– Υπάρχει κάποιο όνομα για όταν φοβάσαι που συμβαίνει κάτι καλό, επειδή πιστεύεις ότι κάτι κακό θα συμβεί;
– Δεν ξέρω. «Ζωή;»
Εάν ο καύσωνας αυτής της εβδομάδας σε έχει βρει αγκαλιά με τον ανεμιστήρα και στα νιάτα σου έβλεπες «Εφιάλτη στην Κουζίνα», με αποτέλεσμα πλέον καθημερινά να παλεύεις με τον εαυτό σου να μην χρησιμοποιήσεις μέχρι το τέλος της ημέρας αναφορές από το επεισόδιο που έλαβε χώρα στην Πετρούπολη, σε προτρέπω να σταματήσεις ό,τι κάνεις, γιατί σου έχω την απόλυτη σειρά του καλοκαιριού.
Αυτή δεν είναι άλλη από το «The Bear» του Christopher Storer, που έκανε πρεμιέρα πέρυσι τον Ιούνιο στη streaming πλατφόρμα Hulu και κατάφερε να πάρει αμέσως το πράσινο φως για δεύτερη σεζόν μαζί με 13 υποψηφιότητες για Emmy. Ας μην χρονοτριβούμε όμως άλλο κι ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό (pun intended)!
Η πλοκή μας περιστρέφεται γύρω από τον Carmen Berzatto (Jeremy Allen White), έναν καταξιωμένο σεφ της νεοϋορκέζικης γαστρονομικής σκηνής, ο οποίος αναγκάζεται να επιστρέψει στη γενέτειρα του, το Σικάγο, όταν ο αποξενωμένος του αδερφός Mikey (Jon Bernthal) αυτοκτονεί και του αφήνει ως κληρονομιά το οικογενειακό τους συνοικιακό σαντουιτσάδικο, το οποίο βρίσκεται ένα βήμα πριν το λουκέτο.
Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάγος για να καταλάβει ότι ο κόσμος του Carmen δεν χαρακτηρίζεται ακριβώς από ειδυλλιακές συνθήκες εργασίας. Δεν είναι μυστικό ότι ο χώρος της εστίασης είναι ίσως από τους πλέον τοξικούς επαγγελματικούς χώρους και αυτήν την ωμή, αφιλτράριστη αλήθεια το «The Bear» κατορθώνει να την αποδώσει τεχνικά και με το παραπάνω.
Συγκεκριμένα, τα κοντινά πλάνα σε τηγάνια και κατσαρόλες, σε χέρια που κόβουν και κόβονται αναπόφευκτα, στα ιδρωμένα μέτωπα και τις φλέβες που πετάγονται συμβάλλουν στο να δημιουργηθεί το κλειστοφοβικό σύμπαν του Carmen σε όλο του το μεγαλείο, δημιουργώντας παράλληλα την ψευδαίσθηση στον θεατή ότι κι αυτός ο ίδιος βρίσκεται εκεί και ασφυκτιεί μαζί του, λες και είναι μέλος του προσωπικού, με αποτέλεσμα οι σκηνές, όπου ο Carmen και ο «ξάδερφος» Richie βγαίνουν για ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα για τσιγάρο, να φαντάζουν σαν μάννα εξ ουρανού.
Τα μεγάλα μονόπλανα, επίσης, βοηθούν στο να χτιστεί αυτή η αίσθηση χάους. Μια λήψη μπορεί να κρατήσει μέχρι και δεκαεπτά λεπτά, αλλά αυτό δεν πρόκειται για μια τυχαία σκηνοθετική επιλογή, καθώς με αυτόν τον τρόπο η σύγκρουση ανάμεσα στο προσωπικό δημιουργείται ανά επίπεδα, προσδίδοντας έτσι ένταση στην ήδη τεταμένη κι αποπνιχτική ατμόσφαιρα της μικρής κουζινούλας.
Ακόμα και η επιλογή του σκληρού φωτισμού της κουζίνας στα πρώτα επεισόδια είναι στοχευμένη, ιδίως εάν τον συγκρίνει κανείς με αυτόν του τελευταίου επεισοδίου, όπου ο χώρος εργασίας, όπως και ο εσωτερικός κόσμος των χαρακτήρων φαντάζουν επιτέλους πιο φωτεινοί και αρμονικοί. Όλες αυτές οι τεχνικές επιλογές προδίδουν προσοχή στη λεπτομέρεια και συμβάλλουν στο να αισθανθεί ο θεατής μεγαλύτερη ενσυναίσθηση απέναντι στους εργαζομένους του εστιατορίου και τις προκλήσεις που αυτοί έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά.
Γιατί αυτό που σε κρατά κολλημένο στον καναπέ είναι οι ίδιοι οι χαρακτήρες για τους οποίους και καταλήγεις να νοιάζεσαι. «Αναφέρομαι σε όλους σαν “σεφ” ως ένδειξη σεβασμού», τονίζει στο πρώτο μόλις επεισόδιο ο Carmen. Αυτό, όμως, που γρήγορα θα αντιληφθεί ο πρωταγωνιστής μας, όπως κι εμείς μαζί του, είναι ότι ο σεβασμός στην κουζίνα του «The Bear» δεν θεωρείται δεδομένος, αλλά είναι επίκτητος.
