18 Φεβρουαρίου 2022
Η ταινία Death on the Nile (με ελληνική απόδοση Έγκλημα στο Νείλο), η οποία κυκλοφόρησε στις ελληνικές αίθουσες πριν από λίγες μέρες, έπειτα από αρκετές καθυστερήσεις, λόγω του κορονοϊού, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Agatha Christie και αποτελεί συνέχεια της ταινίας Murder on the Orient Express (Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές) του 2017. Η ταινία είναι σε σενάριο Michael Green και σκηνοθεσία Kenneth Branagh, ενώ πρωταγωνιστούν ο ίδιος ο Branagh ως ο δαιμόνιος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό, καθώς και οι Gal Gadot, Armie Hammer, Tom Bateman, Annette Bening, Russell Brand, Ali Fazal, Emma Mackey, Sophie Okonedo, Jennifer Saunders, Letitia Wright, Rose Leslie και Dawn French. Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται το 1937, στον ποταμό Νείλο της Αιγύπτου, όταν σε μία κρουαζιέρα στην οποία είναι προσκεκλημένος ο Πουαρό, μία πλούσια κληρονόμος βρίσκεται δολοφονημένη.
Ο Ηρακλής Πουαρό συνιστά έναν χαρακτήρα που έχει αφήσει τη δική του εποχή και εντάσσεται σε μία κατηγορία ηρώων που περιλαμβάνει και άλλες θρυλικές φιγούρες, όπως για παράδειγμα ο Σέρλοκ Χολμς ή ο Τζέιμς Μποντ. Τα βιβλία της Agatha Christie έχουν αφήσει πίσω τους μία τεράστια παρακαταθήκη, με ένα πιστό και πολυπληθές κοινό και πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές.
Στο Έγκλημα στο Νείλο, το οποίο μεταφέρεται για δεύτερη φορά στη μεγάλη οθόνη, ο Kenneth Branagh επεκτείνει τον κόσμο στον οποίο μας εισήγαγε το 2017 με το Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές. Λίγο καιρό πριν παρευρεθεί στα Όσκαρ για το καταπληκτικό Belfast, ο καταξιωμένος Άγγλος δημιουργός και ηθοποιός προσθέτει μία ακόμη ταινία στο ενεργητικό του. Άξιζε η αναμονή;
Η προηγούμενη προσπάθεια του Branagh στο σύμπαν της Agatha Christie, το Murder on the Orient Express ήταν σίγουρα μία αξιόλογη προσπάθεια, με φανταστικό καστ, αλλά δεν κατάφερε να αξιοποιήσει στο έπακρο τη δυναμική του, καθώς εστίασε υπερβολικά στην αισθητική και το στιλ, παραμερίζοντας κάπως την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Εντούτοις, ήταν μία αρκετά καλή ταινία.
Στο εν λόγω εγχείρημα, πετυχαίνει να δημιουργήσει μία πολύ δυνατή ατμόσφαιρα, σκιαγραφώντας το προφίλ του κάθε χαρακτήρα με προσοχή και σύνεση. Σε αυτό οφείλεται και η καθυστέρηση τέλεσης του εγκλήματος, χωρίς όμως να διαπιστώνονται προβλήματα ρυθμού και πλήξης. Παράλληλα, αποπειράται να εντρυφήσει στην προσωπικότητα του Πουαρό, παρουσιάζοντας και κάποιες πιο ανθρώπινες και δυνητικά ευάλωτες πλευρές του χαρακτήρα του. Σαφώς, δεν λείπουν οι στιγμές στις οποίες ο δαιμόνιος ντετέκτιβ ξεδιπλώνει τις πλούσιες αρετές και τα μοναδικά χαρίσματά του, αλλά ο Branagh θέλει να βρει την ισορροπία ανάμεσα στον θρύλο και τον άνθρωπο Πουαρό.
