Μετά από περίπου ένα μήνα το Παγκόσμιο Κύπελλο ολοκληρώθηκε με τον συγκλονιστικό τελικό ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Γαλλία και την επικράτηση της πρώτης στα πέναλτι. Στο πιο ιδιαίτερο Μουντιάλ που έχει διεξαχθεί ποτέ, είχαμε συγκινήσεις, εναλλαγές συναισθημάτων, δάκρυα χαράς, δάκρυα λύπης και την τελευταία εμφάνιση πολλών σπουδαίων ποδοσφαιριστών. Όπως σε κάθε διοργάνωση, έτσι και στο Κατάρ υπήρξαν στοιχεία και γεγονότα, τα οποία είτε μας εξέπληξαν, είτε τα περιμέναμε. Χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή, πάμε να δούμε τα δέκα πράγματα, που μας έμειναν από τη διοργάνωση, δέκα σκέψεις που μας ήρθαν στο μυαλό.
10. Ο Φερνάντο Σάντος δεν είναι προπονητής επιπέδου Πορτογαλίας
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 η Πορτογαλία είχε την τύχη να διαθέτει το καλύτερο ρόστερ της ιστορίας της. Δυστυχώς, το ίδιο δεν ίσχυε και για τον άνθρωπο που καθόταν στην άκρη του πάγκου της. Ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα, ο Φερνάντο Σάντος μπορεί να οδήγησε την εθνική ομάδα της χώρας στην κορυφή της Ευρώπης το 2016, αλλά έκτοτε η Πορτογαλία μόνο απογοητεύει. Αποκλεισμός στους 16 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, αποκλεισμός στον ίδιο γύρο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2020, αποκλεισμός από το Μαρόκο στα προημιτελικά στο φετινό Μουντιάλ.
Τι και αν το ρόστερ ξεχειλίζει από ποιότητα, η Πορτογαλία παίζει εδώ και πολύ καιρό υπερβολικά κάτω από τα στάνταρ της. Καμία φαντασία, καμία δημιουργικότητα, «βουτηγμένη» στη μίζερη και φοβική προσέγγιση του προπονητή της για το 1-0 και την πλήρη αδιαφορία για τη δουλειά στο επιθετικό κομμάτι. Η ποιότητα από μόνη της δεν αρκεί και η Πορτογαλία των τελευταίων χρόνων αποτελεί το πιο λαμπρό παράδειγμα. Ο αγώνας με την Ελβετία ήταν η εξαίρεση, καθώς γρήγορα αποδείχθηκε, ότι οι Ελβετοί έπαιζαν με ίωση και ο άνθρωπος που μετέτρεψε σε παγκίτες τους Ζοάο Κανσέλο και Κριστιάνο Ρονάλντο είναι πλέον παρελθόν.
9. Σοβαρότητα και Σερβία δεν πάνε μαζί
Όσα χρόνια και αν περάσουν, οι Σέρβοι θα συνεχίσουν να είναι ανώριμοι, επιπόλαιοι και να μην εκμεταλλεύονται το ταλέντο τους. Σε όμιλο με Ελβετία και Καμερούν, οι «Ορλόβι» κατόρθωσαν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να τερματίσουν τελευταίοι, συγκεντρώνοντας μόλις έναν βαθμό και να απογοητεύσουν τους υποστηρικτές τους για ακόμη μία φορά. Χωρίς καμία απολύτως σοβαρότητα αμυντικά, η Σερβία «χάρισε» την ισοπαλία στο Καμερούν, αν και προηγήθηκε με 3-1, ενώ θα μπορούσε ακόμη και να χάσει και ηττήθηκε με 3-2 από την Ελβετία, εμφανίζοντας σημάδια αποσύνθεσης μετά το προβάδισμά της με 2-1. Η ομάδα που πήγε μέσα στη Λισαβώνα και πήρε ένα τεράστιο διπλό και την απευθείας πρόκριση για τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, γύρισε πίσω με «άδεια» χέρια, την ώρα που οι μισητοί Κροάτες έφταναν και πάλι στο βάθρο.
8. Η μπάλα πάντα τιμωρεί τους ασεβείς
Έβαλε εφτά γκολ στην Κόστα Ρίκα, αναδείχθηκε ισόπαλη με τη Γερμανία και με νίκη απέναντι στην Ιαπωνία εξασφάλιζε την πρώτη θέση. Ο λόγος για την Ισπανία, η οποία όχι μόνο δεν νίκησε την Ιαπωνία, αλλά δεν πήρε ούτε την ισοπαλία, για να αποκλειστεί η Γερμανία, αλλά και να αγωνιστεί με το Μαρόκο στη φάση των 16, αποφεύγοντας το μέρος του ταμπλό, στο οποίο βρισκόταν η Βραζιλία. Φυσικά, ο Θεός του ποδοσφαίρου δεν ξεχνά και η αλαζονεία του Λουίς Ενρίκε και των παικτών τιμωρήθηκε από το πάθος και την αυταπάρνηση του Μαρόκου, το οποίο απολύτως δίκαια πήρε την πρόκριση για τα προημιτελικά και έστειλε τους Ίβηρες σπίτι τους.
