Καθένας έχει ακούσει έστω κάτι λίγο για το Παρίσι και κάποιοι είχαμε την τύχη να το επισκεφτούμε. Ποτέ, όμως, δεν βιώνει κανείς την ίδια εμπειρία με κάποιον άλλον, ακόμα και αν είναι στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα! Επομένως, ως τέσσερεις φίλες που επισκεφτήκαμε μαζί πριν λίγο καιρό το Παρίσι, αποφασίσαμε να μοιραστούμε, καθεμία τις δικές της σκέψεις για την πόλη του Φωτός. Εξάλλου πάντα δύο οπτικές είναι καλύτερες από μία, πόσο μάλλον τέσσερεις…
Ρ.Ι: Ποτέ δεν είχα πάει στο Παρίσι. Με τη (γαλλίδα) μαμά μου λέμε συνέχεια “un petit appart à Paris” (ένα διαμερισματάκι στο Παρίσι): Ιουλία, τι θέλεις; Un petit appart à Paris. Σου λείπει τίποτα; Un petit appart à Paris. Την αγαπούσα αυτήν την πόλη πριν καν την επισκεφτώ. Όλοι μας πιστεύω έχουμε μία ξεκάθαρη εικόνα του Παρισιού ακόμα και εάν δεν έχουμε πάει, φανταζόμαστε τα σπίτια, τους δρόμους, τις κρουαζιέρες στον Σηκουάνα, τις καφετέριες με τις χαρακτηριστικές ξύλινες καρέκλες, τη μουσική… Μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία λοιπόν, πήγα!
Μ.Ε: Το Παρίσι… Μια πόλη που πάντα ήθελα να επισκεφθώ από μικρό παιδί. Κάθε φορά που σκεφτόμουν να ταξιδέψω εκεί, το ανέβαλα, θέλοντας η πρώτη μου φορά να είναι πραγματικά αξέχαστη. Και τελικά, έτσι ακριβώς έγινε. Όταν πλησίαζαν οι μέρες του ταξιδιού, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Είχα δει άπειρες εικόνες, ταινίες, φωτογραφίες, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την αίσθηση του να αντικρίζεις αυτή την πόλη από κοντά.
Δ.Ε: Πριν πάω πρώτη φορά στο Παρίσι, ένας φίλος μου είπε ότι ήθελε να πηγαίνει τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο. Τότε, μου είχε φανεί υπερβολικό και γέλασα. Μετά, όταν πήγα κι εγώ, τον κατάλαβα απόλυτα.
Αυτή ήταν η τρίτη φορά που επισκέπτομαι το Παρίσι: τις πρώτες δυο τις χρειάζεται σίγουρα κανείς μόνο για τα πιο γνωστά μουσεία και αξιοθέατα… Η τρίτη φορά για εμένα νομίζω ήταν και η πιο ωραία και η πιο αξέχαστη… Α! Και μην ακούτε αυτά που λένε προορισμός για ζευγάρια και βλακείες: να πάρετε τους φίλους σας και να πάτε στο Παρίσι!
M.A: Τρίτη φορά στο Παρίσι και ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω, πόσα ακόμα υπάρχουν που δεν έχω προλάβει να δω! Εγώ πήρα μια πτήση από Μπιλμπάο, όπου και βρίσκομαι για Erasmus, ενώ οι φίλες μου θα έφταναν αργότερα από Ελλάδα. Οι τέσσερις ώρες περιφοράς στη Μονμάρτη- την αγαπημένη μου περιοχή, μαζί με τη Βαστίλλη- μου θύμισαν γιατί επιστρέφω πάντα στο Παρίσι. Για τα γραφικά κτίρια, τα γαλλικά κρουασάν και την υπερ-ρομαντική του ατμόσφαιρα!
Δ.Ε: Σκέφτομαι τι πρέπει να γράψω για το ταξίδι αυτό και πραγματικά δεν μπορώ να διαλέξω: τα αμέτρητα κρουασάν που φάγαμε, τη μέρα μας στην Disneyland που τρέχαμε από το ένα παιχνίδι στο άλλο, τη θέση που χάσαμε στην ουρά της όπερας Garnier επειδή δεν αντέχαμε να μείνουμε χωρίς καφέ ή τις ατελείωτες βόλτες στα μαγαζιά μέχρι να βρούμε τα κατάλληλα αναμνηστικά ώστε να έχουμε όλες ίδια.
Οι στιγμές παράνοιας ήταν πολλές σίγουρα όμως το γεγονός ότι αυτή τη φορά απέφυγα τα μουσεία και προτίμησα να βολτάρω στους τεράστιους δρόμους του Παρισιού βοήθησε αρκετά στο να είναι αυτή η αγαπημένη μου επίσκεψη.
