Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο ελληνικός λαός καλείται να πάρει ξανά την άγουσα προς τις κάλπες, αυτή τη φορά για να αποφασίσει την επόμενη κυβέρνηση της χώρας.
Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι το αν η Νέα Δημοκρατία θα καταφέρει να συγκροτήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή αν όπως ειπώθηκε δια στόματος Κυριάκου Μητσοτάκη, θα χρειαστεί οι Έλληνες ψηφοφόροι να προσέλθουν ακόμα μία φορά στα εκλογικά τους κέντρα, εν μέσω καύσωνα και διακοπών. Από την άλλη, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται αισιόδοξος και ισχυρίζεται πως η διαφορά των 9,5 μονάδων είναι αναστρέψιμη. Όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, οι πολιτικοί αρχηγοί (βλ. Σαμαρά το 2015), όταν βρίσκονται στα πρόθυρα εκλογικής ήττας τείνουν να υιοθετούν μια θαρραλέα πολιτική, ωραιοποιώντας την εις βάρος τους ατμόσφαιρα, με στόχο να συσπειρώσουν τις ήδη φυγόκεντρες δυνάμεις του κόμματος.
Σύμφωνα με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι οποίες μετά από καιρό εκτίμησαν με ακρίβεια το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, φαίνεται να δίνουν ένα σταθερό προβάδισμα στη ΝΔ, με αυξομοιώσεις της τάξεως των 2-3 ποσοστιαίων μονάδων. Όπερ σημαίνει πως αν και η αυτοδυναμία μοιάζει ίσως το επικρατέστερο σενάριο, δεν θα πρέπει να αποκλείεται και το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης συνασπισμού.
Σε αυτήν την υποτονική ομολογουμένως προεκλογική περίοδο, ύστερα και από τη διάλυση της Βουλής, οι διαξιφισμοί μεταξύ των υποψηφίων βουλευτών ήταν κυρίως τηλεοπτικοί μέσα σε πάνελ, προκαλώντας τη σύγχυση των τηλεθεατών, αφού όπως συμβαίνει συνήθως η κατάσταση θύμιζε τον “Πύργο της Βαβέλ”.
Τα δύο μεγάλα κόμματα ακολούθησαν εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε να ανεβάσει τους τόνους της αντιπαράθεσης, ενώ η ΝΔ επέλεξε να “προστατεύσει” τις 9,5 μονάδες διαφορά, ακολουθώντας μια πολύ πιο ήπια πολιτική. Μετά την ήττα της κυβέρνησης στις ευρωεκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορείται πως επένδυσε περισσότερο στη δυσφήμιση του πολιτικού του αντιπάλου, παρά στη δημιουργία ενός βιώσιμου προγράμματος ανάπτυξης και οικονομικής σταθερότητας. Στον αντίποδα, πολλοί μέμφονται τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι επέδειξε μια άκρως παθητική έως και δειλή στάση, με αποκορύφωμα την αδυναμία εξεύρεσης μιας ημερομηνίας, ώστε να αντιπαρατεθεί με τον πρωθυπουργό και τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς. Βέβαια και οι δύο, απέφυγαν τις μεγάλες και πολυέξοδες κεντρικές ομιλίες και προτίμησαν να περιοδεύσουν σε διάφορες περιοχές της χώρας, αναπτύσσοντας, κατά τα λεγόμενά τους, ουσιαστικό διάλογο με τους πολίτες. Όπως ομολόγησε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας σε μία απ’ αυτές τις περιοδείες και πιο συγκεκριμένα στην Τρίπολη, ένας κάτοικος του πρότεινε να αναιρέσει το εμπάργκο του ΣYΡΙΖΑ στον Σκαϊ και να παραστεί ο ίδιος σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Έτσι, ο πρωθυπουργός βρέθηκε στα στούντιο του Φαλήρου και απάντησε στις ερωτήσεις της Σίας Κοσιώνη και του