3 Ιουλίου 2020
To 1994 έκανε το ντεμπούτο της στο ευρύ κοινό η -κατά πολλούς- σπουδαιότερη ταινία κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών: Ο Βασιλιάς των λιονταριών. Ο Σίμπα γεννήθηκε και όλη η πλάση μύρισε παιδικές αναμνήσεις και αθωότητα. Η Σαβάνα γέμισε ζωή. Ο νέος βασιλιάς ήταν εκεί! Όφειλε, όμως, να το αποδείξει κι έμπρακτα. Πέρασε αρκετές περιπέτειες, αλλά στο τέλος δήλωσε παρών. 27 χρόνια μετά, όλοι οι άνθρωποι που μεγαλώσαμε παρέα με τον Σίμπα, λησμονούμε τους παιδικούς μας ήρωες: τον Ραφίκι, τη Νάλα, τον Τιμόν, τον Πούμπα, τον Μουφάσα, ακόμα και τον Σκαρ! Συγκίνηση, χαρά, πόνος αποτελούν τρεις βαρυσήμαντες λέξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την ταινία του 1994. Οι λέξεις μετουσιώνονται σε καταστάσεις κατά τη διάρκεια της ταινίας και η κάθε κατάσταση οδηγεί σε ένα μήνυμα.
Πατρική αγάπη
Και ποιος δεν έκλαψε τη στιγμή που ο Μουφάσα πέφτει από τον γκρεμό, ή μάλλον που ο Σκαρ τον ρίχνει από τον γκρεμό; Εκείνη τη στιγμή νιώσαμε την αδικία, το μίσος, την στενοχώρια στο πετσί μας. Η στιγμή αυτή μας έδειξε πως ένας πατέρας μπορεί να κάνει τα πάντα για τον γιο του όσες χαζομάρες κι αν κάνει αυτός. Παρέλειψε ίσως την «επανάσταση» του Σίμπα να κάνει του κεφαλιού του και πήγε να τον σώσει.
Φιλία, το πιο επιδραστικό φάρμακο!
Οι άγνωστοι, Τιμόν και Πούμπα, δεν άφησαν τον ετοιμοθάνατο Σίμπα να αποβιώσει. Τον φρόντισαν, τον βοήθησαν να σταθεί ξανά στα πόδια του. Αυτό κάνουν οι πραγματικοί φίλοι. Αυτοί που σε νοιάζονται πραγματικά.
Αυτοί που αγαπήσαμε πάντα θα έχουν μια θέση στην καρδιά μας!
Το πνεύμα του Μουφάσα θα ακολουθεί για πάντα την ψυχή του μικρού Σίμπα. Ο μικρός Σίμπα ανέκαμψε και βρήκε τον δρόμο του ξανά για να επιστρέψει στο βασίλειο των λιονταριών και λόγω του πατέρα του. Ένα αγαπημένο πρόσωπο ποτέ δε φεύγει από δίπλα μας. Στις στιγμές που τον έχουμε ανάγκη ακούμε την συμβουλή του, ακούμε το γέλιο του, ακούμε την ανάσα του.
Αγκάλιασε τον άλλον, είναι θείο δώρο!
Αγκαλιά. Τι μικρή λέξη και πόσο απλή κίνηση είναι μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά σημαίνει πολλά. Οπότε προτείνω να μην φοβόμαστε να αγκαλιάσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Το οφείλουμε και σε αυτούς και σε μας.
Μη ξεχνάς τον δρόμο σου και ποιος πραγματικά είσαι!
Ο Σίμπα θυμήθηκε ποιος είναι, το παρελθόν του και βρήκε τον δρόμο του. Καλό είναι να γυρνάμε και εμείς πού και πού στις προηγούμενες σελίδες του βιβλίου της ζωής μας και να ξαναδιαβάζουμε τις λέξεις που μας έχουν οδηγήσει στο δικό μας σήμερα.
Μάνα είναι μόνο μία!
Η μητέρα του Σίμπα δέχτηκε τον Σίμπα πίσω. Θα τον δεχόταν ό,τι και αν συνέβαινε. Αυτό κάνει κάθε μάνα του κόσμου. Το δέσιμο μεταξύ γιου- μάνας δεν είναι ίδιο με κανένα άλλο, είναι μοναδικό. Η κάθε μάνα βάζει πρώτα το καλό του γιου της, παρά το δικό της καλό.
Ο Βασιλιάς των Λιονταριών όχι μόνο όρισε την ύπαρξη πολλών ανθρώπων, όπως και την δική μου, αλλά και βοήθησε να κρατήσουμε τις αναμνήσεις μας ακμαιότατες όσο μεγαλώναμε. Ήταν, είναι και θα είναι ο Βασιλιάς των παιδικών μας χρόνων.
