Ο αποκλεισμός της ΑΕΚ από την Νόα ήταν ένα τεράστιο, ηχηρό χαστούκι τόσο για τον «Δικέφαλο», όσο και για την Ελλάδα. Από «κάζο» παρόμοιου βεληνεκούς στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, μου έρχονται μόνο δύο. Ο αποκλεισμός της ΑΕΚ απέναντι στην Βελέζ Μόσταρ και φυσικά του Παναθηναϊκού απέναντι στην Καμπάλα!
Πριν ξεκινήσουμε τις γραμμές… πόνου και θλίψης, είναι απαραίτητο να πιάσουμε την ιστορία από μια γενική παραδοχή. Η ΑΕΚ της «αναγέννησης», έχει την ίδια σχέση στα προκριματικά οποιασδήποτε ευρωπαϊκής διοργάνωσης, με αυτή που έχει ο έτερος δικέφαλος με τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λίγκ.
Από τον Ιούλιο του 2016 που έχει επιστρέψει η ομάδα «στας Ευρώπας», μετράει μόλις δύο ολοκληρωμένες σειρές προκρίσεων. Η μία εντοπίζεται στην σεζόν 2018-19, την χρονιά που η «Ένωση» αγωνίστηκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και η δεύτερη την χρονιά του COVID-19, που κατάφερε να φτάσει στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Κατά τα λοιπά, κάθε πορεία της ΑΕΚ στην Ευρώπη, συνοδεύεται από έναν, τουλάχιστον, αποκλεισμό.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι αρκετά εύκολο να έχεις έτοιμη μια νέα ομάδα μέσα σε σχεδόν ούτε έναν μήνα. Την πρώτη ημέρα του Ιούλη εντοπίζονται οι πρώτες μεταγραφές για την ΑΕΚ, την ώρα που ήδη δούλευε στην Ολλανδία με έναν συνδυασμό παικτών από την πρώτη και δεύτερη ομάδα, ενώ παράλληλα γνώριζε ότι προς τα τέλη του μήνα, θα έδινε τις πρώτες ευρωπαϊκές μάχες.
Σαν να μην έφτανε αυτό, αρκετοί παίκτες έλειπαν με τις εθνικές τους ομάδες για το EURO, ενώ μέσα σε όλον τον γενικό χαμό είχε ανακοινωθεί και η παραχώρηση του Πόνσε στο Χιούστον.
Εκεί έπρεπε να πέσει όλο το βάρος εξ’ αρχής. Στην απόκτηση επιθετικού. Ο Λιβάι Γκαρσία, όσο καλός και να είναι, δεν παύει να είναι «εύθραυστος». Ο Φαν Βέρτ είχε ήδη αποχωρήσει, ενώ ο Ζίνι παραμένει ακόμη «άγουρος» και αδούλευτος.
Ποιοι ήταν επιλαχόντες; Ο Κοσίδης, που έφυγε δανεικός στην Πούστσα Νιεπολομίτσε, ο Χριστόπουλος που τελικά κατέληξε στην Κηφισιά και ο Θεοδωρίδης που έκανε προετοιμασία στην Ολλανδία έχοντας απίστευτο τρακ. Μπορείς να πορευτείς έτσι; Όλοι πιστεύω ξέρετε την απάντηση. Επιθετικός δεν ήρθε, ήρθε όμως ο αποκλεισμός. Καλά να πάθουμε.
Αφήνουμε προς το παρόν την υπέρ-φορτωμένη μεσαία γραμμή και μετακινούμαστε προς τα πίσω, στο κομμάτι της άμυνας και του τερματοφύλακα. Στη θέση του αμυντικού χαφ, συνυπάρχουν οι Σιμάνσκι και Γιόνσον. Ο 31χρονος Δανός έχει δείξει πολλάκις ότι πρόκειται για… «μηχανάκι».
Ο Πολωνός από την άλλη, έχει φτάσει προ πολλού το «ταβάνι» του, δείχνοντας με τις εμφανίσεις ότι… τερμάτισε. Για ποιο λόγο λοιπόν δεν φροντίζεις να αποκτήσεις έναν ακόμη ποδοσφαιριστή σε αυτή την νευραλγική θέση; Είναι προτιμότερο να «βαφτίζεις» αμυντικό χαφ τον Πινέδα ή τον Λιούμπισιτς ή ακόμη χειρότερα τον Γαλανόπουλο;
Όσον αφορά το θέμα της άμυνας, δεν χρειάζεται να πω πολλά. Η κατάσταση είναι σχεδόν τραγελαφική, με παίκτες γερασμένους, κουρασμένους που δεν μπορούν να υποστηρίξουν το build–up παιχνίδι του Ματίας Αλμέιδα.
Για αυτό άλλωστε συμβαίνουν και τόσα λάθη σε αυτό το κομμάτι, κάτι που θα έπρεπε να έχει προσαρμόσει ο Αργεντίνος τεχνικός εδώ και αρκετούς μήνες. Δεν φταίνε πάντα οι τερματοφύλακες και να τους αφήσετε ήσυχους. Καλά να πάθουμε και εδώ.
Να πιάσουμε και λίγο την μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδας, μην μείνει και αυτή παραπονεμένη. Ξέρετε πόσους ποδοσφαιριστές έχει η ΑΕΚ για πέντε θέσεις στην ενδεκάδα; Δεκατέσσερις. Υπολογίζοντας ότι το «εξάρι» ανήκει στην αμυντική λειτουργία, στη θέση «οκτώ» έχουμε Πινέδα, Λιούμπισιτς, Γαλανόπουλο, Περέιρα.
