“Να ζει κανείς άραγε ή να μην ζει;” Ιδού η απορία που ταλανίζει τον ανθρώπινο νου για αιώνες και βρήκε το νόημα της στο πρόσωπο του, κατά πολλούς, συγγραφέα-σύμβολο της Χρυσής εποχής της Αγγλίας, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
Αν και η ακριβής ημερομηνία γέννησης του θεωρείται αδιευκρίνιστη, παραδοσιακά εκτιμάται ότι γεννήθηκε σαν σήμερα, 23 Απριλίου το 1564 στο Στράτφορντ-Απόν-Έιβον, μία περιοχή κεντρικά της Αγγλίας.
Με την μητέρα του να προέρχεται από μία έντιμη οικογένεια και τον πατέρα του να εκλέγεται σε ανώτερες θέσεις (εκλέχτηκε δήμαρχος το 1568) ο Shakespeare από πολύ μικρή ηλικία είχε την ευκαιρία να μάθει να γράφει και να διαβάζει.
Αποφοίτησε από το σχολαρχείο της περιοχής έχοντας διδαχθεί λατινικά, γραμματική, ρητορική και πιθανόν λίγα ελληνικά, γαλλικά και ιταλικά. Επομένως, αποτελούσε από τους λίγους μορφωμένους ανθρώπους σε μία εποχή κατά την οποία ο αναλφαβητισμός κυριαρχούσε στον κόσμο.
Σε ηλικία 18 ετών παντρεύεται την κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερη του, Ανν Χάθαγουεϊ και αποκτούν μαζί τρία παιδιά. Την Σουζάνα το 1583 και τα δίδυμα, Τζούντιθ και Άμνετ, το 1585 με τον τελευταίο να πεθαίνει σε ηλικία μόλις 11 ετών. Το γεγονός αυτό ενδεχομένως να δικαιολογεί την απουσία στοιχείων που διαθέτουμε για την ζωή του Σαίξπηρ την περίοδο 1585- 1592.
«Κάποιοι γεννιούνται Μεγάλοι, κάποιοι πετυχαίνουν τη μεγαλοσύνη, και σε
κάποιους η μεγαλοσύνη έρχεται ουρανοκατέβατη»
Ο Σαίξπηρ ασχολήθηκε κυρίως με το θέατρο. Έγραφε θεατρικά έργα στα οποία και αρκετές φορές έπαιζε ή σκηνοθετούσε. Το ταλέντο του δεν αργεί να φανεί, καθώς το 1598 σε ηλικία 35 ετών ήδη έχει αποδείξει την έφεση που είχε στην κωμωδία, την τραγωδία και το δράμα ενώ την επόμενη χρονιά αναφέρεται ως ένας από τους εταίρους του θεάτρου Globe (σημαντικό θέατρο του Λονδίνου) το οποίο πολύ αργότερα έμελλε να μετονομαστεί σε “Shakespeare’s globe”.
Η κοινωνική του άνοδος αποδεικνύεται και από την αγορά του μεγαλύτερου και ακριβότερου οικήματος (Το new place) στην πόλη-γενέτειρα του στις αρχές του 17ου αιώνα.
Τα περισσότερα από τα έργα του είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους. Ανάμεσα τους τα πρώτα καταγεγραμμένα ιστορικά δράματα «Ριχάρδος Γ’» και «Ερρίκος ΣΤ’», το διάσημο ρομαντικό δράμα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» αλλά και η περίφημη τραγωδία του «Άμλετ» με την πολυσυζητημένη μέχρι σήμερα φράση που προαναφέρθηκε στην αρχή (“to be or not to be”).
Οι χαρακτήρες στα δράματα του αποτελούν αστείρευτη και ενδιαφέρουσα πηγή έμπνευσης και λατρεύονται μέχρι και σήμερα από πολλούς θαυμαστές των έργων του, που εξυμνούν την ζωή, τον θάνατο για τον αγνό εφηβικό έρωτα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Σαίξπηρ, πέρα από τα σπουδαία συγγραφικά του επιτεύγματα που μένουν ανεξίτηλα στο χρόνο, άφησε περίπου 3.000 νέες λέξεις και φράσεις στην αγγλική γλώσσα, οι οποίες χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα.
Ο Σαίξπηρ δεν ήταν αγαπητός σε όλους, και ασκήθηκε έντονη κριτική γύρω από τα έργα του και στο κατά πόσο αυτά αποτέλεσαν δική του έμπνευση. Η αλήθεια είναι ότι συνεργαζόταν με άλλους, κάτι το οποίο όμως ήταν ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο εκείνη την περίοδο.
Ο Σαίξπηρ αφήνει την τελευταία του πνοή στις 23 Απριλίου 1616 (σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο) σε ηλικία 52 ετών και από άγνωστη αιτία (ενδεχομένως από σοβαρή ασθένεια). Τα τελευταία έργα που εκδίδει είναι τα Σονέτα (ποιητικό είδος, αποτελούνται από 14 στίχους) και αποτέλεσαν τα τελευταία μη δραματικά του έργα.
Τάφηκε δύο ημέρες μετά τον θάνατό του. Στον τάφο του τοποθετήθηκε έπειτα από δική του επιθυμία μία επιγραφή η οποία γράφει:
«Καλέ φίλε, στο όνομα του Θεού συγκρατήσου, από το να σκάψεις τη σκόνη που εσωκλείεται εδώ. Ευλογημένος ας είναι όποιος ήσυχες αφήσει αυτές τις πέτρες, και καταραμένος ας είναι όποιος μετακινήσει τα κόκκαλα μου»
Όποια κριτική κι αν του έχει ασκηθεί κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ευφυΐα και το συγγραφικό του ταλέντο το οποίο έχει μείνει ανεξίτηλο ανάμεσα στους αιώνες.
Όποια και να ήταν η προσωπικότητα του Σαίξπηρ δικαίως θεωρώ έχει χαρακτηριστεί από τα επιτεύγματα του ως ο σημαντικότερος συγγραφέας που έγραψε στην αγγλική και ένας από τους σπουδαιότερους δραματουργούς.
Άλλωστε, όπως έχει αναφέρει μέσα από τον Άμλετ : «Τα υπόλοιπα, είναι σιωπή».