Αλέξη Παπαχελά. Η μεροληπτική στάση του σταθμού υπέρ της ΝΔ και η παρουσία του Τσίπρα μέσα στην έδρα του αντιπάλου, όπως γράφτηκε, θαρρώ ήταν η ύστατη προσπάθεια να συσπειρωθούν οι εκλογείς του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι αναποφάσιστοι. Ήταν μια έξυπνη κίνηση, αφού ο πρωθυπουργός παρουσιάστηκε ως το θύμα της όλης κατάστασης κι όχι ως ο θύτης. Κι ως γνωστόν, ο κόσμος τάσσεται υπέρ του πρώτου. Περιπλανώμενος, το βράδυ της Τρίτης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξης, διάβασα κατά κύριο λόγο διθυραμβικά σχόλια υπέρ του, που έκαναν λόγο για “διπλό μέσα στο άνδρο της ΝΔ”, για απογύμνωση του δεξιού στρατοπέδου και για επικοινωνιακό θρίαμβο του Τσίπρα. Πέραν των αμοιβαίων υπαινιγμών και του τεταμένου κλίματος της συζήτησης, που για πολλή ώρα επικεντρώθηκε στο πώς τροφοδοτήθηκε η κόντρα του σταθμού με την κυβέρνηση, χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για τον ψηφοφόρο, παρατήρησα την κατά τ’ άλλα αναμενόμενη επικριτική στάση των δημοσιογράφων κατά του πρωθυπουργού, αλλά και την παράλειψη από τη συζήτηση ορισμένων καίριων θεμάτων, όπως είναι τα “Ελληνοτουρκικά”. Οι συνδιαλεγόμενοι ανάλωσαν σημαντικό τηλεοπτικό χρόνο σε προσωπικές μομφές ή σε ερωτήσεις ήσσονος σημασίας με ψήγματα λαϊκισμού, όπως το ερώτημα του κ. Παπαχελά στο τέλος της συνέντευξης, αν υπάρχει κάτι δηλαδή, για το οποίο θα ήθελε ο πρωθυπουργός να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό.
Στην αντίπερα όχθη, ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης διατυμπανίζει με κάθε ευκαιρία ότι επιθυμεί ισχυρή εντολή, δηλαδή αυτοδυναμία για να εφαρμόσει άμεσα και χωρίς εμπόδια τις προγραμματικές του δεσμεύσεις, που περιλαμβάνουν μάλιστα την επί τόπου κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, που έχει πυροδοτήσει ήδη ποικίλες αντιδράσεις. Μάλιστα, δεν δίστασε να επιστρατεύσει και τα μεγάλα μέσα με την “ανάσταση” του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη, που βρισκόταν σε δεκαετή πολιτική “νάρκη”.
Κλείνοντας, στα θετικά της προεκλογικής περιόδου συγκαταλέγεται η καρατόμηση της Χρυσής Αυγής, που βλέπει το ποσοστό της να συρρικνώνεται δραματικά, ενώ προβληματισμό προκαλεί η διαφαινόμενη είσοδος στο κοινοβούλιο του ευρωσκεπτικιστή Κυριάκου Βελόπουλου που φαίνεται να είναι ο κερδισμένος της υπόθεσης. Το ΚΙΝΑΛ, κερδίζοντας μέρος της εκλογικής του βάσης στις ευρωεκλογές, διχάστηκε έντονα, μετά την απόφαση της Φώφης Γεννηματά να μην συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια του κόμματος τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η Μέρα25 του Γιάννη Βαρουφάκη φαίνεται να κερδίζει μια θέση στην επόμενη Βουλή, αντλώντας δύναμη από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ευρύτερου αριστερού χώρου, τη στιγμή που το ΚΚΕ κυμαίνεται στο 5%. Σε άλλα νέα δηλαδή, ο ουρανός είναι μπλε…
Την Κυριακή λοιπόν θα πρέπει να αναβάλλουμε για λίγο τα καλοκαιρινά μας μπάνια, να προσέλθουμε μαζικά στην κάλπη και να ασκήσουμε το αναφαίρετο δημοκρατικό μας δικαίωμα με διαύγεια και σύνεση, γιατί όπως ειπώθηκε και σε προηγούμενο άρθρο, η αποχή δεν είναι λύση.
Καλή ψήφο!
