16 Μαρτίου 2021
Το δέμα είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα βιβλία στη Γερμανία, καθώς βρέθηκε στη κορυφή των best sellers για περίπου πέντε μήνες. Πέρα από αυτή τη διάκριση, το 2016 έλαβε και ευρωπαϊκό βραβείο αστυνομικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ανατρεπτικό αστυνομικό θρίλερ από έναν αρκετά γνωστό συγγραφέα, τον Sebastian Fitzek.
Όλα ξεκίνησαν όταν η πρωταγωνίστρια (Έμμα) αποφάσισε να κοιμηθεί σε ένα ξενοδοχείο του Βερολίνου μετά από μία εξουθενωτική παρουσίαση που είχε σε ένα συνέδριο εκεί κοντά. Η Έμμα ήταν ψυχολόγος και την είχαν καλέσει να παρουσιάσει ένα πείραμά της που καταδείκνυε την λανθασμένη αντιμετώπιση των ασθενών από τους γιατρούς.
Εκείνο το ένα και μοναδικό βράδυ που πέρασε στο ξενοδοχείο θα της έμενε για πάντοτε αξέχαστο. Η εμπειρία αυτή την ώθησε στην απομόνωση. Αυτή η απομόνωση ήταν τόσο μεγάλη που έξι μήνες μετά από εκείνη την ημέρα δεν είχε βγει ούτε μία φορά έξω από το σπίτι της. Βεβαίως, και μέσα στο σπίτι της τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα. Παντού έβλεπε σκιές, είχε εγκαταστήσει κάμερες σε όλα τα δωμάτια και διαρκώς αισθανόταν ότι κάποιος την παρακολουθούσε.
Και ενώ συνέχισε να πορεύεται χωρίς να συναντά κανέναν άλλο παρά μόνο οικεία της άτομα, ένα πρωί ο ταχυδρόμος της τής άφησε ένα δέμα για έναν γείτονά της που εκείνη δεν γνώριζε καν. Το μυαλό της άρχισε να δημιουργεί πολλά σενάρια, τα περισσότερα από τα οποία δεν έβγαζαν νόημα. Τελικά, μετά από λίγο δεν συγκρατήθηκε και άνοιξε το δέμα. Το θέαμα του περιεχομένου την άφησε αναίσθητη.
Σαν να μην έφτανε το δέμα, ο σκύλος της ξαφνικά δεν αισθανόταν καλά και με τον άντρα της εκτός σπιτιού η Έμμα αναγκάστηκε να βγει για πρώτη φορά, μετά από έξι μήνες, από το σπίτι της για να τον πάει στο γιατρό. Στο ιατρείο ανακάλυψε κάτι το οποίο δεν μπορούσε να κατανοήσει εκείνη τη στιγμή, αλλά θα εξηγούσε πολλά στη συνέχεια.
Στην επιστροφή της δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό και μπήκε παράνομα στο σπίτι για το οποίο προοριζόταν το δέμα που είχε λάβει εκείνο το πρωϊνό. Ο ιδιοκτήτης δεν ήταν μόνος και αυτό πανικόβαλλε την Έμμα που δεν αντέδρασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μέσα σε λίγες ώρες ήταν υποχρεωμένη να γυρίσει σε εκείνο το σπίτι και από τότε άρχισαν τα πράγματα να παίρνουν μία άλλη τροπή.
Το βράδυ εκείνης της μέρας θα έβλεπε την Έμμα να έχει σκοτώσει δύο άτομα, με τα ενοχοποιητικά στοιχεία να είναι περισσότερο κατασκευασμένα στο μυαλό της και λιγότερο πραγματικά.
Κάπως έτσι τα διηγήθηκε στο καλύτερό της φίλο (που τύχαινε να είναι δικηγόρος) τρεις εβδομάδες αργότερα στο γραφείο του. Παρ΄ όλα αυτά, στο τέλος της ομιλίας τους, το άτομο που τελικά συνελήφθη δεν ήταν η Έμμα, αλλά ένα πρόσωπο που ήταν υπεράνω πάσης υποψίας.
Ένα πραγματικό θρίλερ, με πολλές ανατροπές και διαρκή δράση. Πολλά από τα γεγονότα, όσο ασήμαντα κι αν φαίνονταν στην αρχή, βοηθούσαν την πλοκή της ιστορίας ξεδιπλώνοντας στοιχεία που ο αναγνώστης καλούνταν να τα αναγνωρίσει και να τα τοποθετήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να βγάζουν νόημα. Ο Fitzek “σκηνοθέτησε” αυτό το βιβλίο με μεγάλη επιδεξιότητα και το τέλος του ήταν αρκετά έξυπνο, αν και κάπως αναμενόμενο.
Μοναδική μου μομφή απέναντι στο βιβλίο είναι η φράση αυτή: «Σε μια κρίση οργής είχε εκσφενδονίσει μια κούπα με καφέ στον τοίχο της κουζίνας, αλλά ποτέ μα ποτέ έως τώρα δεν είχε σηκώσει χέρι πάνω της. Βέβαια, ούτε η Έμμα του είχε δώσει ποτέ -έως τώρα- έναν σοβαρό λόγο να το κάνει». Η φράση αυτή είναι ξεκάθαρα προσβλητική τόσο ως προς το γυναικείο φύλο όσο και ως προς την ανθρωπότητα – καμία πράξη δεν δικαιολογεί τη βία από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Το δέμα είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα βιβλία στη Γερμανία, καθώς βρέθηκε στη κορυφή των best sellers για περίπου πέντε μήνες. Πέρα από αυτή τη διάκριση, το 2016 έλαβε και ευρωπαϊκό βραβείο αστυνομικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ανατρεπτικό αστυνομικό θρίλερ από έναν αρκετά γνωστό συγγραφέα, τον Sebastian Fitzek.
