Τι κοινό άραγε έχει η Λίτσα Διαμάντη με την Tilda Swinton;
Τι κοινό έχει η Άντζελα Δημητρίου με την Νένα Μεντή;
Το ημερολόγιο έγραφε 1993 όταν το Pierro’s της Μυκόνου σταμάτησε να έχει την αποκλειστηκότητα στα Drag Shows. Σε ένα στενό της Συγγρού, υπάρχουν κάτι κορίτσια που δεν ζουν χωρίς το σόου και χωρίς το χειροκρότημα. Εκεί ζωντανεύει η Dalida για να τραγουδήσει παρέα με τη Ρίτα Σακελλαρίου, τη Νανά Μούσχουρη, την Κάιτη Γκρέυ και τη Lisa Minnelli.
Σε αυτόν τον κόσμο μπήκαμε κι εμείς, “εκτός έδρας” για τις Κούκλες, στη Θεσσαλονίκη. Στο Xpose, το μαγαζί της Κρίστυς Αλεξίου.
Ανεβήκαμε στα καμαρίνια παρατηρώντας ολόκληρη την ιεροτελεστία των κοριτσιών που ήταν έτοιμες να μαγέψουν το κοινό της Θεσσαλονίκης που γέμισε ασφυκτικά το μαγαζί. Και κάπως έτσι, μπήκα σε σκέψεις αν θα έπρεπε να κάνω μια συμβατική συνέντευξη ή ένα ολοκληρωμένο ρεπορτάζ γύρω από αυτό το πολιτιστικό φαινόμενο.
Το μαγαζί άνοιξε το 1993, σε μια Ελλάδα που η τελευταία της έννοια ήταν η ορατότητα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Ιδιοκτήτρια φυσικά, η θρυλική Μαριλού Φραγκιαδάκη. Μια κρητικιά που όπως η ίδια έχει πει, υπήρξε πολύ αναρχική για να παραμείνει στην Κρήτη. Έζησε το Βερολίνο των 70s, έζησε τα Μάταλα, τη Συγγρού στα πέτρινα της χρόνια, αλλά και την Πλατεία Βικτωρίας. Ήταν μια Punk μορφή πολύ πριν γίνει μόδα στην Ελλάδα και φυσικά δημιούργησε τις Κούκλες που έχουν στολισμένες αφίσες ταινιών του Γερμανικού κινηματογράφου.
Ε ναι λοιπόν, όλοι έχουν περάσει έστω και ένα βράδυ στις Κούκλες. Κι ας το διαψεύδουν οι ίδιοι το επόμενο πρωί, κι ας κάνουν πως δεν τις ξέρουν όταν τις συναντούν στον δρόμο, όταν φεύγει η βραδινή τους λάμψη με το ξημέρωμα.
Οι Κούκλες κατάφεραν να γίνουν το προπύργιο μιας underground κουλτούρας που στον κινηματογράφο λέγεται Αrthouse.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε η αναφορά στον κινηματογράφο, καθώς οι Κούκλες αποτέλεσαν ένα από τα μεγαλύτερα σημεία αναφοράς για τον Πάνο Κούτρα, όταν εκείνος αποφάσισε να κάνει την “Στρέλλα”.
Ανεξάρτητες και ελεύθερες, που όλη η Αθήνα έχει περάσει από εκείνο το στενό στο Κουκάκι και ίσως οι πιο τυχεροί να άκουσαν εκεί τα καλιαρντά, όπως τα διέσωσε ο Ηλίας Πετρόπουλος.
Μα το σημαντικότερο από όλα είναι, ότι αποτέλεσε επαγγελματική στέγη για δεκάδες trans που μέχρι τότε η μόνη τους εργασία που ήταν αποδεκτή ήταν το πεζοδρόμιο. Ποιoς εργοδότης την δεκαετία του 90′ θα έπαιρνε για υπάλληλο μια τρανς εκτός από την Μαριλoύ; Kάπως έτσι δημιουργήθηκε μεν ένας χώρος εστίασης, αλλά και ένα καταφύγιο.
