Με την καρό σημαία στο Άμπου Ντάμπι έπεσε η αυλαία και της φετινής F1. Ο τελευταίος αγώνας δεν είχε την αίγλη αλλά και τις μάχες που είχαν γίνει πέρσι, όμως πάντοτε ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς έχει τη δική του σημασία καθώς σηματοδοτεί το τέλος ενός κύκλου αλλά και τις αλλαγές στο grid της επόμενης χρονιάς. Οδηγοί όπως οι Φέτελ και Σουμάχερ δεν θα βρίσκονται και του χρόνου στη F1, ενώ rookies θα πάρουν την ευκαιρία τους (Σάρτζεντ και Ντε Βρις). Πριν ξεχαστεί αυτή η σεζόν και επικεντρωθούμε στην επόμενη, πάμε να δούμε μερικά σημεία – κλειδιά της φετινής χρονιάς.
Η χρονιά της απόλυτης κυριαρχίας και των ρεκόρ για τον Μαξ Φερστάπεν
Ο Ολλανδός πιλότος της Ρεντ Μπουλ δεν είχε κανέναν αντίπαλο τη φετινή σεζόν. Οι πρώτοι τρεις αγώνες ήταν προβληματικοί για τον ίδιο και τη Ρεντ Μπουλ αλλά από εκεί και μετά δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Έγινε ο πρώτος πιλότος στην ιστορία του αθλήματος που κατακτά 15 νίκες σε μία σεζόν, ξεπερνώντας κατά 2 νίκες τους Σουμάχερ και Φέτελ. Ακόμα, είχε τους περισσότερους βαθμούς σε μία σεζόν, ενώ βοήθησε την Ρεντ Μπουλ να επιστρέψει στην κορυφή των κατασκευαστών μετά από το 2013.
Και όλα αυτά ενώ στο πρώτο μισό της χρονιάς ο ρυθμός μεταξύ Ρεντ Μπουλ και Φεράρι ήταν πανομοιότυπος, και ειδικά στους πρώτους αγώνες έμοιαζε η Φεράρι να είναι αυτή που είχε το πάνω χέρι. Μοναδικά μελανά σημεία στην κατά τα άλλα θριαμβευτική χρονιά των Φερστάπεν και Ρεντ Μπουλ είναι: α) η απώλεια της δεύτερης θέσης στο πρωτάθλημα των οδηγών για το οποίο φέρει σημαντική ευθύνη ο Φερστάπεν που αγνόησε τις εντολές της ομάδας του και β) η ποινή που επιβλήθηκε στη Ρεντ Μπουλ για την ανάπτυξη και τη κατασκευή του μονοθέσιου του 2023 (7 εκατομμύρια δολάρια και 10% μείωση του χρόνου της στο αεροδυναμικό πάνελ).
Η σημαντική βελτίωση της Φεράρι αλλά και τα δείγματα πανικού που έδειξε σε αρκετές στιγμές
Ξεκινώντας τη χρονιά, η Φεράρι ευελπιστούσε να επιστρέψει στη κορυφή ύστερα από 15 χρόνια. Η χρονιά ξεκίνησε ιδανικά για την ίδια που έμοιαζε να είναι το πιο γρήγορο μονοθέσιο στις κατατακτήριες. Όμως, τα προβλήματα αξιοπιστίας που εμφανίστηκαν, σε συνδυασμό με τη χειρότερη φθορά των ελαστικών τους σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, την περιόρισαν στη δεύτερη θέση. Αν στην παραπάνω εξίσωση προσθέσουμε τα οδηγικά λάθη των πιλότων της, τις λανθασμένες στρατηγικές και τα λάθη στα πιτ στοπ καταλαβαίνει κανείς γιατί το ταβάνι της Φεράρι ήταν η δεύτερη θέση. Πάντως, μόνο επιτυχημένη μπορεί να θεωρείται η φετινή χρονιά πάνω στην οποία μπορούν να χτίσουν κάποιο μομέντουμ, έχοντας και μία μεγαλύτερη εμπειρία από τη μάχη για πρωταθλητισμό.
Η μεγάλη εξέλιξη της Μερσέντες μπορεί να τη βοηθήσει για το 2023
Μετά από 8 συναπτά έτη κυριαρχίας, η Μερσέντες κλήθηκε να δίνει μάχη για τη δεύτερη θέση, έχοντας ένα σαφώς χειρότερο μονοθέσιο. Ήδη από τις δοκιμές είχε φανεί η τεράστια διαφορά με τους πρωτοπόρους και αυτό αποδείχθηκε και κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Όμως, οι προσπάθειες που έγιναν στο εργοστάσιο αλλά και από τους οδηγούς στην πίστα τους δίνει τη δυνατότητα να ελπίζουν σε κάτι πολύ καλύτερο για του χρόνου. Η βελτίωση της απόδοσης της γερμανικής ομάδας ήταν μεγάλη μέσα στη χρονιά, ενώ κατάφερε να πάρει μία νίκη και μία πολ ποζίσιον. Στο δεύτερο μισό κατάφερε να κλείσει την ψαλίδα από την κορυφή, αφήνοντας έτσι υποσχέσεις για το 2023.
