18 Οκτωβρίου 2019
Ένας μήνας πέρασε. Ένας μήνας από εκείνο το άσχημο για μένα και για όλους μας πρωινό όταν μάθαμε πως ο Λαυρέντης, ο Λαυρέντης της καρδιάς μας άρπαξε την ευκαιρία του και πήγε τελικώς στον Παράδεισο. Αλλά μέχρι τότε κατάφερε να μας ταξιδέψει και μας μέχρι τον Παράδεισο τόσο με την μουσική κληρονομιά που άφησε όσο και τον μοναδικό του, διαχυτικό χαρακτήρα. Ήταν ένας άνθρωπος με προσωπικότητα, μπροστά από την εποχή του, που διοχέτευε όλη την ενέργεια του στη μουσική. Ο ορισμός του καλλιτέχνη, Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας πέτυχε κάτι που λίγοι σήμερα καλλιτέχνες κάνουν: να εμπνέουν τον κόσμο. Κάθε τραγούδι του μια ιστορία. Μέσα σε μία πλέον μουσική βιομηχανία που μπάζει από παντού αυτός παρέμεινε «ο σιωπηλός διδάσκαλος», άξια -κατ’ εμέ- κατανεμημένος στο πάνθεον της ελληνικής μουσικής. Μαζί με όλους τους σπουδαίους που είχαν κάτι να μας πουν. Κάτι να μοιραστούν μαζί μας. Για κάτι να μας ενημερώσουν που εμείς δε το βλέπουμε.
Αυτός ήταν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Ένα αιώνιο παιδί που γεννήθηκε στον Βόλο στις 5 Νοεμβρίου του 1956 με ένα δώρο για όλους εμάς: την μουσική. Δουλεύοντας σκληρά αρχικά στην αποθήκη κάποιας δισκογραφικής εταιρείας αργότερα κατά τύχη στην ίδια δισκογραφική κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ το 1978 με αγγλικό στίχο με τους “P.L.J. Band” με τίτλο “Gaspar. Μετά την απόλυση του από τον στρατό αρχίζει να τραγουδάει αντάρτικα με τον Πάνο Τζαβέλα στη «Συντροφιά». Σε ηλικία μόλις 20 ετών ξεκινάει το μουσικό του ταξίδι με τους P.L.J. και μετέπειτα «Τερμίτες» (λόγω Beatles) με τους καλούς του φίλους Παύλο Κικριλή και Τάκη Βασαλάκη. Το 1989 ξεκινάει η προσωπική του σταδιοδρομία ως συνθέτης και ερμηνευτής, χωρίς να ξεχάσει ποτέ το πέρασμα του από τους Τερμίτες.
Και τώρα τι; Ένας κύκλος έκλεισε και ένας νέος ανοίγει. Μα και πάλι η αυλαία θα ανοίξει με ένα ή μάλλον πολλά τραγούδια του Λαυρέντη. Γιατί ο άγγελος Λαυρέντης ζει ακόμα κοντά μας, και μαζί του όλοι οι μεγάλοι άγγελοι της ελληνικής μουσικής.
«Οι άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο», κύριε Μαχαιρίτσα»
ΑΕΡΑ ΣΤΑ ΠΑΝΙΑ ΣΟΥ, Λαυρέντη μας.
