Εσύ, που αδυνατείς να βρεις το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίσεις, που μάταια, αισθάνεσαι συνεχώς το ανήσυχο μυαλό σου να ταλανίζεται, αναζητώντας έναν σκοπό, ένα γιατί, μια απάντηση στο βαρύ ερωτηματικό που ονομάζεις την ύπαρξή σου. Εσύ, που ανά στιγμές στρέφεις το βλέμμα σου εκ των έσω, και αναρωτιέσαι τι άραγε πάει λάθος με σένα: Μην τα παρατήσεις! Είσαι διαφορετικός, είσαι αυτός που θα βαδίσει στο δικό του μονοπάτι, αρκεί να το χαράξεις πρώτα, και πολλές φορές θα χρειαστεί να χαράξεις το μονοπάτι σου στην πιο ειδεχθή πέτρα.
Η ευθύνη του δημιουργού είναι αυτή που σου προκαλεί ταραχή. Θα μπορούσες κάλλιστα να επιλέξεις το σίγουρο, το δοκιμασμένο, το μονοπάτι όπου η διαρκής χλαπαταγή πνίγει κάθε σκέψη και αυτοκριτική, αλλά το λογικό που ενυπάρχει στο σώμα σου αποστρέφεται το μονοπάτι αυτό και τη βασανιστική γραμμικότητα που υπόσχεται. Αδυνατείς να δεχτείς ένα έτοιμο νόημα ζωής και έναν δοκιμασμένο, σίγουρο σκοπό; Τότε φρόντισε να γεννήσεις το δικό σου νόημα και τους δικούς σου σκοπούς. Πρέπει ωστόσο να είσαι έτοιμος να επωμιστείς τις οδύνες του τοκετού.
Εσύ που αισθάνεσαι την κρύα μοναξιά μέσα στο πλήθος. Εσύ, που υψώνεις το βλέμμα σου, αναζητώντας ένα καθησυχαστικό ζευγάρι από γνώριμα μάτια αλλά συναντάς μονάχα φθισικές μορφές, με μάτια κενά. Εσύ που αισθάνεσαι κουρασμένος και βαρύς από τα υπερφίαλα λόγια και τις φιοριτούρες των υπολοίπων: Έχε πίστη! Μερικές ψυχές πρέπει κανείς να τις επινοήσει πρώτα πριν τις βρει. Πίστευε λοιπόν πως υπάρχουν ψυχές μέσα στο πλήθος με τις οποίες θα μοιραστείς την ίδια τρέλα, την ίδια οξύνοια του βλέμματος, το ίδιο αειθαλές πάθος για τη ζωή.
Δεν είσαι μόνος, στα απέραντα νερά του ωκεανού πλέουν πολλά μοναχικά καράβια, το κάθε να από αυτά αναζητά ένα λιμάνι να αγκυροβολήσει. Γίνε λοιπόν ο φάρος, που ρίχνει το υπέρλαμπρο φως των αξιών και των παθών σου, και προσελκύει τα μοναχικά καράβια στη θαλπωρή του λιμανιού σου.
Εσύ που αισθάνεσαι παγιδευμένος, αλυσοδεμένος στο κρεβάτι σου, βυθισμένος σε μια περίεργη κατάσταση ημισυνειδητότητας και αποκάρωσης. Εσύ, που προκειμένου να αποφύγεις την ασφυχτική αβεβαιότητα του σήμερα στρέφεσαι σε διαρκής ονειροπολήσεις και φαντασιώσεις και προτιμάς να κυκλοφορείς στην σιγουριά του παρελθόντος και της παιδικής ηλικίας: Σε καταλαβαίνω! Μπροστά στον αδυσώπητο χαρακτήρα της καθημερινότητας πολλές φορές φαντάζει προτιμότερο να παραμένεις στον πολύχρωμο και εξιδανικευμένο κόσμο του παρελθόντος.
Ωστόσο το να αντλείς τις αλήθειες της ζωής σου μέσα στα συντρίμμια του παρελθόντος, καρυκεύοντας τες με κάθε λογής παραπετάσματα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μορφή αυτό-εξαπάτησης. Σπάσε λοιπόν τα δεσμά που εσύ σφυρηλάτησες, μάθε που και που να κλείνεις επιδεικτικά τα αυτιά σου στην οχλοβοή και θα δεις ότι είσαι ικανός να αδράξεις τους πλούσιους καρπούς που απλόχερα σου προσφέρει η ζωή.
Αυτό πολλές φορές προϋποθέτει να ρίχνεις τα βλέμματα σου, επιλεκτικά, σε περιορισμένα τμήματα της ζωής, αγνοώντας την πένθιμη πλευρά της (ακόμα και τα μεγάλα πνεύματα χρειάζονται τα διαλείμματά τους) και ξάφνου θα συνειδητοποιήσεις πως η ομορφιά που αναζητούσες βρίσκεται διάσπαρτη παντού: σε ένα ηλιοβασίλεμα, σε ένα ζευγάρι χαρούμενα μάτια, σε ένα έργο τέχνης.
Αλλά ακόμη και εσύ, που σκέφτεσαι πέρα από τον εαυτό σου, και με έντονη ενσυναίσθηση, υποφέρεις συλλογικά, σαν ανθρωπότητα. Εσύ, που μπροστά σε κάθε αδικία η καρδιά σου ραγίζει και αναθεματίζει την ζωή: βρες θάρρος, φρόντισε να γίνεις πρώτος εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο. Μην φοβηθείς να διεκδικήσεις, να αψηφήσεις. Ας είσαι εσύ η φωνή που θα σπάσει τη σιωπή των υπολοίπων και οι πράξεις σου ας είναι οδοδείκτης για έναν καλύτερο κόσμο.
Εσύ, ναι ξέρω πως η ζωή μπορεί να γίνει σκληρή και δύσκολη, τόσο που μερικές φορές εύκολα χάνεις την πίστη σου σε αυτή, καθώς περιφέρεσαι, μαζί με τη θλίψη σου, εγκλωβισμένος, ανάμεσα στα διάσπαρτα σκηνικά, σαν ένας ηθοποιός δίχως ρόλο. Καιρός λοιπόν να γίνεις ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ζωής σου. Γκρέμισε λοιπόν τα τείχη που σε κρατούσαν στο απυρόβλητο της μοναξιάς σου, άφησε το μακρινό αρχιπέλαγος των ονειροπολήσεων σου, και πάρε μέρος στη σύντομη περιπέτεια που είναι η ζωή σου. Το γιατρικό για τη ζωή θα στο δώσει η ίδια η ζωή.
‟There is hope, even when your brain tells you there isnt”
