20 Φεβρουαρίου 2021
Ψηφίστηκε λοιπόν στην ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο, το οποίο εισηγήθηκε η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως και αφορούσε τις παθογένειες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Για το τυπικό της υπόθεσης, το εν λόγω νομοσχέδιο υποστηρίχτηκε από την Νέα Δημοκρατία και την Ελληνική Λύση, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα, μεταξύ των οποίων και η αξιωματική αντιπολίτευση φυσικά, τάχθηκαν κατά του νομοσχεδίου της υπουργού παιδείας.
Σύμφωνα με την υπουργό, τα μέτρα αφορούν παθογένειες, οι οποίες αφορούν κυρίως τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τους «αιώνιους» φοιτητές, καθώς και τις γνωστές «εστίες παραβατικότητας», οι οποίες εδράζονται στα πανεπιστήμια και για τις οποίες θα δοθεί και έμφαση στη συνέχεια του κειμένου.
Προφανώς και έχουν υπάρξει αρκετά περιστατικά ανομίας και παραβατικότητας στον πανεπιστημιακό χώρο. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ούτε να υποτιμήσει τη σημασία αυτών των φαινομένων. Για αυτό και αποφασίστηκε η εγκατάσταση αστυνομίας μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου.
Όσες φορές και να το έχω διαβάσει, σκέφτομαι, μα καλά σε έναν χώρο όπως στα πανεπιστήμια θα υπάρχει σε κάθε γωνιά ένας αστυνομικός, ο οποίος θα σε κοιτάζει και θα σε αντιμετωπίζει σαν ένοχο;
Προφανώς κανείς δεν λέει το πανεπιστήμιο να είναι ένας χώρος, ο οποίος ο καθένας να δραστηριοποιείται στην αγοραπωλησία ναρκωτικών καθώς και σε άλλες απρεπείς και εγκληματικές πράξεις. Δεν υπάρχει όμως άλλος τρόπος, μια άλλη μέθοδος προκειμένου να εξομαλυνθεί η κατάσταση στα πανεπιστήμια;
Εγώ προσωπικά εικάζω ότι υπάρχει, αλλά ίσως οι αρμόδιοι να μην θέλουν να δουν την αλήθεια, όπως εκείνη είναι και κατασκευάζουν μια δική τους αλήθεια. Ας πάρουμε μια φορά και παράδειγμα, από τα ξένα πανεπιστήμια (όχι όλα αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό) που όπως και να έχει η οργάνωσή τους απέχει παρασάγγας από την αντίστοιχη οργάνωση των δικών μας πανεπιστημίων.
Αυτή λοιπόν είναι η άποψή μου για την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Προφανώς και δεν πρέπει κανείς να αφήσει να επιβληθεί ένα μπάχαλο στα πανεπιστήμια και ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει, αλλά όχι και έτσι, καλύτερα να βρισκόταν μια διαφορετική λύση.
Το νομοσχέδιο επίσης παρουσιάζει διάφορα κενά, τα οποία έγκεινται στον χρόνο που αποφασίστηκε. Αλήθεια, ψηφίστηκε η πρόσληψη αστυνομικών στα πανεπιστήμια, η διαγραφή των αιώνιων φοιτητών, καθώς και αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής και δεν γίνεται ούτε λόγος για την επιστροφή των φοιτητών στα πανεπιστήμια, κάτω από προβλεπόμενα και αυστηρά μέτρα υγιεινής για τον κάθε φοιτητή;
Θα πει κάποιος και εύλογα μάλιστα, πως είναι δυνατόν να υλοποιηθεί όλο αυτό; Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να γίνει, όμως για να πω και το παράπονό μου δεν είδα αυτήν την περίοδο καμία προσπάθεια για το «άνοιγμα» των πανεπιστημίων, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Όλο αυτό βέβαια ενδεχομένως και να ισχύει, επειδή αρκετοί έχουν βολευτεί με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω από το δάχτυλό μας. Είναι πάρα πολλά εκείνα τα παραδείγματα τμημάτων, των οποίων πολλά μαθήματα αδυνατούν να πραγματοποιηθούν από απόσταση. Τουλάχιστον για αυτά τα παιδιά θα έπρεπε να βρεθεί η απαραίτητη φόρμουλα, προκειμένου να κάνουν αυτά τα μαθήματα.
Γράφει ο Γιάννης Κατσίκης