7. It’s (not) coming home
Είναι γεγονός πως η εθνική Αγγλίας διαθέτει πολλούς υποστηρικτές, αλλά ακόμη περισσότερους πολέμιους. Το «It’s coming home» έχει γίνει φράση-ύμνος, με τους Άγγλους να το τραγουδούν σε κάθε μεγάλη διοργάνωση και να γίνονται περίγελος κάθε φορά που η ομάδα τους αποτυγχάνει να δικαιώσει τις προσδοκίες τους. Έναν χρόνο μετά τη συμμετοχή στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, στον οποίο ηττήθηκαν εντός έδρας, οι Άγγλοι ταξίδεψαν στο Κατάρ έχοντας δημιουργήσει ένα πολύ καλό σύνολο, με ποιότητα και φιλοδοξίες. Ούτε αυτό όμως έφτανε, για να αποτινάξουν από πάνω τους την ηττοπάθεια που τους χαρακτηρίζει. Στο πρώτο δύσκολο παιχνίδι που χρειάστηκε να δώσουν, απέναντι στη Γαλλία για τα προημιτελικά, οι Άγγλοι πάλεψαν, σε σημεία ήταν καλύτεροι, αλλά ακόμη και έτσι ο Ολιβιέ Ζιρού τους «έκοψε» τα φτερά. Ήττα με 2-1 και επιστροφή στη βάση τους, μέχρι το επόμενο «It’s coming home».
6. Πόσο κρίμα για τον Χάλαντ να είναι Νορβηγός;
Οι πιο πολλοί θα αναρωτηθούν ποιος ο λόγος να γίνεται αναφορά στον φοβερό και τρομερό Έρλινγκ Μπράουτ Χάλαντ, ενώ η Νορβηγία δεν συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτό ακριβώς είναι το θέμα της συζήτησης. Χάλαντ και Εμπαπέ συνθέτουν το δίδυμο που θα μας απασχολήσει ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια, όμως ο Νορβηγός υστερεί σημαντικά στον τομέα εθνική ομάδα. Ήδη στα 24 του ο Κιλιάν Εμπαπέ έχει αγωνιστεί σε δύο Μουντιάλ, μετρώντας μία κατάκτηση και έχοντας βρει δίχτυα 12 φορές. Από την άλλη, ο Χάλαντ θα χρειαστεί να περιμένει τουλάχιστον μέχρι τα 26 του, για να γευτεί τη χαρά της συμμετοχής σε Μουντιάλ, αν φυσικά η μέτρια εθνική ομάδα της Νορβηγίας προκριθεί. Ίσως είναι και υπερβολή, όμως υπάρχει η πιθανότητα ο φορ της Μάντσεστερ Σίτι να ολοκληρώσει την καριέρα του, μην έχοντας πάρει μέρος σε κάποιο Μουντιάλ. Καλώς ή κακώς, οι συγκρίσεις δεν κάνουν διακρίσεις και η καταγωγή του Χάλαντ δεν τον ευνοεί ιδιαίτερα στην άτυπη μάχη με τον Εμπαπέ.
5. Ο Καναδάς έχει μέλλον
Στη μόλις δεύτερη συμμετοχή του σε Παγκόσμιο Κύπελλο και πρώτη μετά το 1986, ο Καναδάς μπορεί να μην πήρε βαθμό, αλλά παρουσίασε ένα εξαιρετικό σύνολο. Παίκτες όπως ο Αλφόνσο Ντέιβις, ο Τζόναθαν Ντέιβιντ, ο Τέιζον Μπιουκάναν διαθέτουν πολύ ταλέντο και το γεγονός ότι βρίσκονται όλοι στην αρχή της καριέρας τους κάνει τους συμπατριώτες τους να αισιοδοξούν για τη συνέχεια και κυρίως για το Μουντιάλ του 2026, το οποίο ο Καναδάς θα συνδιοργανώσει με το Μεξικό και τις ΗΠΑ. Ο όμιλος δεν ήταν εύκολος, όμως η ομάδα του Τζον Χέρντμαν πάλεψε σε όλα και θα μπορούσε να είχε καλύτερη τύχη, αν δεν ήταν τόσο άστοχη.