Ρ.Ι: Βγαίνοντας από τον σταθμό του μετρό, με καλωσόρισε ένα πανέμορφο καρουζέλ. Λίγο πιο πέρα, έστεκε ο τοίχος των “Σ ’αγαπώ”, και εκείνη τη στιγμή ένιωσα την ρομαντική ατμόσφαιρα του Παρισιού. Βρήκα τα κορίτσια και συνεχίσαμε μαζί τη βόλτα στην Μονμάρτη: είδαμε τη Βασιλική της Καρδιάς με την υπέροχη θέα της πόλης, περπατήσαμε στα πέτρινα δρομάκια, περάσαμε από μία πολύ γραφική πλατεία όπου διάφοροι καλλιτέχνες είχαν στήσει τα καβαλέτα τους και ζωγράφιζαν, χαζέψαμε τα μαγαζιά και τις πανέμορφες καφετέριες…
Η Μονμάρτη ήταν όντως τόσο μαγική, όπως την φανταζόμουν όταν έβλεπα την Amélie… Εκείνο το απόγευμα είδα τον Πύργο του Άιφελ από μακριά για πρώτη φορά, επιτέλους! Όσο τον πλησιάζαμε τον κοιτούσαμε κατάπληκτες. Μας φαινόταν όλο και πιο απίστευτος και τεράστιος.
Τις επόμενες μέρες κάναμε βόλτες, επιστεφθήκαμε μουσεία, κήπους, φάγαμε σε παραδοσιακό Bistrot, ανεβήκαμε στην Αψίδα του Θριάμβου… Είχαμε φτιάξει τη μικρή ρουτίνα μας: πρωινό στο χέρι από τον αγαπημένο μας φούρνο κοντά στο σπίτι μας, μετρό, καφέ στο χέρι (πολύ σημαντικό!), μουσείο, μνημείο ή βόλτα, φαΐ και πάλι βόλτα.
Μ.Ε: Από τις πέντε μέρες που περάσαμε εκεί, κάθε μία είχε κάτι μοναδικό που την χαρακτήριζε. Η πρώτη μέρα είχε μια σχεδόν ιδιαίτερη στιγμή για εμένα. Με τη φίλη μου την Αναστασία ψάχναμε καφέ στις 21:30 το βράδυ, καθώς είμαστε και οι δύο λάτρεις του καφέ. Μπαίνοντας τυχαία σε ένα μαγαζάκι να ρωτήσουμε, καταλήξαμε στην ταράτσα του κτιρίου, με μια απίστευτη θέα. Εκεί, για πρώτη φορά, έστω και από απόσταση, αντίκρισα τον Πύργο του Άιφελ. Η εικόνα του με άφησε άφωνη – σταμάτησα να σκέφτομαι οτιδήποτε άλλο και απλά ένιωσα ευτυχία.
Την τρίτη μέρα, η βόλτα προς το Πάνθεον και την Παναγία των Παρισίων, μας αποκάλυψε μια από τις πολύ όμορφες γειτονιές της πόλης. Σταματήσαμε τυχαία σε ένα μαγαζάκι για να πιούμε κρασί, όπου γνωρίσαμε έναν σερβιτόρο που, εκτός από το ότι ήταν εξαιρετικά φιλικός, ήταν και rapper ! “Tout fouiller”, θα έλεγε κανείς! Σίγουρα μια αστεία και αξέχαστη συνάντηση.
Ανάμεσα στις αναμνήσεις που κρατάω από αυτό το ταξίδι, δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον μικρό φούρνο δίπλα στο σπίτι μας, όπου κάθε πρωί σταματούσαμε για πρωινό. Μια συγκεκριμένη υπάλληλος μάς εξυπηρετούσε πάντα με χαμόγελο, μιλώντας μας στα ισπανικά, επειδή νόμιζε πως είμαστε Ισπανίδες. Και φυσικά, ο παγωμένος αέρας που μας διαπερνούσε κάθε φορά που βγαίναμε από το μετρό, κάνοντάς μας να τρέχουμε για να ζεσταθούμε. Οι εντυπωσιακές βιβλιοθήκες, τα πανεπιστήμια, τα αριστουργηματικά κτίρια που μας έκαναν να στεκόμαστε απλά και να τα χαζεύουμε είναι λίγα από όσα έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη μου…
Μ.Α: Και μιας και είναι η πρώτη φορά που γράφω για τη πόλη του φωτός, δεν μπορώ παρά να αναφέρω και τα κλασσικά μου αγαπημένα!
- Το Palais de Tokyo, μουσείο μοντέρνας τέχνης που αλλάζει συνεχώς εκθέσεις.
