Στον κόσμο του ποδοσφαίρου, τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν σχεδόν πάντα στους αστέρες των μεγάλων πρωταθλημάτων. Στη σκιά όμως αυτών των λαμπερών ονομάτων, υπάρχουν εκατοντάδες ποδοσφαιριστές που δίνουν τη δική τους καθημερινή μάχη, συχνά κάτω από δύσκολες, αν όχι απάνθρωπες, συνθήκες. Ένας από αυτούς είναι ο 25χρονος Βόσνιος Petar Bandic.
Με διαδρομή σε ομάδες της Βοσνίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας, ο Bandic γνώρισε από πρώτο χέρι τις σκληρές αλήθειες του ποδοσφαίρου στις χαμηλότερες κατηγορίες.
Από απλήρωτους μισθούς, απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, μέχρι προπονητές που του στέρησαν την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του. Αντί όμως να σιωπήσει, επέλεξε να μιλήσει.
Το όνομά του βρέθηκε στα μέσα ενημέρωσης σε Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία, Σερβία, Ρουμανία, Ιταλία και Πορτογαλία. Κι όμως, η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που του ζήτησε μια δεύτερη συνέντευξη, κάτι που ο ίδιος εκτίμησε βαθιά. Σήμερα, μέσα από τα δικά του λόγια, μιλά ανοιχτά για όσα έζησε, για τις μάχες που δίνει, για τις αξίες που τον καθοδηγούν και για το ποδόσφαιρο που ονειρεύεται.
Ακολουθεί μια συνέντευξη αλήθειας και αξιοπρέπειας, από έναν ποδοσφαιριστή που αρνήθηκε να σωπάσει.
“Οι μάνατζερ ήταν αυτοί που κανόνιζαν το ποιος θα είναι και δεν θα είναι στις ομάδες”
-Ξεκινήσατε την καριέρα σας στη Ζρίνσκι Μόσταρ και στη συνέχεια πήγατε στην HNK Tomislav, την ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας σας. Πώς ήταν η εμπειρία εκεί και τι σήμαινε για εσάς να εκπροσωπείτε την τοπική σας κοινότητα;
-Ήταν ένα πολύ ξεχωριστό συναίσθημα. Να εκπροσωπείς τον τόπο σου, εκεί που μεγάλωσες, τη γειτονιά σου, την οικογένειά σου. Ήταν μεγάλη ευθύνη και τιμή. Εκεί έμαθα τι σημαίνει να παίζεις όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για όλους όσους σε ξέρουν και σε στηρίζουν. Ξεκίνησα όμως στο Μόσταρ. Εκεί πραγματικά πιστεύω ότι θα μπορούσα να υπογράψω επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα. Είχα 31 συμμετοχές και 14 γκολ. Έπαιζα στον ισχυρότερο σύλλογο της χώρας. Είχα κάνει κάποια λάθη από πλευράς μου, αλλά πιστεύω το άξιζα.
Οι μάνατζερ ήταν αυτοί που κανόνιζαν το ποιος θα είναι και δεν θα είναι στις ομάδες. Υπάρχει πολύ συμφέρον μέσα στο ποδόσφαιρο. Ωστόσο, έτσι είναι η ζωή και κατέληξα στην Τόμισλαβ. Η ομάδα βέβαια ήταν στην Τρίτη κατηγορία. Όχι και το καλύτερο δυνατό βήμα για κάποιον που ξεκινάει το ανδρικό ποδόσφαιρο. Βοήθησε ότι ήταν η ομάδα του τόπου μου, αλλά εκεί δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ευτυχισμένος.
-Με την πανδημία μετακομίσατε στην Πετρίνια της Κροατίας. Πώς ήταν τότε η κατάσταση στο σύλλογο και στις μικρότερες κατηγορίες της Κροατίας γενικότερα;
-Ήταν πολύ δύσκολη εποχή. Στην Πετρίνια είχα ξεκινήσει να έχω σπουδαία αγωνιστική άνοδο. Μπήκαμε στα πλέι-οφ ανόδου για την Β’ Κροατίας, ωστόσο δεν τα καταφέραμε. Η πανδημία μας επηρέασε όλους. Παίκτες και συλλόγους. Μεγάλη απογοήτευση. Ήμασταν για μήνες άπραγοι, αλλά στην τελική εκτιμήσαμε πράγματα που είχαμε δεδομένα, όπως η υγεία. Αυτό πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα.
–Έχετε αγωνιστεί σε πολλές ομάδες, όπως Jedinstvo Bihać, Nehaj Senj, Radoboj, HNK Međugorje και Bosanska Krupa. Σε ποια από αυτές απολαύσατε περισσότερο την παρουσία σας και γιατί;
-Η κάθε ομάδα είχε τις δικές της στιγμές, καλές και κακές. Στο Μπίχατς ζουν και αναπνέουν για την ομάδα τους. Είναι σύλλογος με σπουδαίους και πολυάριθμους οπαδούς. Έπαιζε και στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις κάποτε και ήταν έναν γύρο μακριά από το να αντιμετωπίσει τη Γιουβέντους.