4. Ο Ζοζέ Μουρίνιο έκανε την πιο εύστοχη δήλωση
Τον περασμένο Ιούνιο ο Ζοζέ Μουρίνιο προχώρησε σε μία δήλωση, η οποία συζητήθηκε πολύ, όμως είχε μεγάλη δόση αλήθειας. Ο διακεκριμένος Πορτογάλος προπονητής υποστήριξε, ότι η FIFA πρέπει να απαγορεύει στους Αφρικανούς παίκτες να αγωνίζονται με άλλες εθνικές, καθώς διαθέτουν πολύ ταλέντο και έτσι οι ομάδες της Αφρικής θα έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να διακριθούν. Αμέσως, ο Μουρίνιο κατηγορήθηκε και λοιδορήθηκε, καθώς στην εποχή της πολιτικής ορθότητας όλα θεωρούνται ρατσιστικά. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, καθώς η συγκεκριμένη δήλωση είχε ακριβώς τον αντίθετο στόχο. Στα γήπεδα του Κατάρ είδαμε, ότι οι αφρικανικές ομάδες βρίσκονται σε ένα καλό επίπεδο, με το Μαρόκο να γίνεται η πρώτη ομάδα της Αφρικής που φτάνει στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Πόσο πιο ανταγωνιστικές και δυνατές θα ήταν αυτές οι ομάδες, αν είχαν στο ρόστερ τους όλους τους παίκτες; Αυτό ήταν και το σκεπτικό του δάσκαλου Ζοζέ, πριν προβεί στο συγκεκριμένο σχόλιο, και όχι η υποτίμηση των Αφρικανών.
3. Έχουν καταλάβει στη Ρεάλ το λάθος τους;
Κάποια περίοδο οι Τεό Ερναντέζ και Ασράφ Χακίμι ανήκαν στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο πρώτος μεταξύ 2017-2019 και ο δεύτερος από το 2017 έως το 2020. Στο Μουντιάλ του Κατάρ ο αριστερός μπακ της Μίλαν και ο δεξιός μπακ της Παρί Σεν Ζερμέν διέπρεψαν τόσο στο αμυντικό κομμάτι, όσο και στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Αυτό όμως δεν αποτελεί είδηση. Εδώ και καιρό βρίσκονται στη συζήτηση για τους καλύτερους στη θέση τους, έχοντας πανηγυρίσει τίτλους και διακρίσεις. Πώς αισθάνονται στη Ρεάλ Μαδρίτης για αυτήν την εξέλιξη; Μπορεί η αποχώρησή τους να συνδυάστηκε με πολύ καλά χρήματα για τη «Βασίλισσα», από την άλλη όμως τα αγωνιστικά οφέλη, τα οποία θα μπορούσε να αποκομίσει η ισπανική ομάδα, θα ήταν πολύ μεγαλύτερα σε βάθος χρόνου, με βάση την ηλικία και τις προοπτικές τους.
2. Έλειψε η Ιταλία
Έχει στεφθεί τέσσερις φορές πρωταθλήτρια κόσμου, προερχόταν από την κατάκτηση του Euro, αλλά η Ιταλία απέτυχε να πάρει την πρόκριση για τα γήπεδα του Κατάρ. Κακά τα ψέματα, όταν κάποιος σκέφτεται το Μουντιάλ, η Ιταλία είναι μία από τις πρώτες ομάδες που έρχεται στον νου. Και πώς να μην, αφού μιλάμε για μία ομάδα που έχει χαρίσει αμέτρητες συγκινήσεις, αγώνες, τρόπαια και στιγμές που έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό όλων; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το χαμένο πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζιο στον τελικό απέναντι στη Βραζιλία το 1994 ή την κουτουλιά του Ζινεντίν Ζιντάν στο Μάρκο Ματεράτσι στον τελικό του 2006; Αυτή ήταν μάλιστα η δεύτερη συνεχόμενη φορά που η Σκουάντρα Ατζούρα απουσιάζει από την σπουδαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση, καθώς ούτε το 2018 μπόρεσε να πάρει το εισιτήριο για τα γήπεδα της Ρωσίας.
1. Το Μουντιάλ πρέπει να διεξάγεται το καλοκαίρι
Πολλά έχουν ειπωθεί για τον τρόπο με τον οποίο η FIFA ανέθεσε στο Κατάρ τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Διαφθορά, καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα πολλά συνέθεσαν το μοτίβο του πρώτου Μουντιάλ που πραγματοποιήθηκε σε αραβική χώρα και πρώτου που έλαβε μέρος τον χειμώνα. Το συμπέρασμα είναι ένα. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την παρακολούθηση ενός αγώνα Μουντιάλ το καλοκαίρι με ζέστη, ήλιο, χαλαρή διάθεση και τους παίκτες να τα δίνουν όλα και όχι να προφυλάσσονται. Φάνηκε σε αρκετές περιπτώσεις, ότι οι ποδοσφαιριστές των εθνικών ομάδων ήταν πιο προσεκτικοί, πιο μετρημένοι, πιο φειδωλοί στις ενέργειές τους προς αποφυγή κάποιου τραυματισμού και ενώ μπροστά τους υπάρχουν πολλές αγωνιστικές υποχρεώσεις με τους συλλόγους τους. Το Μουντιάλ του Κατάρ στοιχειοθέτησε από πολλές απόψεις ένα πείραμα και ελπίδα όλων είναι κάτι αντίστοιχο να μην επαναληφθεί στο μέλλον.
