Τα Όσκαρ του NBA: Ποιος έπαιξε τον καλύτερο… ρόλο φέτος;

Ο Απρίλιος για το NBA είναι πάντοτε ένας ενδιαφέρων μήνας. Τελειώνει η κανονική σεζόν, διεξάγονται τα πλέι ιν και αρχίζουν τα πλέι οφ.

Τα βλέμματα των περισσότερων, όμως, συμπεριλαμβανομένου και των δικών μου πέφτουν σε κάτι άλλο: τα βραβεία που απονέμονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Για μια ακόμα χρονιά, σε πολλές κατηγορίες δεν υπάρχουν ξεκάθαρα φαβορί, κάτι που κάνει τα βραβεία όλο και πιο ελκυστικά. Οι κατηγορίες που θεωρώ πως έχουν τη μεγαλύτερη σημασία (και ανταγωνισμό) είναι τα εξής: του MVP, του DPOY και του MIP.

MVP

Ξεκινώντας από το σημαντικότερο, εκείνο του MVP υπάρχουν δύο διεκδικητές. Πρόκειται για τους Νικόλα Γιόκιτς και Σάι Γκίλτζεους Αλεξάντερ.

Ο Γιόκιτς κάνει μια εξωπραγματική χρονιά, έχοντας νούμερα PlayStation: 29,8 πόντους, 12,8 ριμπάουντ, 10,2 ασίστ και 1,8 κλεψίματα ανά αγώνα. Οι αριθμοί αυτοί είναι ατομικά ρεκόρ για έναν παίκτη που οδηγεί τους Νάγκετς στην 4η θέση της ανταγωνιστικής Δύσης. Δεν υπάρχει παίκτης που να μπορεί να τον σταματήσει στην επίθεση, ενώ έχει βελτιώσει και την αμυντική του προσήλωση. Είναι ο τρίτος παίκτης μετά τον Ρόμπερτσον και τον Γουέστμπρουκ (τέσσερις φορές) που έχουν μέσους όρους τριμπλ-νταμπλ. Είναι χάρμα οφθαλμών να τον βλέπεις στο παρκέ, με τις έξυπνες πάσες του και το old school ρεπερτόριό του κοντά στο καλάθι. Φέτος, όμως, εκτελεί σχεδόν πέντε τρίποντα ανά παιχνίδι με ποσοστό 42%.

Από την άλλη, ο σταρ των Θάντερ αριθμεί 32,6 πόντους, 5 ριμπάουντ, 6,2 ασίστ, 1,8 κλεψίματα και 1 μπλοκ ανά παιχνίδι. Έχοντας το καλύτερο ρεκόρ στη Δύση με 64 νίκες και 13 ήττες, ο Γκίλτζεους Αλεξάντερ έχει ανέβει επίπεδο φέτος. Είναι τρομερός αμυντικά, ένας από τους καλύτερους γκαρντ σε αυτό τον τομέα, εξαιτίας του ύψους του. Επιθετικά, έχει βελτιώσει το τρίποντό του, αλλά ακόμα βασίζεται πολύ στο mid range που είναι εκ των καλύτερων. Παράλληλα, είναι πολύ καλός στις διεισδύσεις πηγαίνοντας πολύ συχνά στη γραμμή των βολών, κάτι για το οποίο δέχεται κριτική.

Η επιλογή μου: Χωρίς πολλά να τους ξεχωρίζουν, θα επέλεγα τον Σάι για MVP, καθώς είναι ο πρώτος σκόρερ της λίγκας, στην καλύτερη ομάδα και είναι πολύ fun to watch παίκτης.

DPOY

Στην κατηγορία αυτή υπήρχε ένα μεγάλο φαβορί, ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα, αλλά τραυματίστηκε και πλέον δεν πληροί τα κριτήρια για να διεκδικήσει το βραβείο. Όποτε, για μένα η μάχη είναι μεταξύ του Έβαν Μόμπλεϊ, του Ντρέιμοντ Γκριν και του Ντάισον Ντάνιελς. Οι τρεις αυτοί παίκτες δεν έχουν και πολλά κοινά, όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τον αμυντικό τομέα. 

