Με αφορμή τα εγκαίνια (25/4) της εικαστικής έκθεσης “Σήμερα Κάμπια, Αύριο;” στους χώρους της Myro Gallery στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (Νικηφόρου Φωκά 8), συνομιλήσαμε με τη Νεκταρία Κωνσταντινίδου, εκ των διοργανωτών της εκδήλωσης για τη σημασία του αποχωρισμού στη ζωή μας, έννοια που αποτελεί άλλωστε και την κινητήρια αρχή της έκθεσης.
Η Νεκταρία μας υποδέχτηκε και μας μετέδωσε το πάθος της για την τέχνη και τα προσωπικά της ερεθίσματα. Συζητώντας για τις σύγχρονες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει, μας εξήγησε πως οργανώνεται μια τέτοια εκδήλωση. Τέλος, κάλεσε τους επισκέπτες να αφιερώσουν χρόνο «για να παρατηρήσουν τον εσωτερικό τους κοσμο» μέσα από τα έργα, που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν!
– Ποια ήταν η αφορμή για την ιδέα της έκθεσης;
– Σαν άτομο είμαι από εκείνα που δεν θέλουν να πετάξουν τίποτα και προτιμούν να κρατήσουν οτιδήποτε ως ενθύμιο. Έχω φυλαγμένα μέχρι και γράμματα που ανταλλάσσαμε στο δημοτικό! Κατάλαβα όμως με τον καιρό ότι κάποια πράγματα καλό είναι να μην τα κρατάμε, γιατί λίγο-πολύ είναι σαν να ζούμε μέσω των αντικειμένων στο παρελθόν. Μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, είναι καλό να κάνουμε “χώρο” για το καινούριο που είναι να έρθει. Η αφορμή λοιπόν ήταν ένα γεγονός που συνέβη πέρυσι, όπου κατάλαβα ότι δεν μπορώ να αφήνω άλλο το παρελθόν να χαλάει κάτι που πάω να χτίσω για το μέλλον.
“Η έκθεση είναι μια αφορμή για να εισχωρήσει ο καθένας μας στον εσωτερικό του κόσμο και να κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα”
– Έχετε αναφέρει ότι υποστηρίζετε θερμά την έννοια του “να δημιουργείς για να εκφράζεις αυτό που νιώθεις, ακόμα και αν δεν είναι το αριστούργημα που περιμένουν οι άλλοι”. Με αφορμή το παραπάνω, θεωρείτε ότι οι καλλιτέχνες σήμερα προσαρμόζονται στο τι πουλάει/αρέσει στο κοινό;
– Σίγουρα υπάρχουν και καλλιτέχνες που προσαρμόζονται με τις εξελίξεις και δημιουργούν τέχνη με βάση μόνο τις απαιτήσεις του κοινού και δεν το θεωρώ κάτι μεμπτό. Εφόσον υπάρχει η ζήτηση δηλαδή, καλά κάνουν και προσαρμόζονται. Η έκθεση “Σήμερα κάμπια. Αύριο;” είναι μια αφορμή για να εισχωρήσει ο καθένας μας στον εσωτερικό του κόσμο και να κάνει ένα “ξεσκαρτάρισμα”, αποφασίζοντας να “αποχωριστεί” από ό,τι δεν τον ωφελεί πλέον στο παρόν. Με αυτόν τον τρόπο, εδώ η τέχνη λειτουργεί ως θεραπευτικό μέσο, όπου δεν μας απασχολεί αν το αποτέλεσμα είναι “όμορφο”.
– Ποια είναι η γνώμη σας για την ψηφιακή τέχνη; Θεωρείτε ότι αυτή μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη “φυσική-αναλογική” μορφή της;
– Η ψηφιακή τέχνη έχει αρκετά πλεονεκτήματα. Αν ξέρεις να χειρίζεσαι καλά την τεχνολογία, μπορείς να φτιάξεις σπουδαία έργα και να τα αναπαράγεις σε μεγαλύτερο κοινό. Επίσης, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να δημιουργηθούν εξαιρετικά αποτελέσματα. Η τέχνη όμως με την παραδοσιακή της μορφή έχει κάτι το ξεχωριστό και μοναδικό. Δεν γίνεται ένας πίνακας να είναι ακριβώς ο ίδιος με κάποιον άλλο, ακόμα και αν είναι πιστή αντιγραφή. Από πολύ κοντά και με προσεκτική παρατήρηση, θα παρατηρήσουμε τις διαφορές τους. Άλλη χάρη έχει να ζωγραφίζεις με το πινέλο και να γίνεσαι “χάλια” με τις μπογιές. Πιστεύω μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά και οι δύο αυτές μορφές τέχνης και η μία να επηρεάζει την άλλη θετικά.