Στο δεξί άκρο έχουμε –Ελίασον, Λαμέλα, Πάολο Φερνάντες, Τσιλούλη, Άμραμπατ. Αριστερά έχουμε τον Κοιτά και τον Τσούμπερ ενώ ως επιθετικοί χαφ «προσδιορίζονται» οι Γκατσίνοβιτς, Μάνταλος και… Πιζάρο. Προφανώς, οι περισσότεροι εξ’ αυτών έχουν καταλήξει «πολυθεσίτες», έχοντας γυρίσει τις περισσότερες θέσεις του γηπέδου, ενίοτε με επιτυχία, αλλά κυρίως με αποτυχία.
Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις να «διαβάσεις» την ομάδα σου και το πού μπορεί να αποδώσει ο καθένας. Ο Ζαρίφ το έκανε με επιτυχία και αρμονικότητα. Ο Αλμέιδα με τον Βέγκα με μεγάλη αποτυχία και εμμονικότητα. Σε όλα τα παιχνίδια μέχρι στιγμής, συμπεριλαμβανομένου και του δεύτερου μισού της περυσινής περιόδου, βλέπαμε μια ΑΕΚ να έχει ξεμείνει από ιδέες, αυτοματισμούς και όρεξη.
Θα μπορούσε κάλλιστα να πει κανείς ότι «χάθηκαν» και εκείνοι μέσα στα «πήγαινε-έλα», στις αποτυχημένες αλλαγές σε πρόσωπα και θέσεις και στα θέλω του Αργεντίνου τεχνικού. Για αυτό οδηγηθήκαμε εδώ που φτάσαμε. Καλά να πάθουμε.
Blog – ΑΕΚ: Το βαθύτερο πρόβλημα
Όσες γραμμές και να γραφούν, ό,τι και αν αλλάξει, από εδώ και πέρα, το πραγματικό πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Τα μέλη που περιτριγυρίζουν τους ποδοσφαιριστές. Η επικοινωνιακή απουσία, το απαράδεκτο τμήμα σκάουτινγκ, οι άπειροι σκάουτ, ο «χαμένος» Κουχάρσκι και φυσικά το απογοητευτικό σύστημα ακαδημιών.
Όλα αυτά, είναι η βάση για το χτίσιμο του κάθε συλλόγου και στην «Ένωση», αυτές οι θέσεις έχουν πέσει σε… τρίτη και τέταρτη μοίρα. Κάθε επιτυχία νομοτελειακά θα είναι πρόσκαιρη, εφήμερη και δεν θα έχει διάρκεια, αν δεν ξεκινήσει το πραγματικό «build–up» από εκεί.
Στην ΑΕΚ Β’, αγωνίζονται παίκτες που δεν έχουν καμία μα καμία ελπίδα να κάνουν το βήμα για την πρώτη ομάδα. Ομοίως και στα χαμηλότερα κλιμάκια. Αρκεί μόνο να καταλάβετε ότι ο πιο ελπιδοφόρος παίκτης των μικρών ομάδων, ο Αλέξης Γκολφίνος… αφέθηκε ελεύθερος. Μόνο αν η ΑΕΚ αποφασίσει να αξιοποιήσει σωστά το Σεραφίδειο, θα μπορέσει να γίνει ένα «εργοστάσιο» παραγωγής παικτών.
Η δουλειά που κάνει ο ΠΑΟΚ σε αυτόν τον τομέα, είναι απίστευτη, για αυτό και απολαμβάνει σπουδαία έσοδα από πωλήσεις παικτών. Οι μικροί του Ολυμπιακού κατέκτησαν με άνεση του Youth League και έχουν λαμπρό μέλλον μπροστά τους. Όσο για την Κ-19 της ΑΕΚ; Σταθερά πλασαρίσματα από την τρίτη έως την έκτη θέση.
Όλα στα λόγια είναι καλά. Το σχέδιο υλοποίησης είναι δύσκολο. Το ποδόσφαιρο νέων είναι μια εντελώς διαφορετική επιστήμη, στην οποία έχεις να κάνεις κατά κύριο λόγο με έφηβους, προσηλωμένους στον μεγάλο τους στόχο.
Ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός δίνουν την ελπίδα στα παιδιά για κάτι παραπάνω από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Στην ΑΕΚ, ούτε αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, με τους περισσότερους «απόφοιτους» να βρίσκονται στη Γ’ Εθνική και ομάδες της ΕΠΣ Αθηνών.
Είναι πραγματικά εξωπραγματικό για κάποιον να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο Νέων. Χρειάζεται εξειδικευμένο προσωπικό, ψυχολογική υποστήριξη, δίχως φυσικά να υπολογίζουμε τον τρόπο με τον οποίον θα πρέπει να γίνεται η διαλογή των παικτών που θα εισέρχονται στα Σπάτα. Για να υπάρξει όμως ουσιαστική πρόοδος, είναι κάτι που πρέπει να γίνει. Αλλιώς οτιδήποτε θα χτίζεται εντός της πρώτης ομάδας, θα καταρρέει. Όπως γίνεται σε κάθε κτίσμα, όταν τα θεμέλια είναι «σαθρά».
Θα μπορούσαμε να πούμε δεκάδες πράγματα ακόμη, αλλά ας είναι αυτή η αρχή. Πρώτα ο Θεός, εδώ θα είμαστε κάθε εβδομάδα να συζητάμε, να κάνουμε διάλογο, σχολιάζοντας τα όσα γίνονται εκτός και εντός αγωνιστικών χώρων. Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα λοιπόν, ελπίζοντας, τουλάχιστον, σε νικηφόρο ξεκίνημα απέναντι στον ΟΦΗ.
Υπογράφει ο Φάνης Αγριτέλλης
Το εικαστικό είναι δημιουργία του Χρήστου Σιούκα – Siogrphx