Τα κεντρικά προβλήματα των χαρακτήρων είναι δύο: η έλλειψη εισοδήματος και η απώλεια του Mikey, μια απώλεια που κανένας τους δεν είναι πραγματικά έτοιμος να αποδεχτεί. Τι γίνεται, ωστόσο, όταν ο καθένας έχει να προτείνει διαφορετική λύση και κάνει του κεφαλιού του; Είναι, άραγε, αρκετές οι καλές προθέσεις σε έναν κόσμο, όπου επικρατεί ο πανικός, η αναστάτωση και η αβεβαιότητα για το αν θα βγει η μέρα; Τα γεμάτα εκφραστικότητα μπλε μάτια του Jeremy Allen White μαρτυρούν το αντίθετο.
Και μιας που ήρθε η κουβέντα στην υπερφατσάρα που ακούει στο όνομα Jeremy Allen White, τον Timothée Chalamet της εργαζόμενης γυναίκας, όπως λατρεύει να τον αποκαλεί το Twitter ή αν προτιμάς, το εφηβικό crush σου από εποχές Shameless, θεωρώ απαραίτητο να αναφερθεί στο σημείο αυτό ότι ο άνθρωπος είναι φαινόμενο κι έχει γεννηθεί για να παίζει ταλαιπωρημένους από τη ζωή χαρακτήρες στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού.
Η χημεία του δε με την επίσης εξαιρετική Ayo Edebiri συνιστά το highlight της σειράς για μένα κι έχω τρομερή περιέργεια να δω πώς θα εξελιχθεί η δυναμική τους, αυτή του μέντορα και της μαθητευόμενης, στην επόμενη σεζόν.
Εάν λοιπόν θα έπρεπε να δώσω την τελική μου ετυμηγορία για το «The Bear», αυτή είναι η εξής: Το προφανές είναι ότι πρόκειται για μια σειρά που προσπαθεί να αποτυπώσει τον ρυθμό μιας κουζίνας, κάτι που κατάφερε όντως να αποδώσει με ανατριχιαστική ακρίβεια κατά τη γνώμη πολλών ανθρώπων που έχουν εμπειρία στον χώρο της εστίασης.
Αυτό, όμως, που την ξεχωρίζει από αντίστοιχες του είδους της και σε ωθεί να δεις οχτώ επεισόδια σερί, παρά τα καντήλια που πέφτουν δεξιά κι αριστερά, τους λογαριασμούς που τρέχουν, το καζανάκι που εκτοξεύεται και το εγκεφαλικό που καραδοκεί στη γωνία, είναι ένα άλλο στοιχείο κατά τη γνώμη μου. Και αυτό είναι ότι εντέλει το «The Bear» είναι μια σειρά που έρχεται να δοξάσει τον θεσμό της οικογένειας, βιολογικής κι «ευρεθείσης».
Στην πραγματικότητα αφορά την ιστορία δύο αδερφών και το πώς η απώλεια του ενός οδηγεί τον άλλον σε μια ατέρμονη προσπάθεια να περισώσει ό,τι απέμεινε από τη σχέση τους χτίζοντας από μια τραγωδία κάτι όμορφο, αληθινό και σημαντικό.
Παράλληλα, αφορά και την ιστορία του προσωπικού και το πώς ένα μάτσο ξένοι μεταξύ τους άνθρωποι μαθαίνουν να συνεργάζονται και να σέβονται ο ένας τον άλλον και να δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν σε αυτό που κάνουν, όχι μόνο για να βγει το μεροκάματο, αλλά και για να ανακαλύψουν κάτι βαθύτερο σε όλο αυτό, την προσωπική ικανοποίηση, αυτοπραγμάτωση και γιατί όχι, και την ευτυχία μέσα από την εργασία τους. Και αυτό είναι που σε εμπνέει στην τελική σαν θεατή και σου ζεσταίνει την καρδιά να παρακολουθείς.
«Ο αδερφός μου ήξερε να σε κάνει να νιώθεις αυτοπεποίθηση. Ως παιδί, αν ήμουν αγχωμένος ή φοβισμένος, αν δεν ήθελα να κάνω κάτι, πάντα μου έλεγε να το αντιμετωπίσω. Να ξεμπερδεύω. Πάντα έλεγε… Θα ακουστεί χαζό. Πάντα έλεγε… “Όρμα του”», λέει κατά τη διάρκεια ενός υπέροχου μονολόγου στο τελευταίο επεισόδιο ο Carmen και κατά την άποψη μου αυτή η φράση συνοψίζει το πνεύμα ολόκληρης της σειράς. Όρμα, λοιπόν, στο «The Bear» και σου υπόσχομαι ότι δεν θα το μετανιώσεις.
Α, και μην ξεχνάς: Η δεύτερη σεζόν είναι διαθέσιμη από τις 2 Αυγούστου στην πλατφόρμα του Disney+.
