5 Φεβρουαρίου 2020
Νομίζω ότι όσοι έχουμε περάσει από τα μαθητικά και τα φοιτητικά έδρανα και πλέον είμαστε σε μια ηλικία έτσι ώστε να μπορούμε να κρίνουμε τα γεγονότα με καθαρό μυαλό, σίγουρα η εικόνα που βλέπουμε στο βίντεο, που κάνει τον γύρο του διαδικτύου ανάμεσα σε μια καθηγήτρια και έναν αγανακτισμένο (το πιό κόσμιο επίθετο που μπορώ να χρησιμοποιήσω) μαθητή, είναι μια εικόνα που ίσως έχουμε δει τουλάχιστον μια φορά στην ζωή μας μέσα σε αίθουσα. Η Ελληνική κοινωνία είναι γαλουχημένη μέσα στο μπούλινγκ. Κι αυτό δεν φαίνεται μόνο στην συμπεριφορά του νεαρού, αλλά και στην κριτική που δέχτηκε το σχολείο, επειδή έτυχε να μην είναι κάποιο ΓΕΛ, κάποιο ιδιωτικό σχολείο ή Πειραματικό, αλλά ένα ΕΠΑΛ.
https://www.youtube.com/watch?v=-Nh4UcBha24
Τα ΕΠΑΛ δυστυχώς για την πλειοψηφία της κοινωνίας μας αποτελούν “μαύρο πρόβατο”. Μάλιστα, οι μαθητές αυτών για πολλούς είναι “Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού”. Προσωπικά, αυτό το θεωρώ χυδαίο. Μέσα στα ΕΠΑΛ υπάρχουν ξεχωριστά παιδιά με πολλές δυνατότητες και δεν το λέω εκ του ασφαλούς. Έχω δει θεατρικές παραστάσεις από μαθητές ΕΠΑΛ της Θεσσαλονίκης και έχω φίλους που έχουν αποφοιτήσει από ΕΠΑΛ και θεωρώ άδικη την φήμη που έχουν τα ΕΠΑΛ. Η αντίδραση του μαθητή δεν μπορεί να δικαιολογηθεί μέσω της φράσης “Είναι ΕΠΑΛιώτης.”
Οι συμπεριφορές δεν ξεχωρίζουν ανάλογα το σχολείο. Και αυτή η κουβέντα προσβάλλει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, όχι μόνο τους μαθητές των επαγγελματικών λυκείων. Το συμβάν έγινε πριν από έναν χρόνο. Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε μέχρι στιγμής, ο μαθητής αντέδρασε έτσι για μια απουσία. Προσωπικά, το τραγικό της υπόθεσης για εμένα είναι κυρίως η αντίδραση των συμμαθητών του. Γέλια, χαβαλές και πάνω απ όλα, αδιαφορία. Η καθηγήτρια, δεν έπεσε θύμα τραμπουκισμού μόνο από τον νεαρό μαθητή, αλλά από όλη την τάξη. Η καθηγήτρια αντέδρασε υποδειγματικά.
Όπως δήλωσε:«Με τα παιδιά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Μέσα σε μια αίθουσα διδασκαλίας πρέπει να είμαστε σαν σε εκκλησία. Όμως ακόμη και αν τα παιδιά δεν κάνουν ησυχία μέσα στην τάξη, εγώ πρέπει να είμαι ψύχραιμη. Είμαι εκπαιδευτικός δείχνω τον δρόμο». Η ψυχραιμότατη καθηγήτρια λοιπόν, έδειξε τον δρόμο σε όλους μας. Νομικά, η εφηβεία και η μετεφηβική ζωή έχει ελαφρυντικά. Υπάρχουν όμως και όρια, ακόμη και στην εφηβεία ή στην εφηβική μαγκιά.
Η λύση δεν είναι η ποινική δίωξη. Πολύ καλά κάνουν οι μαθητές και αντιδρούν στην ποινική δίωξη του συμμαθητή τους, γιατί όπως προανέφερα, σε μια κοινωνία όπου το Μπούλινγκ υπάρχει παντού και ειδικότερα στα σχολεία, αντί να γίνεται θεματοποίηση του φαινομένου, το σχολείο προτιμάει να δίνει μια αποβολή. Και πως θα λυθεί το πρόβλημα με μια αποβολή ή με απλή τιμωρία; Είναι επιτέλους καιρός να μπουν οι ψυχολόγοι στα σχολεία. Να γεμίσουν οι αίθουσες με ημερίδες, με ειδικούς σε κάθε κλάδο. Η λύση για να αποφύγουμε παρόμοια περιστατικά μέσα στα σχολεία, είναι πρόληψη και η ενημέρωση των μαθήτων, η οποία θα πρέπει να ξεκινάει από το νηπιαγωγείο και να ολοκληρώνεται στην τελευταία τάξη του λυκείου.
(ΥΓ: ο τίτλος έχει διπλή σημασία. Είναι η έλλειψη ψυχραιμίας που είχε ο νεαρός αλλά και η ωριαία απουσία που του έβαλε η καθηγήτρια)