Όλα ξεκίνησαν όταν η πρωταγωνίστρια (Έμμα) αποφάσισε να κοιμηθεί σε ένα ξενοδοχείο του Βερολίνου μετά από μία εξουθενωτική παρουσίαση που είχε σε ένα συνέδριο εκεί κοντά. Η Έμμα ήταν ψυχολόγος και την είχαν καλέσει να παρουσιάσει ένα πείραμά της που καταδείκνυε την λανθασμένη αντιμετώπιση των ασθενών από τους γιατρούς.
Εκείνο το ένα και μοναδικό βράδυ που πέρασε στο ξενοδοχείο θα της έμενε για πάντοτε αξέχαστο. Η εμπειρία αυτή την ώθησε στην απομόνωση. Αυτή η απομόνωση ήταν τόσο μεγάλη που έξι μήνες μετά από εκείνη την ημέρα δεν είχε βγει ούτε μία φορά έξω από το σπίτι της. Βεβαίως, και μέσα στο σπίτι της τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα. Παντού έβλεπε σκιές, είχε εγκαταστήσει κάμερες σε όλα τα δωμάτια και διαρκώς αισθανόταν ότι κάποιος την παρακολουθούσε.
Και ενώ συνέχισε να πορεύεται χωρίς να συναντά κανέναν άλλο παρά μόνο οικεία της άτομα, ένα πρωί ο ταχυδρόμος της τής άφησε ένα δέμα για έναν γείτονά της που εκείνη δεν γνώριζε καν. Το μυαλό της άρχισε να δημιουργεί πολλά σενάρια, τα περισσότερα από τα οποία δεν έβγαζαν νόημα. Τελικά, μετά από λίγο δεν συγκρατήθηκε και άνοιξε το δέμα. Το θέαμα του περιεχομένου την άφησε αναίσθητη.
Σαν να μην έφτανε το δέμα, ο σκύλος της ξαφνικά δεν αισθανόταν καλά και με τον άντρα της εκτός σπιτιού η Έμμα αναγκάστηκε να βγει για πρώτη φορά, μετά από έξι μήνες, από το σπίτι της για να τον πάει στο γιατρό. Στο ιατρείο ανακάλυψε κάτι το οποίο δεν μπορούσε να κατανοήσει εκείνη τη στιγμή, αλλά θα εξηγούσε πολλά στη συνέχεια.
Στην επιστροφή της δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό και μπήκε παράνομα στο σπίτι για το οποίο προοριζόταν το δέμα που είχε λάβει εκείνο το πρωϊνό. Ο ιδιοκτήτης δεν ήταν μόνος και αυτό πανικόβαλλε την Έμμα που δεν αντέδρασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μέσα σε λίγες ώρες ήταν υποχρεωμένη να γυρίσει σε εκείνο το σπίτι και από τότε άρχισαν τα πράγματα να παίρνουν μία άλλη τροπή.
Το βράδυ εκείνης της μέρας θα έβλεπε την Έμμα να έχει σκοτώσει δύο άτομα, με τα ενοχοποιητικά στοιχεία να είναι περισσότερο κατασκευασμένα στο μυαλό της και λιγότερο πραγματικά.
Κάπως έτσι τα διηγήθηκε στο καλύτερό της φίλο (που τύχαινε να είναι δικηγόρος) τρεις εβδομάδες αργότερα στο γραφείο του. Παρ΄ όλα αυτά, στο τέλος της ομιλίας τους, το άτομο που τελικά συνελήφθη δεν ήταν η Έμμα, αλλά ένα πρόσωπο που ήταν υπεράνω πάσης υποψίας.
Ένα πραγματικό θρίλερ, με πολλές ανατροπές και διαρκή δράση. Πολλά από τα γεγονότα, όσο ασήμαντα κι αν φαίνονταν στην αρχή, βοηθούσαν την πλοκή της ιστορίας ξεδιπλώνοντας στοιχεία που ο αναγνώστης καλούνταν να τα αναγνωρίσει και να τα τοποθετήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να βγάζουν νόημα. Ο Fitzek “σκηνοθέτησε” αυτό το βιβλίο με μεγάλη επιδεξιότητα και το τέλος του ήταν αρκετά έξυπνο, αν και κάπως αναμενόμενο.
Μοναδική μου μομφή απέναντι στο βιβλίο είναι η φράση αυτή: «Σε μια κρίση οργής είχε εκσφενδονίσει μια κούπα με καφέ στον τοίχο της κουζίνας, αλλά ποτέ μα ποτέ έως τώρα δεν είχε σηκώσει χέρι πάνω της. Βέβαια, ούτε η Έμμα του είχε δώσει ποτέ -έως τώρα- έναν σοβαρό λόγο να το κάνει». Η φράση αυτή είναι ξεκάθαρα προσβλητική τόσο ως προς το γυναικείο φύλο όσο και ως προς την ανθρωπότητα – καμία πράξη δεν δικαιολογεί τη βία από άνθρωπο σε άνθρωπο. 
