5 Απριλίου 2019
Η είδηση έφτασε στις 30 Μαρτίου.
Ο Μεγάλος αγωνιστής και πατριώτης Μανώλης Γλέζος, ο άνθρωπος που πέρασε 17 χρόνια από την πολυτάραχη ζωή του στις φυλακές και στις εξορίες δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή.
Πλέον ανήκει στην ιστορία. Στην ιστορία που εκείνος δημιούργησε. Στην λαμπρή ιστορία αυτού του τόπου.
Η πρώτη του δράση ξεκινάει τα ξημερώματα της 31 Μαίου 1941: η πρώτη αντιστασιακή πράξη απέναντι στους Ναζί σε ολόκληρη την Ευρώπη (από εκεί πήρε και το χαρακτηρισμό του “Πρώτου Παρτιζάνου της Ευρώπης” από τον Charles de Gaulle). Μαζί με τον συμμαθητή του Απόστολο Σάντα ανεβαίνει στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και κατεβάζει την αιματοβαμμένη σημαία του Χίτλερ.
Την επόμενη ημέρα, η Ακρόπολη ήταν και πάλι καθαρή, αλλά εκείνος κι ο Σάντας καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο, μιας και τα ονόματα των γενναίων αλλά και παράτολμων νεαρών έγιναν γνωστά μετά από την απελευθέρωση. Όμως, η αντιστασιακή δράση του Γλέζου την περίοδο της Κατοχής δεν περιορίστηκε μόνο στην σημαία.
5 συλλήψεις και 5 αποδράσεις από τις φυλακές. Ωστόσο, ένα συμβάν στην Κατοχή τον καθόρισε: ο αδελφός του Νίκος Γλέζος, στις 10 Μαίου 1944, εκτελέστηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους Γερμανούς.
Στο Ντοκυμαντέρ «Ο Τελευταίος Παρτιζάνος» εξομολογείται την ανατριχιαστική στιγμή όπου η μητέρα του καταλαβαίνει ότι ο αδερφός του είναι νεκρός.
Τους καλούν να πάνε σε μια εκταφή για να δουν αν ο Νίκος είναι νεκρός.
«Πήγαμε με τη μάνα μου και την αδερφή μου και κοιτούσαμε τα οστά των νεκρών. Μόλις η μάνα μου καταλαβαίνει ότι ο Νίκος είναι νεκρός βγάζει μια κραυγή που ακούστηκε σε όλο το χώρο και σκύβει και αρχίζει να φυλάει τα κόκκαλα. Τα κόκκαλα του παιδιού της.»
Καταδικάστηκε 28 φορές για την δράση του και σε θάνατο τρεις φορές, κι όμως δεν λύγισε, δεν δίστασε. Έγιναν 9 απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, κι όμως πάλι δεν λύγισε. Ούτε η βροχή τον σταμάτησε για να τιμήσει τους ήρωες του Πολυτεχνείου…
Αντιστάθηκε στον Χίτλερ, στον φασισμό, στην Χούντα. Αγωνίστηκε μέχρι το τέλος για το δίκαιο. Έμεινε πιστός στις ιδέες του με όποιο κόστος.
Το σημαντικότερο όμως, ήταν η μεγάλη του καρδιά και η πολυπραγμοσύνη του.
Για την μεγάλη του καρδιά δεν χρειάζεται να πω πολλά: η πόρτα του σπιτιού του ήταν πάντα ανοιχτή για όποιον ήθελε να τον επισκεφτεί, δεν του άρεσαν καθόλου οι τιμές, δεν ήθελε να γίνει άγαλμα ή να πάρει το όνομα του κάποια οδός, ήθελε απλώς να αγωνίζεται.
“Όταν παραμέρισε την Κωνσταντοπούλου…”
Το 2017, ο Γερμανός πρέσβης Peter Schoof θέλησε να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο για τα θύματα της ναζιστικής θηρειωδίας στο Δίστομο. Η Ζώη Κωνσταντοπούλου στάθηκε μπροστά του εμποδίζοντας τον να καταθέσει στεφάνι λέγοντας ότι “δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει”.
Τότε, ο Γλέζος σηκώθηκε, πήρε από το χέρι τον Γερμανό πρέσβη, αγνοώντας την Κωνσταντοπούλου, και τον οδήγησε στο μνημείο. Έπειτα όταν ρωτήθηκε για το συμβάν, δήλωσε ότι “ Το παιδί του εγκληματία όσα εγκλήματα κι αν έχει κάνει ο πατέρας και η μάνα του δεν ευθύνεται για αυτά”. Μεγαλοπρεπής.
Και την μεγαλοπρέπειά του δεν την ξέχασε ο Peter Schoof, ο οποίος τον αποχαιρέτησε στο twitter:
“Προς τους φίλους μου στην Ελλάδα: έμαθα για την απώλεια του σπουδαίου Μανώλη Γλέζου, γονατίζω με σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Κύριε Μανώλη, ξέρω πόσο θυμωμένος ήσασταν με εμάς, ωστόσο ήσασταν τόσο ανθρώπινος, ειδικά με εμένα προσωπικά…”
Όσο για την πολυπραγμοσύνη του, την δικαιολογεί στο παρακάτω βίντεο.
https://www.youtube.com/watch?v=u4li0YtcWp0
Όπως λέει, εκτελεί εντολές όλων αυτών που έφυγαν από την ζωή στο όνομα της Δημοκρατίας.
Ήταν από τις πλέον αναγνωρίσιμες προσωπικότητες της Ελλάδας στο εξωτερικό, ενώ δεν έπαψε να εμπνέει τους πολιτικούς κάθε δημοκρατικής παράταξης σε όλο τον κόσμο, κάτι που λίγοι έχουν καταφέρει.
Ένας αγώνας έχει μείνει ακόμη ατελείωτος: εκείνος των Γερμανικών οφειλών, ένας αγώνας που πρέπει να συνεχιστεί.
Τον αποχαιρετώ με τα λόγια του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη:
“Ο Γλέζος ξέσκισε την σβάστιγκα και τυλίχτηκε με την ελληνική σημαία.Ταυτίστηκε με τον λαό μας.Αιώνιο σύμβολο Ελευθερίας!”
(ΥΓ: Για όσους θέλετε να μάθετε περισσότερα για την ζωή του, σας προτείνω να διαβάσετε το “Μια Κουβέντα με τον Γλέζο” της Ρένας Δούρου και να δείτε το ντοκυμαντέρ του Ανδρέα Χατζηπατέρα “Ο Τελευταίος Παρτιζάνος: Οδηγίες Αντίστασης από τον Μανώλη Γλέζο”)
