48 υποψηφιότητες για Emmy Awards. 13 νίκες. Προσθέστε ένα σενάριο, το οποίο θα ζήλευε μέχρι και ο Σαίξπηρ αν ζούσε σήμερα, ένα εξαιρετικά διαλεγμένο cast ηθοποιών, σκηνοθεσία στυλ “The Office”, cinematography που κόβει την ανάσα, καταπληκτικές ερμηνείες, το soundtrack του Nicholas Britell να σου προκαλεί ανατριχίλα (υπόσχομαι ότι δεν θα πατήσεις ποτέ skip intro), απίστευτο χιούμορ και έχεις τη συνταγή για να δημιουργήσεις την καλύτερη ongoing τηλεοπτική σειρά.
Κι αν δεν το έχεις καταλάβει ακόμη, αναφέρομαι, φυσικά, στο “Succession”, το σατιρικό δράμα του Jesse Armstrong, το οποίο έκανε πρεμιέρα τον Ιούλιο του 2018 στην streaming πλατφόρμα HBO κι εν έτει 2022 έχουν κυκλοφορήσει ήδη οι τρεις πρώτες σεζόν, ενώ αναμένεται και η τέταρτη. Εμπνευσμένο από την πραγματική οικογένεια Murdoch, διηγείται την ιστορία της πατριαρχικής οικογένειας Roy που ζει και βασιλεύει στη Νέα Υόρκη του σήμερα.
Κεφαλή της, είναι ο Logan Roy (Brian Cox), ιδρυτής και CEO του παγκοσμίου ομίλου ΜΜΕ και ψυχαγωγίας που φέρει την επωνυμία Waystar Royco. Η ασταθής, ωστόσο, υγεία του πατέρα φαμίλια έρχεται να φέρει τα πάνω κάτω ωθώντας τα τρία του παιδιά σε μία ατέρμονη διαμάχη για τη διαδοχή του. Πρώτος υποψήφιος δεν είναι άλλος από τον πρώτο γιo του από τον δεύτερο γάμο του. Ο Kendall (Jeremy Strong), βασιλιάς του cringe και ξεκάθαρα ο χαρακτήρας που το σενάριο σε προσανατολίζει να υποστηρίξεις, είναι ιδεαλιστής και φαινομενικά το ικανότερο από τα παιδιά του να καθίσει στην πολυπόθητη καρέκλα. Οι προσωπικοί του δαίμονες, ωστόσο, είναι πολλοί. Ο εθισμός του στα ναρκωτικά και στο οικογενειακό δράμα, η έλλειψη «δολοφονικού ενστίκτου» και το γεγονός ότι είναι ο μοναδικός άνθρωπος που πάει κόντρα στον πατέρα του τον θέτουν ακατάλληλο για τη θέση του CEO.
Ακολουθούν η Shiobhan (Sarah Snook), η αδυναμία του Logan, η οποία αρχικά δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για τα εταιρικά ζητήματα κι έχει αφοσιωθεί στην ανάδειξη νέων προσώπων στην πολιτική σκηνή της Αμερικής, αλλά στην πραγματικότητα διψάει για την επιβεβαίωση του πατέρα της και ο Roman (Kieran Culkin), ο Joker της οικογένειας, το παιδί-ενήλικας που κανένας δεν παίρνει πραγματικά στα σοβαρά. Γίνεται σαφές από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, ότι ο αυτοδημιούργητος Logan δεν εκτιμά κανένα από τα παιδιά του, αν και όπως ισχυρίζεται τα αγαπάει και ό,τι έχει κάνει στη ζωή του το έχει κάνει αποκλειστικά για αυτά (δήλωση που επαναλαμβάνεται αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της σειράς, αλλά πάντα αντιμετωπίζεται από δυσπιστία, τόσο από τους υπόλοιπους χαρακτήρες, όσο κι από τους τηλεθεατές).
