Έχετε ακούσει την φράση «Ό,τι συμβαίνει μόνο μια φορά δεν μπορεί να ξανασυμβεί, αλλά ό,τι συμβεί δύο φορές, σίγουρα θα επαναληφθεί και τρίτη»;
(Αγγλικά: “Everything that happens once can never happen again. But everything that happens twice will surely happen a third time.” )
― Paulo Coelho, The Alchemist
Αυτή η κάπως οξύμωρη πρόταση, έχει νόημα όμως, αν την σκεφτείς.
Αυτήν τη στιγμή έχω αρχίσει το Journaling (την καταγραφή σε ημερολόγιο δηλαδή) της εβδομάδας μου, η οποία ήταν μια πολύ καλή εβδομάδα, με τις χαρούμενες αλλά και τις κακές στιγμές της.
Το Journaling δεν ήταν μια συνήθεια που είχα από πάντα, εξαιρουμένων των περιστασιακών επιστολών μια-δυό φορές τον χρόνο, απευθυνόμενο σε κάποιο φίλο/φίλη μου, αλλά χωρίς ποτέ να τις στείλω.
Το δύσκολο κομμάτι για εμένα ήταν να συντονίσω τις σκέψεις και τη γραφή μου, ενώ σκεφτόμουν ότι δεν διαφέρει και πολύ από το να μιλάω απλά στον εαυτό μου ή σε κάποιον φίλο μου, οπότε γιατί να μπω σε περαιτέρω κόπο;
Όμως, έπειτα από τη συμβουλή ενός φίλου μου, άρχισα να γράφω για τη μέρα μου. Τις πρώτες φορές ήταν περίεργο. Δεν ήξερα τί να γράψω ή πώς. Ήθελα οι προσωπικές μου σκέψεις να μένουν μόνο στη σφαίρα του μυαλού μου.
Όμως έκανα το πρώτο βήμα και ενώ στην αρχή δεν πήγε καλά, μετά έγινε ευχάριστο. Το να διαβάζω τις σκέψεις μου και να αισθάνομαι ωραία με τη δημιουργικότητά μου. Το να μην ξεχνιούνται όσα σκεφτόμουν και να λειτουργούν υπενθυμιστικά και πολλές φορές ως κίνητρο. Βέβαια το είδα και σαν εξάσκηση, του να βρω τον δικό μου τρόπο έκφρασης, μια σημαντική ικανότητα ως δημοσιογράφος.
Άλλωστε έτσι θα μπορώ να θυμάμαι όλες τις όμορφες ή διδακτικές εμπειρίες που απέκτησα στη ζωή μου μετά από χρόνια και θα μπορώ να τις αναβιώνω, βλέποντας πώς με έφεραν σε κάθε σημείο στη ζωή μου. Φυσικά, είναι ωραίο και το να είσαι σε επαφή με το χαρτί, να ξεκουράζεις τα μάτια σου από τις οθόνες.
Οπότε έτσι, κατέληξε να γίνει συνήθεια.
Όλα τα ωφέλιμα πράγματα που επεδίωκα να υιοθετήσω στη ζωή μου, αλλά δεν μπορούσα για διάφορους λόγους, ξεκίνησαν έτσι.
Από μια προσπάθεια. Και έπειτα, μετά από μέρες ή και χρόνια ακόμα, μια δεύτερη.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπόρεσα να μάθω τον εαυτό μου, όπως και να του δίνω όσα χρειαζόταν, εκτός από όσα ήθελε.
Βρίσκομαι εδώ πλέον, έχοντας περάσει και από ένα σημαντικό ρόλο ευθύνης στην εθελοντική μου ομάδα, επειδή πήγα εκεί για την πρώτη φορά. Και για μια δεύτερη.
Είμαι εδώ σήμερα, έχοντας κάνει φίλους από όλον τον κόσμο, επειδή αξιοποίησα ευκαιρίες που μου δόθηκαν.
Βρίσκομαι σήμερα εδώ, πλουσιότερη μέσα από την εμπειρία του να έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους και φίλους, που με έκαναν το άτομο που είμαι και που με γέμισαν με διαφορετικές νοοτροπίες για να βλέπω και να απολαμβάνω τον κόσμο.
Δεν είναι πρόβλημα πλέον για εμένα να αποφασίσω τι θα φάω σήμερα ή το να γνωρίσω νέους ανθρώπους ή να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου ή να ζητάω συγγνώμη όταν κάνω κάποιο λάθος ή να προσπαθώ να δω το καλό σε κάθε κατάσταση ή να αρπάζω νέες ευκαιρίες, επειδή το έκανα ήδη μια φορά, όταν δεν ήξερα καν πώς. Και όταν δεν ήμουν καλή σε αυτό αρχικά, ή και τώρα ακόμα, το συνήθισα κάνοντάς το για μια δεύτερη φορά.
Και το πιο σημαντικό, άφησα τον εαυτό μου να μην είναι καλός σε κάτι και να είναι ελεύθερος να μην κερδίζει πάντα, αλλά να σηκώνεται μετά από κάθε πτώση.
Οπότε, αν θες να αγαπήσεις κάτι, κάνε το δύο φορές. Είναι αρκετές για να σου αλλάξουν τον κόσμο.
