Βαλσαμώστε τον…

5 Ιουλίου 2021

Η Εθνική Ομάδα έχασε την ευκαιρία να πετάξει για το Τόκιο, αλλά κέρδισε κάτι πολύ πιο σημαντικό. Ένα νέο πλάνο λειτουργίας, ένα modus operandi έξω από τα συνηθισμένα, μακριά από το λεγόμενο σκεπτόμενο μπάσκετ που ναι μεν χάρισε τις επιτυχίες της χρυσής δεκαετίας του 2000, ωστόσο η επόμενη έδειξε ότι αυτό το σύστημα χρήζει σίγουρα αναδιοργάνωσης, αν όχι οριστικής εγκατάλειψης. Μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες, ο Ρικ Πιτίνο με την παρουσία του στην άκρη του πάγκου της επίσημης αγαπημένης έδειξε τον δρόμο για το αύριο. Γρήγορο (όχι βιαστικό) μπάσκετ, αμυντικό και επιθετικό τρανζίσιον, μακρινά σουτ. Με λίγα λόγια ό,τι έλειπε από την Εθνική στις προηγούμενες μεγάλες διοργανώσεις. Η ρητή και απαραβίαστη εντολή που έδωσε ο αμερικανός coach στους γκαρντ της ομάδας να περνούν το κέντρο το πολύ σε τέσσερα δευτερόλεπτα δείχνει ένα μέρος της φιλοσοφίας του, η οποία για τα ισχύοντα ελληνικά μπασκετικά δεδομένα μπορεί να θεωρηθεί κι ως μία μίνι «επανάσταση». Ήρθε ο γερο-Ρικ να μας αλλάξει αυτά που ξέραμε τόσα χρόνια διάβασα κάπου και πράγματι αυτός ήταν ο σκοπός του. Βλέποντας το οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ σε διαρκή κάμψη, ο Πιτίνο επιχείρησε να δώσει τον τόνο της νέας εποχής, τι κι αν ο ίδιος πλησιάζει την όγδοη δεκαετία της ζωής του. Αν ήμουν ο Βαγγέλης Ιωάννου, πέρα από το τετριμμένο προσωνύμιο του «Greek Pitino» θα του έδινα και ένα ακόμα: «Πιτίνο ο αναμορφωτής». Έχοντας φάει με το κουτάλι τα κολεγιακά γήπεδα στις ΗΠΑ, ο Πιτίνο αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα μεγάλο κεφάλαιο για τις αναπτυξιακές ηλικίες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η διάθεσή του να προπονήσει την εθνική ομάδα των νέων και άβγαλτων ελλήνων κι όχι κάποια ομάδα, γεμάτη κορυφαίους αστέρες μαρτυρά αφενός την εκτίμηση που τρέφει για το ελληνικό μπάσκετ -με τα καλά του και τα κακά του- και αφετέρου την προσπάθειά του να βοηθήσει και να προσφέρει την απαραίτητη τεχνογνωσία για την επόμενη μέρα. Το έβλεπε κανείς στις δηλώσεις του ότι το είχε μεράκι να προπονήσει αυτούς τους παίκτες, θεωρώντας προσωπική πρόκληση, να καταφέρει να μετουσιώσει σε ένα ομοιογενές και ανταγωνιστικό σύνολο την Εθνική Ομάδα, η οποία παρά τις ηχηρές απουσίες, έδειξε ένα πρόσωπο υπεράνω των προσδοκιών, έστω κι αν η πολυπόθητη πρόκριση χάθηκε από τον νέο κακό μας δαίμονα. Ο ίδιος στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, μετά το τέλος του αγώνα με την Τσεχία ανήγγειλε την αποχώρησή του από τον πάγκο της Εθνικής, εφόσον όμως γίνουν οι κατάλληλες διεργασίες με τη νέα διοίκηση της ΕΟΚ, θαρρώ ότι ο τρελο-αμερικάνος θα δελεαστεί από το ενδεχόμενο να προπονήσει μία πλήρη Εθνική Ομάδα με ηγέτη φυσικά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

It was a fabulous run coaching the players of Greece. They have great passion and I’ll always be rooting for them from afar. Principles and style were learned and the future is bright!

— Rick Pitino (@RealPitino) July 5, 2021

Just said farewell to my Greek players and staff. I realize this morning how each one of them is so special. Going to miss them and their incredible effort. Til we meet again my brothers!

