Στις 27 Ιουνίου είχα γράψει για την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου να απαγορεύσει τις αμβλώσεις και το δικαίωμα στις γυναίκες να αποφασίζουν για το ίδιο τους το σώμα. Απόφαση που όπως φαίνεται «άνοιξε τον ασκό του Αιόλου» καθώς το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας επανήλθε η συζήτηση περί αμφισβήτησης των αμβλώσεων και το κατά πόσο ορθή ή μη θεωρείται η διαδικασία αυτή.
Τα γεγονότα
Ήταν πρώτος ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Δωδώνης όταν σε εκπομπή του ΣΚΑΙ είπε το ανήκουστο ότι «δεν βιάζεται μία γυναίκα χωρίς να το θέλει» και το ότι «για να υπάρξει σύλληψη σε μία περίπτωση βιασμού πρέπει να υπάρχει συμμετοχή» ενώ χαρακτήρισε έγκλημα την διαδικασία της άμβλωσης.
Σαφώς μετά την θύελλα αντιδράσεων που ξεσήκωσαν οι συγκεκριμένες δηλώσεις, η Ιερά Σύνοδος έσπευσε να τις χαρακτηρίσει απαράδεκτες ενώ τόνισε ότι «η άνευ εξαιρέσεων αντιμετώπιση της γυναίκας ως ισότιμης με τον άνδρα και η προστασία της απέναντι σε κάθε μορφής κακοποίηση αποτελούν την επίσημη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος». Μία δήλωση αντιφατική, αν αναλογιστούμε ότι το παρόν συμβάν δεν την πτόησε από το να υλοποιήσει την απόφαση της στις 8 Σεπτεμβρίου, ημερομηνία κατά την οποία χωρίς καμία παρέμβαση, διαβάστηκε στους ναούς της χώρας εγκύκλιος κατά των αμβλώσεων.
Ύστερα ήταν ο Μητροπολίτης Σερβίων – Κοζάνης ο οποίος σε κήρυγμα του ανέφερε πως παλαιότερα δικαιολογούνταν “κοινωνικά” οι εκτρώσεις, γιατί οι κοπέλες πήγαιναν στα χωράφια για δουλειά και ένας “παλιάνθρωπος” τις βίαζε, ενώ τώρα “κυκλοφορούν ημίγυμνες στις πόλεις”, ενώ προ ολίγων ημερών ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας πάλι σε εκπομπή του ΣΚΑΙ, ανέφερε ότι η Εκκλησία θεωρεί τις αμβλώσεις φονικές και ότι έρχεται να διαμορφώσει πρότυπα και μοντέλα κοινωνίας «και γι’ αυτό πρέπει να έχει λόγο». (πηγή: in.gr)
Επικίνδυνες και αναχρονιστικές απόψεις
Με βάση τις προαναφερθείσες δηλώσεις, οφείλουμε να πούμε ότι τέτοιες απόψεις αποτελούν αναχρονιστικά κατάλοιπα μίας άλλης εποχής. Επομένως, η συντήρηση αυτών, στο πλαίσιο των σύγχρονων πολιτισμένων κοινωνιών, μόνο θλιβερή διαπίστωση μπορεί να αποτελεί, καθώς διαιωνίζουν στερεοτυπικές αντιλήψεις που υπονομεύουν αγαθά, αδήριτα συνυφασμένα στην ανθρώπινη φύση, όπως η ελευθερία και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Εκτός των άλλων, αδυνατώ να εντοπίσω την ισότητα για την οποία μιλάνε όταν κατά τις δηλώσεις των Μητροπολιτών, η γυναίκα προβάλλεται ως όργανο τεκνοποίησης και δεν έχει την ελευθερία να αποφασίζει για το ίδιο της το σώμα.
Αυτό που ενδεχομένως να αγνοούν οι Μητροπολίτες και ίσως το πιο σημαντικό, είναι ο βαθμός επιρροής που έχουν στην κοινωνία. Οι αντιλήψεις που ασπάζονται και κηρύττουν μπορούν να υιοθετηθούν άκριτα από μία μεγάλη ομάδα του πληθυσμού, η οποία μπορεί εσφαλμένα να θεωρήσει ότι τέτοιου είδους απόψεις, λόγω φυσικά και της θρησκευτικής τους προέλευσης, έχουν μία ηθική βαρύτητα στην ελεύθερη επιλογή και την αυτόνομη δράση.
Έμφαση στην συνειδητότητα
Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να αποδώσουμε και στο κομμάτι της συνειδητότητας. Οι ιερείς στις δηλώσεις τους επιλέγουν να ρίξουν στην συζήτηση το παιχνίδι της αμαρτίας ως γέννημα μίας συμπεριφοράς ηθικά παρεκκλίνουσας κατά τους ίδιους. Αυτό, ενέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει τα άτομα, υπό το βάρος του ψυχικού καταναγκασμού και την απειλή του ηθικού παραπτώματος, σε επιλογές μη συνειδητές. Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να είναι η επιλογή του να φέρει μία μητέρα στην ζωή ένα μωρό το οποίο, λόγω του γεγονότος ότι δεν είναι έτοιμη, δεν θέλει ή δεν μπορεί λόγω των συνθηκών να μεγαλώσει, μπορεί να έχει ως απόρροια την δυστυχία της ίδιας αλλά και του παιδιού.
Και στην τελική, μήπως ο λόγος του Θεού πρέπει να είναι λόγος αγάπης, κατανόησης και ενσυναίσθησης και όχι ενοχής και απόρριψης;