To 1994 έκανε το ντεμπούτο της στο ευρύ κοινό η -κατά πολλούς- σπουδαιότερη ταινία κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών: Ο Βασιλιάς των λιονταριών. Ο Σίμπα γεννήθηκε και όλη η πλάση μύρισε παιδικές αναμνήσεις και αθωότητα. Η Σαβάνα γέμισε ζωή. Ο νέος βασιλιάς ήταν εκεί! Όφειλε, όμως, να το αποδείξει κι έμπρακτα. Πέρασε αρκετές περιπέτειες, αλλά στο τέλος δήλωσε παρών. 27 χρόνια μετά, όλοι οι άνθρωποι που μεγαλώσαμε παρέα με τον Σίμπα, λησμονούμε τους παιδικούς μας ήρωες: τον Ραφίκι, τη Νάλα, τον Τιμόν, τον Πούμπα, τον Μουφάσα, ακόμα και τον Σκαρ! Συγκίνηση, χαρά, πόνος αποτελούν τρεις βαρυσήμαντες λέξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν την ταινία του 1994. Οι λέξεις μετουσιώνονται σε καταστάσεις κατά τη διάρκεια της ταινίας και η κάθε κατάσταση οδηγεί σε ένα μήνυμα.
Πατρική αγάπη
Και ποιος δεν έκλαψε τη στιγμή που ο Μουφάσα πέφτει από τον γκρεμό, ή μάλλον που ο Σκαρ τον ρίχνει από τον γκρεμό; Εκείνη τη στιγμή νιώσαμε την αδικία, το μίσος, την στενοχώρια στο πετσί μας. Η στιγμή αυτή μας έδειξε πως ένας πατέρας μπορεί να κάνει τα πάντα για τον γιο του όσες χαζομάρες κι αν κάνει αυτός. Παρέλειψε ίσως την «επανάσταση» του Σίμπα να κάνει του κεφαλιού του και πήγε να τον σώσει.
Φιλία, το πιο επιδραστικό φάρμακο!
Οι άγνωστοι, Τιμόν και Πούμπα, δεν άφησαν τον ετοιμοθάνατο Σίμπα να αποβιώσει. Τον φρόντισαν, τον βοήθησαν να σταθεί ξανά στα πόδια του. Αυτό κάνουν οι πραγματικοί φίλοι. Αυτοί που σε νοιάζονται πραγματικά.
Αυτοί που αγαπήσαμε πάντα θα έχουν μια θέση στην καρδιά μας!
Το πνεύμα του Μουφάσα θα ακολουθεί για πάντα την ψυχή του μικρού Σίμπα. Ο μικρός Σίμπα ανέκαμψε και βρήκε τον δρόμο του ξανά για να επιστρέψει στο βασίλειο των λιονταριών και λόγω του πατέρα του. Ένα αγαπημένο πρόσωπο ποτέ δε φεύγει από δίπλα μας. Στις στιγμές που τον έχουμε ανάγκη ακούμε την συμβουλή του, ακούμε το γέλιο του, ακούμε την ανάσα του.
Αγκάλιασε τον άλλον, είναι θείο δώρο!
Αγκαλιά. Τι μικρή λέξη και πόσο απλή κίνηση είναι μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά σημαίνει πολλά. Οπότε προτείνω να μην φοβόμαστε να αγκαλιάσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Το οφείλουμε και σε αυτούς και σε μας.
Μη ξεχνάς τον δρόμο σου και ποιος πραγματικά είσαι!
Ο Σίμπα θυμήθηκε ποιος είναι, το παρελθόν του και βρήκε τον δρόμο του. Καλό είναι να γυρνάμε και εμείς πού και πού στις προηγούμενες σελίδες του βιβλίου της ζωής μας και να ξαναδιαβάζουμε τις λέξεις που μας έχουν οδηγήσει στο δικό μας σήμερα.
Μάνα είναι μόνο μία!
Η μητέρα του Σίμπα δέχτηκε τον Σίμπα πίσω. Θα τον δεχόταν ό,τι και αν συνέβαινε. Αυτό κάνει κάθε μάνα του κόσμου. Το δέσιμο μεταξύ γιου- μάνας δεν είναι ίδιο με κανένα άλλο, είναι μοναδικό. Η κάθε μάνα βάζει πρώτα το καλό του γιου της, παρά το δικό της καλό.
Ο Βασιλιάς των Λιονταριών όχι μόνο όρισε την ύπαρξη πολλών ανθρώπων, όπως και την δική μου, αλλά και βοήθησε να κρατήσουμε τις αναμνήσεις μας ακμαιότατες όσο μεγαλώναμε. Ήταν, είναι και θα είναι ο Βασιλιάς των παιδικών μας χρόνων.
