Κατά καιρούς ακούω ανθρώπους να χαρακτηρίζουν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό ως χώρο στον οποίο εύκολα δημιουργούνται και εξαπλώνονται φαινόμενα όπως ο ρατσισμός και ο ανηλεής φανατισμός. Ειδικά στην χώρα μας, οι συγκρούσεις, άλλοτε αιματηρές και άλλοτε όχι αλλά εξίσου βίαιες για θέματα που αφορούν τον αθλητισμό, αποτελούν συχνό φαινόμενο.
Δυστυχώς, το γεγονός αυτό αντιτίθεται στο ιδεώδες του υγιούς αθλητισμού τον οποίο οι πρόγονοι μας θέλησαν να υιοθετήσουν στον πολιτισμό τους μέσω αθλητικών δρωμένων που διεξάγονταν στην αρχαιότητα. Εξίσου λυπηρό είναι ότι τέτοιες συμπεριφορές στέκονται εμπόδιο σε εκείνους που θέλησαν να στηρίξουν την ομάδα τους μέσα από υγιείς τρόπους που στόχο έχουν την ανιδιοτελή στήριξη και αγάπη προς την ομάδα τους και όχι την πρόκληση φαινομένων αμφισβήτησης έναντι των άλλων λόγω της υποστήριξης τους για διαφορετική ομάδα ή ιδεολογία.
Η δυσανασχέτηση των φιλάθλων αυτών είναι δικαιολογημένη και μερικές φορές φτάνουν στην ακραία θέση να θεωρούν ότι ο αθλητισμός καταλήγει να χωρίζει και όχι να ενώνει τους ανθρώπους.
Στην αντίπερα όχθη όμως, όπως θα ασχοληθούμε σ’ αυτό το άρθρο, υπάρχουν κοινωνίες οι οποίες δεν μπορούν να «ανασάνουν» εξαιτίας των πολεμικών συρράξεων που για τους κατοίκους εκεί φαντάζουν αιώνιες. Για εκείνους ο αθλητισμός θεωρείται, αναμφίβολα, μία ευκαιρία να ξεφύγουν από τη φρικτή πραγματικότητα που βιώνουν, ένα φως ελπίδας μέσα στο βαθύ σκοτάδι που προκαλεί ο πόλεμος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Αφγανιστάν.
Το Αφγανιστάν είναι από τις χώρες που έχει πληγεί περισσότερο από πολεμικές συρράξεις. Για πάνω από 40 χρόνια το Αφγανιστάν αποτελεί πεδίο για κάθε είδους συγκρούσεις με τελευταία να είναι η στρατιωτική επιχείρηση των Η.Π.Α. μετά την γνωστή σε όλους καταστροφή των δίδυμων πύργων. Η επιχείρηση αυτή κρατάει μέχρι σήμερα αποτελώντας την πιο μακροχρόνια των Η.Π.Α. Η σύγxρονη ιστορία του Αφγανιστάν είναι δυστυχώς ένα κεφάλαιο πολέμου. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση τρομοκρατίας ο βασιλιάς των σπορ όπως χαρακτηρίζουν πολλοί το ποδόσφαιρο χάρισε σε εκείνους τους ανθρώπους έναν λόγο να πιστεύουν σε καλύτερες μέρες.
Το 2017 η Καμπούλ, η πρωτεύουσα του Αφγανιστάν και η πόλη που έχει πληγεί περισσότερο από τις τρομοκρατικές επιθέσεις των Ταλιμπάν, ξεκίνησε να φιλοξενεί νυχτερινούς αγώνες ποδοσφαίρου μετά από 40 χρόνια αποχής. Συγκεκριμένα, η αναμέτρηση ανάμεσα στις ομάδες Maiwand και Falcons of Asmayee θα αποτελούσε κάτι παραπάνω από έναν απλό αγώνα ποδόσφαιρου. Πέρα από το γεγονός ότι ο αγώνας έκρινε τον νικητή του κυπέλλου, επεφύλασσε μία ακόμα έκπληξη. Αν και οι τρομοκρατικές επιθέσεις και τα λουτρά αίματος που χύνονται στους δρόμους έχουν αυξηθεί από το 2016 και μετά το στάδιο είχε κατακλυστεί από περίπου 10.000 άτομα, τα οποία για 90 λεπτά (όσο διήρκησε το παιχνίδι) έστελναν τα δικά τους μηνύματα στήριξης και αγάπης.
Για 90 λεπτά, τα αισθήματα φόβου και τρομοκρατίας αντικαταστάθηκαν από την αγάπη και την θέληση για ειρήνη και συμφιλίωση. Οι οπαδοί και των δύο ομάδων για 90 λεπτά τραγουδούσαν και στήριζαν την δική τους ομάδα χωρίς να προκαλούν ή να χλευάζουν τους αντιπάλους τους. Για εκείνους ήταν πολύ σημαντικό ότι για τα επόμενα 90 λεπτά αγώνα θα μπορούσαν να φέρονται απλά ως οπαδοί. Όπως δήλωσε και ο αρχηγός της Maiwand «Εάν υποταχθούμε στην βία και τον φόβο θα πενθούμε 365 μέρες τον χρόνο».
Η έκβαση του αγώνα βρίσκει την Maiwand να ηττάται αλλά μικρή σημασία έχει. Οι οπαδοί έμειναν στο γήπεδο παρηγορώντας τους ποδοσφαιριστές δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα, όχι τόσο συνηθισμένη καθώς η ήττα μιας ομάδας συνήθως φέρνει δυσφορία, απογοήτευση και χλευασμούς από τους οπαδούς της. Τα συναισθήματα που κατέκλυσαν το γήπεδο ήταν ανάμεικτα και στο πρόσωπο των οπαδών αποτυπωνόταν η εύλογη απορία «γιατί να υπάρχει ο πόλεμος».
Το σίγουρο είναι ένα: εκείνο το βράδυ το ποδόσφαιρο είχε νικήσει τα όπλα και τις βόμβες. Το ποδόσφαιρο είχε επιστρέψει τα σβησμένα από τις σφαίρες χαμόγελα. Πόσο άσκοπο είναι λοιπόν να χάνονται ζωές για λόγους οπαδικούς την ίδια στιγμή που στο Αφγανιστάν οι άνθρωποι πηγαίνουν στο γήπεδο προκειμένου να ξεφύγουν από έναν ενδεχόμενο βομβαρδισμό ο οποίος θα τους στοίχιζε την ζωή.
