Η Λετισιά Κολομπανί μάς εισάγει στον κόσμο του μυθιστορήματός της με τίτλο «Η πλεξούδα» μέσα από τον ορισμό της λέξης αυτής. Μας ενημερώνει πως πλεξούδα είναι «το σύμπλεγμα από τρεις τούφες μαλλιά ή από τρία νήματα που πλέκονται μεταξύ τους»· ό,τι ακριβώς συμβαίνει και με τις τρεις ηρωίδες αυτού του έργου, των οποίων οι ζωές πλέκονται με κάποιον τρόπο που οι ίδιες δεν γνωρίζουν.
Τρεις γυναίκες. Τρεις ήπειροι. Τρεις διαφορετικοί κόσμοι ξεπροβάλλουν μπροστά μας μέσα από την αφήγηση των ιστοριών τους.
Η πρώτη γυναίκα που γνωρίζουμε είναι η Σμίτα. Μια γυναίκα από το χωριό Μπαντλαπούρ της Ινδίας, η οποία ανήκει στην κάστα των Ανέγγιχτων, της κατώτερης κοινωνικής τάξης στην Ινδία. Δουλειά της είναι να καθαρίζει περιττώματα ανθρώπων υψηλότερης κάστας. Είναι μια δουλειά που περνάει από τη μάνα στην κόρη. Η Σμίτα, όμως, δεν ονειρεύεται αυτήν τη ζωή για τη μονάκριβη κόρη της. Θέλει να της προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον και για αυτό αγωνίζεται ενάντια στην κοινωνική αυτή συνθήκη που ελέγχει τη μοίρα τους, με κίνδυνο ακόμα και τη ζωή της.
Η δεύτερη είναι η Τζούλια, η οποία ζει στο Παλέρμο της Σικελίας με την οικογένειά της. Είναι μια νέα γυναίκα, η οποία σε μια στιγμή και μέσα στην ανεμελιά της νιότης της επιφορτίζεται με μεγάλες ευθύνες κι έρχεται αντιμέτωπη με δύσκολες συνθήκες. Έτσι ξεκινά η πορεία της προσπάθειάς της να βρει λύση, ώστε να μην χαθεί η οικογενειακή τους επιχείρηση.
Η τρίτη γυναίκα είναι η Σάρα. Μια μεγαλοδικηγόρος που ζει στο Μόντρεαλ του Καναδά με την κόρη και τα δίδυμα αγόρια της. Η Σάρα είναι μια ανεξάρτητη γυναίκα αφοσιωμένη στην καριέρα της. Ένα πρόβλημα υγείας, όμως, έρχεται να ταρακουνήσει τη μέχρι τότε «στρωμένη» ζωή της και να την φέρει αντιμέτωπη με τον κοινωνικό αποκλεισμό στο εργασιακό της περιβάλλον.
Είναι τρεις γυναίκες της σύγχρονης εποχής, των οποίων οι ιστορίες εναλλάσσονται μέσα στο βιβλίο και έτσι ξεδιπλώνεται σιγά σιγά, με λιτό τρόπο και χωρίς αφηγηματικές υπερβολές η προσωπική μάχη που δίνει η καθεμιά ενάντια στις κοινωνικές αδικίες, στη μείωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την περιθωριοποίηση, την αμφισβήτηση, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα για το φύλο, έχοντας ως φόντο την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της υπονόμευσης της ανθρώπινης αξίας.
Οι ιστορίες στην αρχή μοιάζουν σαν να μην έχουν καμιά απολύτως σύνδεση μεταξύ τους. Μέσα από την εξέλιξή τους, όμως, αντιλαμβανόμαστε πως τις τρεις αυτές γυναίκες τις συνδέουν οι αξίες και τα ιδανικά, αλλά κι οι αδικίες και τα ανθρώπινα δεινά, τα οποία δεν έχουν πατρίδα, ούτε θρησκεία, ούτε κοινωνική τάξη. Είναι πανανθρώπινα. Έτσι, προβάλλεται το δικαίωμα όλων μας να παλεύουμε και να διεκδικούμε έναν καλύτερο κόσμο, πιο δίκαιο και πιο ανθρώπινο, όπου μας χωράει όλους.
Αυτές οι τρεις γυναίκες το τόλμησαν και -πέρα από τις αντιξοότητες που αντιμετώπισαν- με κάποιον τρόπο λυτρώθηκαν. Αποτελούν, λοιπόν, ένα παράδειγμα δύναμης και αισιοδοξίας για την καθεμιά και τον καθένα από εμάς. Ειδικά στις μέρες μας, που παρατηρείται έξαρση των φαινομένων κοινωνικού ρατσισμού, σεξισμού, αδικίας κι εκμετάλλευσης, αυτό το μυθιστόρημα έρχεται να αποτυπώσει με όμορφο κι απλό τρόπο την εποχή του.
«Η πλεξούδα» της Λετισιά Κολομπανί είναι, θα λέγαμε, ένα έργο στοργής και αγάπης προς το συχνά αόρατο και αγνοημένο έργο των γυναικών όλου του κόσμου.
Τίτλος: Η πλεξούδα
Συγγραφέας: Λετισιά Κολομπανί
Μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 272
