8 Οκτωβρίου 2019
Οργανισμός Αστικής Συγκοινωνίας Θεσσαλονίκης. Στις 2 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στάση απεργίας η οποία είχε ήδη ξεκινήσει από τις 19:00 της προηγούμενης μέρας. Λόγος διαμαρτυρίας τους μία τροπολογία που αφορούσε την μερική επανιδιωτικοποίησή του. Δεν επιθυμούν να αναλάβει ιδιώτης μέρος του έργου, κάτι που είναι απολύτως κατανοητό. Τα προβλήματα του ΟΑΣΘ δεν θα λυθούν όμως έτσι. Ο καθένας που χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής επικοινωνίας μπορεί εύκολα να εντοπίσει ορισμένα από αυτά.
Πρώτα από όλα τα δρομολόγια δεν τηρούνται όπως θα έπρεπε και οι ώρες τους δεν είναι ποτέ σταθερές. Οι οδηγοί δεν είναι συνεπείς στις ώρες που έχουν προγραμματιστεί και τα δρομολόγια αρκετές φορές δεν συνάδουν με τον αριθμό των ατόμων που επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν. Δεν είναι μία ή δύο οι φορές που δεν χωράνε όλα τα άτομα στο λεωφορείο.
Επίσης, η εφαρμογή του ΟΑΣΘ αλλά και οι φωτεινοί σηματοδότες που δείχνουν το χρόνο που απαιτείται για να φτάσει το λεωφορείο στη στάση είναι συχνά λανθασμένοι. Τα λεπτά εναλλάσσονται χωρίς να ισχύουν, λεωφορεία φτάνουν αρκετά πιο αργά από το προβλεπόμενο αλλά και πιο νωρίς. Ιδιαίτερη αναφορά επιβάλλεται να γίνει στα λεωφορεία ”φαντάσματα”. Αυτά λοιπόν δεν εμφανίζονται πουθενά και είναι σαν να μην υπάρχουν και εξαιτίας αυτού δεν μεταφέρουν πολλούς επιβάτες.
Οι οδηγοί αρκετές φορές δεν περιμένουν τα άτομα που φανερά κατευθύνονται προς τα λεωφορεία αλλά προτιμούν να τους αφήσουν να περιμένουν το επόμενο (που μπορεί να έρχεται σε μισή ώρα) ενώ παραβιάζουν και τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας περνώντας με κόκκινο πολλά φανάρια. Άλλη περίπτωση είναι αυτή που δεν σταματούν σε κάποια στάση είτε επειδή δεν έχουν χώρο είτε για κάποιον άλλον ανεξήγητο. Στην πρώτη θα μπορούσαν να ενημερώσουν τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί ότι δεν χωράνε στο λεωφορείο ενώ στην δεύτερη θα έπρεπε να σταματούν πάντοτε.
Οι ελεγκτές είναι πραγματικά εξαφανισμένοι. Προσωπικά έχω μπει κοντά στις πεντακόσιες φορές σε λεωφορεία και έχω συναντήσει ελεγκτή τέσσερις! Και όμως είναι αλήθεια. Όποιον και να ρωτήσει κανείς περίπου τα ίδια θα ισχύουν. Όμως ο οργανισμός διαμαρτύρεται για την μεγάλη παράνομη επιβατικότητα. Αυτό είναι κάπως περίεργο λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω. Προφανώς και οι επιβάτες θα έπρεπε να έχουν εισιτήριο κάθε φορά ανεξαρτήτως ελεγκτή αλλά η αναρχία αυτή έχει τις ρίζες της στον ίδιο τον οργανισμό.
Σε συνέχεια του προηγουμένου, οι επιβάτες που δεν χτυπούν εισιτήριο ισχυρίζονται ότι η κατάσταση στα λεωφορεία πολλές φορές είναι ανυπόφορες. Και όντως είναι. Τα λεωφορεία είναι απαρχαιωμένα και το χειμώνα κάνει αρκετό κρύο ενώ το καλοκαίρι τρομακτική ζέστη. Η κατάσταση αλλά και η συντήρησή τους είναι κάτω του μετρίου και οι επιβάτες φοβούνται να μπουν μέσα.
