Η σειρά Ethos «είναι κάτι άλλο» ‒όπως μας λέει και ο τουρκικός τίτλος «Bir Baskadir»‒ από αυτό που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε στην τουρκική μυθοπλασία. Είναι μια σειρά που αποτυπώνει με ρεαλιστικό τρόπο τα ήθη, τις κοινωνικές συμπεριφορές που παρατηρούνται στη σύγχρονη και αρκετά διχασμένη, θα λέγαμε, Τουρκία. Η σειρά είναι ένα ψηφιδωτό ιστοριών πολλών ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές, ταξικές και πολιτισμικές, μέσα από το οποίο παρουσιάζεται και σχολιάζεται η σημερινή Τουρκία. Αποτυπώνεται, στην ουσία, ένα βασικό δίπολο μεταξύ της ανατολικής συντηρητικής και βαθιά θρησκόληπτης Τουρκίας με τη δυτική, πιο προοδευτική και κοσμική εκδοχή της.
Η ιστορία μας διαγράφει έναν κύκλο. Ξεκινά και τελειώνει με το ίδιο γεγονός· τη Meryem (Öykü Karayel), μια γυναίκα προερχόμενη από μια συντηρητική οικογένεια, και τη λιποθυμία της στο σπίτι όπου εργάζεται ως οικιακή βοηθός. Έτσι, αυτά που παρακολουθούμε στα 8 επεισόδια της σειράς συμβαίνουν κατά το διάστημα ενός χρόνου μέχρι τη στιγμή αυτής της λιποθυμίας.
Μέσα σε αυτόν τον χρόνο παρακολουθούμε τη Meryem και τις συζητήσεις της με μία ψυχίατρο, την Peri (Defne Kayalar), ώστε να βρουν την αιτία των λιποθυμιών της. Επίσης, βλέπουμε τη σχέση που έχει με τον αδελφό της, τα δυο της ανίψια, αλλά και με τη νύφη της, η οποία πάσχει από κατάθλιψη κι έχει τάσεις αυτοκτονίας. Μέσα από αυτήν την κατάσταση στηλιτεύεται το γεγονός πως για μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, κατά κύριο λόγο συντηρητική και θρησκευόμενη, οι ψυχικές παθήσεις δεν θεωρούνται απλώς ταμπού, αλλά δεν αναγνωρίζονται καν και για αυτό δεν αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη θεραπεία. Αντί, δηλαδή, να απευθυνθούν σε έναν ψυχίατρο, βρίσκουν μοναδική παρηγοριά στον Χότζα, τον ιερέα τους.
Από την άλλη, βλέπουμε την ψυχίατρο της Meryem, την Peri, μια γυναίκα μορφωμένη στο εξωτερικό από πλούσια οικογένεια που έχει μια ζωή στα πρότυπα του δυτικού κόσμου, να νιώθει μια αποστροφή για καθετί παραδοσιακό και θρησκευτικό και κυρίως για τις γυναίκες με χιτζάμπ, γυναίκες σαν τη Meryem που αντιπροσωπεύουν παλιά και πατριαρχικά πρότυπα, διαιωνίζοντας έτσι την έμφυλη ανισότητα.
Η Peri αναγνωρίζοντας μια προβληματική σε αυτή της τη στάση επισκέπτεται κι εκείνη μια ψυχίατρο, την Gulbin (Tulin Ozen). Έτσι, ερχόμαστε σε επαφή και με την ιστορία της Gulbin και τη σχέση της με τη μεσαίας τάξης κουρδική οικογένειά της και τον δυστυχισμένο γόη σύντροφό της. Ιδιαίτερη σημασία εδώ έχει η αδελφή της, η οποία αντιπροσωπεύει μια εκμοντερνισμένη και παράλληλα έντονα θρησκευόμενη μερίδα του κόσμου.
Πέρα από αυτά τα πρόσωπα, όμως, ερχόμαστε σε επαφή και με άλλους ήρωες που σχετίζονται με κάποιον τρόπο μεταξύ τους και διανθίζουν τις παραπάνω ιστορίες. Από αυτούς αξίζει να σταθούμε, κυρίως, σε δύο πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν δύο επιπλέον θεματικές. Το πρώτο πρόσωπο είναι μια ηθοποιός που παίζει σε μια πετυχημένη σαπουνόπερα και που μέσω αυτής γίνεται μια κριτική στη βιομηχανία του χώρου και στην απήχηση του είδους σε συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις. Επίσης, μέσα από την κόρη του Χότζα, Hayrunnisa (Bige Önal), η οποία είναι ομοφυλόφιλη και το κρατά κρυφό από την οικογένεια και τον κοινωνικό της περίγυρο, παρουσιάζεται το θέμα της ομοφυλοφιλίας σε μια αρκετά οπισθοδρομική οικογένεια, όπως αυτή του Χότζα.
Ο δημιουργός της σειράς Μπερκούν Ογιά πλέκει, λοιπόν, ένα γαϊτανάκι σχέσεων μεταξύ των πρωταγωνιστών ασκώντας κριτική σε διάφορες πτυχές της τουρκικής κοινωνίας του σήμερα. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο το πετυχαίνει δεν είναι καθόλου δηκτικός, ούτε απορριπτικός με τα θέματα και τις αντιλήψεις των ανθρώπων που καταπιάνεται. Παρουσιάζει τα πράγματα ως έχουν με μια κριτική ματιά και αφήνει τον τηλεθεατή και την τηλεθεάτρια να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Δίνει το περιθώριο να υπάρξει μια εκατέρωθεν κριτική, πράγμα που δεν επιτυγχάνεται εύκολα και συχνά, αλλά όταν γίνεται, αξίζει να υπογραμμίσουμε την αξία του.
Τέλος, παρά το ότι είναι μια σειρά που πραγματεύεται διάφορα κοινωνικά θέματα και θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως είναι κάπως «βαριά», κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ασχολείται με τα θέματα με έναν τρόπο αρκετά απλό, λιτό κι αληθινό χωρίς να πιέζει την πρόκληση συναισθήματος στον τηλεθεατή εμπλουτίζοντας τη σειρά και με μια κωμική χροιά σε πολλά σημεία. Το «Ethos» είναι μια τουρκική σειρά διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε στην ελληνική τηλεόραση και για αυτόν τον λόγο −και για όλους τους παραπάνω, φυσικά− θα ήταν καλό να της δώσουμε την ανάλογη προσοχή μας.
