Το να παρακολουθώ την Εθνική Ελλάδος να αγωνίζεται είναι μία συνήθεια που δεν περίμενα να αποκτήσω. Τα όσα συνέβησαν μετά το πέρας του Μουντιάλ 2014 και το τοξικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί εντός του οργανισμού είχαν απομακρύνει τον κόσμο από το να στηρίζει ένθερμα την προσπάθεια της Εθνικής Ομάδας ποδοσφαίρου όταν εκείνη ακόμα αγωνιζόταν στο «παγωμένο» ΟΑΚΑ.
Πλέον, όπως φαίνεται, το τοξικό κλίμα έχει παρέλθει και η στήριξη του κόσμου έχει επιστρέψει βλέποντας μετά από χρόνια ένα σύνολο που εκπνέει υγεία. Ήταν η έλευση του προπονητή Φαν’τ Σχιπ που έθεσε τις βάσεις προκειμένου να χτιστεί ένας κορμός από την αρχή, τα πρώτα αποτελέσματα επί θητείας Γκουστάβο Πογιέτ, όπου φτάσαμε μία ανάσα από την επιστροφή μας σε μεγάλη διοργάνωση και το κερασάκι στην τούρτα που ακούει στο όνομα Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος χαίρει καθολικής αποδοχής τόσο από τους ποδοσφαιριστές όσο και από τον κόσμο.
Μία ακόμη γεύση της νέας Εθνικής Ομάδας πήρα το βράδυ της Πέμπτης, όταν και βρέθηκα στο κατάμεστο, για μία ακόμη φορά Γ. Καραισκάκης, εκεί όπου περίπου 30 χιλιάδες έλληνες φίλαθλοι συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση Ελλάδα – Σκωτία για τα πλέι οφ του Nations League, εκεί όπου η Εθνική ομάδα διεκδικεί το εισιτήριο για την άνοδο στην πρώτη κατηγορία της διοργάνωσης.
Έξω από το γήπεδο, Σκωτσέζοι οπαδοί είχαν κατακλύσει τα γύρω μαγαζιά από νωρίς για την καθιερωμένη στάση για μπύρα πριν από κάθε αγώνα, ενώ σχεδόν όλοι φορούσαν τα παραδοσιακά κιλτ δημιουργώντας μία ασυνήθιστη και συνάμα όμορφη εικόνα.
Μπαίνοντας στο γήπεδο, το κλίμα ήταν το ίδιο ακριβώς όπως και στην αναμέτρηση με την Ιρλανδία. Έβλεπες ανθρώπους κάθε ηλικίας, παππούδες με τα εγγόνια τους, γονείς με τα παιδιά τους, παρέες να έχουν συγκεντρωθεί από νωρίς. Το οπτικό μου πεδίο εστίασε σε έναν μικρό φίλο που κρατούσε πλακάτ με το οποίο ζητούσε τη φανέλα του, αγαπημένου του και πολύ συμπαθή στο κοινό ποδοσφαιριστή, Μανώλη Σιώπη.
Χειροκροτήματα και ΟΛΕ κατά την αναφώνηση της αποστολής της ομάδας. Το πιο θερμό χειροκρότημα το λαμβάνει,για μία ακόμη φορά, ο άνθρωπος που κάθεται στην άκρη του πάγκου.
Στην αντίπερα όχθη, οι μερικές χιλιάδες Σκωτσέζοι είχαν γεμίσει τις θύρες των φιλοξενούμενων δίνοντας στον αγώνα αυτή την έξτρα πινελιά που χρειαζόταν.
«Πλήρωσε» το πρώτο ημίχρονο
Στα ποδοσφαιρικά του αγώνα, η Σκωτία παρουσιάστηκε όπως την περίμενα. Μία σκληροτράχηλη ομάδα με ποιοτικές μονάδες όπως ο Σκοτ ΜακΤόμινει, ο Μπίλι Γκίλμουρ, ο Τσε Άνταμς και ο αρχηγός Άντριου Ρόμπερτσον, ο οποίος αντιμετώπιζε τον έτερο καππαδόκη του στη Λίβερπουλ, Κώστα Τσιμίκα.
Οι απουσίες των Κουρμπέλη και Μπακασέτα ήταν εμφανείς και η Εθνική δεν μπήκε καλά στο πρώτο ημίχρονο. Οι Σκωτσέζοι έπαιζαν σκληρά (Το επέτρεπε και ο Γερμανός διαιτητής Τομπίας Στίλερ), κυκλοφορούσαν αποτελεσματικά τη μπάλα αλλά κατάφεραν να γίνουν απειλητικοί είτε από στημένες φάσεις είτε μετά από λάθη. Κάπως έτσι ήρθε και το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης μετά από εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του ΜακΤόμινει στο 33′. Έτσι οι δύο ομάδες πήγαν στην ανάπαυλα με το σκορ στον πίνακα να δείχνει 0-1.
