Πέρυσι η ΑΕΚ ήταν εξωφρενικά καλή. Η πρώτη σεζόν του Ματίας Αλμέιδα σε πάγκο «ευρωπαϊκό», έγραψε ιστορία. Φέτος όμως τι γίνεται;
Το πρώτο τρίτο της σεζόν ολοκληρώθηκε. Η ΑΕΚ του «Πελάδο» βρίσκεται εντός όλων των στόχων. Κοντά στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα και στην Ευρώπη εντός του «κόλπου» της πρόκρισης. Ο κόσμος όμως δεν είναι ευχαριστημένος, όπως άλλωστε και η ίδια η ομάδα, όπου έχει καταλάβει ότι φέτος όλα θα είναι διαφορετικά. Πάμε λοιπόν να δούμε μαζί, το «αλφαβητάρι» της φετινής σεζόν.
Ας ξεκινήσουμε από την γενική εικόνα. 18 παιχνίδια έχει δώσει η Ένωση την φετινή σεζόν μέχρι σήμερα, την 11η Νοεμβρίου, όπου και γράφεται το κείμενο. Απολογισμός, οκτώ νίκες, πέντε ισοπαλίες, πέντε ήττες. Πέρυσι, σε 18 αγώνες, μετρούσε 13 νίκες, δυο ισοπαλίες και τρεις ήττες σε σαφώς μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (3 Ιανουαρίου), αφού πέρυσι δεν είχε την Ευρώπη στην «εξίσωση».
Βρίσκεται πολύ συχνά πίσω στο σκορ. Εξηγούμε. Η ΑΕΚ, στα δέκα παιχνίδια πρωταθλήματος που έχει δώσει μέχρι σήμερα, έχει βρεθεί πίσω στο σκορ τέσσερις φορές. Αντίστοιχα στην Ευρώπη, με εξαίρεση τον αγώνα στην Αγγλία απέναντι στην Μπράιτον, σε όλα έχει βρεθεί να «κυνηγάει» την ανατροπή.
Γυρίζει το ματς; Η εύλογη απορία όλων! Γύρισε με τον Βόλο, γύρισε με τον Παναθηναϊκό, γύρισε με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ(x2). Θα μπορούσε να γυρίσει με τον Πανσερραϊκό και με τον Άγιαξ, όμως η ΑΕΚ έμεινε στην ισοπαλία. Εκεί που δεν μπορούσε να γίνει τίποτα ήταν με ΟΦΗ στο Ηράκλειο, στα δυο παιχνίδια με την Άντβερπ και στα διπλά παιχνίδια με την Μαρσέιγ.
Δέχεται «εύκολα» γκολ. Στα 18 παιχνίδια λοιπόν που έχει δώσει η ομάδα του Αλμέιδα μέχρι στιγμής, έχει δεχθεί 23 γκολ. Τα εννέα είναι στο πρωτάθλημα, τα 14 στην Ευρώπη. Πέρυσι, στον ίδιο αριθμό αγώνων είχε δεχθεί…έξι. Αλλά όπως είπαμε, πέρυσι δεν υπήρχε Ευρώπη. Οπότε, τα παραπάνω νούμερα είναι μόνο στατιστική και τίποτα άλλο. Εντός Ελλάδος, στους δέκα πρώτους αγώνες, η ΑΕΚ είχε δεχθεί τέσσερα γκολ. Φέτος εννέα. Κάτι σαν να… προκύπτει εδώ.