Αν και η αλήθεια είναι πως το καστ της συγκεκριμένης ταινίας υπολείπεται σε σχέση με αυτό του Οριάν Εξπρές, το οποίο μεταξύ άλλων περιλάμβανε ονόματα όπως ο Willem Dafoe, o Johnny Depp, η Michelle Pfeiffer, η Penelope Cruz, η Judi Dench, όλοι οι ηθοποιοί κάνουν εξαιρετική δουλειά. Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποιους, τότε αυτή είναι σίγουρα η Annette Benning και ο Tom Bateman, ως μάνα και γιος αντίστοιχα, με τον δεύτερο να ενσαρκώνει, όπως και στην προηγούμενη ταινία, τον Bouc, φίλο και συνεργάτη του Πουαρό.
Στον τομέα των ειδικών εφέ και της φωτογραφίας εντοπίζονται και τα κυριότερα ατοπήματα της ταινίας. Υπάρχουν σκηνές, ειδικότερα στα μακρινά πλάνα, στις οποίες το green screen «χτυπάει» στο μάτι, δημιουργώντας μία άβολη κατάσταση. Η φωτογραφία, την οποία επιμελήθηκε ο Χάρης Ζαμπαρλούκος, σταθερός συνεργάτης του Branagh, ενίοτε δεν καταφέρνει να φέρει τον θεατή πιο κοντά στην ατμόσφαιρα της ταινίας, αλλά προκαλεί αμηχανία. Πρόκειται για λάθη τα οποία δεν συναντώνται συχνά σε μία ταινία με προϋπολογισμό της τάξεως των 90 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η πλοκή εξελίσσεται με σταθερό ρυθμό, πριν την κλιμάκωση στο τελευταίο μισάωρο και τον καταιγισμό των εξελίξεων. Όλοι είναι ύποπτοι, όλοι έχουν κίνητρο και αυτό καθιστά δύσκολη την οποιαδήποτε υπόθεση σχετικά με τον δολοφόνο. Αυτό άλλωστε ήταν και το σκεπτικό της Agatha Christie όταν έδινε υπόσταση στους χαρακτήρες που με τόση λεπτομέρεια και φαντασία σκεφτόταν.
Η ταινία Death on the Nile (με ελληνική απόδοση Έγκλημα στο Νείλο), η οποία κυκλοφόρησε στις ελληνικές αίθουσες πριν από λίγες μέρες, έπειτα από αρκετές καθυστερήσεις, λόγω του κορονοϊού, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Agatha Christie και αποτελεί συνέχεια της ταινίας Murder on the Orient Express (Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές) του 2017. Η ταινία είναι σε σενάριο Michael Green και σκηνοθεσία Kenneth Branagh, ενώ πρωταγωνιστούν ο ίδιος ο Branagh ως ο δαιμόνιος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό, καθώς και οι Gal Gadot, Armie Hammer, Tom Bateman, Annette Bening, Russell Brand, Ali Fazal, Emma Mackey, Sophie Okonedo, Jennifer Saunders, Letitia Wright, Rose Leslie και Dawn French. Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται το 1937, στον ποταμό Νείλο της Αιγύπτου, όταν σε μία κρουαζιέρα στην οποία είναι προσκεκλημένος ο Πουαρό, μία πλούσια κληρονόμος βρίσκεται δολοφονημένη.
Ο Ηρακλής Πουαρό συνιστά έναν χαρακτήρα που έχει αφήσει τη δική του εποχή και εντάσσεται σε μία κατηγορία ηρώων που περιλαμβάνει και άλλες θρυλικές φιγούρες, όπως για παράδειγμα ο Σέρλοκ Χολμς ή ο Τζέιμς Μποντ. Τα βιβλία της Agatha Christie έχουν αφήσει πίσω τους μία τεράστια παρακαταθήκη, με ένα πιστό και πολυπληθές κοινό και πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές.
