Επιστρέφοντας τη Δευτέρα στο σπίτι μετά από μια γεμάτη μέρα, έχοντας όλο αυτόν τον καιρο το νου μου στο τι συμβαίνει γύρω, η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν είχα αποφασίσει, αν θα ήθελα να μοιραστώ όλα αυτά που σκεφτόμουν… Το χρονολόγιό μου στο Facebook και η ροή μου στο Instagram, ήταν γεμάτα ειδήσεις και δημοσιεύσεις σχετικές με ΝΒΑ, Αστρονομία-Φυσική, Flyover, Τέμπη, κάπου κάπου εμφανίζονταν και κάτι Παλαιοχριστιανοί. Είχα και στο νου μου ότι έπρεπε να γράψω κι ένα άρθρο που χρωστούσα απ΄τον προηγούμενο μήνα, οπότε υπήρχε πολύ μπέρδεμα στο κεφάλι μου. Αποφάσισα, λοιπόν, να κάτσω το βράδυ και να δω και τα τελευταία επεισόδια Better Call Saul. Δε με χάλασε ΚΑΘΟΛΟΥ!
Και έρχεται η Τρίτη. Οι ειδήσεις και οι συζητήσεις με συναδέλφους για τα Τέμπη πλήθαιναν. Κι ύστερα ήρθε η Τετάρτη… Ένας χρόνος πέρασε από εκείνη τη μέρα. Έχω δυο φίλες και μια πελάτισσα που έχασαν κοντινά τους πρόσωπα εκείνη τη μέρα. 57 άνθρωποι πέθαναν εκείνη τη μέρα… και, τελικά, τι έχει αλλάξει από εκείνη τη μέρα;
Κάποιος θα πει τίποτα. ΛΑΘΟΣ! Είδα και κυρίως συνειδητοποίησα, κάτι που το διάβαζα μόνο σε βιβλία… Κάτι που στο χωριό μου λέγεται : «η ισχύς εν τη ενώσει» . Πάνω από ένα εκατομμύριο υπογραφές μαζεύτηκαν στο ψήφισμα που σκοπό έχει ουσιαστικά την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας σε τέτοιες περιπτώσεις. Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη, για να διαμαρτυρηθούν για αυτή την κατάσταση. Εκατοντάδες δημοσιεύσεις πέρασαν μόνο από τα δικά μου χρονολόγια, που συμπαραστέκονταν στους συγγενείς των θυμάτων και «αποδοκίμαζαν» αυτούς που προσπαθούν να προσπεράσουν το γεγονός σαν να ήταν άλλη μια μέρα στη δουλειά.
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και η τηλεόραση, την οποία, ευτυχώς για την ψυχική μου ακεραιότητα και τη διατήρηση του IQ μου πάνω από το 75, σταμάτησα να παρακολουθώ εδώ και 20 χρόνια. Μια ελληνική τηλεόραση που είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει (με ελάχιστες των ελαχίστων εξαιρέσεις) για την ψυχαγωγία και την ενημέρωση. Μια ελληνική τηλεόραση που, αντί να αναδείξει τα προβλήματα, συγκαλύπτει τα εγκλήματα, αντί να ενημερώνει, να ψυχαγωγεί και να μορφώνει, πολλές φορές παραπληροφορεί και στρατοπεδοποιεί.
Για το flyover μίλησα; Όχι, αλλά θα μιλήσω τώρα! Τι να πρωτοπεί κανείς… Έχω φίλους που ξυπνάνε ΔΥΟ ΩΡΕΣ πιο νωρίς, για να πάνε στη δουλειά τους. Ένας άλλος φίλος μου μετακόμισε, για να το γλυτώσει όλο αυτό. Δύο μήνες τώρα θαυμάζω την προχειρότητα με την οποία αποφασίστηκε να ξεκινήσει ένα τέτοιο έργο. Ήδη μάλιστα ακούγεται ότι έχει πάει 5 μήνες πίσω, λόγω κάποιων προβλημάτων με την ανάδοχη εταιρεία. Το μετρό έχει ήδη 30 χρόνια που τελειώνει και παραδίδεται… για να δούμε και με το flyover τι θα γίνει…
Κι όμως μέσα από όλες αυτές τις κακές εμπειρίες αισθάνομαι ότι μαθαίνω. Μπορεί να ζορίζομαι, να τσατίζομαι που ζορίζομαι, πολλές φορές κιόλας να χάνω, αλλά …τελικά μαθαίνω!
Μάθημα 1ο: ΨΗΦΙΖΩ! Όχι μόνο στο ψήφισμα, αλλά και στις εκλογές. 50% αποχή είχαμε στις τελευταίες. Προσπαθώ να μην αφήνω τους ίδιους τυχοδιώκτες και «επαγγελματίες» πολιτικούς από τις ίδιες οικογένειες να αποφασίζουν για εμένα.
Μάθημα 2ο: Κλείνω την κωλοτηλεόραση. Επιλέγω ΕΓΩ από που θα ενημερώνομαι, πώς θα ψυχαγωγούμαι, τι σειρές/ταινίες/αθλητικά θα βλέπω κλπ.
Μάθημα 3ο: Πριν από ΚΑΘΕ μετακίνηση με το αυτοκίνητο χρησιμοποιώ Google Maps …για ευνόητους λόγους!
Μάθημα 4ο: Τρέφομαι σωστά, γυμνάζομαι συχνά και… όχι, αυτό είναι για άλλο άρθρο, δεν το έμαθα από αυτά!