Τέλος, υπάρχουν διάφορα άλλα άρθρα με πληροφορίες για την μη χρησιμοποίηση όλων των διαθέσιμων λεωφορείων. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι θα εξυπηρετούσε καλύτερα το επιβατικό κοινό και θα αποφευγόταν αυτός ο γενικός χαμός που επικρατεί σε πολλές στάσεις αλλά και μέσα στα ίδια τα λεωφορεία. Δεν είναι γνωστός ο λόγος που δεν έχουν τεθεί σε λειτουργία εκείνα τα λεωφορεία που αγγίζουν σε αριθμό τα ογδόντα (80) αλλά σίγουρα δεν είναι για έλεγχο και συντήρηση.
Γίνονται προσπάθειες για βελτίωση της αστικής συγκοινωνίας στην Θεσσαλονίκη αφού προβλέπεται μέσα στο επόμενο εξάμηνο να παραχωρηθούν από το Υπουργείο Μεταφορών τριακόσια πενήντα (350) λεωφορεία. Δεν σταματάει όμως εκεί αφού αναμένεται πολλά από αυτά να είναι ηλεκτρικά ώστε να είναι λιγότερο βλαβερά για το περιβάλλον αν και το σχέδιο προβλέπει πρώτα τα θερμικά και ύστερα να έρθουν ηλεκτρικά. Επίσης, οι διευθύνοντες έχουν αποφασίσει να μειώσουν την παραβατικότητα στα λεωφορεία όσον αφορά στην μη χρήση εισιτηρίου (διότι η εγκληματική παραβατικότητα θα υφίσταται με την ίδια συχνότητα) με την παρουσία περισσότερων ελεγκτών.
Το ιδανικό όμως απέχει αρκετά και τα βήματα που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση είναι μικρά. Οι αποφάσεις που έχουν παρθεί οφείλουν να πραγματοποιηθούν για να διατηρήσει ο ΟΑΣΘ την εγκυρότητα και την αξιοπιστία του. Μπορεί να φαντάζουν όλα αυτά αυτονόητα σε πολλούς και πόσο μάλλον αναγκαία, εδώ στην Θεσσαλονίκη δίνεται καθημερινή μάχη για να επιτευχθούν. Δυστυχώς, η χώρα μας απέχει και σε αυτό τον τομέα υπερβολικά πολύ από τις υπόλοιπες “δυνατές” χώρες του κόσμου και η ελπίδα όλων είναι να γεφυρωθεί το χάσμα αυτό όσον το δυνατόν γρηγορότερα.
Οργανισμός Αστικής Συγκοινωνίας Θεσσαλονίκης. Στις 2 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στάση απεργίας η οποία είχε ήδη ξεκινήσει από τις 19:00 της προηγούμενης μέρας. Λόγος διαμαρτυρίας τους μία τροπολογία που αφορούσε την μερική επανιδιωτικοποίησή του. Δεν επιθυμούν να αναλάβει ιδιώτης μέρος του έργου, κάτι που είναι απολύτως κατανοητό. Τα προβλήματα του ΟΑΣΘ δεν θα λυθούν όμως έτσι. Ο καθένας που χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής επικοινωνίας μπορεί εύκολα να εντοπίσει ορισμένα από αυτά.
Πρώτα από όλα τα δρομολόγια δεν τηρούνται όπως θα έπρεπε και οι ώρες τους δεν είναι ποτέ σταθερές. Οι οδηγοί δεν είναι συνεπείς στις ώρες που έχουν προγραμματιστεί και τα δρομολόγια αρκετές φορές δεν συνάδουν με τον αριθμό των ατόμων που επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν. Δεν είναι μία ή δύο οι φορές που δεν χωράνε όλα τα άτομα στο λεωφορείο.
Επίσης, η εφαρμογή του ΟΑΣΘ αλλά και οι φωτεινοί σηματοδότες που δείχνουν το χρόνο που απαιτείται για να φτάσει το λεωφορείο στη στάση είναι συχνά λανθασμένοι. Τα λεπτά εναλλάσσονται χωρίς να ισχύουν, λεωφορεία φτάνουν αρκετά πιο αργά από το προβλεπόμενο αλλά και πιο νωρίς. Ιδιαίτερη αναφορά επιβάλλεται να γίνει στα λεωφορεία ”φαντάσματα”. Αυτά λοιπόν δεν εμφανίζονται πουθενά και είναι σαν να μην υπάρχουν και εξαιτίας αυτού δεν μεταφέρουν πολλούς επιβάτες.