Ο Ντάνιελς είναι εξαιρετικός “κλέφτης” έχοντας τα περισσότερα κλεψίματα κατά μέσο όρο (3.1) αλλά και τα περισσότερα κλεψίματα συνολικά (219). Επιπλέον, έχει τα περισσότερα deflections ανά παιχνίδι με 5,9. 

Ο Γκριν χρησιμοποιεί περισσότερο την εμπειρία του και το υψηλό μπασκετικό IQ του για να καλύψει χώρους και να προσφέρει αμυντικά παρά την ηλικία και το ύψος του. Χρόνια τώρα οι Γουόριορς βασίζονται πάνω του και φέτος ο ίδιος κάνει μια εκπληκτική χρονιά αμυντικά.

Ο Μόμπλεϊ έχει κάπως παρόμοια χαρακτηριστικά με τον Γκριν, όντας αρκετά οξυδερκής στον αμυντικό τομέα. Έχει χρειαστεί να καλύψει τις ατέλειες των περιφερειακών του πολύ περισσότερο φέτος, και τα έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Βγαίνει στην περίμετρο, έχει γρήγορα πόδια, ενώ και κοντά στη ρακέτα είναι καλός παρτενέρ του Άλεν.

Η επιλογή μου: Οι περισσότεροι επιλέγουν τον Μόμπλεϊ ή τον Γκριν για αυτό το βραβείο, όμως, θα ήθελα να αναγνωριστεί η σκληρή δουλειά του Ντάνιελς, ο οποίος αναλαμβάνει να φυλάξει τον καλύτερο περιφερειακό της αντίπαλης ομάδας και να “προστατεύσει” τον κακό αμυντικά Τρε Γιανγκ.

MIP

Αυτή η κατηγορία εναπόκειται σημαντικά στον τρόπο με τον οποίο την προσεγγίζει κανείς. Υπάρχουν παίκτες που είχαν μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής και για αυτό αύξησαν τα στατιστικά τους, ενώ άλλοι κάνουν περισσότερα στα ίδια λεπτά. Εδώ είμαι μεταξύ των Κέιντ Κάνινγχαμ, Μαλίκ Μπίζλι και Κρίστιαν Μπράουν.

Ο Κάνινγχαμ έγινε για πρώτη φορά all-star φέτος και μάλλον θα μπει σε κάποιο από τα all-nba teams. Οι Πίστονς έχουν δείξει θεαματική άνοδο, όπως σημείωσα και σε προηγούμενο κείμενο, και αυτός είναι ο ηγέτης τους. Οι αριθμοί του είναι ανεβασμένοι και οδηγεί την ομάδα του στα πλέι οφ.

Ο συμπαίκτης του Κάνινγχαμ, Μαλίκ Μπίζλι έρχεται από τον πάγκο και προσφέρει την απαιτούμενη ενέργεια και το σκοράρισμα που χρειάζονται οι Πίστονς. Μπορεί να μην κάνει πολλά άλλα πράγματα, όμως είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει.

Τέλος, ο Κρίστιαν Μπράουν έχει βρει τον ρόλο του στο ρόστερ των Νάγκετς και αποτελεί τον δεύτερο πιο αξιόπιστο παίκτη του Ντένβερ, μετά τον Γιόκιτς. Στο τρίτο του έτος έκανε το “ξεπέταγμα” και πλέον έχει καθιερωθεί ως μια εξαιρετική δεύτερη ή τρίτη επιλογή.

Η επιλογή μου: Αν και πιθανότατα ο Κάνινγχαμ θα είναι ο νικητής αυτού του βραβείου, ο Μπράουν είναι αυτός που μου έχει προκαλέσει περισσότερο το ενδιαφέρον από τους υπόλοιπους.