Με αφορμή την πολυσυζητημένη αυτή διακοπή ρεύματος που συνέβη πρόσφατα στις χώρες της Ιβηρικής, είδαμε πολλούς νέους ανθρώπους “να ανακαλύπτουν” πώς ήταν η ζωή και η διασκέδαση πριν το ίντερνετ, πριν τα social media, και πριν από πολλές άλλες τεχνολογικές επαναστάσεις.
Αναφορικά, λοιπόν, με αυτό το περιβόητο “πριν” στη διασκέδαση, ας μιλήσουμε και για μια ακόμη αλλαγή των τελευταίων ετών. Μία αλλαγή στη διασκέδαση των νέων, που πολλοί ενδεχομένως να μην παρατηρούν γιατί δεν θεωρείται τόσο σημαντική όσο άλλες, όμως…
Πού πήγαν τα πάρτι στα σπίτια;
Κι όχι δεν αναφερόμαστε στις μαζώξεις. Ούτε στα επιτραπέζια και στις ταινίες. Μιλάμε για αυτά τα πάρτι που μας περιγράφουν οι γονείς μας, ή σαν αυτά που βλέπουμε στις ταινίες: υπερβολικά πολύς κόσμος, μουσική στη διαπασών, γείτονες που διαμαρτύρονται και καλούν την αστυνομία – ακόμη κι αν το τελευταίο δεν θα το χαρακτηρίζαμε θετικό.
Ακόμη κι αν έχουμε ζήσει κάτι τέτοιο, ας παραδεχτούμε πως πλέον δεν είναι ο κανόνας. Αναμφισβήτητα -και αυτό είναι το πιο αξιοσημείωτο από όλα- δεν συμβαίνει στην ίδια συχνότητα με παλαιότερα, που ήταν ο κανόνας.
Γιατί;
1) Μετά-κόβιντ εποχή. Ενδεχομένως αυτό το επιχείρημα πλέον να θεωρείται “καραμέλα”, σχεδόν για όλα τα θέματα, όμως δυστυχώς είναι αλήθεια. Συνηθίσαμε να μην καλούμε πολύ κόσμο στα σπίτια μας, να μην πηγαίνουμε σε σπίτια άλλων, καθώς κάποτε ήταν παράνομο. Έτσι, ακόμη και τώρα που αυτή η εποχή έχει περάσει προ πολλού, στη συνείδηση των νέων που μεγάλωσαν σε μια τέτοια εποχή, μπορεί να υπάρχει ακόμα. Οι περισσότεροι, λοιπόν, ξέχασαν τι σημαίνει αληθινή διασκέδαση και καταφεύγουν σε άλλες επιλογές, όπως θα δούμε παρακάτω.
2) Οι περισσότεροι επιλέγουν τα κλαμπ. Όχι πως αυτή η επιλογή είναι αρνητική απαραιτήτως, όμως είναι ένας λόγος για τον οποίο έχουν περιοριστεί τα πάρτι με πολύ κόσμο στα σπίτια. Πλέον δεν προτιμάται από τους νέους το οικείο και πιο προσωπικό περιβάλλον ενός σπιτιού, αλλά μια απρόσωπη επιχείρηση, που επιβάλλει ορισμένες φορές και μια μουσική που δεν έχεις επιλέξει. Όλα αυτά, βεβαίως, επί πληρωμή, ενώ σε πάρτι φίλου δεν θα πλήρωνες. Βέβαια, πολλοί μπορεί απλά να θέλουν να αποφύγουν το καθάρισμα του σπιτιού μετά…
3) Καλά όλα τα παραπάνω, μήπως όμως τελικά υπάρχει κι άλλος, βαθύτερος λόγος; Θα μπορούσαμε, παραδείγματος χάρη, να αναφερθούμε στην κουλτούρα του cringe και στο social anxiety του σήμερα; Προφανώς και πάντοτε υπήρχαν αισθήματα ντροπής ή συστολής, όμως η καθημερινότητα σε ανάγκαζε να τα υπερνικήσεις, να τα προσπεράσεις και να επικοινωνήσεις με τους άλλους ανθρώπους γύρω σου, ακόμη και για να βρεις τον δρόμο που ήθελες να πας, λόγου χάρη.
Τώρα, είναι όλα πολύ πιο εύκολα, αλλά οι περισσότερες αφορμές για επικοινωνία, έστω και επιφανειακή, έχουν χαθεί. Δεν είμαστε εξασκημένοι, “προπονημένοι” για κάτι τέτοιο και προτιμούμε να αναζητούμε όλες τις απαντήσεις πάνω από ένα κινητό. Επομένως, ακόμη κι αν κάποιος θέλει και το σκέφτεται, μπορεί να ντρέπεται και μόνο να πει:
“Θα κάνω πάρτι σπίτι μου, έλα!”.
Ακούγεται, παρόλα αυτά, πολύ όμορφη, ανθρώπινη και νοσταλγική η παραπάνω φράση.
Μήπως, λοιπόν, να την επαναφέραμε, προτού πάθουμε καμία “διακοπή” συναισθημάτων;