Ευστοχία vs Αστοχία: Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας που να διαφωνεί, ότι η ΑΕΚ έχει φανερό πρόβλημα στο γκολ. Ή μήπως όχι; Πέρυσι στις δέκα πρώτες αγωνιστικές, είχε σκοράρει 19 φορές. 1.9 γκολ δηλαδή/αγώνα. Φέτος 18. Μπορεί λοιπόν η στατιστική να δείχνει πάνω-κάτω τα ίδια νούμερα, αλλά φέτος επιθετικά, η ΑΕΚ δεν παίρνει καθόλου γκολ από την επιθετική της γραμμή. Στο πρωτάθλημα, μόνο ο Πόνσε έχει σκοράρει μια φορά. Αραούχο, Λιβάι Γκαρσία, Ζίνι και…Φαν Βέερτ είναι ακόμα στο «μηδέν». Οι λύσεις έρχονται από όλες τις άλλες θέσεις, εκτός από αυτήν του κεντρικού επιθετικού. Απίθανο ε;
Ζητείται βελτίωση. Είναι κρίμα για την ΑΕΚ να «βουλιάξει» μόνη της. Οι αυτοκαταστροφικές τάσεις των τελευταίων ετών, πέρυσι εξαλείφθηκαν και φέτος ξεκίνησαν και πάλι να αναδύονται. Είναι κρίμα να μην συνδυάσεις την σπουδαία νίκη επί της Μπράιτον στην Αγγλία με μια πρόκριση ακόμη και στο Conference League, μέσα από τον «όμιλο του θανάτου». Ελπίζω σιγά σιγά να καταλαβαίνετε όλη το πόσο «χρυσή» θα μπορούσε να αποδειχθεί η φάση του Γιόνσον, στον αγώνα με τον Άγιαξ. Η επίθεση είναι απαραίτητο να «ρολλάρει» και πάλι.
Η βλακεία ορισμένων δεν έχει όρια. Δεν είναι δυνατόν ορισμένοι, να ζητάτε την απομάκρυνση ενός ανθρώπου, ο οποίος έφερε το νταμπλ στην ΑΕΚ μετά από 48 χρόνια. Δεν είναι δυνατόν να ζητάτε την απομάκρυνση ενός ανθρώπου, ο οποίος πήρε ένα φοβικό και πληγωμένο συγκρότημα συνανθρώπων του και το μετέτρεψε σε μια ομάδα με στόφα πρωταθλητή, γεμάτη αυταπάρνηση και αισιοδοξία για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Θεωρώ, ότι ο Αλμέιδα διαχειρίζεται εξαιρετικά το ρόστερ φέτος. Πέρυσι, δεν υπήρχαν αγώνες τόσο υψηλών απαιτήσεων. Πέρυσι, υπήρχαν μόνο τα ντέρμπι, τα οποία ειδικά προς το τέλος της σεζόν και στα πλέι-οφ έγιναν… συνήθεια. Φέτος; Μέσα σε μια εβδομάδα, η ΑΕΚ έπαιξε με: Ολυμπιακό, Μπράιτον και Παναθηναϊκό, και εν συνεχεία ανάμεσα στα δυο παιχνίδια με την Μαρσέιγ είχε να αντιμετωπίσει, εκτός της Κηφισιάς και τον ΠΑΟΚ. Αγώνες υψηλών και διαφορετικών απαιτήσεων.
Ιδανικά, ενόψει των χειμερινών μεταγραφών, χρειάζεται ένα αριστερό μπακ, δεδομένου ότι Χατζισαφί και Μοχαμαντί θα απουσιάσουν λόγω του AFC Asian Cup με το «καλημέρα» του 2024. Το Ιράν φτάνει παραδοσιακά μακριά στην διοργάνωση, και ως έχουν τα πράγματα, οι παίκτες θα χάσουν τουλάχιστον με Άρη(Κύπελλο), Ατρόμητο, ΟΦΗ, Αστέρα Τρίπολης και ΠΑΟΚ. Ενδεχομένως να χαθούν και τα ντέρμπι με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στις 3 και 6 Ιανουαρίου αντίστοιχα. Όλα θα εξαρτηθούν από την συμφωνία της ΑΕΚ με την ομοσπονδία του Ιράν και φυσικά από τις «διαθέσεις» του τρίτου επιλαχόντος, Σταύρου Πήλιου.