Στην Μεντζουγκόριε επίσης ήταν φανταστικά. Σκόραρα 14 φορές σε τέσσερις μήνες. Καταπληκτικές εμφανίσεις. Ομάδες απόΡουμανία και Μολδαβία με είχαν πλησιάσει, αλλά στο τέλος οι διαπραγματεύσεις πάγωναν. Ήταν κρίμα γιατί δεν υπήρχαν στατιστικά δεδομένα από αυτές τις κατηγορίες και θα μπορούσα σίγουρα να είχα εξασφαλίσει μια πολύ καλύτερη μεταγραφή.
“Έχω δώσει όλη μου τη ζωή στο ποδόσφαιρο”
-Σε μικρή ηλικία έχετε ήδη αρκετές μετακινήσεις σε Βοσνία και Κροατία. Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες και ποιες οι πιο όμορφες εμπειρίες;
-Το πιο σημαντικό σε όλα αυτά, σε όλες αυτές τις ομάδες σε Βοσνία και Κροατία, είναι ότι οι ποδοσφαιριστές είναι παραμελημένοι. Ζητούνται πάρα πολλά και δίνονται ελάχιστα. Υπάρχει πολύ ψέμα, υπερβολική πολιτική μέσα στο ποδόσφαιρο και πάρα πολύ συχνά εξυπηρετούνται ιδιωτικά συμφέροντα, κι αυτό είναι που με στεναχωρεί περισσότερο ως αθλητή.
Σήμερα συνεχίζω να προσπαθώ, να ελπίζω και να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έρθει η δική μου στιγμή, αλλά ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο να πάρεις μια πραγματική ευκαιρία στο ποδόσφαιρο. Νιώθω σαν ξένος, κι εσείς οι Έλληνες γνωρίζετε καλά αυτό το συναίσθημα. Θυμηθείτε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004, όταν κανείς δεν σας έβλεπε ως σοβαρή ομάδα κι όμως πήρατε το τρόπαιο.
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι κι εγώ σε αυτή τη θέση — κανείς δεν με βλέπει, αλλά ελπίζω σε ένα παρόμοιο σενάριο για μένα. Να καταφέρω στο τέλος να βγω νικητής, να πάρω μια πραγματική ευκαιρία, ένα κανονικό συμβόλαιο, σταθερότητα και να δείξω όλα όσα ξέρω, γιατί το αξίζω. Έχω δώσει όλη μου τη ζωή στο ποδόσφαιρο.
“Μου είπε πως θα έπρεπε να πληρώνω μόνος μου το φαγητό και τη διαμονή”
-Τι έγινε στην Ντράβα; Ποιες ήταν οι συνθήκες στην ομάδα;
-Όσο για το πώς πήγα στη Drava Ptuj, μίλησα με τον πρόεδρο, συμφωνήσαμε για την άφιξή μου, το πλάνο μου ήταν να παίξω στη Β’ Σλοβενίας, να βάλω μερικά γκολ και να προσπαθήσω να κάνω το μεγάλο βήμα στην καριέρα μου. Αλλά στο μεταξύ, συνέβησαν πολλά. Την ίδια μέρα ήρθαν 20 παίκτες στην ομάδα. Πρέπει να αναφέρω ότι πήγα μόνος μου, χωρίς μάνατζερ. Είχα μιλήσει με τον πρόεδρο και πίστευα πως το θέμα είχε κλείσει.
Ήταν η τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου, πήγα στο κλαμπ και ο προπονητής μου είπε ότι δεν με υπολογίζει. Πριν από αυτό, τα είχα συμφωνήσει όλα με τον πρόεδρο. Ήταν μια απίστευτη κατάσταση. Χαχα. Ρώτησα τον πρόεδρο τι να κάνω και μου είπε ότι θα με δηλώσει στο ρόστερ, κι αν φύγει ο προπονητής, θα είμαι στην ομάδα.
Δεν είχα άλλη επιλογή, έπρεπε να το δεχτώ. Αλλά ήταν ο πρόεδρος αυτός που με έφερε στο κλαμπ. Αναρωτήθηκα ποιος είναι τρελός εδώ πέρα… Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό στο ποδόσφαιρο, να παίζουν μαζί σου λες και είσαι το παιχνίδι κάποιου.
Δεν μου επέτρεψαν να προπονηθώ με την πρώτη ομάδα και ζήτησα από τον πρόεδρο αν μπορώ να κάνω προπόνηση με την U19. Μου είπε πως μπορώ, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να πληρώνω μόνος μου το φαγητό και τη διαμονή. Μετά από όλα αυτά, η ομάδα έχασε τα επόμενα δύο παιχνίδια και ο προπονητής απολύθηκε. Το είδα επιτέλους σαν την ευκαιρία μου.
