Η ταινία The Killer κυκλοφόρησε μέσω της πλατφόρμας του Netflix στις 10 Νοεμβρίου, αν και η πρώτη προβολή έγινε στο φεστιβάλ της Βενετίας στις 3 Οκτωβρίου. Βασισμένη στο graphic novel του Alexis Nolent ακολουθεί έναν ικανό πληρωμένο δολοφόνο, ο οποίος θέλει να πάρει εκδίκηση από τους εργοδότες του, όταν βρίσκεται στο στόχαστρό τους, μετά από μία ανεπιτυχή δουλειά. Πίσω από την κάμερα είναι ο David Fincher, ενώ το σενάριο υπογράφει ο Andrew Kevin Walker, στη δεύτερη συνεργασία τους μετά το Seven, το μακρινό 1995. Πρωταγωνιστούν οι Michael Fassbender, Tilda Swinton, Charles Parnell, Sala Baker, Kerry O’Malley και Arliss Howard.
Αναμφίβολα, ένας από από τους πιο ικανούς και επιδραστικούς σκηνοθέτες των τελευταίων 30 ετών είναι ο David Fincher. Από το ανατριχιαστικό Seven μέχρι το κλειστοφοβικό Panic Room, από την τεστοστερόνη του Fight Club μέχρι τους τόνους ευφυΐας του Social Network, ο Fincher έχει αποδείξει, ότι εκτός από μπόλικο ταλέντο, διαθέτει και το θάρρος να δοκιμάζει τις δυνατότητές του σε ευρεία γκάμα θεματικών. Κάθε του ταινία, κάθε του πρότζεκτ συνιστά και πηγή έμπνευσης για πολλούς νέους που φιλοδοξούν να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο, κάθε του πλάνο μελετάται και μνημονεύεται.
Στη 12η ταινία του, ο σπουδαίος αυτός κινηματογραφιστής παίρνει ένα σχετικά απλό σενάριο, το μετατρέπει σε μία ατμοσφαιρική ταινία και to διανθίζει με το στοιχείο του υπαρξισμού. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκουμε τον Michael Fassbender, ο οποίος δίνει ακόμη μία σπουδαία ερμηνεία, θυμίζοντας κάτι από Alain Delon στο «Δολοφόνο με το Αγγελικό Πρόσωπο».
Έχοντας γενικά χαθεί από το προσκήνιο εδώ και λίγα χρόνια, καθώς αφιερώνει πολύ χρόνο σε αγώνες αυτοκινήτων, εδώ επιστρέφει και παραδίδει μαθήματα υποκριτικής. Μεθοδικός, σχολαστικός, διορατικός, ακριβής, ο δολοφόνος, του οποίου το όνομα, δε μαθαίνουμε ποτέ, ακολουθεί ένα συγκεκριμένο κώδικα, χωρίς να παρεκκλίνει ποτέ από αυτόν, τουλάχιστον ηθελημένα.
Μία σημαντική διαφοροποίηση συγκριτικά με άλλα πρότζεκτ παρόμοιας θεματολογίας είναι, ότι ο χαρακτήρας του Fassbender, παρά τις δεξιότητες και την εμπειρία που διαθέτει, δείχνει να φοβάται σε στιγμές, που τα πράγματα δεν πάνε βάσει σχεδίου, πινελιά που δημιουργεί μία πανέξυπνη και άκρως ενδιαφέρουσα αντίφαση.
Η κάμερα κλείνει προς το πρόσωπό του, τα ήδη μουντά χρώματα χάνονται, οι σφυγμοί ανεβαίνουν και το ψυχρό και άψυχο βλέμμα του γρήγορα μεταβάλλεται, ποτέ όμως δε μετανοεί ή εκφράζει ενδοιασμούς για το επάγγελμά του. Στην πραγματικότητα, ο Fincher σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός ανθρώπου, ο οποίος κρύβεται πίσω από του προσωπείο ενός άτεγκτου δολοφόνου.
Οι ρυθμοί του The Killer είναι αργοί, οι διάλογοι λίγοι και οι όποιες πληροφορίες λαμβάνει ο θεατής είναι μέσα από την αφήγηση του πρωταγωνιστή, όσο αυτός επιστρατεύει τις ικανότητές του, για να βρει και να πάρει εκδίκηση από αυτούς που έβαλαν τον ίδιο στο στόχαστρο και πλήγωσαν ένα οικείο του πρόσωπο. Η υπέροχη μουσική των Trent Reznor και Atticus Ross «κουμπώνει» άψογα στο ύφος και τον τόνο της ταινίας, με τα τραγούδια των The Smiths να συντροφεύουν τον χαρακτήρα του δολοφόνου ανά τον κόσμο.
Στον τομέα των ηθοποιών όλοι κάνουν πολύ καλή δουλειά, με τον Fassbender φυσικά να δεσπόζει με την φυσικότητά του και την Tilda Swinton στη σύντομη παρουσία της να αναδεικνύει την υποκριτική της δεινότητα, με τους δύο να μοιράζονται την πιο άρτια δομημένη σκηνή της ταινίας.
Το The Killer είναι μία ακόμη εξαιρετική προσθήκη στην άψογη φιλμογραφία του David Fincher, ο οποίος ξέρει πώς να διαχειριστεί το πρωτότυπο υλικό με σεβασμό και επιδεξιότητα. Ο καταπληκτικός Michael Fassbender απογειώνει το όραμα του σκηνοθέτη με την έντονα εσωτερική ερμηνεία του, σε μία ταινία που όλοι οι λάτρεις του κινηματογράφου και μη οφείλουν να παρακολουθήσουν.