Κύπελλο Ελλάδος: Ο δρόμος για τον τελικό είναι «ορθάνοιχτος». Ο Άρης είναι μόνη ομάδα από τους «μεγάλους» που θα αντιμετωπίσει στην φετινή διοργάνωση και αυτός. Μέχρι και τον μεγάλο τελικό, η ΑΕΚ θα κληθεί να αντιμετωπίσει εκτός από τον Άρη, δυο εκ των Λεβαδειακό, Λαμία, Νίκη Βόλου, ΟΦΗ, Κηφισιά, Καλλιθέα και Παναιτωλικού. Νομίζω ότι ποτέ στην ιστορία της δεν κλήθηκε να αντιμετωπίσει τόσο «βατές» κληρώσεις από την αρχή έως και το τέλος.
Λάθος μεγάλο το καλοκαίρι να μην προχωρήσει η ομάδα και στην απόκτηση ενός τερματοφύλακα. Ο Στάνκοβιτς είναι ιδανικός, ωστόσο έχει χτυπητές αδυναμίες και αρκετά θέματα τραυματισμών, ενώ ο Αθανασιάδης δεν αποπνέει την πρέπουσα εμπιστοσύνη. Αν όχι τις γιορτές λοιπόν, το καλοκαίρι, θεωρείται επιτακτική η απόκτηση ενός τερματοφύλακα γιατί το «χάσμα» με τις υπόλοιπες διεκδικήτριες του τίτλου αρχίζει και μεγαλώνει.
Μεγάλος μέσος όρος ηλικίας. 28 χρονών ακριβώς είναι ο μ.ο ηλικίας των ποδοσφαιριστών της Ένωσης σύμφωνα με το transfermarkt. Επειδή όμως παίκτες της πρώτης ομάδας λογίζονται και παίκτες της Β’ ομάδας, στην πραγματικότητα, ο μέσος όρος αυξάνεται. 30,8 έτη ήταν η ηλικία των ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν βασικοί απέναντι στην Μαρσέιγ, ενώ με τις αλλαγές, «εκτοξεύτηκε» στα 32 έτη ακριβώς. Πλην λοιπόν του Άμραμπατ, ο τρόπος παιχνιδιού του Αλμέιδα σε συνάρτηση με την ηλικία των ποδοσφαιριστών, είναι δυο έννοιες που αρχίζουν σταδιακά να σχηματίζουν μια… ασυμπτωματικότητα.
Νορντίν Άμραμπατ: Ο Μαροκινός έχει κάνει στροφή 180 μοιρών από τότε που ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η χρονιά με Μιλόγεβιτς, Γιαννίκη και Οφρυδόπουλο τον «άδειασε» ψυχολογικά, επιδιώκοντας την επιστροφή στην Ολλανδία. Ο Αλμέιδα τον έπεισε, του άλλαξε τα «μυαλά» και εκείνος τον ανταμείβει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Υπακοή, άπειρα τρεξίματα και «μαγικά» πνευμόνια ακόμα και στα 36 του.
Ξέρουν από το ξεκίνημα της σεζόν στην Ένωση, ότι θα ήταν αδιανόητο να κυλήσει η φετινή σεζόν όπως και η περυσινή. Όπως ξέρουν ότι το φετινό πρωτάθλημα θα είναι ακόμη πιο συναρπαστικό από πέρυσι. Στόχος είναι να παραμείνει η ΑΕΚ σε τροχιά τίτλου και να μην επιτρέψει άλλες «γκέλες» όπως αυτές με τους νεοφώτιστους. Πρέπει να υπάρχει «απόθεμα» για απώλειες βαθμών, ειδικά στον δεύτερο γύρο, όπου Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ θα αντιμετωπιστούν εκτός έδρας.
