Μέχρι πότε ΔΕΝ θα το λέμε γυναικοκτονία;(!)

19 Ιουλίου 2021

«Πόσες ακόμα θα χρειαστούν να προστεθούν στην λίστα», λέει ένας στίχος του κομματιού «γυναικοκτονία» του Έλληνα youtuber Lynx με αφορμή τη δολοφονία της Κάρολαϊν τον περασμένο μήνα από τον σύζυγο της. Δυστυχώς, άλλη μία γυναίκα έρχεται να προστεθεί στη λίστα των θυμάτων γυναικοκτονιών στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά ήταν η 26χρονη Γαρυφαλλιά Ψαράκου, τη ζωή της οποίας αποφάσισε να στερήσει ο 30 ετών σύντροφος της στην διάρκεια των διακοπών τους στη Φολέγανδρο. Όπως ομολόγησε ο ίδιος, μετά από έντονους καυγάδες που είχαν, ενώ βρίσκονταν εν κινήσει στο αυτοκίνητο, έθεσε το όχημα εκτός δρόμου σε μία βραχώδη πλαγιά και ύστερα έσπρωξε την Γαρυφαλλιά προς την θάλασσα η οποία φαίνεται αρχικά να χτύπησε σε κάποια βράχια και στη συνέχεια να κατέληξε στην θάλασσα όπου βρέθηκε πνιγμένη.

Τόσο ο θάνατος της Κάρολαϊν όσο και αυτός της Γαρυφαλλιάς δεν αποτελούν τα μοναδικά περιστατικά γυναικοκτονιών στην Ελλάδα αλλά έρχονται να συνεχίσουν το σερί τέτοιων φαινομένων που παρατηρούνται ολοένα και συχνότερα στη χώρα μας. Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ το διάστημα 2013-2018, 69 γυναίκες βρήκαν τον θάνατο με την κατηγορία της ενδοοικογενειακής βίας, ποσοστό 30-50% σε σχέση με το συνολικό αριθμό γυναικών θυμάτων ανθρωποκτονιών, ενώ αντίστοιχα το 2019, 8 γυναίκες δολοφονήθηκαν από κάποιο μέλος της οικογένειας τους, ποσοστό περίπου 42,1% του συνόλου.

Και ο λόγος όλων αυτών των δολοφονιών; Η κακιά στιγμή; Επειδή χάλασε η φάση; Επειδή τσακωθήκαμε; Η Ελένη Τοπαλούδη, η Κάρολαϊν, η Γαρυφαλλιά και πόσες άλλες γυναίκες αποτέλεσαν θύματα έμφυλης βίας. Δολοφονήθηκαν επειδή ήταν γυναίκες. Επειδή τόλμησαν να διεκδικήσουν τη σεξουαλική τους αυτοδιάθεση, την κυριαρχία στο ίδιο τους το σώμα, την ελεύθερη επιλογή συντρόφου, την ελεύθερη επιλογή να φύγουν από έναν γάμο, το δικαίωμα στην ισότητα απέναντι στα δύο φύλα. Η επιβολή της κυριαρχίας απέναντι στη γυναίκα, στο «αδύναμο» όπως χαρακτηρίζεται πολλές φορές λανθασμένα φύλο, είναι απόρροια μιας σειράς πατριαρχικών κανόνων και συμβουλών που αναπόφευκτα η κοινωνία «βομβαρδίζει» τα μυαλά των αγοριών από μικρή ηλικία. Οι φράσεις όπως «οι άντρες δεν κλαίνε», «να βρεις ένα κορίτσι για σπίτι, να σου μαγειρεύει, να σε πλένει, να σε προσέχει, να κάνει τα παιδιά σου» είναι φράσεις τις οποίες ακούμε μέχρι σήμερα και σύμφωνα με τις οποίες γαλουχούνται τα αγόρια από το οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον, ενώ αντίστοιχα τα κορίτσια οφείλουν να είναι πιστές στον άντρα τους και να δέχονται οποιαδήποτε συμπεριφορά και πράξη δίχως να μιλάνε.

Το 2021 είναι αναμφίβολα μια χρονιά που σημαδεύεται από τις αποκαλύψεις περί βιασμών, περί παρενοχλήσεων, περί δολοφονιών απέναντι σε γυναίκες. Συνήθως από τον σύζυγο, από τον πατέρα, από τον προπονητή, από τον δάσκαλο, από τον αστυνομικό. Από άτομα που θέλησαν να κυριαρχήσουν, να «αναδείξουν τον ανδρισμό τους» σε βάρος μιας γυναίκας. Γιατί έτσι μεγάλωσαν, έτσι έμαθαν και έτσι πιθανόν να έβλεπαν να συμπεριφέρεται ο πατέρας τους απέναντι στη μάνα τους.

Ιανουάριος:55χρονη στα Χανιά/ Απρίλιος:Κωνσταντίνα Τσάπα στο Πήλιο/ Μάιος:Καρολάιν στα Γλυκά Νερά / Ιούνιος:64χρονη στην Αγ. Βαρβάρα / Ιούλιος:Γαρυφαλλιά στη #φολεγανδρο Όλες θύματα των συντρόφων τους.Οι γυναικοκτονίες είναι πραγματικότητα όχι αποκύημα φαντασίας των φεμινιστριών.

— Αναστασία Γιάμαλη (@AGiamali) July 18, 2021

Αντί λοιπόν να κλείνουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας και να εμφανιζόμαστε σοκαρισμένοι σε κάθε αποτρόπαιο συμβάν έμφυλης βίας μέχρι την επόμενη μέρα, οφείλουμε να μάθουμε από αυτά ώστε να θέσουμε τις βάσεις για μία καλύτερη κοινωνία. Αντί να προσπαθούμε να προστατεύσουμε τις γυναίκες από τα «τέρατα» της κοινωνίας, τους μελλοντικούς επίδοξους βιαστές ή δολοφόνους είναι καλύτερο να καταπολεμάμε το πρόβλημα από τις ρίζες του. Να εφοδιάζουμε τους μελλοντικούς άντρες με το πιο σημαντικό αγαθό. Τον σεβασμό απέναντι στα φύλα. Μέχρι πότε λοιπόν κάθε γυναίκα θα αναγκάζεται να ζει σε ένα περιβάλλον ανασφάλειας και φόβου. Θα φοβάται να κυκλοφορεί μόνη της στους δρόμους. Θα υπομένει σε βιασμούς, σε ξυλοδαρμούς, σε δολοφονίες και θα φοβάται να μιλήσει. Μέχρι η κοινωνία να θέσει ως προτεραιότητα τον σεβασμό ανάμεσα στα δύο φύλα. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ορθά οικογενειακά πρότυπα, από σωστή διαπαιδαγώγηση στο σχολείο, από τη δράση της κοινωνίας μέσα από την παροχή άμεσης στήριξης των θυμάτων, αλλά και μέσα από πράξεις που καταδικάζουν φαινόμενα, όπως οι γυναικοκτονίες. Με λίγα λόγια μέσα από την υπεύθυνη στάση της κοινωνίας, αλλά και του καθένα από εμάς ξεχωριστά. Μέχρι λοιπόν να μάθουμε να σεβόμαστε την μητέρα μας, την κοπέλα μας, την κόρη μας ή το κορίτσι που θα συναντήσουμε τυχαία στο πεζοδρόμιο τέτοια φαινόμενα θα συνεχίσουν να λαμβάνουν χώρα και η λίστα των θυμάτων θα μεγαλώνει. Θα κλείσω το κείμενο με το παρακάτω tweet: https://twitter.com/sisyfos73/status/1416679728543633408