Δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν των Linkin Park. Δεν γνωρίζω όλα τα τραγούδια, όλους τους στίχους, όλα όσα αφορούν την πορεία τους, δεν μπορώ να περιγράψω με ακρίβεια κάθε κρυμμένο νόημά τους. Ούτε όμως ανήκω στο άλλο άκρο, με τις γνώσεις μου να περιορίζονται στο «Numb» και στο «New Divide».
Γνωρίζω αρκετά τραγούδια, για να μπορώ να λέω, ότι μου αρέσουν σαν συγκρότημα και σίγουρα γνωρίζω αρκετά πράγματα, για να μπορώ να εκφέρω άποψη για τις τελευταίες εξελίξεις. Όπου τελευταίες εξελίξεις, βάλτε κυκλοφορία νέου δίσκου με νέα τραγουδίστρια. Μπερδευτήκατε;
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Από το 2017, όταν και ο Chester Bennington αυτοκτόνησε, δεν υπήρχε κάποια νύξη, ότι το συγκρότημα θα επέστρεφε, αφενός διότι η αυτοκτονία του ήταν βαριά για όλα τα μέλη, αφετέρου επειδή πώς γίνεται να αντικαταστήσεις τον Chester Bennington;
Στις 5 Σεπτεμβρίου, η ανακοίνωση της επιστροφής τους έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία. Όλα αυτά που απέκλειαν οποιοδήποτε ενδεχόμενο επανένωσης, ξαφνικά εξανεμίστηκαν. Με την Emily Armstrong ως κεντρική τραγουδίστρια και τον Colin Brittain στα ντραμς (αφού ο Rob Bourdon δεν ήθελε να επιστρέψει), οι Linkin Park ήταν και πάλι εδώ. Και όχι μόνο αυτό.
Στην ίδια ανακοίνωση, γινόταν γνωστό το νέο τους τραγούδι, με τίτλο «The Emptiness Machine», teaser του νέου τους άλμπουμ, με τίτλο «From Zero» και με ημερομηνία κυκλοφορίας στις 15 Νοεμβρίου. Για τους πολλούς, όλα ήταν καλά ως εδώ.
Πάμε όμως στην ουσία του πράγματος και ας μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Την απόλυτη έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπο του Chester Bennington. Υποτίθεται, ότι ένας βασικός λόγος για τη διστακτικότητα των μελών της μπάντας σε πιθανή επανένωση ήταν ο χαμός του τραγουδιστή τους και η επιθυμία να τιμηθεί η κληρονομιά του.
Προφανώς, αυτό δεν είχε καμία απολύτως σημασία για τον Mike Shinoda, ο οποίος ξέχασε τα πάντα διά μαγείας και αποφάσισε να συλλάβει και να ενορχηστρώσει το σχέδιο της αναβίωσης των Linkin Park. Ξέχασε τον φίλο του, ξέχασε τις αρχές του, ξέχασε ότι όταν το στούντιο προσπάθησε να «φουσκώσει» τα μυαλά του Bennington, για να τον πείσει να αφήσει την μπάντα και να ακολουθήσει σόλο καριέρα, εκείνος όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά έτρεξε να μοιραστεί αυτήν την ύπουλη κίνηση με τους συνοδοιπόρους του.
Και αυτό δεν το έχει πει κάποιος τυχαίος, αλλά ο ίδιος ο Shinoda, αυτός που τώρα δηλώνει ενθουσιασμένος και συμφιλιωμένος με όσα σχόλια αντιτίθενται στην πρωτοβουλία του. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η τοποθέτηση του Jamie Bennington, γιου του Chester, στο Instagram, ο οποίος έγραψε, ότι «ο Shinoda διέγραψε αθόρυβα τη ζωή και την κληρονομιά του πατέρα μου σε πραγματικό χρόνο».
Το πρόβλημα δεν είναι η προσπάθεια αυτή καθαυτή. Αν αυτή η προσπάθεια είχε κάποιο άλλο όνομα, αντί για Linkin Park, τότε θα υπήρχε μεγαλύτερη λογική και δεν θα υπήρχαν και αντιδράσεις. Θα ήταν η απόπειρα για μία νέα αρχή, ένα νέο πρότζεκτ, αφήνοντας πίσω τα όσα συνέβησαν, με σεβασμό όμως στα όσα πέτυχε το συγκρότημα και τα οποία ήταν πάρα πολλά.
Από τη στιγμή όμως, που φέρει το όνομα Linkin Park, δεν γίνεται παρά να αντιμετωπιστεί με δυσπιστία, καχυποψία, ακόμη και οργή. Ποια είναι η τραγουδίστρια που επιλέχθηκε; Στα δύο τραγούδια του νέου άλμπουμ, που έχουν κυκλοφορήσει έως τώρα, περισσότερο ουρλιάζει και ωρύεται, παρά τραγουδάει, προσπαθώντας απεγνωσμένα να μιμηθεί τον Bennington, χωρίς φυσικά καμία επιτυχία.
Τι έχει κάνει στην καριέρα της, για να αναλαμβάνει ένα τόσο βαρύ φορτίο; Και εκτός αυτού, πώς και γιατί δέχθηκε αυτή τη θέση; Ίσως η μέχρι τώρα πορεία της να δίνει την απάντηση.
Όπως και να έχει όμως, δεν δύναται ο κόσμος να είναι ικανοποιημένος με αυτήν την επιλογή και γενικά δεν δύναται να χαίρεται, βλέποντας ένα συγκρότημα, που σημάδεψε τη δεκαετία του 2000, να επανέρχεται στο προσκήνιο με τρόπο βίαιο.
Μπορεί το νέο άλμπουμ να είναι καλό, αν και κάτι τέτοιο όμως, φαντάζει δύσκολο. Ακόμη και έτσι, το όνομα Linkin Park δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο. Η ζημιά έχει ήδη γίνει και ο Shinoda είναι ο ηθικός αυτουργός της πλήρους ασέβειας προς τον Chester Bennington και τους φανς του συγκροτήματος.