– Ποια είναι τα επακόλουθα κατά την πρόσμιξη της τεχνητής νοημοσύνης με την τέχνη και ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει;
– Η μοναδική μου ανησυχία προς το παρόν όσον αφορά την τεχνητή νοημοσύνη στην τέχνη είναι, ότι όλο και περισσότεροι καταφεύγουν εκεί γιατί είναι μια γρήγορη και σίγουρα πιο οικονομική πρακτική. Έχουμε βέβαια το καλό της ποικιλίας και της ποσότητας αλλά χάνεται η ανθρώπινη συμβολή. Παρ’ όλ’ αυτά, παραμένω αισιόδοξη και θεωρώ ότι πάντα θα υπάρχουν άτομα που εκτιμούν τα έργα που δημιουργήθηκαν με τον “παραδοσιακό” τρόπο.
– Μου φάνηκε πολύ πρωτότυπο που συνδυάζεται έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, γλυπτικής, φωτογραφίας κ.ά. Τι σας ώθησε στο “πάντρεμα” του πλήθους αυτών των ειδών;
– Στην έκθεση αυτή, επειδή ακριβώς υποστηρίζει την ελεύθερη αποτύπωση του ψυχισμού του κάθε καλλιτέχνη, θελήσαμε να δώσουμε την ίδια ελευθερία και στο είδος της τέχνης που θα επιλέξει ο καθένας για να εκφραστεί. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις την απεικόνιση του ίδιου θέματος, στην προκειμένη τον συμβολισμό του “αποχωρισμού” σε πολλές μορφές.
– Διαβάζοντας για εσάς μάθαμε ότι είστε αυτοδίδακτη. Ποια είναι τα βήματα που ακολουθήσατε για να φτάσετε πιο κοντά στα όνειρά σας; Τι ήταν αυτό που σας έδινε κίνητρο;
– Πριν καν μάθω να περπατάω καλά-καλά, είχα την όρεξη και ζωγράφιζα όπου έβρισκα. Μην φανταστείτε κάτι “ουάου”. Η μητέρα μου εκτός του ότι είναι πραγματικά πολύ καλή δασκάλα (δεν το λέω μόνο εγώ!) κάνει πάντα πολλά για την τάξη της, αλλά και γενικά για το σχολείο. Αμέτρητες κατασκευές, χειροτεχνίες, κάρτες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Είχε πάρει μάλιστα πριν πολλά χρόνια με την τάξη της, το πρώτο βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό ζωγραφικής! Εκτός δουλειάς έχει φτιάξει πολλούς πίνακες με διάφορα υλικά.
Από την άλλη, ο πατέρας μου κάνει εξαιρετικά σκίτσα. Θυμάμαι ότι από τότε που ήμουν μικρή κάναμε μεταξύ μας διαγωνισμούς και ζωγραφίζαμε παρέα. Σίγουρα λοιπόν έχω επηρεαστεί από τους γονείς μου σε μεγάλο βαθμό. Η ζωγραφική και γενικά η τέχνη είναι για εμένα ένα καταφύγιο και ένα μέσο ψυχοθεραπείας. Η σχολή καλών τεχνών είναι μια επιθυμία που ίσως εκπληρώσω στο μέλλον.
– Τι αγαπάτε περισσότερο στη δουλειά σας;
– Μου αρέσει πολύ να επικοινωνώ και να συνεργάζομαι με ανθρώπους και να δημιουργώ εμπειρίες που μπορεί να αγγίξουν έστω και ένα άτομο. Ο τομέας αυτός των εκδηλώσεων είναι αρκετά δημιουργικός και πέρα από το άγχος- υπάρχει πολύς ενθουσιασμός στο να υλοποιείς μια ιδέα και να γίνεται πραγματικότητα.
“Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να κάνω τέχνη”
– Ποια συναισθήματα αποκομίζετε κατά την ενασχόλησή σας με την τέχνη;
– Όταν ζωγραφίζω ή φτιάχνω μια κατασκευή (που μπορεί να μη δει ποτέ κανείς τι έχω φτιάξει), αδειάζει το μυαλό μου και βρίσκω ένα είδος γαλήνης. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να “κάνω τέχνη”. Κλισέ, αλλά από μικρή ήμουν ανήσυχο παιδάκι και κατέφευγα εκεί για παρηγοριά.
– Μιλήστε μας για το πώς αντιλαμβάνεστε το θέμα της έκθεσης; Είναι τελικά ο αποχωρισμός κομμάτι της καθημερινότητάς μας; Για έναν επισκέπτη που θα έρθει στην έκθεση, πόσο θα επηρεάσουν τα έργα τη σχέση του με τον αποχωρισμό; Είναι τελικά ο αποχωρισμός κάτι με το οποίο μπορούμε να συμφιλιωθούμε;
– Ο αποχωρισμός είναι ένα αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής. Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη και ευχάριστη διαδικασία αλλά μπορεί να σταθεί ως μια ευκαιρία για ανάπτυξη και μάθηση. Χρειάζεται να συμφιλιωθούμε με την αλλαγή και αυτό είναι κάτι που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Αν ο κόσμος που θα επισκεφθεί την έκθεση έρθει με θέληση να μάθει και να γνωρίσει το κάθε έργο ξεχωριστά, ίσως φύγει με περισσότερη συμπόνια απέναντι στον συνάνθρωπο και νιώσει λιγότερο μόνος σε αυτόν τον κόσμο.
“H έκθεση αυτή γίνεται για να ξεσπάσει ο καθένας μέσω της τέχνης και όχι για το πόσο καλές είναι οι πινελιές του”
– Με τι προσδοκίες πρέπει να έρθει κάποιος στην έκθεση;
– Ο κόσμος που θα επισκεφθεί την έκθεση, όσο πιο “ελεύθερος από προσδοκίες” και “ανοιχτός στο διαφορετικό” έρθει, θα μπορέσει να παρατηρήσει με καλύτερη ματιά τα έργα των καλλιτεχνών. Έχοντας πάντα στο νου του ότι αυτή η έκθεση γίνεται για να ξεσπάσει ο καθένας μέσω της τέχνης και όχι για το πόσο καλές είναι οι πινελιές του.
– Ποιο είναι, από την εμπειρία σας, το πιο δύσκολο κομμάτι στην διοργάνωση εκδηλώσεων και στο στήσιμο μιας καλλιτεχνικής έκθεσης;
– Αυτή είναι η πρώτη μου φορά που διοργανώνω και συμμετέχω στο στήσιμο μιας εικαστικής έκθεσης σε γκαλερί. Για αυτό τον λόγο, θέλω να ευχαριστήσω τη Μαριάνα Ρωσσιάδου, επιμελήτρια της έκθεσης όπου από την αρχή ήταν θετική με την ιδέα που είχα, με κατηύθυνε και γενικότερα δεν θα υπήρχε αυτή η έκθεση χωρίς την πολύτιμη βοήθειά της. Ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια στη διοργάνωση εκδηλώσεων και στο στήσιμο μιας καλλιτεχνικής έκθεσης είναι η συνολική διαχείριση του χρόνου και των πόρων. Θέλει προσεκτικό σχεδιασμό για να ολοκληρωθούν όλες οι πτυχές της εκδήλωσης εγκαίρως και με επιτυχία.
– Αν ένα πράγμα είναι να μείνει οπωσδήποτε στον επισκέπτη της έκθεσης, ποιο θα έπρεπε να είναι αυτό;
– Θα ήθελα ο επισκέπτης να εμπνευστεί από τα έργα και τις ιστορίες πίσω από αυτά και να δοκιμάσει και εκείνος με τη σειρά του να εκφραστεί μέσω της τέχνης. Είναι μια υπέροχη ευκαιρία για να παρατηρήσει τον εσωτερικό του κόσμο.
*Η έκθεση θα διαρκέσει τουλάχιστον έως το Μ. Σάββατο, 4 Μαΐου. Θα είναι ανοιχτή για το κοινό Τρίτη 15:00 – 21:00, Τετάρτη 10:00 – 16:00, Πέμπτη – Παρασκευή 15:00 – 21:00 και Σάββατο 10:00 – 14:00
Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε επικοινωνήστε με την Myro Gallery στο 2310269187.