— Rick Pitino (@RealPitino) July 5, 2021

Είτε μείνει, είτε φύγει από το τιμόνι της Εθνικής, το ελληνικό μπάσκετ έχει μόνο να κερδίσει από το σύντομο πέρασμά του, τόσο στον Παναθηναϊκό, όσο και στην Εθνική. Μέσα σε μόλις έναν μήνα, ο Πιτίνο κατόρθωσε να αφήσει πολλά περισσότερα πίσω του από όσα άφησαν συνολικά οι προκάτοχοι του την τελευταία δεκαετία. Εδώ θα πρέπει να σταθούμε και στην παρουσία τριών αξιόλογων ελλήνων προπονητών στο επιτελείο του Πιτίνο (Μανωλόπουλος, Παπαθεοδώρου, Σκουρτόπουλος), οι οποίοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον 68χρονο τεχνικό και συνέβαλαν τα μέγιστα στη θετική πορεία της ομάδας στον Καναδά. Ο τεχνικός της Iona πίστεψε στις δυνατότητες των παικτών που είχε στη διάθεσή του και φρόντισε να δημιουργήσει μία καλοκουρδισμένη μηχανή, αφού πρώτα «έφτιαξε» ψυχολογικά τους παίκτες και ένωσε τα αποδυτήρια. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έδωσε λύσεις εκεί όπου η ομάδα είχε τραβήξει χειρόφρενο. Ο «μιλανέζος» πλέον Ντίνος Μήτογλου έδειξε ότι η Εθνική έχει βρει πραγματικά ένα σπουδαίο τεσσάρι για την επόμενη δεκαετία. Ο Λεωνίδας Κασελάκης έκανε τη βρώμικη δουλειά σε άμυνα και επίθεση. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο απέδειξε ότι δικαίως θεωρείται ένα ακατέργαστο διαμάντι. Ο Βασίλης Καββαδάς ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του και στις δύο ρακέτες, τόσο με τα φύσει αθλητικά του προσόντα, όσο και με τις τεχνικές του αρετές. Ο 20χρονος Νίκος Ρογκαβόπουλος, παρά την πολύμηνη αποχή από τα γήπεδα, έδωσε δείγματα του απαράμιλλου ταλέντου του. Τα βαρόμετρα αυτής της Εθνικής, Σλούκας και Καλάθης απέδειξαν εκ νέου γιατί θεωρούνται ένα από τα κορυφαία δίδυμα γκαρντ στην Ευρώπη, ενώ φέρεται να βρήκαν και την απαραίτητη χημεία με το θωρηκτό Παπαγιάννη, που δείχνει πιο ώριμος από ποτέ.

Το run ‘n’ gun παιχνίδι που εντυπωσίασε τους έλληνες φιλάθλους συνδυάστηκε με τα αμυντικά deflections, προσθέτοντας νέα στοιχεία καινοτομίας στον τρόπο παιχνιδιού της Εθνικής, μοναδικό μελανό σημείο της οποίας ήταν η αμυντική της προσήλωση και οι ανοιχτοί χώροι που άφηνε σε drive, η πλειοψηφία των οποίων στον αιφνιδιασμό. Οι αμαθείς προς αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού έλληνες παίκτες ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του προπονητή, ωστόσο τα κενά απόδοσης που είχαμε και στα τέσσερα ματς στη Βικτώρια στοίχισαν εν τέλει την πρόκριση στο κρισιμότερο παιχνίδι. Αν είναι να κρατήσουμε κάτι από το λεγόμενο σκεπτόμενο μπάσκετ του παρελθόντος, αυτό είναι η σκληρότητα στην άμυνα την οποία είδαμε σε επαρκή βαθμό μόνο στο δεύτερο ημίχρονο με την Τουρκία. Η συνεχής κίνηση στην επίθεση και η γρήγορη μετάβαση δημιουργεί εύλογα κόπωση και κενούς χώρους στην άμυνα, κάτι που η Εθνική καλείται να δουλέψει αν συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο παιχνιδιού. Επόμενος στόχος της Εθνικής είναι φυσικά το Eurobasket σε 14 μήνες, εκεί όπου αν όλα πάνε καλά από τραυματισμούς, η Εθνική Ομάδα θα έχει μία σημαντική ευκαιρία διάκρισης, η οποία πολλαπλασιάζεται στην περίπτωση που ενσωματωθεί και ο Γιάννης. Με ή χωρίς τη φυσική παρουσία του Πιτίνο στον πάγκο, η Ελλάδα θα έχει βάσιμες ελπίδες για κάτι καλό, εάν τα διδάγματα του αμερικανού coach δεν μετατραπούν σε άτοπα πυροτεχνήματα.