Οι οδηγοί αρκετές φορές δεν περιμένουν τα άτομα που φανερά κατευθύνονται προς τα λεωφορεία αλλά προτιμούν να τους αφήσουν να περιμένουν το επόμενο (που μπορεί να έρχεται σε μισή ώρα) ενώ παραβιάζουν και τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας περνώντας με κόκκινο πολλά φανάρια. Άλλη περίπτωση είναι αυτή που δεν σταματούν σε κάποια στάση είτε επειδή δεν έχουν χώρο είτε για κάποιον άλλον ανεξήγητο. Στην πρώτη θα μπορούσαν να ενημερώσουν τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί ότι δεν χωράνε στο λεωφορείο ενώ στην δεύτερη θα έπρεπε να σταματούν πάντοτε.
Οι ελεγκτές είναι πραγματικά εξαφανισμένοι. Προσωπικά έχω μπει κοντά στις πεντακόσιες φορές σε λεωφορεία και έχω συναντήσει ελεγκτή τέσσερις! Και όμως είναι αλήθεια. Όποιον και να ρωτήσει κανείς περίπου τα ίδια θα ισχύουν. Όμως ο οργανισμός διαμαρτύρεται για την μεγάλη παράνομη επιβατικότητα. Αυτό είναι κάπως περίεργο λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω. Προφανώς και οι επιβάτες θα έπρεπε να έχουν εισιτήριο κάθε φορά ανεξαρτήτως ελεγκτή αλλά η αναρχία αυτή έχει τις ρίζες της στον ίδιο τον οργανισμό.
Σε συνέχεια του προηγουμένου, οι επιβάτες που δεν χτυπούν εισιτήριο ισχυρίζονται ότι η κατάσταση στα λεωφορεία πολλές φορές είναι ανυπόφορες. Και όντως είναι. Τα λεωφορεία είναι απαρχαιωμένα και το χειμώνα κάνει αρκετό κρύο ενώ το καλοκαίρι τρομακτική ζέστη. Η κατάσταση αλλά και η συντήρησή τους είναι κάτω του μετρίου και οι επιβάτες φοβούνται να μπουν μέσα.
Τέλος, υπάρχουν διάφορα άλλα άρθρα με πληροφορίες για την μη χρησιμοποίηση όλων των διαθέσιμων λεωφορείων. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι θα εξυπηρετούσε καλύτερα το επιβατικό κοινό και θα αποφευγόταν αυτός ο γενικός χαμός που επικρατεί σε πολλές στάσεις αλλά και μέσα στα ίδια τα λεωφορεία. Δεν είναι γνωστός ο λόγος που δεν έχουν τεθεί σε λειτουργία εκείνα τα λεωφορεία που αγγίζουν σε αριθμό τα ογδόντα (80) αλλά σίγουρα δεν είναι για έλεγχο και συντήρηση.
Γίνονται προσπάθειες για βελτίωση της αστικής συγκοινωνίας στην Θεσσαλονίκη αφού προβλέπεται μέσα στο επόμενο εξάμηνο να παραχωρηθούν από το Υπουργείο Μεταφορών τριακόσια πενήντα (350) λεωφορεία. Δεν σταματάει όμως εκεί αφού αναμένεται πολλά από αυτά να είναι ηλεκτρικά ώστε να είναι λιγότερο βλαβερά για το περιβάλλον αν και το σχέδιο προβλέπει πρώτα τα θερμικά και ύστερα να έρθουν ηλεκτρικά. Επίσης, οι διευθύνοντες έχουν αποφασίσει να μειώσουν την παραβατικότητα στα λεωφορεία όσον αφορά στην μη χρήση εισιτηρίου (διότι η εγκληματική παραβατικότητα θα υφίσταται με την ίδια συχνότητα) με την παρουσία περισσότερων ελεγκτών.
Το ιδανικό όμως απέχει αρκετά και τα βήματα που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση είναι μικρά. Οι αποφάσεις που έχουν παρθεί οφείλουν να πραγματοποιηθούν για να διατηρήσει ο ΟΑΣΘ την εγκυρότητα και την αξιοπιστία του. Μπορεί να φαντάζουν όλα αυτά αυτονόητα σε πολλούς και πόσο μάλλον αναγκαία, εδώ στην Θεσσαλονίκη δίνεται καθημερινή μάχη για να επιτευχθούν. Δυστυχώς, η χώρα μας απέχει και σε αυτό τον τομέα υπερβολικά πολύ από τις υπόλοιπες “δυνατές” χώρες του κόσμου και η ελπίδα όλων είναι να γεφυρωθεί το χάσμα αυτό όσον το δυνατόν γρηγορότερα.