Γίνεται γρήγορα αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για μια απλή διαδοχή στην εξουσία. Η κεντρική θεματική της σειράς είναι ο φαύλος κύκλος της κακοποίησης, της βίας. Και τα τρία αδέλφια υπήρξαν βαθιά τραυματισμένα παιδιά κι εξελίχθηκαν σε βαθιά τραυματισμένους ενήλικες, με πληγές όμως αόρατες. Τραυματισμένα από τον ίδιο τους τον πατέρα, την προσωποποίηση του καπιταλισμού και της πατριαρχίας, έναν χαρακτήρα που αντιμετωπίζεται από όλους τους υπόλοιπους με δέος και φόβο, λες και είναι ο Θεός ο ίδιος. Μία φιγούρα που κανένας δεν μπορεί να αψηφήσει, να υπερνικήσει.
Η βία, όμως, γεννά βία, το τραύμα φέρνει κι άλλο τραύμα κι όταν αποφασίζουν να μπουν στον κόσμο του Logan και να παίξουν το παιχνίδι του, όπως ο ίδιος το αποκαλεί, τα αδέρφια Roy από θύματα γίνονται θύτες. Κι εκεί έρχεται το Succession για να ρωτήσει: Ποιο είναι το όριο; Πότε ξέρεις πού να σταματήσεις, όταν πρόκειται για την οικογένεια σου; Και στην τελική, αξίζει να παίξεις το παιχνίδι;
Οικογενειακές έριδες, δολοπλοκίες της μπουρζουαζίας, ξεκατινιάσματα πλουσίων, ματιές πίσω από την κλειδαρότρυπα, νεποτισμός, οικογενειοκρατία. Σαπίλα και στυγνός καπιταλισμός. Ήθος κι αξίες να αγνοούνται. Το Succession τα δείχνει όλα αυτά και δεν διστάζει να τα σατιρίσει. Όσοι δεν είναι μέλη της οικογένειας ή δεν επιθυμούν να επωφεληθούν από αυτήν κι απλώς την πλαισιώνουν, αντιμετωπίζονται σαν μη αληθινοί άνθρωποι, σαν να είναι ανύπαρκτοι, σαν να μην μετράνε («no real person involved», όπως ακούγεται χαρακτηριστικά σε αρκετές φάσεις). Χαρακτήρες, εξαιρετικά καλογραμμένοι, και αναμφίβολα διεφθαρμένοι (το δίδυμο Tom και cousin Greg θα βρίσκεται πάντα στην καρδιά μου) πετάνε τη μία προσβολή μετά την άλλη και η καθεμία είναι πιο δημιουργική από την προηγούμενη.
Ατάκες που στάζουν δηλητήριο, χιούμορ που σε κάνει να κρατάς την κοιλιά σου. Με προδοσίες κι εκβιασμούς να έρχονται από παντού, ο κόσμος του Succession δεν είναι για όλους. Η ζωή για τους χαρακτήρες του δεν είναι γεμάτη ιππότες με λαμπερή πανοπλία. Είναι ένας αριθμός πάνω σε ένα χαρτί, μια μάχη στη λάσπη για ένα μαχαίρι (όπως χαρακτηριστικά λέει ο Logan στον Kendall σε μία σκηνή που καθιστά τον Jesse Armstrong τον καλύτερο σεναριογράφο του 2022 και κάνει όλους τους υπόλοιπους να πρασινίζουν από ζήλια).
Όλα αυτά είναι που κάνουν τον κόσμο της οικογένειας Roy επικίνδυνο, αγχωτικό, αποπνιχτικό και νοσηρά γοητευτικό, όπου μόνο οι φιλόδοξοι, οι Μακιαβελιστές, οι «killers» μπορούν να επιβιώσουν. Έναν κόσμο που ο τηλεθεατής απολαμβάνει να βλέπει και χαίρεται ακόμη περισσότερο που δεν είναι μέρος του. Φορέστε, επομένως, τα καλά σας, πάρτε το πιο ξιπασμένο ύφος σας και join the ride.
Γράφει η Άννα Μπαλή