Γύρισα στη Σλοβενία, γνώρισα τον νέο προπονητή και σκέφτηκα ότι τώρα όλα θα πάνε καλά, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσω ότι η ζωή πάντα μπορεί να γίνει χειρότερη. Έκανα πέντε προπονήσεις και σε κάθε μία ο προπονητής με έπαιρνε στην άκρη να ντριμπλάρω την μπάλα σαν μικρό παιδί και με άφηνε να προπονηθώ με την ομάδα μόνο για 10-15 λεπτά. Έτσι δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτα. Το μυαλό μου άρχισε να βράζει και αποφάσισα να φύγω από την ομάδα και να τα βγάλω όλα στη φόρα.
17 παίκτες ζουν σε ένα σπίτι στην ομάδα. Όλοι νιώθουν σαν σκυλιά. Οι μισθοί είναι πάρα πολύ χαμηλοί, κάποιοι παίκτες παίζουν για 200 ευρώ τον μήνα και ακόμα κι αυτό είναι αμφίβολο αν θα το πάρουν.
-Οι αποκαλύψεις σας έγιναν θέμα σε πολλές χώρες. Πώς το βιώσατε αυτό;
-Τα νέα μου βγήκαν σε Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία, Σερβία, Ρουμανία, Ιταλία, Πορτογαλία. Και τώρα ήρθε η σειρά της Ελλάδας. Αλλά να πω κάτι: η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που θέλησε να κάνει και δεύτερη συνέντευξη μαζί μου, η μόνη που συνέχισε να ασχολείται με αυτό και γι’ αυτό σας σέβομαι πολύ.
-Δεν φοβηθήκατε ότι εκθέτοντας δημόσια αυτά τα ζητήματα, μπορεί να επηρεαστεί η καριέρα σας;
-Φυσικά και το σκέφτηκα. Πολλές ομάδες ίσως δεν θέλουν να συνεργαστούν μαζί μου στο μέλλον, φοβούμενες ότι μπορεί να βγω πάλι δημόσια. Αλλά πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι. Πρέπει να έχουμε αξιοπρέπεια και να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας. Δεν μπορούμε να ζούμε μέσα στον φόβο. Πρέπει να έχουμε αρχές.
-Θέλετε επίσης να προσελκύσετε και σωστές ομάδες μέσα από αυτό;
-Ναι, φυσικά. Αυτός είναι και ο τρόπος να τραβήξω την προσοχή. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Σκοράρω, δείχνω στο γήπεδο ό,τι μπορώ και ό,τι αξίζω. Δεν μου δόθηκε ποτέ η πραγματική ευκαιρία, αλλά τώρα την ζητάω και δεν θα τα παρατήσω. Ο χαρακτήρας μου δεν το επιτρέπει.
-Πιστεύετε πως τα ίδια προβλήματα υπάρχουν και σε άλλες ομάδες στην περιοχή;
-Σαφώς. Πολλές ομάδες έχουν σοβαρά προβλήματα. Οι παίκτες φοβούνται να μιλήσουν γιατί σκέφτονται ότι δεν θα παίξουν πουθενά ξανά. Αλλά εγώ δεν είμαι έτσι. Ζω με συνέπεια, έχω αρχές και θέλω αλλαγές. Όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές. Πρέπει να παλέψουμε για δικαιοσύνη.
“Ελπίζω να τραβήξω το ενδιαφέρον των σωστών ομάδων, και ειδικά εδώ στην Ελλάδα”
-Αν μπορούσατε να ξεκινήσετε την καριέρα σας από την αρχή, τι θα αλλάζατε;
-Έκανα πολλά λάθη στην καριέρα μου, όπως όλοι στη δουλειά τους. Αλλά δεν τα μετανιώνω. Έμαθα πολλά από το δικό μου παράδειγμα και από άλλους γύρω μου. Κι όσο ζούμε, μαθαίνουμε. Ένα πράγμα ήθελα: να ακουστεί η αλήθεια. Ξέρω πως όλα έχουν συνέπειες, αλλά ελπίζω για ένα καλύτερο, πιο φωτεινό μέλλον. Ελπίζω να τραβήξω το ενδιαφέρον των σωστών ομάδων, και ειδικά εδώ στην Ελλάδα, αν υπάρχει ενδιαφέρον, είμαι εδώ για μια υγιή συνεργασία και ένα αληθινό ποδοσφαιρικό project.
-Τέλος, έχετε κάποιο μήνυμα για τον κόσμο στην Ελλάδα;
-Θέλω να πω στον κόσμο να παλέψει για τον εαυτό του και να μην τα παρατάει ποτέ. Στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά στον ελληνικό λαό και σας ευχαριστώ που κάνατε τη φωνή μου να ακουστεί. Χαιρετισμούς, σας εύχομαι τα καλύτερα και ίσως τα πούμε σύντομα στα ελληνικά γήπεδα.