Οργάνωση, συγκέντρωση και πείσμα. Σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να παρασυρθούν στην Ένωση, από τα όσα ακούγονται, γράφονται και λέγονται στο διαδίκτυο. Η ομάδα έχει τρεις στόχους. Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη. Στο πρώτο είναι σε απόσταση «αναπνοής» από την κορυφή, στο δεύτερο έχει να αντιμετωπίσει στους «16» τον προβληματικό -φέτος- Άρη και στην Ευρώπη παραμένει σε τροχιά πρόκρισης, από εκεί που κανένας δεν είχε ελπίδα για ούτε ένα θετικό αποτέλεσμα. Με νίκη επί της Μπράιτον και νίκη της Μαρσέιγ στην Μασσαλία, διασφαλίζεται η παρουσία της Ένωσης στις ηπειρωτικές διοργανώσεις και για το πρώτο μισό του 2024.
Πρόβλημα υπάρχει, αλλά στις ακαδημίες. Ο ΠΑΟΚ έχει ίσως τα καλύτερα αναπτυξιακά τμήματα στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, ο Ολυμπιακός αποτελεί ένα σταθερό «εργοστάσιο» παραγωγής παικτών, όπως φυσικά και ο Παναθηναϊκός. Σε αυτόν τον τομέα έχουμε μείνει αρκετά πίσω, καθώς για τον μόνο που μπορούμε να είμαστε περήφανοι, είναι φυσικά ο Κώστας Γαλανόπουλος. Άντε και ο Μάριος Μιτάι, που έφυγε προ διετίας για την Λοκομοτίβ Μόσχας.
Ροδόλφο Πιζάρο: Δώστε χρόνο στον Μεξικανό. Ο 29 ετών μεσοεπιθετικός δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη στην ταχύτητα και την πίεση του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο Μεξικανός πέρασε για πρώτη φορά τον Ατλαντικό και η θέση του, προστάζει αρκετό χρόνο προσαρμογής. Μπορεί να μην γίνει καν φέτος. Χρειάζεται μια ολοκληρωμένη προετοιμασία με τον Αλμέιδα και τότε θα μπορεί να κριθεί στον απόλυτο βαθμό.
Στίβεν Τσούμπερ: Είναι πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ μέχρι στιγμής ο Ελβετός, αλλά πραγματικά δεν ξέρεις αν θες να τον αποθεώσεις ή αν θες να τον «κράξεις». Με τέσσερα γκολ και δυο ασίστ σε 962 λεπτά, συμμετέχει ουσιαστικά σε κάποιο τέρμα της ΑΕΚ ανά περίπου 241 λεπτά. Μπορεί λοιπόν αρκετές φορές να «βγάζει το φίδι απ’ την τρύπα», αλλά όταν του πηγαίνει στραβά ένα παιχνίδι, μπορεί να γίνει εξοργιστικά εκνευριστικός. Με ανούσιες ντρίμπλες και κρατήματα της μπάλας, με σουτ που δεν έχουν καμία τύχη απέναντι σε καλά κλειστές και πολυπρόσωπες οργανωμένες άμυνες, ουσιαστικά «παγιδεύει» την ομάδα του, αντί να την «ξεκλειδώνει». Πρέπει να μάθει περισσότερο να κοιτάει γήπεδο, να γίνεται πιο ομαδικός και να συνεισφέρει περισσότερο στην δημιουργία φάσεων.
Τζιμπριλ Σιντιμπέ: Πόσοι από εσάς διαβάσατε την συνέντευξή του στην Equipe; Καταλάβατε ότι ουσιαστικά μας παρουσίασε ως «ούγκανους»; Είναι καλό αραιά και που, να βλέπουμε τόσο σπουδαίους ποδοσφαιριστές να λένε με απόλυτη ειλικρίνεια, όσα βιώνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα μετά από τόσο σπουδαίες παραστάσεις στο εξωτερικό. Ίσως έτσι κάποια στιγμή, ντραπεί και η ντροπή και σταματήσουν να κρίνονται παιχνίδια στις δικαστικές αίθουσες, εξαιτίας ανεγκέφαλων που αδυνατούν να καταλάβουν ότι κάνουν κακό μόνο στον ίδιο τους τον σύλλογο. Ο Γάλλος μας έδωσε πάσα να αφήσουμε τα της «Ένωσης» και να προχωρήσουμε σε κάτι πιο γενικό.
