα Ατζούρα» συνδυάζει πλέον την εμπειρία των παλιών με τον ενθουσιασμό και των νέων, με το Ρομπέρτο Μαντσίνι να έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον μίγμα παικτών. Στα προκριματικά οι Ιταλοί κατέλαβαν την πρώτη θέση σε όμιλο με Φινλανδία, Βοσνία, Ελλάδα, Αρμενία και Λιχτενστάιν με 10 νίκες σε ισάριθμα ματς και 37 γκολ ενεργητικό. Θα δώσουν και τα τρία παιχνίδια του ομίλου στο Ολίμπικο της Ρώμης και θέλουν να αξιοποιήσουν τον παράγοντα έδρα, για να βρεθούν στην κορυφή και να αφοσιωθούν στα νοκ-άουτ. Καμία εκ των Τουρκία, Ουαλία, Ελβετία δεν διαθέτει την ποιότητά τους, όμως αυτό πρέπει να αποδειχθεί στο γήπεδο. Τελευταία φορά που η Ιταλία έφτασε μέχρι τον τελικό ήταν το 2012, όταν και αντιμετώπισε την Ισπανία, σε μία νύχτα που αποδείχθηκε τραυματική, με μία πολύ βαριά ήττα, όπως φαίνεται και από το τελικό 4-0. Δεν συγκαταλέγεται στα μεγάλα φαβορί, έχει όμως ιστορία, φανέλα και πάθος. Η κατάκτηση του τροπαίου μοιάζει δύσκολη, όμως μία παρουσία στους 4 της διοργάνωσης θα θεωρηθεί πρόοδος, μετά τα προημιτελικά το 2016 και την απουσία από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018.
Αστέρι: Ένας από τους πιο συνεπείς και αξιόλογους φορ των τελευταίων ετών, ο Τσίρο Ιμόμπιλε είναι η «αιχμή του δόρατος» της Ιταλίας. Μπορεί το όνομά του να μην κάνει γκελ, όπως ένας Λεβαντόφσκι ή ένας Σουάρεζ, συνιστά όμως, έναν επιθετικό με εξαιρετική αίσθηση του γκολ, ικανό και με τα δύο πόδια, γρήγορο, που παίζει πάντα με νεύρο και δύναμη, με τα 25 γκολ του κατά την φετινή σεζόν με τη Λάτσιο να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Έχει φτάσει στα 31, δεν έχει πολλές παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο σε επίπεδο εθνικών ομάδων, έχει όμως καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένας παίκτης με ποιότητα και σταθερότητα στις επιδόσεις του.
Ουαλία
Προπονητής: Μέχρι πριν από λίγους μήνες όλοι πίστευαν ότι ο Ράιν Γκιγκς θα καθοδηγούσε τους παίκτες της Ουαλίας στο προσεχές Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η εμπλοκή του σε υπόθεση που αφορούσε επίθεση σε δύο γυναίκες όμως, ώθησε την ουαλική ομοσπονδία να αποφασίσει και κατόπιν να ανακοινώσει ότι τη θέση του Γκιγκς θα πάρει ο μέχρι πρότινος βοηθός του, Ρόμπερτ Πέιτζ.
Αρχηγός: Γκάρεθ Μπέιλ
Ομάδα: Στη δεύτερη μόλις συμμετοχής της σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, η Ουαλία φαντάζει ως το αουτσάιντερ του Α’ ομίλου. Το 2016 ήταν η ευχάριστη έκπληξη, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης, αποκλείοντας το Βέλγιο στα προημιτελικά, φέτος όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Για να βρεθούν στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, οι Ουαλοί τερμάτισαν δεύτεροι σε έναν δύσκολο όμιλο με Κροατία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Αζερμπαϊτζάν, συγκεντρώνοντας 14 βαθμούς και σκοράροντας μόλις 10 γκολ. Σκοράρουν δύσκολα, δεν είναι ιδιαίτεροι απειλητικοί και στο επιθετικό κομμάτι στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στις εμπνεύσεις του Γκάρεθ Μπέιλ. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία άνοδος στην παραγωγή παικτών, καθώς υπάρχουν αρκετοί νέοι με μέλλον (Μέφαμ, Νέκο Γουίλιαμς, Ντάνιελ Τζέιμς), αλλά και παλιοί με ποιότητα και εμπειρία (Μπέιλ, Άλλεν, Ράμσεϊ, Γκάντερ, Χένεσεϊ). Το πάθος, η σπίθα, η δύναμη είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των «Δράκων», οι οποίοι θα παλέψουν όλα τα παιχνίδια, δεν πρόκειται επ’ ουδενί να πέσουν αμαχητί, δεν έχουν τίποτα να χάσουν και θα κυνηγήσουν τις όποιες πιθανότητες τους αναλογούν μέχρι το τελευταία δευτερόλεπτο. Είναι ικανοί να κάνουν τη ζημιά σε οποιαδήποτε από τις τρεις αντιπάλους τους, όμως η πρόκριση στην επόμενη φάση θεωρείται δύσκολη.