- Η Disneyland Paris, στην οποία θαυμάζω το αίσθημα ανεμελιάς που μου χαρίζει πάντα και το ότι προσφέρεται σε όλες τις ηλικίες με τα διαφορετικά πάρκα και τις δραστηριότητες που σου προσφέρει!
- Ο τοίχος του «Σ’αγαπώ» στην Μονμάρτη που -παρόλο που τον βλέπεις σε δύο λεπτά- σου δίνει μια αίσθηση ζεστασιάς και ολότητας.
- Το Cedric Crolet café, που μου έμαθε η φίλη μου Ελισάβετ, και έχει τα πιο νόστιμα κομμάτια από τις πασίγνωστες cookies pizzas.
- Η θέα από τις ταράτσες των Gallerie Lafayette και Printemps. Πραγματικά δεν χρειάζεται η θέα από κανένα άλλο μέρος! Από αυτά τα δυο εμπορικά μπορείς να διαχωρίσεις κάθε γειτονιά του Παρισιού.
Δ.Ε: Τα προσωπικά αγαπημένα μου μέρη:
- Αγαπημένη περιοχή, ξεκάθαρα η Μονμάρτη
- Τον καλύτερο καφέ θα τον πιεις ακριβώς πίσω από τον τοίχο του “Σ’αγαπώ”, στο Coeur
- Πάρκο που επισκέπτομαι κάθε φορά: κήποι του Λουξεμβούργου
- Αγαπημένο ιταλικό εστιατόριο: “Pink mama”
- Ένα καινούργιο μπιστρό που ανακαλύψαμε για κλασική γαλλική κουζίνα: “Bistrot Victoires” και τέλος ένα πιο ιδιαίτερο εστιατόριο με θέα τον πύργο του Άιφελ: “Girafe”.
Μ.Α: Θέλω, όμως, να αναφερθώ σε μερικά νέα μέρη που αγάπησα αυτή τη φορά, πέρα από τα κλασσικά.
- Ως λάτρης των βιβλιοθηκών και της διάθεσης που μπορεί να σου προκαλέσουν για διάβασμα, εντυπωσιάστηκα από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (“Bibliothèque nationale de France”)
- Η Gallerie Vivienne, ως τυπική γαλλική στοά όπου ψωνίζουν, κουρεύονται και πίνουν τον καφέ τους οι Γάλλοι!
- Η 360 μοιρών θέα που προσφέρει η αψίδα του θριάμβου.
- Οι κήποι του Nelson Mandela που μια Κυριακή απόγευμα, μπορούν να σου φτιάξουν εντελώς την διάθεση!
Μ.Ε: Το Παρίσι, φυσικά, δεν είναι μόνο εικόνες καρτ-ποστάλ. Έχει και τις ατέλειές του – σκουπίδια στους δρόμους, πολύ κόσμο παντού, με αποτέλεσμα μεγάλη αναμονή για να μπεις κάπου. Όμως τίποτα από αυτά δεν μπορεί να επισκιάσει την ιδιαίτερη αύρα της πόλης. Η ατμόσφαιρα, η αρχιτεκτονική, το στυλ των ανθρώπων, όλα συνθέτουν μια εμπειρία που, όταν φεύγεις, σου αφήνει μόνο ένα συναίσθημα: τη νοσταλγία.
Δ.Ε: Από τις εκθαμβωτικές βιβλιοθήκες μέχρι τα μικρούλια καφέ και ζαχαροπλαστεία στα κρυφά δρομάκια του, το Παρίσι είναι σίγουρα ένα μέρος που θα ήθελα να ζήσω.
Μ.Α: Πάντα σε ένα ταξίδι έχει σημασία το συναίσθημα που σου αφήνει ένα μέρος, και σίγουρα το Παρίσι μου αφήνει τα πιο γλυκά συναισθήματα. Για αυτό, όμως, δεν αρκεί η ίδια η πόλη. Το ταξίδι αυτό δεν θα ήταν το ίδιο, χωρίς την κοριτσοπαρέα που διακωμώδησε κάθε στιγμή κούρασης και κάθε δύσκολη στιγμή γενικά, αλλά ούτε και χωρίς τα άτομα που γνωρίσαμε εκεί και μας έδειξαν τη γαλλική κουλτούρα!
Ρ.Ι: Τώρα που γύρισα στην πραγματική μου ρουτίνα, νιώθω ακόμα αυτή την μαγεία του Παρισιού και το μόνο που μου λείπει είναι un petit appart à Paris…
Γράφουν οι: Ρουμελιώτη Ιουλία, Μανουσαρίδου Ευαγγελία, Δεκαρίστου Ελισάβετ, Μωυσιάδου Αναστασία