Υπάρχει έστω μια μικρή «αχτίδα φωτός» που θα λυτρώσει τις πολύπαθες Super League 2, Γ’ Εθνική και Κύπελλο Ελλάδας; Η κατάσταση και ποιότητα των πρωταθλημάτων προκαλεί θλίψη. Κάποτε αυτές οι κατηγορίες, πέρα από υγιείς οικονομικά συλλόγους, παρείχαν εξαιρετική ποιότητα και υψηλό θέαμα. Το ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, οφείλει να σας επηρεάσει βαθύτατα με τα όσα συμβαίνουν εκεί. Η αναδιάρθρωση και η πλαισίωση των διοργανώσεων από πραγματικά ικανά άτομα είναι πλέον μονόδρομος. Διαφορετικά, στο άμεσο μέλλον, δεν αποκλείεται να μείνουμε μόνο με μια επαγγελματική κατηγορία. Όσο για το Κύπελλο. Έχουμε βρει γήπεδο για τον τελικό;
Φυσιολογικά, σε μια άλλη ανεπτυγμένη ποδοσφαιρικά χώρα, μια ποδοσφαιρική ομοσποδνία θα είχε το δικό της προπονητικό κέντρο και εγκαταστάσεις, στις οποίες θα στεγάζονταν όλες οι εθνικές ομάδες τόσο σε επίπεδο ανδρών όσο και σε γυναικών. Οι εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά μας «χαιρέτησαν» και πλέον γήπεδα όπως η Ριζούπολη και η Νέα Σμύρνη, επιβαρύνονται εξαιτίας της ανικανότητας της ΕΠΌ να διασφαλίσει το μέλλον των Εθνικών ομάδων, μετά την αποχώρηση από τον Άγιο Κοσμά, ελέω της ανάπλασης του Ελληνικού.
Χαίρομαι αν έχετε φτάσει μέχρι εδώ και δεν έχετε κουραστεί ακόμη. Φτάνοντας λοιπόν προς το «Ω», ήρθε η ώρα να κάνουμε μια «σούμα» για την φετινή ΑΕΚ. Δώστε χρόνο στην ομάδα. Από ένα «καρπούζι κάτω από την μασχάλη», η ομάδα φέτος έχει δύο. Με το δεύτερο όμως να είναι βαρύ και στην πραγματικότητα αρκετά βαρύτερο, εξαιτίας της κλήρωσης στην φάση των ομίλων. Η πραγματικότητα όμως είναι μια. Η «Ένωση» είναι στο -3 από την κορυφή στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη σε θέση που την αφήνει να ελπίζει για κάτι καλό. Άπαξ και έρθει η πρόκριση, η ομάδα θα απελευθερωθεί.
Ψάχνοντας τον… δεύτερο. Πόσες φορές έχει ακουστεί η φράση από τους οπαδούς όλων των διεκδικητών του τίτλου; Άπειρες. Στην πραγματικότητα, όλοι μαζί, ψάχνουμε τους τέσσερις πρώτους. Όλοι έχουν Ευρωπαϊκά παιχνίδια και όλοι έχουν ελπίδες να συνεχίσουν και το 2024 εκεί. Προσωπική μου πρόβλεψη είναι ότι αυτός που θα πάει μακρύτερα στην Ευρώπη, θα χάσει το πρωτάθλημα. Αυτός που θα βγει εκτός, πρώτος, θα είναι και αυτός που θα το κατακτήσει.
Ωραία. Μπορείτε να πάρετε ανάσα. Το κείμενο αυτό έφτασε στο τέλος του και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που έμειναν μέχρι αυτό το σημείο. Με την Super League, θα ασχοληθούμε πλέον όταν βγουν στην φόρα τα επίσημα στατιστικά της Opta, μετά το τέλος του πρώτου γύρου.