Μπορεί η Μαριλού να μην δίνει πλέον συνεντεύξεις, αλλά κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί το πόσα προσέφερε και πόσο άλλαξε τη ζωή πολλών ατόμων που γεννήθηκαν σε λάθος σώμα.
Είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια συζήτηση με την Εκάτη Σταματίου και τη Μάνια Λεμπέση, αλλά και να συναντήσουμε τη Μαριλού παρέα με την Εύα Κουμαριανού.
Εκάτη Σταματίου
– Εκάτη, πώς νιώθεις που είσαι στη Θεσσαλονίκη;
– Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι στη Θεσσαλονίκη, είναι η τρίτη φορά που έρχομαι.
Και τις τρεις φορές έχω έρθει όμως για σόου, δεν έχω καταφέρει να κάτσω και να κάνω διακοπές, αλλά θέλω πάρα πολύ γιατί μ’ αρέσει ο κόσμος της Θεσσαλονίκης, η ενέργεια που έχει αυτή η πόλη. Πρέπει κάποια στιγμή να έρθω για διακοπές.
“Εκεί μέσα μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα”
– Τι σημαίνουν για σένα οι Κούκλες;
– Οι Κούκλες και για εμένα και για όλον τον κόσμο είναι μια ιστορία, γιατί έχει βοηθήσει πολύ την Trans κοινότητα. Είναι μοναδικό μαγαζί, κι αυτό που κάνουμε δεν το κάνουν άλλα μαγαζιά, δεν υπάρχει παρόμοιο μαγαζί. Είναι ένας τρόπος έκφρασης, εκεί μέσα μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα, είναι κάτι το μοναδικό, δεν θα το άλλαζα με τίποτα.
– Πώς συνδυάζεται η διασκέδαση με τον τρόπο έκφρασης και τον πολιτισμό;
– Συνδυάζονται πολύ ωραία, υπάρχει ένα τόσο γλυκό δέσιμο, γιατί η διασκέδαση και το Drag κολλάνε ωραία και μαζί με την ενέργεια του κόσμου νομίζω είναι πολύ ωραίο το όλο αποτέλεσμα και ο κόσμος το χαίρεται.
– Όταν ανεβαίνεις στην σκηνή πώς νιώθεις;
– Άγχος! Πάντα έχω άγχος. Και τώρα που σου μιλάω έχω άγχος. Αλλά εντάξει, αυτό φεύγει μετά.
– Η άποψη της ελληνικής κοινωνίας έχει αλλάξει για τη Drag σκηνή και τα queer άτομα;
– Ναι, έχει αλλάξει, αλλά όχι τόσο, όσο θα έπρεπε. Θα έπρεπε να είχε αλλάξει περισσότερο και πιστεύω να αλλάξει. Ίσως για τις νεότερες γενιές να είναι διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με τις παλαιότερες, ίσως…
– Είσαι αισιόδοξη;
– Ναι, δεν γίνεται αλλιώς.
– Τι θες να πάρει κάποιος μαζί του όταν φεύγει από το μαγαζί;
– Θέλω να έχει μια πληρότητα, να περάσει καλά, να το γουστάρει. Θέλω να φύγει με ωραία ενέργεια ανανεωμένος στην ψυχολογία του.
– Είχες ποτέ απρόοπτα στα σόου σου;
– Εννοείται! Επειδή αλλάζουμε Act πολύ γρήγορα, γιατί μέσα σε 5-7 λεπτά πρέπει να αλλάξουμε τα πάντα πάνω μας, makeup, μαλλιά, ρούχα, παπούτσια και να ξαναβγούμε στην σκηνή, μου έχει τύχει να βγω και να μου φύγει η περούκα κατά τη διάρκεια του σόου, μου έχει φύγει επίσης πέδιλο και έχω κάνει το μισό σόου με ένα παπούτσι.
– Αγαπημένο act έχεις;
– Lady Gaga και Lisa Minnelli με διάφορα!