Αστέρι: Ποιος άλλος; Το 2013, ο Γκάρεθ Μπέιλ έγινε η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου, όταν η Ρεάλ δαπάνησε 100 εκατομμύρια, για να τον αγοράσει από την Τότεναμ. Τα χρόνια πέρασαν, η σχέση των δύο πλευρών από αρμονική εξελίχθηκε σε επιζήμια, όμως η ποιότητα του Μπέιλ είναι δεδομένη. Τη φετινή σεζόν αγωνίστηκε ως δανεικός στην αγαπημένη του Τότεναμ και φάνηκε να βρίσκει την φόρμα του. Είναι 32, αγωνίζεται με το εθνόσημο από το 2008, πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ουαλίας, αρχηγός της ομάδας, ένας σπουδαίος παίκτης, αγαπάει πολύ τη χώρα του, όχι μόνο το γκολφ και είναι ικανός να συμπαρασύρει τους συμπαίκτες του με την ταχύτητα και το μαγικό αριστερό του πόδι.
Ελβετία
Προπονητής: Ο Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς βρίσκεται από το 2014 στον πάγκο της εθνικής Ελβετίας. Από τη μέρα που ανέλαβε, η Ελβετία έχει δώσει το παρόν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Κρίνεται πετυχημένος, καθώς χάρις σε αυτόν, το ποδόσφαιρο της χώρας αναβαθμίστηκε και η Ελβετία θεωρείται πλέον μία υπολογίσιμη ομάδα.
Αρχηγός: Γκρανίτ Τζάκα
Ομάδα: Η εθνική ομάδα της Ελβετίας διαθέτει πολλούς ποιοτικούς παίκτες, με πολλές εμπειρίες και παραστάσεις. Βρέθηκε πρώτη σε όμιλο με Δανία, Ιρλανδία, Γεωργία και Γιβραλτάρ, χωρίς να δυσκολευτεί, παίρνοντας έτσι το εισιτήριο για ακόμη μία μεγάλη διοργάνωση. Η ύπαρξη του ίδιου προπονητή και ενός βασικού κορμού παικτών αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα για μία ομάδα και αυτό ισχύει πλήρως στην περίπτωση των Ελβετών. Οι παίκτες κατανοούν το πλάνο του Πέτκοβιτς, υπάρχει σαφής προσανατολισμός μέσα στο γήπεδο, ενώ οι σχέσεις των παικτών είναι καλές. Υπάρχουν πολλοί πρωταγωνιστές και η συνοχή μέσα στο γήπεδο είναι αξιοπρόσεκτη. Τζάκα, Σατσίρι, Φρόιλερ, Ροντρίγκεζ, Σερ, Τσούμπερ, Σεφέροβιτς, Ζόμερ συνθέτουν μία πολύ καλή βάση παικτών, οι οποίοι γνωρίζονται χρόνια και ξέρουν τη θέση τους στο σχέδιο του Πέτκοβιτς. Λίγο πιο κάτω από την Ιταλία, στο ίδιο επίπεδο με την Τουρκία και καλύτερη από την Ουαλία, η Ελβετία στηρίζεται στην ομοιογένεια, η οποία μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην τελική έκβαση του ομίλου. Ενδεχόμενη αδυναμία πρόκρισης στους 16 θα θεωρηθεί παταγώδης αποτυχία, ενώ ανάλογα με τις διασταυρώσεις, η παρουσία ακόμη και στα προημιτελικά δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Αστέρι: Στα 30 του πια, ο Ζέρνταν Σατσίρι έχει αρκετές εμπειρίες από μεγάλες διοργανώσεις. Ο βραχύσωμος άσος της Λίβερπουλ θα συμμετάσχει για ακόμη μία φορά σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και θέλει να δείξει ότι οι κακές χρονιές με την ομάδα του Μερσεϊσάιντ δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική του αξία. Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική, καθώς ο Σατσίρι δεν είναι παίκτης επιπέδου Λίβερπουλ, εντούτοις έχει ποιότητα. Γρήγορος, δυνατός, από τα πόδια του περνάνε πολλές επιθέσεις, ξεκινά τις προσπάθειές του από τα δεξιά, για να μπορεί να συγκλίνει και να δοκιμάζει το πόδι του από απόσταση. 