Ντεμπούτο Καρέτσα με υποσχέσεις
Πριν την έναρξη του αγώνα, ο φίλος Πάνος μου είχε εξομολογηθεί πόσο πολύ θέλει να δει τον Καρέτσα να αγωνίζεται με τα γαλανόλευκα έχοντας ακούσει τα καλύτερα λόγια για τον 17χρονο ποδοσφαιριστή. Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας είχε συμπεριληφθεί στην αποστολή της Εθνικής μετά την απόφαση του (αξίζει μνείας η προσπάθεια του Γιοβάνοβιτς και του επιτελείου του να τον πείσουν) να αγωνιστεί με την Εθνική Ελλάδος και όχι αυτή του Βελγίου, χώρα στην οποία έχει γεννηθεί.
Όπερ και εγένετο. Λίγο πριν σφυρίξει ο διαιτητής την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο 17 ετών 4 μηνών και 1 ημέρας Καρέτσας φορώντας τη φανέλα με το νούμερο 19 έκανε την εμφάνιση του στον αγωνιστικό χώρο για να αντικαταστήσει τον Γιώργο Μασούρα στο δεξί άκρο της επίθεσης. Έγινε έτσι ο νεότερος ποδοσφαιριστής που φοράει τα γαλανόλευκα σε επίσημο παιχνίδι της Εθνικής καταρρίπτοντας το ρεκόρ που κατείχε μέχρι πρότινος ο Χρήστος Μουζακίτης στον αγώνα με τη Φινλανδία στο Ελσίνκι τον περασμένο Νοέμβριο.
Και δεν είναι μόνο το ρεκόρ αυτό που καθιστά το ντεμπούτο του Καρέτσα ξεχωριστό. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής φρόντισε από την πρώτη επαφή του με τη μπάλα να μας πείσει ότι πρόκειται να δούμε κάτι μοναδικό. Κάθε επαφή, κάθε τρίπλα, κάθε ενέργεια του μικρού δημιουργούσε απειλή στα αντίπαλα καρέ ενώ παράλληλα ξεσήκωνε τον κόσμο στο Καραϊσκάκης που διψούσε να δει ένα γκολ. Και όλα αυτά έχοντας απέναντι του έναν εκ των κορυφαίων αριστερών μπακ, τον Άντριου Ρόμπερτσον.
Και μπορεί το γκολ να μην ήρθε, όμως η Εθνική Ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο ανέβασε κατά κόρον την απόδοση της, κλείνοντας τους αντιπάλους στα καρέ τους και βομβαρδίζοντας τους για 45 λεπτά με ευκαιρίες με σημαντικότερη εξ’ αυτών το δοκάρι του Τζόλη μετά την εξαιρετική σέντρα του Καρέτσα.
Η ποδοσφαιρική αλητεία, το ποδοσφαιρικό θράσος και η ενέργεια στα μάτια του Καρέτσα έδειξαν για μία ακόμη φορά ότι το μέλλον της Εθνικής Ομάδας είναι σε καλά χέρια και εμείς τυχεροί που θα απολαμβάνουμε τα νέα παιδιά που έρχονται στην Εθνική όπως οι Μουζακίτης, Κωστούλας, Τζήμας κλπ. ενώ στο σύνολο βρίσκονται ήδη ποδοσφαιριστές όπως οι Κωνσταντέλιας, Τζόλης, Τζολάκης, Κουλιεράκης και η λίστα δεν σταματάει.
Η ήττα αφήνει πικρή γεύση, όμως η προσπάθεια της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο αφήνει ελπίδες. Έρχονται καλά χρόνια για την Εθνική Ομάδα. Μόνο που βλέπεις ένα δεμένο σύνολο, ένα υγιές περιβάλλον, έναν προπονητή που εμπιστεύεσαι και μία φουρνιά ποδοσφαιριστών με πολύ ταλέντο και διάθεση να προσφέρουν μόνο καλούς οιωνούς φέρνει. Η Εθνική αναχώρησε για τη Γλασκώβη ενόψει του επαναληπτικού αγώνα. Η λογική λέει ότι θα δούμε έναν διαφορετικό αγώνα την Κυριακή. Όποιο και να είναι όμως το αποτέλεσμα δεν χάνεται κάτι. Μπροστά μας έχουμε τα προκριματικά του Μουντιάλ, στα οποία η Εθνική Ομάδα πρέπει να δουλέψει σκληρά ώστε να παρουσιαστεί έτοιμη να διεκδικήσει το εισιτήριο σε μία μεγάλη διοργάνωση μετά από 12 χρόνια. Υπομονή και πίστη στο πλάνο.