“Οι νέες Ντραγκ Κουίν δεν μπορούν να απορροφηθούνε στον χώρο”
– Τι θα ήθλες να πεις σε έναν υποψήφιο θαμώνα του Show;
– Σε αυτούς που δεν έχουν έρθει, θα τους πρότεινα να έρθουν να το δούνε για να μάθουν ποιες είμαστε, να δουν τι κάνουμε. Είναι πολύ σημαντικό να μάθει ο κόσμος τι κάνουμε και μακάρι να υπάρξουν περισσότερες ευκαιρίες. Να μην είναι μόνο οι Κούκλες, να ανοίξουν και άλλα μαγαζιά που θα κάνουνε παρόμοια σόου, γιατί πιστεύω ότι χρειάζεται τα νέα παιδιά να απορροφηθούν. Δεν υπάρχουνε μαγαζιά και οι νέες Ντραγκ Κουίν δεν μπορούν να απορροφηθούνε στον χώρο.
– Είναι το ντραγκ ένα μέσο για να γνωρίσει κάποιος τον εαυτό του καλύτερα;
– Ναι σίγουρα, και μέσα από τα σόου και μέσα από την συμβίωση με τα άλλα κορίτσια. Το πώς συμβιώνουμε μαζί είναι μεγάλο μάθημα.
Μάνια Λεμπέση
– Μάνια, πες μας πώς νιώθεις που βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη;
– (Γελάει), γελάω γιατί εδώ μεγάλωσα αγάπη μου! Καλαμαριά βέβαια, στη Σοφούλη!
– Α, στα βαριά της Καλαμαριάς!
– Ε βέβαια αγάπη μου, το σχολείο μου ήταν δίπλα από τα Ανάκτορα και το Κόδρα!
– Άρα ξέρεις καλά το κοινό της Θεσσαλονίκης;
-Έφυγα Αθήνα, αλλά όσες φορές κι αν έχω έρθει και έχω ζήσει το κοινό της Θεσσαλονίκης, δεν παίζεστε ρε παιδιά, είναι υπέροχο!
“Το ντραγκ είναι τέχνη”
– Υπάρχει κάτι που θες να αλλάξει σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζεστε οι καλλιτέχνες αυτού του είδους στην Ελλάδα;
-Ναι, να εξαλειφθεί και η παραμικρή αμφιβολία ότι δεν κάνουμε τέχνη. Γιατί το ντραγκ είναι τέχνη.
-Αν μπορούσες να κάνεις μια συνεργασία με έναν καλλιτέχνη ποιός/α θα ήταν και γιατί;
-Με την Άννα Βίσση εννοείται αγάπη μου! Γιατί την λατρεύω.
-Πόσο δύσκολα συνδυάζεται χιούμορ πολιτισμός, θάρρος και γλίτερ σε ένα σόου;
-Δεν είναι δύσκολο. Για να προσεγγίσεις κάποιους καλλιτέχνες και να τους ενσαρκώσεις με ευγένεια, αξιοπρέπεια και σεβασμό, είτε έχουν φύγει από τη ζωή είτε όχι, είναι θεμιτό και το επιδιώκουμε είναι όμως και δύσκολο.
– Μπορείς να μου πεις ποια ήταν για σένα η συγκινητικότερη στιγμή στις «Κούκλες»;
– Όταν τραγούδησα «Το Πάτωμα» στα γόνατα της Τάνιας Τσανακλίδου σε live. Συγκλονιστική στιγμή για μένα.
– Θεωρείς ότι η ελληνική κοινωνία έχει ξεπεράσει τα ταμπού που έχει απέναντι στις Trans;
– Όχι ακόμη, αλλά είμαστε σε πολύ καλύτερο δρόμο απ’ ότι κάποια χρόνια πίσω.
“Περνάμε καλά, πάμε μπροστά, μην τα θεωρούμε όλα μαύρα”
– Έχεις αισιοδοξία λοιπόν.
-Αρκετή ρε παιδιά, ας μην είμαστε απαισιόδοξοι. Όχι όχι! Περνάμε καλά, πάμε μπροστά, μην τα θεωρούμε όλα μαύρα, όχι.
– Κούκλες για εσένα τι είναι;
-Η εύκαιρα να γίνω γνωστή, δυνατότητα να κάνω την τέχνη που γουστάρω είτε το τραγούδι, είτε η μίμηση και τις ευχαριστώ πολύ.