Η μάχη Αλπίν – Μακλάρεν ήταν προδεδικασμένη από πολύ νωρίς
Μπαίνοντας στη σεζόν και οι δύο ομάδες ήθελαν να βρίσκονται στην κορυφή του midfield. Ήταν φανερό, όμως, ότι η δυναμική τους ήταν εντελώς διαφορετική. Η Αλπίν έδειξε καθόλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος ότι ήταν η πιο γρήγορη ομάδα, αλλά τα προβλήματα αξιοπιστίας αλλά και ενδοοικογενειακές κόντρες δεν τους επέτρεψαν ποτέ να ξεφύγουν σε αυτήν τη μάχη. Από την άλλη πλευρά, η Μακλάρεν δυσκολεύτηκε αρκετά με την ισορροπία του μονοθεσίου της, παίρνοντας την πλειοψηφία των βαθμών της από τον Νόρις. Αυτό που την κράτησε στη διεκδίκηση της 4ης θέσης ήταν η αξιοπιστία της και μερικοί εντυπωσιακοί αγώνες του Νόρις. Παρόμοια μάχη αναμένεται και του χρόνου, έχοντας και οι δύο από έναν καινούργιο οδηγό.
Μερικοί οδηγοί που εντυπωσίασαν και άλλοι που απογοήτευσαν με τη παρουσία τους τη φετινή χρονιά
+ Αλεξάντερ Άλμπον: ο Ταϊλανδός οδηγός της Γουίλιαμς έκανε αρκετά καλούς αγώνες, ενώ διεκδικουσε συχνά και είσοδο στη δεκαπεντάδα στις κατατακτήριες. Οι βαθμολογούμενοι αγώνες του ήταν λίγοι, όμως με το μονοθέσιο που είχε στα χέρια του έκανε μία αρκετά καλή δουλειά.
– Ντάνιελ Ρικιάρντο: ο Αυστραλός έδειξε να απέχει πολύ από τον ρυθμό του ομόσταβλού του, διανύοντας τη χειρότερη χρονιά του στην F1. Ως αποτέλεσμα αυτής της πολύ μέτριας σεζόν είναι η αντικατάστασή του από τον Πιάστρι, έναν ρούκι που θα πάρει την πρώτη του ευκαιρία. Σίγουρα, δεν περίμενε τόσο άσχημα αποτελέσματα όταν υπέγραψε το τριετές του συμβόλαιο με τη Μακλάρεν το 2020, αλλά θα έχει την ευκαιρία να μείνει στον κόσμο της F1 ως τρίτος οδηγός της Ρεντ Μπουλ
+ Τζόου Γκουάνγιου: ο ρούκι της Άλφα Ρομέο έκανε μία καλή σεζόν για δεδομένα της δυναμικής του μονοθεσίου της ιταλικής ομάδας. Ήταν γρήγορος, έδειξε καλά στοιχεία, ενώ είχε και έναν έμπειρο ομόσταβλο που επιτάχυνε την εξέλιξή του. Είναι ένα πρότζεκτ που αν δουλευτεί μπορεί να προσφέρει πολλά στην Άλφα Ρομέο (ή Ζάουμπερ) τα επόμενα χρόνια.
– Πιερ Γκασλί: σκιά του εαυτού του ήταν φέτος ο Γάλλος, μένοντας πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό. Δεν είχε στα χέρια του ένα αξιόπιστο ή γρήγορο μονοθέσιο, αλλά οι αγώνες του ήταν αρκετά αδιάφοροι, συνήθως μακριά από τους βαθμούς. Το γυαλί με την οικογένεια της Ρεντ Μπουλ φαίνεται ότι έσπασε αρκετά νωρίς μέσα στη σεζόν, για αυτό και του χρόνου θα συνεχίσει στην Αλπίν, περιμένοντας βελτίωση στα αποτελέσματά του.
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με όλες τις προδιαγραφές να αποτελέσει μία συνέχεια της περσινής πολύ ανταγωνιστικής χρονιάς, όμως τα πάντα κρίθηκαν αρκετά νωρίς. Υπήρχαν οι ανακατατάξεις που είχαν υποσχεθεί οι αρμόδιοι που έφεραν τις σημαντικές αλλαγές στους κανονισμούς για τα φετινά μονοθέσια, αλλά δεν ήταν μία άκρως ενδιαφέρουσα σεζόν. Πλέον, τα βλέμματα και η προσοχή όλων στρέφεται στην κατασκευή των μονοθεσίων του νέου έτους, όταν και ελπίζουμε οι διαφορές μεταξύ των ομάδων να είναι πολύ μικρότερες.
