Την Τρίτη 28/03, η Ουγκάντα πρότεινε έναν από τους πιο σκληρούς αντί-ομοφυλοφιλικούς νόμους παγκοσμίως. Η Ουγκάντα γίνεται από τις πρώτες χώρες στο κόσμο που σκέφτονται να καταδικάζουν την ομοφυλοφιλια ως ποινικό αδίκημα που τιμωρείται με φυλάκιση και θανατική ποινή. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Η νέα νομοθεσία είναι μια μαχαιριά στην πλάτη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ , μέσα σε μια χώρα στην οποία ήδη είναι παράνομος ο ομοφυλοφιλικός γάμος. Στοχεύει στην απαγόρευση της προώθησης της ομοφυλοφιλίας (μέσω κοινωνικών δικτύων) , στην ένδειξη ομοφυλοφιλικών τάσεων και χειρονομιών σε δημόσιους χώρους, όπως και στην ανοιχτή αποδοχή της ομοφυλοφιλίας εντός της κοινότητας, η οποία θεωρείται ως υπόθαλψη εγκληματιών .
Ο νομοθέτης Asuman Basalirwa πρότεινε το Anti Homosexuality Bill 2023 στο κοινοβούλιο της Ουγκάντας λέγοντας ότι : «με αυτόν τον νόμο θα προστατευτεί η κουλτούρα της εκκλησίας μας και οι νόμιμες θρησκευτικές, παραδοσιακές, οικογενειακές αρχές των ανθρώπων της Ουγκάντας από δράσεις που είναι πιο πιθανό να προωθήσουν σεξουαλικές ακολασίες σε αυτή τη χώρα».
Κάθετα αντίθετος σε αυτήν την πρόταση ήταν ο νομοθέτης Fox Odoi-Oywelowo λέγοντας ότι «αυτή η νομοθεσία είναι αντίθετη σε προκαθορισμένα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα αφού περιορίζει αδίκως τα βασικά δικαιώματα των ανθρώπων που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα». Συμπλήρωσε επίσης ότι «την προηγούμενη φορά που αυτός ο νόμος υπήρχε στη χώρα μας υπήρχαν αυξημένα ποσοστά αυτοκτονίας, κάτι που μας ανησυχεί ότι θα επαναληφθεί. Παράλληλα όμως η επαναφορά αυτού του νόμου και η προσθήκη της θανατικής ποινής κάνει τους καθημερινούς ανθρώπους να φοβούνται ακόμα περισσότερο». Την προηγούμενη φορά που προτάθηκε αυτή η νομοθεσία στην Ουγκάντα το 2014, η ανώτατη ποινή προβλέπετο ότι θα ήταν η ισόβια κάθειρξη και όχι η θανατική ποινή, όπως είναι σήμερα.
Σύμφωνα με τον νόμο, η θανατική ποινή θα εφαρμόζεται σε περιπτώσεις «επιθετικής ομοφυλοφιλίας», μια ευρεία έννοια, που αναφέρεται σε σεξουαλικα αδικήματα χωρίς συναίνεση, σε άτομα με ψυχολογικές η σωματικές δυσκολίες, σε παιδιά από έναν κατά συρροή εγκληματία, ή όταν εμπεριέχεται η αιμομιξία.
Παρολαυτά, ο νόμος που ισχύει για τον βιασμό μεταξύ των δύο φύλων παραμένει ως έχει: ισόβια κάθειρξη. Αυτό αποδεικνύει τη προκατάληψη εναντίον της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ καθώς για το ίδιο έγκλημα οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζουν σκληρότερες τιμωρίες .
Τα Ηνωμένα Έθνη και οι ΗΠΑ η εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους προς αυτόν τον νόμο και τις σκληρές ποινές τις οποίες επισύρει. «Είναι καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα ανατρέψει τη θετική πορεία ενάντια στο AIDS/ HIV την οποία έχει πραγματοποιήσει η Ουγκάντα, τα τελευταία χρόνια» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν.
Από την άλλη πλευρά, άλλες χώρες στην Αφρική δεν υιοθετούν τις πρακτικές της Ουγκάντας. Τα τελευταία 10 χρόνια πολλές χώρες νομιμοποίησαν την ομοφυλοφιλία με πρωτοπόρο τη Νότια Αφρική το 2006. Τα βήματά της ακολούθησαν το Λεσότο μόλις 4 χρόνια μετά και αργότερα οι Σεϋχέλλες, η Μοζαμβίκη, η Μποτσουάνα και τέλος η Ανγκόλα. Κάτι το οποίο, αν και φαίνεται προοδευτικό για μια τριτοκοσμική ήπειρο, δεν μοιάζει πολύ ελπιδοφόρο, καθώς μόνο 6 από τις 24 χώρες έχουν νομιμοποιήσει την ομοφυλοφιλία.
Η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη σε 64 χώρες παγκοσμίως και σχεδόν οι μισές από αυτές βρίσκονται στην Αφρική. Αρκετές χώρες έχουν κάνει βήματα προς τη νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας και όχι το αντίθετο, όπως στην περίπτωση της Ουγκάντας. Σε χώρες όπως η Νιγηρία, η Υεμενη και η Σαουδικη Αραβία θεωρούνται ακόμα παράνομες οι ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες, αλλά καμία από αυτές δεν προβλέπει τη θανατική ποινή για αυτό το «έγκλημα».
Η Μαυριτανία και η Σομαλία παρολαυτά κρίνουν την ομοφυλόφιλια αξία θανατικής ποινής και τις βρίσκουμε σύμφωνες με τους νεότερους νόμους της Ουγκάντας. Το Σουδαν από την άλλη πρωτοπορεί, κρίνοντας μεν την ομοφυλοφιλια παράνομη, ωστόσο δεν εφαρμόζει τη θανατική ποινή εκτός αν ο «παραβάτης» έχει καταδικαστεί για το ίδιο έγκλημα τρεις φορές.