Στο Έγκλημα στο Νείλο, το οποίο μεταφέρεται για δεύτερη φορά στη μεγάλη οθόνη, ο Kenneth Branagh επεκτείνει τον κόσμο στον οποίο μας εισήγαγε το 2017 με το Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές. Λίγο καιρό πριν παρευρεθεί στα Όσκαρ για το καταπληκτικό Belfast, ο καταξιωμένος Άγγλος δημιουργός και ηθοποιός προσθέτει μία ακόμη ταινία στο ενεργητικό του. Άξιζε η αναμονή;
Η προηγούμενη προσπάθεια του Branagh στο σύμπαν της Agatha Christie, το Murder on the Orient Express ήταν σίγουρα μία αξιόλογη προσπάθεια, με φανταστικό καστ, αλλά δεν κατάφερε να αξιοποιήσει στο έπακρο τη δυναμική του, καθώς εστίασε υπερβολικά στην αισθητική και το στιλ, παραμερίζοντας κάπως την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Εντούτοις, ήταν μία αρκετά καλή ταινία.
Στο εν λόγω εγχείρημα, πετυχαίνει να δημιουργήσει μία πολύ δυνατή ατμόσφαιρα, σκιαγραφώντας το προφίλ του κάθε χαρακτήρα με προσοχή και σύνεση. Σε αυτό οφείλεται και η καθυστέρηση τέλεσης του εγκλήματος, χωρίς όμως να διαπιστώνονται προβλήματα ρυθμού και πλήξης. Παράλληλα, αποπειράται να εντρυφήσει στην προσωπικότητα του Πουαρό, παρουσιάζοντας και κάποιες πιο ανθρώπινες και δυνητικά ευάλωτες πλευρές του χαρακτήρα του. Σαφώς, δεν λείπουν οι στιγμές στις οποίες ο δαιμόνιος ντετέκτιβ ξεδιπλώνει τις πλούσιες αρετές και τα μοναδικά χαρίσματά του, αλλά ο Branagh θέλει να βρει την ισορροπία ανάμεσα στον θρύλο και τον άνθρωπο Πουαρό.
Αν και η αλήθεια είναι πως το καστ της συγκεκριμένης ταινίας υπολείπεται σε σχέση με αυτό του Οριάν Εξπρές, το οποίο μεταξύ άλλων περιλάμβανε ονόματα όπως ο Willem Dafoe, o Johnny Depp, η Michelle Pfeiffer, η Penelope Cruz, η Judi Dench, όλοι οι ηθοποιοί κάνουν εξαιρετική δουλειά. Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποιους, τότε αυτή είναι σίγουρα η Annette Benning και ο Tom Bateman, ως μάνα και γιος αντίστοιχα, με τον δεύτερο να ενσαρκώνει, όπως και στην προηγούμενη ταινία, τον Bouc, φίλο και συνεργάτη του Πουαρό.
Στον τομέα των ειδικών εφέ και της φωτογραφίας εντοπίζονται και τα κυριότερα ατοπήματα της ταινίας. Υπάρχουν σκηνές, ειδικότερα στα μακρινά πλάνα, στις οποίες το green screen «χτυπάει» στο μάτι, δημιουργώντας μία άβολη κατάσταση. Η φωτογραφία, την οποία επιμελήθηκε ο Χάρης Ζαμπαρλούκος, σταθερός συνεργάτης του Branagh, ενίοτε δεν καταφέρνει να φέρει τον θεατή πιο κοντά στην ατμόσφαιρα της ταινίας, αλλά προκαλεί αμηχανία. Πρόκειται για λάθη τα οποία δεν συναντώνται συχνά σε μία ταινία με προϋπολογισμό της τάξεως των 90 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η πλοκή εξελίσσεται με σταθερό ρυθμό, πριν την κλιμάκωση στο τελευταίο μισάωρο και τον καταιγισμό των εξελίξεων. Όλοι είναι ύποπτοι, όλοι έχουν κίνητρο και αυτό καθιστά δύσκολη την οποιαδήποτε υπόθεση σχετικά με τον δολοφόνο. Αυτό άλλωστε ήταν και το σκεπτικό της Agatha Christie όταν έδινε υπόσταση στους χαρακτήρες που με τόση λεπτομέρεια και φαντασία σκεφτόταν.
